پرش به محتوا

قوم قرقیز در چین: تفاوت میان نسخه‌ها

از دانشنامه ملل
Amani (بحث | مشارکت‌ها)
صفحه‌ای تازه حاوی «1-    '''قوم قرقیز:''' قرقیزهای چین اغلب در جنوب استان سین کیانگ و در بخش خودمختار قرقیز قزل سو سکونت دارند. زبان قرقیزی جزو گروه زبان­های ترکی آلتایی است. در زبان نوشتاری آنان از الفبای فارسی-عربی استفاده می­شود. قرقیزهای جنوب سین کیانگ به زبان او...» ایجاد کرد
(بدون تفاوت)

نسخهٔ ‏۲۶ اکتبر ۲۰۲۳، ساعت ۱۷:۲۸

1-    قوم قرقیز: قرقیزهای چین اغلب در جنوب استان سین کیانگ و در بخش خودمختار قرقیز قزل سو سکونت دارند. زبان قرقیزی جزو گروه زبان­های ترکی آلتایی است. در زبان نوشتاری آنان از الفبای فارسی-عربی استفاده می­شود. قرقیزهای جنوب سین کیانگ به زبان اویغوری و در شمال به زبان قزاقی صحبت می­کنند. قرقیزها پیشتر پیرو آیین­های شمنی و بودیسم تبتی بودند ولی بعدها با گسترش اسللام در منطقه به دین اسلام گرویدند. طبق آخرین سرشماری جمعیت در سال 2009 میلادی، جمعیت آنان یک میلیون و 500 هزار نفر بوده است.