کوهستان ووای: تفاوت میان نسخه‌ها

از دانشنامه ملل
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۱: خط ۱:
[[پرونده:ووای.jpg|بندانگشتی|کوهستان ووای]]
[[پرونده:ووای.jpg|بندانگشتی|کوهستان ووای]]
[[کوهستان ووای]](Mount Wuyi. Fujian Province)در جنوب [[چین]]، بزرگ­ترین میراث جهانی موجود در این کشور است که به خاطر ویژگی­‌های زیست محیطی، [[سایت های باستانی در چین|سایت­‌های باستان­شناسی]]، [[آیین بومی کنفوسیوس|تاریخ کنفوسیوسی]]، [[آیین بومی تائو|تائویی]] و [[آیین بودا|بوداییش]] و هم­چنین زیبایی­‌های بسیارش شناخته می ­شود.
کوهستان ووای(Mount Wuyi. Fujian Province)در جنوب [[چین]]، بزرگ­ترین میراث جهانی موجود در این کشور است که به خاطر ویژگی­‌های زیست محیطی، [[سایت های باستانی در چین|سایت­‌های باستان­شناسی]]، [[آیین بومی کنفوسیوس|تاریخ کنفوسیوسی]]، [[آیین بومی تائو|تائویی]] و [[آیین بودا|بوداییش]] و هم­چنین زیبایی­‌های بسیارش شناخته می ­شود.


این کوهستان به طول500کیلومتر و در مساحتی به وسعت 2هزار کیلومتر به چهار بخش تقسیم می­ شود:
این کوهستان به طول500کیلومتر و در مساحتی به وسعت 2هزار کیلومتر به چهار بخش تقسیم می­ شود:
خط ۱۸: خط ۱۸:
این کوهستان فرهنگی تاریخی در سال1999میلادی، در [[آثار فرهنگی، تاریخی و طبیعی ثبت شده کشور چین در فهرست میراث جهانی|فهرست میراث جهانی]] به ثبت رسید<ref>سابقی، علی محمد(1392). جامعه و فرهنگ [[چین]]. تهران: موسسه فرهنگی، هنری و انتشاراتی بین المللی الهدی،</ref>.
این کوهستان فرهنگی تاریخی در سال1999میلادی، در [[آثار فرهنگی، تاریخی و طبیعی ثبت شده کشور چین در فهرست میراث جهانی|فهرست میراث جهانی]] به ثبت رسید<ref>سابقی، علی محمد(1392). جامعه و فرهنگ [[چین]]. تهران: موسسه فرهنگی، هنری و انتشاراتی بین المللی الهدی،</ref>.


نیز نگاه کنید به [[چین در یک نگاه|چین]]؛ [[کوهستان های چین]]
== نیز نگاه کنید به ==
 
*[[آثار فرهنگی، تاریخی و طبیعی ثبت شده کشور چین در فهرست میراث جهانی]]
*[[کوهستان های چین]]
*[[کوهستان چینگ چنگ]]
*[[کوهستان ووتی]]
*[[کوهستان تاریخی دنگ فنگ]]
== کتابشناسی ==
== کتابشناسی ==

نسخهٔ ‏۱۷ دسامبر ۲۰۲۳، ساعت ۲۱:۴۷

کوهستان ووای

کوهستان ووای(Mount Wuyi. Fujian Province)در جنوب چین، بزرگ­ترین میراث جهانی موجود در این کشور است که به خاطر ویژگی­‌های زیست محیطی، سایت­‌های باستان­شناسی، تاریخ کنفوسیوسی، تائویی و بوداییش و هم­چنین زیبایی­‌های بسیارش شناخته می ­شود.

این کوهستان به طول500کیلومتر و در مساحتی به وسعت 2هزار کیلومتر به چهار بخش تقسیم می­ شود:

منطقه‌­ی غربی با تنوع زیستی؛

منطقه‌­ی مرکزی زیست محیطی و مارپیچ رودخانه‌­ای؛

مناطق فرهنگی و طبیعی شرقی؛

و خرابه­‌های پایتخت قوم مین­یووِ(Minyue)در روستای چِنگ ­چون(Chengchun).

ترکیب تپه‌­ها، رودها، درختان بلند بامبو، قله­‌های سرخ صخره­ای و درختان سرسبز زیر آسمان آبی و آب­‌های زلال جویبارها، هم­چنین، معابد بودایی، تائویی، و کنفوسیوسی و اقامتگاه راهبان و راهبه‌­ها، مناظر زیبا، بدیع و جذاب خیره کننده­ای را به وجود آورده‌­اند.

این منطقه به عنوان یکی از پایگاه­‌های اصلی گسترش آیین­‌های تائویی و ذِن در طول2000سال گذشته مشهور بوده و 278معبد و خرابه­‌های معبد تائویی در آن دیده می­شود. این منطقه مرکز آموزش آموزه­‌های کنفوسیوسی در جنوب چین نیز بوده و آثار زیادی از آیین­‌های محلی و بومی هم در آن دیده می­شود.

این کوهستان فرهنگی تاریخی در سال1999میلادی، در فهرست میراث جهانی به ثبت رسید[۱].

نیز نگاه کنید به

کتابشناسی

  1. سابقی، علی محمد(1392). جامعه و فرهنگ چین. تهران: موسسه فرهنگی، هنری و انتشاراتی بین المللی الهدی،