ایدئولوژی چیانگ: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۵: | خط ۵: | ||
=== ایدئولوژی ملی گرایی === | === ایدئولوژی ملی گرایی === | ||
او و سون یات سِن از روشنفکران این جنبش انتقاد می کردند که آنان اخلاق جوانان چینی را فاسد می کنند. علیرغم تبلیغات کمونیست ها(← [[حزب کمونیست و احیای هویت ملی چین|حزب کمونیست]]) که چیانگ(←[[مارشال چیانگ کایشک، ژنرال سرخ]])را طرفدار سرمایه داری معرفی می کردند، او دشمن سرمایه داران [[شانگهای]] بود و اغلب به آنها حمله و اموالشان را مصادره می کرد. وی در عین دشمنی با سرمایه داران، به مبارزه با | او و سون یات سِن از روشنفکران این جنبش انتقاد می کردند که آنان اخلاق جوانان چینی را فاسد می کنند. علیرغم تبلیغات کمونیست ها(← [[حزب کمونیست و احیای هویت ملی چین|حزب کمونیست]]) که چیانگ(←[[مارشال چیانگ کایشک، ژنرال سرخ]])را طرفدار سرمایه داری معرفی می کردند، او دشمن سرمایه داران [[شانگهای]] بود و اغلب به آنها حمله و اموالشان را مصادره می کرد. وی در عین دشمنی با سرمایه داران، به مبارزه با کمونیست ها(← [[حزب کمونیست و احیای هویت ملی چین|حزب کمونیست]]) نیز ادامه می داد. | ||
=== ایدئولوژی ضد سرمایه داری === | === ایدئولوژی ضد سرمایه داری === | ||
وی تشکیلات کارگری و دهقانی طرفدار کمونیست ها(← [[حزب کمونیست و احیای هویت ملی چین|حزب کمونیست]]) را از بین برد و در عین حال، اهداف ضد سرمایه داری سون یات سِن( ←[[سون یات سن، بنیانگذار جمهوری چین]])را تعقیب می کرد. اگرچه سرمایه داران [[شانگهای]] در سال1927 از ترس روی کارآمدن کمونیست ها(← [[حزب کمونیست و احیای هویت ملی چین|حزب کمونیست]]) از چیانگ طرفداری کردند، ولی این حمایت ها در سال1928، پس از تهدید شدن از سوی چیانگ، متوقف شد. وی در طول حکومتش از هرگونه قدرت گرفتن و حضور كمونیست ها(← [[حزب کمونیست و احیای هویت ملی چین|حزب کمونیست]]) در قدرت جلوگیری کرد<ref>سابقی، علی محمد(1392). جامعه و فرهنگ چین. تهران: موسسه فرهنگی هنری و انتشاراتی بین الملی الهدی جلد اول، ص</ref>. | وی تشکیلات کارگری و دهقانی طرفدار کمونیست ها(← [[حزب کمونیست و احیای هویت ملی چین|حزب کمونیست]]) را از بین برد و در عین حال، اهداف ضد سرمایه داری سون یات سِن( ←[[سون یات سن، بنیانگذار جمهوری چین]])را تعقیب می کرد. اگرچه سرمایه داران [[شانگهای]] در سال1927 از ترس روی کارآمدن کمونیست ها(← [[حزب کمونیست و احیای هویت ملی چین|حزب کمونیست]]) از چیانگ(←[[مارشال چیانگ کایشک، ژنرال سرخ]])طرفداری کردند، ولی این حمایت ها در سال1928، پس از تهدید شدن از سوی چیانگ، متوقف شد. وی در طول حکومتش از هرگونه قدرت گرفتن و حضور كمونیست ها(← [[حزب کمونیست و احیای هویت ملی چین|حزب کمونیست]]) در قدرت جلوگیری کرد<ref>سابقی، علی محمد(1392). جامعه و فرهنگ چین. تهران: موسسه فرهنگی هنری و انتشاراتی بین الملی الهدی جلد اول، ص</ref>. | ||
نیز نگاه کنید به [[مارشال چیانگ کایشک، ژنرال سرخ]]؛ [[دوران ثبات و استقرار دولت چیانگ]] | نیز نگاه کنید به [[مارشال چیانگ کایشک، ژنرال سرخ]]؛ [[دوران ثبات و استقرار دولت چیانگ]] | ||
== کتابشناسی == | == کتابشناسی == | ||
نسخهٔ ۳۱ اکتبر ۲۰۲۳، ساعت ۱۷:۳۵
مقدمه
چیانگ(←مارشال چیانگ کایشک، ژنرال سرخ) به عنوان فردی ملی گرا و پیرو آیین کنفوسیوس(← آیین بومی کنفوسیوس)، مخالف هنجارشکنی های جنبش چهارم ماه مه بود. وی انگیزه های ناسیونالیستی داشت. او نسبت به برخی از اندیشه های غربی حس بیگانه داشت و معتقد بود که معرفی گسترده ی ایده ها و ادبیات غربی که توسط طرفداران جنبش چهارم ماه مه صورت می گیرد، به نفع ملت چین نیست.
ایدئولوژی ملی گرایی
او و سون یات سِن از روشنفکران این جنبش انتقاد می کردند که آنان اخلاق جوانان چینی را فاسد می کنند. علیرغم تبلیغات کمونیست ها(← حزب کمونیست) که چیانگ(←مارشال چیانگ کایشک، ژنرال سرخ)را طرفدار سرمایه داری معرفی می کردند، او دشمن سرمایه داران شانگهای بود و اغلب به آنها حمله و اموالشان را مصادره می کرد. وی در عین دشمنی با سرمایه داران، به مبارزه با کمونیست ها(← حزب کمونیست) نیز ادامه می داد.
ایدئولوژی ضد سرمایه داری
وی تشکیلات کارگری و دهقانی طرفدار کمونیست ها(← حزب کمونیست) را از بین برد و در عین حال، اهداف ضد سرمایه داری سون یات سِن( ←سون یات سن، بنیانگذار جمهوری چین)را تعقیب می کرد. اگرچه سرمایه داران شانگهای در سال1927 از ترس روی کارآمدن کمونیست ها(← حزب کمونیست) از چیانگ(←مارشال چیانگ کایشک، ژنرال سرخ)طرفداری کردند، ولی این حمایت ها در سال1928، پس از تهدید شدن از سوی چیانگ، متوقف شد. وی در طول حکومتش از هرگونه قدرت گرفتن و حضور كمونیست ها(← حزب کمونیست) در قدرت جلوگیری کرد[۱].
نیز نگاه کنید به مارشال چیانگ کایشک، ژنرال سرخ؛ دوران ثبات و استقرار دولت چیانگ
کتابشناسی
- ↑ سابقی، علی محمد(1392). جامعه و فرهنگ چین. تهران: موسسه فرهنگی هنری و انتشاراتی بین الملی الهدی جلد اول، ص