توپوگرافی آرژانتین

خاک آرژانتین از دو بخش متمایز تشکیل شده است. یکی از آن‌ها نواحی کوهستانی غرب است که قسمتی از دامنه‌ی شرقی رشته‌کوه «آند» را شامل می‌شود و قلل آن پوشیده از برف و بعضی از آن‌ها آتشفشان است. این رشته‌کوه‌ها مرز غربی آرژانتین و شیلی را تشکیل می‌دهند و بلندترین قلّه‌ی آن «آکونکاگوا[1]» است که نزدیک به 7 هزار متر ارتفاع دارد و از مرتفع‌ترین قلل دنیا محسوب می‌شود. دامنه‌های شرقی آند با شیب ملایمی به دشت‌های مرکزی آرژانتین منتهی می‌شود که در آن‌ها ریزش باران بسیار کم است و قسمت عمده‌ی آن به‌ویژه استپ‌های پاتاگونیا[2] پوشیده شده است. (اصغری، 1374: 30)

قسمت دیگر، بخش جلگه‌ای مشرق است که از شمال به جنوب از عرض آن کاسته می‌شود. در شمال و جنوب یعنی در فلات‌های شاگو و پاتاگونیا زمین‌ها کم‌تر حاصل‌خیز و در قسمت مرکزی یعنی پامپاس بسیار حاصل‌خیز می‌باشد.