سنت مهمان نوازی در مالی: تفاوت میان نسخهها
جز (The LinkTitles extension automatically added links to existing pages (https://github.com/bovender/LinkTitles).) |
(←پاورقی) |
||
(۲ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط یک کاربر دیگر نشان داده نشد) | |||
خط ۱: | خط ۱: | ||
یکی از سنتهای مهم مردم کشور [[مالی]] مهماننوازی فوقالعاده و علاقۀ وافر آنها به حضور مهمان است. احترام به مهمان، بخشی از فرهنگ شفاهی است و پس از ورود دین اسلام به این سرزمین نیز، | یکی از سنتهای مهم مردم کشور [[مالی]] مهماننوازی فوقالعاده و علاقۀ وافر آنها به حضور مهمان است. احترام به مهمان، بخشی از فرهنگ شفاهی است و پس از ورود دین اسلام به این سرزمین نیز، جایگاه رفیعتری پیدا كرده است. مردم مالیایی ورود مهمان به منازل خود را برکت و رحمت پروردگار میدانند و در بسیاری از موارد، برخی از روستاییان با مهاجرت از روستا به شهر– که عمدتاً برای یافتن شغلی مناسب صورت میگیرد- مدت زیادی بدون ناشکیبایی صاحبان خانه از وجود آنها، در منازل خویشاوندان خود اقامت میکنند. میهمان عضوی از خانواده میزبان است و درآمد اندك خانواده بین آنها هم تقسیم میشود. خصلت مهماننوازی مردم مالی اعم از مسلمانان و غیرمسلمانان در سراسر غرب آفریقا شهرت دارد. این امر بارها مورد تشویق رهبران جوامع اسلامی این کشور نیز قرار گرفته و ائمۀ جمعه و جماعات شهرها و روستاهای مالی همواره مسلمانان را در این مورد تشویق میکنند[i]. | ||
یکی از شاخصترین جلوههای مهماننوازی مالیاییها، پذیرایی از مهمانان در شهرها و روستاهای [[مالی]] با چای سبز است. چای سبز به همراه برگهای نعنا، نوشیدنی بسیار خوش طعمی است که با شکر فراوان، در فنجانهای کوچک به مهمانان تعارف میشود. دم کردن و تهیۀ این چای مخصوص، که گاهی تا نیم ساعت طول میکشد و نحوۀ ریختن آن از قوری در فنجانها، تشریفات خاصی دارد که برای میزبان و مهمانان توأم با لذت و شادی است.[ii] جالب اینجاست که ابنبطوطه نیز در سال 1352م و در هنگام سفر به کشور [[مالی]]، به مهماننوازی مردم آن سرزمین اشاره کرده و آنان را مردمی مهماننواز خوانده است<ref>موجد . محمد علی، ترجمۀ سفرنامه [[ابن بطوطه]] . تهران: علمی فرهنگی، 1364 ، ص 124-125 .</ref><ref>عرب احمدی ، امیر بهرام (1391).جامعه و فرهنگ مالی. تهران: [https://alhoda.ir/ موسسه فرهنگی و هنری و انتشاراتی بین المللی الهدی] ،ص61.</ref>. | |||
== نیز نگاه کنید به == | |||
[[جامعه و نظام اجتماعی مالی]]؛ [[آداب و رسوم کشور مالی]] | |||
== پاورقی == | |||
<small>[i].پژوهشگر در مورد حضور در کشور مالی (2008) و بویژه اقامت یک روزه در شهر تمبوکتو بارها و بدفعات جلوه های زیبای مهمان نوازی مسلمانان را با وجود فقر و مسکنت شدید آنان از نزدیک مشاهده نموده است.</small> | |||
<small>[ii].نویسنده این مراسم را از نزدیک مشاهده و این چای خوش طعم- و البته نه چندان بهداشتی- را نوشیده است</small><ref name=":0">مطالعات ميدانی و مشاهدات عينی نويسنده، باماكو ، سگو و تمبوكتو، 1387</ref>. | |||
== کتابشناسی == |
نسخهٔ کنونی تا ۲۹ آوریل ۲۰۲۴، ساعت ۱۸:۱۵
یکی از سنتهای مهم مردم کشور مالی مهماننوازی فوقالعاده و علاقۀ وافر آنها به حضور مهمان است. احترام به مهمان، بخشی از فرهنگ شفاهی است و پس از ورود دین اسلام به این سرزمین نیز، جایگاه رفیعتری پیدا كرده است. مردم مالیایی ورود مهمان به منازل خود را برکت و رحمت پروردگار میدانند و در بسیاری از موارد، برخی از روستاییان با مهاجرت از روستا به شهر– که عمدتاً برای یافتن شغلی مناسب صورت میگیرد- مدت زیادی بدون ناشکیبایی صاحبان خانه از وجود آنها، در منازل خویشاوندان خود اقامت میکنند. میهمان عضوی از خانواده میزبان است و درآمد اندك خانواده بین آنها هم تقسیم میشود. خصلت مهماننوازی مردم مالی اعم از مسلمانان و غیرمسلمانان در سراسر غرب آفریقا شهرت دارد. این امر بارها مورد تشویق رهبران جوامع اسلامی این کشور نیز قرار گرفته و ائمۀ جمعه و جماعات شهرها و روستاهای مالی همواره مسلمانان را در این مورد تشویق میکنند[i].
یکی از شاخصترین جلوههای مهماننوازی مالیاییها، پذیرایی از مهمانان در شهرها و روستاهای مالی با چای سبز است. چای سبز به همراه برگهای نعنا، نوشیدنی بسیار خوش طعمی است که با شکر فراوان، در فنجانهای کوچک به مهمانان تعارف میشود. دم کردن و تهیۀ این چای مخصوص، که گاهی تا نیم ساعت طول میکشد و نحوۀ ریختن آن از قوری در فنجانها، تشریفات خاصی دارد که برای میزبان و مهمانان توأم با لذت و شادی است.[ii] جالب اینجاست که ابنبطوطه نیز در سال 1352م و در هنگام سفر به کشور مالی، به مهماننوازی مردم آن سرزمین اشاره کرده و آنان را مردمی مهماننواز خوانده است[۱][۲].
نیز نگاه کنید به
جامعه و نظام اجتماعی مالی؛ آداب و رسوم کشور مالی
پاورقی
[i].پژوهشگر در مورد حضور در کشور مالی (2008) و بویژه اقامت یک روزه در شهر تمبوکتو بارها و بدفعات جلوه های زیبای مهمان نوازی مسلمانان را با وجود فقر و مسکنت شدید آنان از نزدیک مشاهده نموده است.
[ii].نویسنده این مراسم را از نزدیک مشاهده و این چای خوش طعم- و البته نه چندان بهداشتی- را نوشیده است[۳].
کتابشناسی
- ↑ موجد . محمد علی، ترجمۀ سفرنامه ابن بطوطه . تهران: علمی فرهنگی، 1364 ، ص 124-125 .
- ↑ عرب احمدی ، امیر بهرام (1391).جامعه و فرهنگ مالی. تهران: موسسه فرهنگی و هنری و انتشاراتی بین المللی الهدی ،ص61.
- ↑ مطالعات ميدانی و مشاهدات عينی نويسنده، باماكو ، سگو و تمبوكتو، 1387