سینمای سریلانکا: تفاوت میان نسخه‌ها
(صفحه‌ای تازه حاوی « ='''10-5. سينما:'''= در آوريل سال 1900 ميلادي فعالان عرصه سینمایی سريلانكا با وارد كردن فيلم از خارج و نمايش آن در سالنهاي شهر، كارشان را آغاز كردند؛ اما توليد فيلم‌هاي مستند از سال 1949 و فيلم‌هاي سينمايي در دهه 1950 در اين كشور آغاز شد (مظفری م. , سریلا...» ایجاد کرد) |
جز (The LinkTitles extension automatically added links to existing pages (https://github.com/bovender/LinkTitles).) |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
='''10-5. سينما:'''= | ='''10-5. سينما:'''= | ||
در آوريل سال 1900 ميلادي فعالان عرصه سینمایی سريلانكا با وارد كردن فيلم از خارج و نمايش آن در سالنهاي شهر، كارشان را آغاز كردند؛ اما توليد فيلم‌هاي مستند از سال 1949 و فيلم‌هاي سينمايي در دهه 1950 در اين كشور آغاز شد (مظفری م. , سریلانکا, 1369). سینمای این کشور از یک سو با چالش بزرگی به نام صنعت فيلم و سينماي هند و از سویی دیگر گسترش روزافزودن محبوبیت تلويزيون در بین خانواده ها روبرو است. اولين فيلم سينهالي زبان سريلانكا با نام «كاداوانو پرونداوا[61]» (پيمان شكسته شده) در سال 1947 به نمايش درآمد. در سال 1956 فيلم اصیل سينهالي زبان با نام «ركاوا[62]»، )خط سرنوشت( با كارگرداني لستر جيمز پريس[63] سبك موسيقي و مدل رقص هندي را رها و برای نشان دادن زندگي و فرهنگ مردم سريلانكايي‌ها تلاش فراوان کرد. او دومین موفقستش را با ساختن فيلم "گامپراليا[64]" (روستاي در حال تغيیر) بر اساس رمان مارتين ويكراماسينگ[65] رقم زد و مدل و سبك نوینی از تهیه فیلم را به كارگردانان نسل جديد سريلاانكا معرفي كرد. فيلم‌سازان مدرن سريلانكايي بيشتر تمایل به ساخت فيلم‌هايي با مضمون و محتواي جنگ‌هاي داخلي دارند. فيلم "مرگ در شب چهارده ماه[66]" ساخته «پراسانا ويتاناگ[67]» از معروفترين این گونه فیلم ها است. البته داستان و تكنيك فيلم‌هاي توليد داخل نيز همان حال و هواي هاليوودي را دارند (مظفری م. ح., سریلانکا, 1369, ص. 131). اکنون هر ساله حدود صدها فيلم، با زبان‌هاي انگليسي، تاميل، سينهالي و هندي در سالن هاي سينماهای سريلانكا به نمايش در می آیند. اكثر فيلم‌هاي ساخت سريلانكا به زبان سينهالي و تعداد كمي از آن به زبان تاميل ساخته شده است (Thomas, 2012, ص. 89). اما هنر سینمای کشور تا خودكفايي فاصله زيادي دارد. تعداد قابل توجهی از فيلم‌هاي تاميل زبان از جنوب هند وارد مي‌شوند. | در آوريل سال 1900 ميلادي فعالان عرصه سینمایی سريلانكا با وارد كردن فيلم از خارج و نمايش آن در سالنهاي شهر، كارشان را آغاز كردند؛ اما توليد فيلم‌هاي مستند از سال 1949 و فيلم‌هاي سينمايي در دهه 1950 در اين كشور آغاز شد (مظفری م. , [[سریلانکا]], 1369). سینمای این کشور از یک سو با چالش بزرگی به نام صنعت فيلم و سينماي هند و از سویی دیگر گسترش روزافزودن محبوبیت تلويزيون در بین خانواده ها روبرو است. اولين فيلم سينهالي زبان سريلانكا با نام «كاداوانو پرونداوا[61]» (پيمان شكسته شده) در سال 1947 به نمايش درآمد. در سال 1956 فيلم اصیل سينهالي زبان با نام «ركاوا[62]»، )خط سرنوشت( با كارگرداني لستر جيمز پريس[63] سبك موسيقي و مدل رقص هندي را رها و برای نشان دادن زندگي و فرهنگ مردم سريلانكايي‌ها تلاش فراوان کرد. او دومین موفقستش را با ساختن فيلم "گامپراليا[64]" (روستاي در حال تغيیر) بر اساس رمان مارتين ويكراماسينگ[65] رقم زد و مدل و سبك نوینی از تهیه فیلم را به كارگردانان نسل جديد سريلاانكا معرفي كرد. فيلم‌سازان مدرن سريلانكايي بيشتر تمایل به ساخت فيلم‌هايي با مضمون و محتواي جنگ‌هاي داخلي دارند. فيلم "مرگ در شب چهارده ماه[66]" ساخته «پراسانا ويتاناگ[67]» از معروفترين این گونه فیلم ها است. البته داستان و تكنيك فيلم‌هاي توليد داخل نيز همان حال و هواي هاليوودي را دارند (مظفری م. ح., سریلانکا, 1369, ص. 131). اکنون هر ساله حدود صدها فيلم، با زبان‌هاي انگليسي، تاميل، سينهالي و هندي در سالن هاي سينماهای سريلانكا به نمايش در می آیند. اكثر فيلم‌هاي ساخت سريلانكا به زبان سينهالي و تعداد كمي از آن به زبان تاميل ساخته شده است (Thomas, 2012, ص. 89). اما هنر سینمای کشور تا خودكفايي فاصله زيادي دارد. تعداد قابل توجهی از فيلم‌هاي تاميل زبان از جنوب هند وارد مي‌شوند. | ||
بيشتر سينماهای کشور در شهر كلمبو هستند (مظفری م. , سریلانکا, 1369, ص. 131) چهار سينمای "مجستيك"، "سينما ليبرتي"، "ساووی" و "رگال[68]" که از سينماهاي خوب شهر كلمبو به حساب مي‌آيند در دو نوبت صبح و عصر بیشتر فيلم‌هاي معروف و مشهور هاليوود را نشان مي‌دهند. سينمای رگال همچنین محلی براي نمايش فيلم‌هاي توليد داخل كشور و همچنين جشنواره‌هاي فيلم‌هاي داخلي است. قيمت بليط‌ها 150 روپيه براي بزرگسالان و 100 روپيه براي بچه‌هاي زير 12 سال است. علاوه بر این خانه های فرهنگ كشورهاي خارجي نيز فيلم‌هاي هنري كشورهايشان را در فضای اختصاصی خودشان نمايش مي‌دهند (Planet, p. 110). بسیاری از فیلم ها از طریق شبکه های '''توزیع فیلم و نرم افزار که بر''' سر هر كوی و برزن هستند در دسترس مردم هستند. ضمن این که بعضي از مغازه‌ها نیز اقدام به فروش لوح های فشرده فیلم و نرم افزار می کنند. | بيشتر سينماهای کشور در شهر كلمبو هستند (مظفری م. , سریلانکا, 1369, ص. 131) چهار سينمای "مجستيك"، "سينما ليبرتي"، "ساووی" و "رگال[68]" که از سينماهاي خوب شهر كلمبو به حساب مي‌آيند در دو نوبت صبح و عصر بیشتر فيلم‌هاي معروف و مشهور هاليوود را نشان مي‌دهند. سينمای رگال همچنین محلی براي نمايش فيلم‌هاي توليد داخل كشور و همچنين جشنواره‌هاي فيلم‌هاي داخلي است. قيمت بليط‌ها 150 روپيه براي بزرگسالان و 100 روپيه براي بچه‌هاي زير 12 سال است. علاوه بر این خانه های فرهنگ كشورهاي خارجي نيز فيلم‌هاي هنري كشورهايشان را در فضای اختصاصی خودشان نمايش مي‌دهند (Planet, p. 110). بسیاری از فیلم ها از طریق شبکه های '''توزیع فیلم و نرم افزار که بر''' سر هر كوی و برزن هستند در دسترس مردم هستند. ضمن این که بعضي از مغازه‌ها نیز اقدام به فروش لوح های فشرده فیلم و نرم افزار می کنند. | ||
نسخهٔ ۱۵ مهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۱۱:۳۲
10-5. سينما:
در آوريل سال 1900 ميلادي فعالان عرصه سینمایی سريلانكا با وارد كردن فيلم از خارج و نمايش آن در سالنهاي شهر، كارشان را آغاز كردند؛ اما توليد فيلم‌هاي مستند از سال 1949 و فيلم‌هاي سينمايي در دهه 1950 در اين كشور آغاز شد (مظفری م. , سریلانکا, 1369). سینمای این کشور از یک سو با چالش بزرگی به نام صنعت فيلم و سينماي هند و از سویی دیگر گسترش روزافزودن محبوبیت تلويزيون در بین خانواده ها روبرو است. اولين فيلم سينهالي زبان سريلانكا با نام «كاداوانو پرونداوا[61]» (پيمان شكسته شده) در سال 1947 به نمايش درآمد. در سال 1956 فيلم اصیل سينهالي زبان با نام «ركاوا[62]»، )خط سرنوشت( با كارگرداني لستر جيمز پريس[63] سبك موسيقي و مدل رقص هندي را رها و برای نشان دادن زندگي و فرهنگ مردم سريلانكايي‌ها تلاش فراوان کرد. او دومین موفقستش را با ساختن فيلم "گامپراليا[64]" (روستاي در حال تغيیر) بر اساس رمان مارتين ويكراماسينگ[65] رقم زد و مدل و سبك نوینی از تهیه فیلم را به كارگردانان نسل جديد سريلاانكا معرفي كرد. فيلم‌سازان مدرن سريلانكايي بيشتر تمایل به ساخت فيلم‌هايي با مضمون و محتواي جنگ‌هاي داخلي دارند. فيلم "مرگ در شب چهارده ماه[66]" ساخته «پراسانا ويتاناگ[67]» از معروفترين این گونه فیلم ها است. البته داستان و تكنيك فيلم‌هاي توليد داخل نيز همان حال و هواي هاليوودي را دارند (مظفری م. ح., سریلانکا, 1369, ص. 131). اکنون هر ساله حدود صدها فيلم، با زبان‌هاي انگليسي، تاميل، سينهالي و هندي در سالن هاي سينماهای سريلانكا به نمايش در می آیند. اكثر فيلم‌هاي ساخت سريلانكا به زبان سينهالي و تعداد كمي از آن به زبان تاميل ساخته شده است (Thomas, 2012, ص. 89). اما هنر سینمای کشور تا خودكفايي فاصله زيادي دارد. تعداد قابل توجهی از فيلم‌هاي تاميل زبان از جنوب هند وارد مي‌شوند.
بيشتر سينماهای کشور در شهر كلمبو هستند (مظفری م. , سریلانکا, 1369, ص. 131) چهار سينمای "مجستيك"، "سينما ليبرتي"، "ساووی" و "رگال[68]" که از سينماهاي خوب شهر كلمبو به حساب مي‌آيند در دو نوبت صبح و عصر بیشتر فيلم‌هاي معروف و مشهور هاليوود را نشان مي‌دهند. سينمای رگال همچنین محلی براي نمايش فيلم‌هاي توليد داخل كشور و همچنين جشنواره‌هاي فيلم‌هاي داخلي است. قيمت بليط‌ها 150 روپيه براي بزرگسالان و 100 روپيه براي بچه‌هاي زير 12 سال است. علاوه بر این خانه های فرهنگ كشورهاي خارجي نيز فيلم‌هاي هنري كشورهايشان را در فضای اختصاصی خودشان نمايش مي‌دهند (Planet, p. 110). بسیاری از فیلم ها از طریق شبکه های توزیع فیلم و نرم افزار که بر سر هر كوی و برزن هستند در دسترس مردم هستند. ضمن این که بعضي از مغازه‌ها نیز اقدام به فروش لوح های فشرده فیلم و نرم افزار می کنند.
| آمار و ارقام | |
| شمار سالن هاي سينما در كشور | 319 باب |
| شمار صندلي‌هاي تماشاچيان | 193420 عدد |
| متوسط شمار تماشاچيان در روز | 119018 نفر |
| فيلم‌هاي به نمايش گذارده شده: | |
| به زبان سينهالي | 40 درصد |
| به زبان تاميل | 36 درصد |
| به زبان انگليسي | 15 درصد |