هاکاتا در زیمبابوه: تفاوت میان نسخه‌ها
(صفحه‌ای تازه حاوی «'''"هاکاتا"'''<sup>[30]</sup>''':''' "هاکاتا" از چهار قطعه چوب تشکیل شده بود که هر قطعه با حکاکی و طراحی خاص روی آن نمایان گر قدرت یا ارزشی بود که بر اساس عرف و سنت مورد تفسیرهای گوناگون قرار می گرفت . چهار قطعه چوبی فوق را جنس مذکر،جنس مونث،خوش شانسی و بد شا...» ایجاد کرد) |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| (۲ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۲ کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
[[پرونده:هنرهای سنتی زیمبابوه.png|بندانگشتی|هاکاتا(1403). برگرفته از سایت Research Gate، قابل بازیابی از https://www.researchgate.net/figure/Hakata-of-Shona-Zimbabwean-origin-Collection-of-the-Wits-Art-Museum-Photo-The-author_fig1_318003589|205x205پیکسل]]"هاکاتا" (Hakata) از چهار قطعه چوب تشکیل شده بود که هر قطعه با حکاکی و طراحی خاص روی آن نمایان گر قدرت یا ارزشی بود که بر اساس عرف و سنت مورد تفسیرهای گوناگون قرار می‌گرفت. چهار قطعه | |||
چوبی فوق را جنس مذکر، جنس مونث، خوش شانسی و بد شانسی می‌خواندند همان گونه که برای آنها مفاهیم پدری (شجاعت)، مادری، جوانی، تجرد (پاکدامنی) نیز قائل بودند<ref>ایپکچی، محمدحسن (1399). جامعه و فرهنگ [[زيمبابوه|زیمبابوه]]. تهران: [https://alhoda.ir/ موسسه فرهنگی، هنری و انتشارات بین المللی الهدی]، ص. 220-221.</ref>. | |||
== نیز نگاه کنید به == | |||
[[هنر زیمبابوه]]؛ [[هنرهای سنتی زیمبابوه]]؛ [[صنایع دستی در زیمبابوه]] | |||
== کتابشناسی == | |||
نسخهٔ کنونی تا ۸ ژوئن ۲۰۲۴، ساعت ۱۰:۴۴
هاکاتا(1403). برگرفته از سایت Research Gate، قابل بازیابی از https://www.researchgate.net/figure/Hakata-of-Shona-Zimbabwean-origin-Collection-of-the-Wits-Art-Museum-Photo-The-author_fig1_318003589
"هاکاتا" (Hakata) از چهار قطعه چوب تشکیل شده بود که هر قطعه با حکاکی و طراحی خاص روی آن نمایان گر قدرت یا ارزشی بود که بر اساس عرف و سنت مورد تفسیرهای گوناگون قرار می‌گرفت. چهار قطعه
چوبی فوق را جنس مذکر، جنس مونث، خوش شانسی و بد شانسی می‌خواندند همان گونه که برای آنها مفاهیم پدری (شجاعت)، مادری، جوانی، تجرد (پاکدامنی) نیز قائل بودند[۱].
نیز نگاه کنید به
هنر زیمبابوه؛ هنرهای سنتی زیمبابوه؛ صنایع دستی در زیمبابوه
کتابشناسی
- ↑ ایپکچی، محمدحسن (1399). جامعه و فرهنگ زیمبابوه. تهران: موسسه فرهنگی، هنری و انتشارات بین المللی الهدی، ص. 220-221.