مدارس قومی در بنگلادش: تفاوت میان نسخه‌ها
(صفحه‌ای تازه حاوی « === مدارس قومي === مدارس قومي در بنگلادش از مدارس ديوبند هند سرچشمه گرفته اند و حدودا يك صد سال پس از تأسيس مدرس عالي كلكته بوجود آمده اند. مدارس قومي به طور عموم، مستقل از دولت، تحت نظارت و مديريت شخصيت هاي غير دولتي با برنامه هاي مخصوص به خود...» ایجاد کرد) |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| (یک نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط یک کاربر دیگر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
[[مدارس قومی در بنگلادش]] از مدارس دیوبند هند سرچشمه گرفته اند و حدودا یک صد سال پس از تأسیس مدرس عالی کلکته بوجود آمده اند. | |||
مدارس قومی به طور عموم، مستقل از دولت، تحت نظارت و مدیریت شخصیت های غیر دولتی با برنامه های مخصوص به خود، گاهی منطبق با مدرسه علمیه «دیوبند هند» و گاهی منطبق با برنامه درسی عربستان و یا ترکیبی از هر دو اداره می شود. مدرسه دیوبند مهم ترین مرکز حوزه های علمیه در شبه قاره می باشد. جایگاه و نفوذ این مرکز بر دیگر مدارس علمیه شبه قاره همانند خود حوزه علمیه نجف اشرف و یا قم، بر حوزه های شیعی است. این مرکز در سال 1866 م تأسیس شده است. | |||
مدارس قومی علیرغم اختلاف در سلیقه و مدیریت، از نظر کلی برنامه درسی همانندی دارند. فارغ التحصیلان این مدارس عموما به کارهای مخصوص روحانیت، امامت مسجد، تدریس، تبلیغ و ارشاد مردم و ... می پردازند. تعداد این مدارس به چندین هزار مدرسه می رسد. تشکیلاتی به نام «وفاق المدارس العربیه» در حال حاضر سرپرستی مدارس قومیه از جمله برگزاری امتحانات مقاطع پایانی را به عهده دارد. | |||
همان طور که گفتیم، مدارس قومی، مدارس غیر دولتی هستند و یکی از دلایل غیر دولتی بودن آن ها این است که دولت [[بنگلادش]] چندین درس از جمله دروس فارسی را از برنامه های درسی حذف و دروس انگلیسی، جغرافیا، علوم سیاسی را گنجانید و همین برنامه را به حوزه های قومی و یا غیر دولتی پیشنهاد کرد، اما مسیولان و مدیران ارشد این حوزه ها با این کار موافقت نکردند، در نتیجه دولت و ادارات مدرک این حوزه ها را تأیید نکردند. | |||
کتاب های فارسی که در این مدارس تدریس می شوند، شامل عناوین ذیل است: | |||
دستور زبان فارسی | |||
1- فارسی مقدماتی | |||
2- الفبای فارسی | |||
3- تفسیر المبتدی | |||
3- | |||
4- چهل سبق | 4- چهل سبق | ||
| خط ۲۵: | خط ۲۱: | ||
5- جامع المصادر | 5- جامع المصادر | ||
6- مصدر | 6- مصدر فیوضی | ||
7- ضوابط | 7- ضوابط فارسی | ||
8- قواعد | 8- قواعد فارسی | ||
9- قواعد | 9- قواعد سازی ( دستور زبان فارسی است ) | ||
10- مفتاح القواعد | 10- مفتاح القواعد | ||
'''11- ''' احسن القواعد | '''11- ''' احسن القواعد | ||
=====ادبیات فارسی===== | |||
1- کریما | |||
1- | |||
2- پندنامه عطار | 2- پندنامه عطار | ||
3- پندنامه | 3- پندنامه خاکی | ||
مقاطع | مقاطع تحصیلی مدارس قومی شامل | ||
ابتدایی = شش سال | |||
متوسطه = چهار سال | متوسطه = چهار سال | ||
فضیلت = سه سال | |||
تکمیل = یکسال | |||
بعضی از مدارس مواد آموزشی را در 12 سال برنامه ریزی کرده اند. در طی مدت آموزش، زبان اردو، فارسی، انگلیسی، بنگالی، ادبیات عرب، فقه، اصول فقه، تفسیر و حدیث تدریس می شود. در سال های اخیر، جغرافی، تاریخ و ریاضیات نیز جزو برنامه های درسی قرار گرفته است. | |||
با توجه به تاریخ تأسیس مدارس قومی، که همه آن ها (به غیر از یک مورد ) بعد از جدایی پاکستان از هند پدید آمده اند، می توان گفت همه این مدارس دوران جوانی را می گذرانند. لذا متناسب با تجربیات به دست آمده و مقتضیات زمان، برنامه های آن ها دچار تغییر وتحول می شود و برنامه ها استحکام کافی و لازم ندارند. | |||
جدول آماری مدارس در بنگلادش 2004-2005 | جدول شماره 1. آماری مدارس در بنگلادش 2004-2005 | ||
{| class="wikitable" | {| class="wikitable" | ||
| نوع | | نوع | ||
| خط ۸۵: | خط ۷۹: | ||
|3718549 | |3718549 | ||
|253908 | |253908 | ||
|} | |}<ref name=":0">Esposito et al. (2005). Data Collected from Publications of the Bangladesh Madrasa Education Board, p.57.</ref><ref>توسلی، محمد مهدی، علی زاده کندی، عزیز، توسلی، سینا(1391). جامعه و فرهنگ [[بنگلادش]]. تهران: [https://www.icro.ir/ سازمان فرهنگ و ارتباطات اسلامی]( در دست انتشار)</ref> | ||
== نیز نگاه کنید به == | |||
[[ساختار آموزش مذهبی در جامعه بنگلادش]] ؛ [[مدارس دینی در بنگلادش]] ؛ [[مدارس اهل الحدیث( ظاهریه) در بنگلادش]] | |||
== کتابشناسی == | |||
نسخهٔ کنونی تا ۸ ژوئن ۲۰۲۴، ساعت ۱۴:۰۱
مدارس قومی در بنگلادش از مدارس دیوبند هند سرچشمه گرفته اند و حدودا یک صد سال پس از تأسیس مدرس عالی کلکته بوجود آمده اند.
مدارس قومی به طور عموم، مستقل از دولت، تحت نظارت و مدیریت شخصیت های غیر دولتی با برنامه های مخصوص به خود، گاهی منطبق با مدرسه علمیه «دیوبند هند» و گاهی منطبق با برنامه درسی عربستان و یا ترکیبی از هر دو اداره می شود. مدرسه دیوبند مهم ترین مرکز حوزه های علمیه در شبه قاره می باشد. جایگاه و نفوذ این مرکز بر دیگر مدارس علمیه شبه قاره همانند خود حوزه علمیه نجف اشرف و یا قم، بر حوزه های شیعی است. این مرکز در سال 1866 م تأسیس شده است.
مدارس قومی علیرغم اختلاف در سلیقه و مدیریت، از نظر کلی برنامه درسی همانندی دارند. فارغ التحصیلان این مدارس عموما به کارهای مخصوص روحانیت، امامت مسجد، تدریس، تبلیغ و ارشاد مردم و ... می پردازند. تعداد این مدارس به چندین هزار مدرسه می رسد. تشکیلاتی به نام «وفاق المدارس العربیه» در حال حاضر سرپرستی مدارس قومیه از جمله برگزاری امتحانات مقاطع پایانی را به عهده دارد.
همان طور که گفتیم، مدارس قومی، مدارس غیر دولتی هستند و یکی از دلایل غیر دولتی بودن آن ها این است که دولت بنگلادش چندین درس از جمله دروس فارسی را از برنامه های درسی حذف و دروس انگلیسی، جغرافیا، علوم سیاسی را گنجانید و همین برنامه را به حوزه های قومی و یا غیر دولتی پیشنهاد کرد، اما مسیولان و مدیران ارشد این حوزه ها با این کار موافقت نکردند، در نتیجه دولت و ادارات مدرک این حوزه ها را تأیید نکردند.
کتاب های فارسی که در این مدارس تدریس می شوند، شامل عناوین ذیل است:
دستور زبان فارسی
1- فارسی مقدماتی
2- الفبای فارسی
3- تفسیر المبتدی
4- چهل سبق
5- جامع المصادر
6- مصدر فیوضی
7- ضوابط فارسی
8- قواعد فارسی
9- قواعد سازی ( دستور زبان فارسی است )
10- مفتاح القواعد
11- احسن القواعد
ادبیات فارسی
1- کریما
2- پندنامه عطار
3- پندنامه خاکی
مقاطع تحصیلی مدارس قومی شامل
ابتدایی = شش سال
متوسطه = چهار سال
فضیلت = سه سال
تکمیل = یکسال
بعضی از مدارس مواد آموزشی را در 12 سال برنامه ریزی کرده اند. در طی مدت آموزش، زبان اردو، فارسی، انگلیسی، بنگالی، ادبیات عرب، فقه، اصول فقه، تفسیر و حدیث تدریس می شود. در سال های اخیر، جغرافی، تاریخ و ریاضیات نیز جزو برنامه های درسی قرار گرفته است.
با توجه به تاریخ تأسیس مدارس قومی، که همه آن ها (به غیر از یک مورد ) بعد از جدایی پاکستان از هند پدید آمده اند، می توان گفت همه این مدارس دوران جوانی را می گذرانند. لذا متناسب با تجربیات به دست آمده و مقتضیات زمان، برنامه های آن ها دچار تغییر وتحول می شود و برنامه ها استحکام کافی و لازم ندارند.
جدول شماره 1. آماری مدارس در بنگلادش 2004-2005
| نوع | تعداد مدارس | تعداد دانش آموزان | تعداد معلمان |
| مدارس قومی | 6500 | 1462500 | 130000 |
| مدارس عالی/علمیه | 6906 | 1878300 | 100732 |
| مدارس ابتدایی | 5150 | 377749 | 23176 |
| جمع | 18556 | 3718549 | 253908 |
نیز نگاه کنید به
ساختار آموزش مذهبی در جامعه بنگلادش ؛ مدارس دینی در بنگلادش ؛ مدارس اهل الحدیث( ظاهریه) در بنگلادش
کتابشناسی
- ↑ Esposito et al. (2005). Data Collected from Publications of the Bangladesh Madrasa Education Board, p.57.
- ↑ توسلی، محمد مهدی، علی زاده کندی، عزیز، توسلی، سینا(1391). جامعه و فرهنگ بنگلادش. تهران: سازمان فرهنگ و ارتباطات اسلامی( در دست انتشار)