روستاوی: تفاوت میان نسخه‌ها
جز (The LinkTitles extension automatically added links to existing pages (https://github.com/bovender/LinkTitles).) |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
در 20 کیلومتری جنوب شرقی پایتخت [[گرجستان]]، در استپ «گاردابانی» شهر [[روستاوی]] جای گرفته است که یکی از مراکز صنعتی مهم جمهوری است. روستاوی مرکز، استان تاریخی جغرافیایی کارتلی سفلی است. قسمت اصلی شهر، شامل بخش صنعتی، در ساحل چپ کُر قرار دارد، در حالی که ساختمان‌های مسکونی در ساحل راست رود ساخته شده‌اند. آب و هوای روستاوی و پیرامون آن خشک است با تابستان‌های داغ و زمستان‌های نسبتاً سرد. متوسط بارندگی سالانه به حدود 400 میلی متر می‌رسد. بخش عمده کانال گاردابانی در قسمت مرکزی شهر در ساحل چپ رود کُر قرار دارد. آب کانال نه تنها برای آبیاری، بلکه برای تأمین آب مورد نیاز نیروگاه برق حرارتی [[تفلیس]] بکار برده می‌شود که در نزدیکی روستاوی ساخته شده است. توسعه این شهر نوین در ارتباط با طرح احداث کارخانه ذوب‌آهن و فولاد روستاوی است که در دشت برهنه‌ای در کنار ویرانه‌های شهر قدیمی در سال 1944 آغاز شد و در سال 1950 کارخانه اولین محصول خود را تولید کرد، دو سال بعد کارخانه نورد آغاز بکار کرد و در سا ل 1954 کارکنان ذوب‌آهن [[گرجستان]] اولین محصول آهن و ذغال کُک خود را عرضه کردند. روستاوی چهارمین شهر بزرگ [[گرجستان]] است که در سال 2002 جمعیت آن به 138 هزار و 200 نفر برآورد شده است. امروزه روستاوی بزرگترین مرکز صنایع سنگین [[گرجستان]] است. بیشترین حجم تولید کارخانه فولاد و آهن اختصاص به لوله‌های فولادی بدون درز دارد که به طور گسترده‌ای در صنایع نفت قفقاز جنوبی مورد استفاده قرار می‌گیرد. روستاوی شمش‌های فولادی مورد نیاز کارخانه نورد سومقائیت (در آذربایجان) را تأمین می‌کرد. کارخانه ذوب فولاد روستاوی همچنین ورق فولاد و سایر استانداردهای قطعات فولادی را که نقش عمده‌ای در اقتصاد دارند، تولید می‌کند. علاوه برکارخانه‌های ذوب‌آهن، کارخانه‌های بزرگ شیمیایی نیز در این شهر فعالیت دارند. کارخانه‌های شیمیایی روستاوی، کودهای ازته برای تأمین نیاز بخش کشاورزی جمهوری‌های قفقاز جنوبی و تعدادی نقاط دیگر تولید می‌کرد که در سال‌های پس از استقلال با وجود بحران‌های سیاسی و اقتصادی تولیدات آن دچار اختلال شده است. تعدادی کارخانه تولید الیاف مصنوعی نیز در این شهر ساخته شده است. کارخانه تولید سیمان از ضایعات تولیدات سنگ ترکانی فعالیت دارد. کارخانه تولید قطعات بتونی و نیز کارخانه‌های تولیدات مکانیکی مهندسی و تجهیزات جرثقیل در این شهر بنا شده است. روستاوی در دور ه شوروی با بسیاری از نقاط شوروی روابط تولیدی و اقتصادی داشت. نیروی انسانی متخصص شهر از [[تفلیس]] تأمین می‌شد. در آغاز روستاوی مصالح ساختمانی گوناگون و تجهیزات را از [[تفلیس]] دریافت می‌کرد، در حالی که پس از رونق تولیدات صنعتی شهر، روستاوی بسیاری از مواد مصرفی صنایع را تأمین کرده و به شهر متخصصان و کارکنان ذوب‌آهن تبدیل شده و فقط محصولات صنایع سبک و غذایی را در روابط متقابل اقتصادی از شهر [[تفلیس]] دریافت می‌کند. شبکه وسیعی از دبیرستان‌های آموزشی و فنی در روستاوی تأسیس شده است. مؤسسه‌های علمی‌آموزشی پلی تکنیک و مؤسسه اتوماسیون مراحل تولید در شهر فعالیت دارد<ref>مارشال لانگ، دیوید و بهزادی، رقیه (1372). گرجی‌ها. تهران: [https://www.ipis.ir/ دفتر مطالعات سیاسی و بین‌المللی وزارت امور خارجه] ج.ا.ا، ص19.</ref>. | |||
در 20 | ==نیز نگاه کنید به== | ||
[[شهرهای مهم گرجستان]]؛ [[جغرافیای طبیعی و انسانی گرجستان]] | |||
== کتابشناسی== | |||
نسخهٔ ۱۳ ژوئیهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۱۸:۳۴
در 20 کیلومتری جنوب شرقی پایتخت گرجستان، در استپ «گاردابانی» شهر روستاوی جای گرفته است که یکی از مراکز صنعتی مهم جمهوری است. روستاوی مرکز، استان تاریخی جغرافیایی کارتلی سفلی است. قسمت اصلی شهر، شامل بخش صنعتی، در ساحل چپ کُر قرار دارد، در حالی که ساختمان‌های مسکونی در ساحل راست رود ساخته شده‌اند. آب و هوای روستاوی و پیرامون آن خشک است با تابستان‌های داغ و زمستان‌های نسبتاً سرد. متوسط بارندگی سالانه به حدود 400 میلی متر می‌رسد. بخش عمده کانال گاردابانی در قسمت مرکزی شهر در ساحل چپ رود کُر قرار دارد. آب کانال نه تنها برای آبیاری، بلکه برای تأمین آب مورد نیاز نیروگاه برق حرارتی تفلیس بکار برده می‌شود که در نزدیکی روستاوی ساخته شده است. توسعه این شهر نوین در ارتباط با طرح احداث کارخانه ذوب‌آهن و فولاد روستاوی است که در دشت برهنه‌ای در کنار ویرانه‌های شهر قدیمی در سال 1944 آغاز شد و در سال 1950 کارخانه اولین محصول خود را تولید کرد، دو سال بعد کارخانه نورد آغاز بکار کرد و در سا ل 1954 کارکنان ذوب‌آهن گرجستان اولین محصول آهن و ذغال کُک خود را عرضه کردند. روستاوی چهارمین شهر بزرگ گرجستان است که در سال 2002 جمعیت آن به 138 هزار و 200 نفر برآورد شده است. امروزه روستاوی بزرگترین مرکز صنایع سنگین گرجستان است. بیشترین حجم تولید کارخانه فولاد و آهن اختصاص به لوله‌های فولادی بدون درز دارد که به طور گسترده‌ای در صنایع نفت قفقاز جنوبی مورد استفاده قرار می‌گیرد. روستاوی شمش‌های فولادی مورد نیاز کارخانه نورد سومقائیت (در آذربایجان) را تأمین می‌کرد. کارخانه ذوب فولاد روستاوی همچنین ورق فولاد و سایر استانداردهای قطعات فولادی را که نقش عمده‌ای در اقتصاد دارند، تولید می‌کند. علاوه برکارخانه‌های ذوب‌آهن، کارخانه‌های بزرگ شیمیایی نیز در این شهر فعالیت دارند. کارخانه‌های شیمیایی روستاوی، کودهای ازته برای تأمین نیاز بخش کشاورزی جمهوری‌های قفقاز جنوبی و تعدادی نقاط دیگر تولید می‌کرد که در سال‌های پس از استقلال با وجود بحران‌های سیاسی و اقتصادی تولیدات آن دچار اختلال شده است. تعدادی کارخانه تولید الیاف مصنوعی نیز در این شهر ساخته شده است. کارخانه تولید سیمان از ضایعات تولیدات سنگ ترکانی فعالیت دارد. کارخانه تولید قطعات بتونی و نیز کارخانه‌های تولیدات مکانیکی مهندسی و تجهیزات جرثقیل در این شهر بنا شده است. روستاوی در دور ه شوروی با بسیاری از نقاط شوروی روابط تولیدی و اقتصادی داشت. نیروی انسانی متخصص شهر از تفلیس تأمین می‌شد. در آغاز روستاوی مصالح ساختمانی گوناگون و تجهیزات را از تفلیس دریافت می‌کرد، در حالی که پس از رونق تولیدات صنعتی شهر، روستاوی بسیاری از مواد مصرفی صنایع را تأمین کرده و به شهر متخصصان و کارکنان ذوب‌آهن تبدیل شده و فقط محصولات صنایع سبک و غذایی را در روابط متقابل اقتصادی از شهر تفلیس دریافت می‌کند. شبکه وسیعی از دبیرستان‌های آموزشی و فنی در روستاوی تأسیس شده است. مؤسسه‌های علمی‌آموزشی پلی تکنیک و مؤسسه اتوماسیون مراحل تولید در شهر فعالیت دارد[۱].
نیز نگاه کنید به
شهرهای مهم گرجستان؛ جغرافیای طبیعی و انسانی گرجستان
کتابشناسی
- ↑ مارشال لانگ، دیوید و بهزادی، رقیه (1372). گرجی‌ها. تهران: دفتر مطالعات سیاسی و بین‌المللی وزارت امور خارجه ج.ا.ا، ص19.