موزه ملی كمال‌الدین بهزاد: تفاوت میان نسخه‌ها
(صفحه‌ای تازه حاوی «'''2-6-8. موزة ملي كمال‌الدين بهزاد''' موزة ملّي كمال‌الدين بهزاد بزرگترين موزة جمهوري و يكي از مراكز مدني و فرهنگي تاجيكستان است. اين موزه در خيابان عيني شهر دوشنبه واقع گرديده است. اين موزه در سال 1934 بر اساس موافقت حزب كمونيست تاجيكستان به عنوا...» ایجاد کرد) |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| (یک نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط یک کاربر دیگر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
موزه ملی کمال‌الدین بهزاد بزرگترین موزه جمهوری و یکی از مراکز مدنی و فرهنگی [[تاجیکستان]] است. این موزه در خیابان عینی [[شهر دوشنبه]] واقع گردیده است. این موزه در سال 1934 بر اساس موافقت [[حزب کمونیست تاجیکستان]] به عنوان نمایشگاه دستاورد‌های صنعتی، [[کشاورزی در تاجیکستان|کشاورزی]] و علمی آکادم اتحاد جماهیر شوروی تأسیس شد و در سال 1959 با قرار وزارت مدنیت ([[وزارت فرهنگ تاجیکستان|وزارت فرهنگ]]) جمهوری شوروی سوسیالیستی [[تاجیکستان]] با موزه هنر تصویری متحد گردید که اکنون هم در این موزه آثار شگفت‌انگیز و نادر موجود است. در موزه کمال‌الدین بهزاد آثار و اسنادی در ز مینه‌‌های باستان‌شناسی، نژادشناسی، دوران تشکیل حاکمیت شوروی در [[تاجیکستان]] و ساختار حیات نو در سرز مین قدیمی تاجیکان در معرض نمایش قرار دارد. همچنین انواع [[هنر تاجیکستان|هنر‌های]] تصویری شامل [[نقاشی تاجیکستان|نقاشی]]، سیاه‌قلم، تندیس‌سازی به نمایش گذاشته شده‌است. | |||
این موزه دارای شعبه‌‌های طبیعی، تاریخ پیش از انقلاب، دوره شوروی، [[هنر تاجیکستان|هنر‌های]] تصویری، بنیاد‌های [[تاریخ تاجیکستان|تاریخ]] و کشورشناسی، علمی و مردمی است و بیش از 52 هزار (طبق آمار سال 1987) اثر نمایشی دارد. شعبه طبیعت شامل نقشه [[تاجیکستان]]، نمونه گیا‌هان و حیوانات و منابع زیرز مینی است. در شعبه تاریخ پیش از انقلاب، آثار نمایشی مربوط به تاریخ دوره میانه، [[تاریخ تاجیکستان|تاریخ]] اجتماعی قوم تاجیک در دوره انقلاب سال‌های 1905-1907 مشاهده می‌‌شود که شامل اسباب و ابزارآلات، اشیا نقره‌ای و طلایی، ظروف سفالی و آثاری از هنر [[معماری در تاجیکستان|معماری]] است. افزون بر این‌ها، آثار نادری از بقایای دیوارنگاره‌‌های شهر پنجکنت قدیم، تصاویری از بنا‌های محتشم دوره تیموریان (1370-1507)، عکس‌‌هایی از اولین کارخانه‌‌های صنعتی آسیای میانه و تصاویر از سران شورشی سال 1917 در شعبه مذکور وجود دارد. شعبه تاریخ شامل آثاری از این دورانها است: پیروزی انقلاب اکتبر و ایجاد حاکمیت شوروی در [[تاجیکستان]] (26-1917)، غلبه سوسیالیسم (29-1926)، اوضاع [[کشاورزی در تاجیکستان|کشاورزی]] جمهوری در دوران جنگ جهانی دوم (44-1929)، [[تاجیکستان]] در سال‌های جنگ بزرگ وطنی (45-1941)، رشد صنعت [[کشاورزی در تاجیکستان|کشاورزی]] جمهوری بعد از جنگ (59-1946)، پیشرفت صنعت پنبه‌کاری در جمهوری (80-1946)، صنعت [[کشاورزی در تاجیکستان|کشاورزی]] در دوره سوسیالیسم (80-1959)، پیشرفت صنعت نیروی برق (80-1946)، صنعت ماشین‌سازی و فلزکاری (80-1946)، پیشرفت صنایع معادن، صنایع سبُک، وسایط نقلیه، صنعت مخابرات، ساختمان سازی و آبادانی، ترقی سطح علم و دانش، [[زبان و ادبیات تاجیکستان|ادبیات]] و [[هنر تاجیکستان|هنر]]، مؤسسه‌‌های مدنی و فرهنگی، [[رادیو در تاجیکستان|رادیو]] و [[تلویزیون در تاجیکستان|تلویزیون]]، [[مطبوعات در تاجیکستان|مطبوعات]]، بهداشت، تأمینات اجتماعی، ورزش (80- 1948) و غیره. | |||
در شعبه‌‌های مردمی، اسناد [[تاریخ تاجیکستان|تاریخ]] و [[ادیان در تاجیکستان|دین]] و مذاهب و … نیز وجود دارد. در تهیه و تکمیل مجموعه‌‌های گوناگون این موزه، دانشمندان مشهوری چون م.س. آندریف، ا. ی. یاکبوفسکی، م. اِ. دیاکونف، اِ. کسلیاکوف. ب.ا. لتونسکی، ا. مختاراف، ن.ن. نعمت‌اف نقش اساسی داشته‌اند<ref>زهریی، حسن (1391). جامعه و فرهنگ [[تاجیکستان]]. تهران: [https://www.icro.ir/ سازمان فرهنگ و ارتباطات اسلامی] (در دست انتشار)، ص 253-254.</ref>. | |||
== کتابشناسی == | |||
نسخهٔ کنونی تا ۲ اوت ۲۰۲۴، ساعت ۱۶:۵۳
موزه ملی کمال‌الدین بهزاد بزرگترین موزه جمهوری و یکی از مراکز مدنی و فرهنگی تاجیکستان است. این موزه در خیابان عینی شهر دوشنبه واقع گردیده است. این موزه در سال 1934 بر اساس موافقت حزب کمونیست تاجیکستان به عنوان نمایشگاه دستاورد‌های صنعتی، کشاورزی و علمی آکادم اتحاد جماهیر شوروی تأسیس شد و در سال 1959 با قرار وزارت مدنیت (وزارت فرهنگ) جمهوری شوروی سوسیالیستی تاجیکستان با موزه هنر تصویری متحد گردید که اکنون هم در این موزه آثار شگفت‌انگیز و نادر موجود است. در موزه کمال‌الدین بهزاد آثار و اسنادی در ز مینه‌‌های باستان‌شناسی، نژادشناسی، دوران تشکیل حاکمیت شوروی در تاجیکستان و ساختار حیات نو در سرز مین قدیمی تاجیکان در معرض نمایش قرار دارد. همچنین انواع هنر‌های تصویری شامل نقاشی، سیاه‌قلم، تندیس‌سازی به نمایش گذاشته شده‌است.
این موزه دارای شعبه‌‌های طبیعی، تاریخ پیش از انقلاب، دوره شوروی، هنر‌های تصویری، بنیاد‌های تاریخ و کشورشناسی، علمی و مردمی است و بیش از 52 هزار (طبق آمار سال 1987) اثر نمایشی دارد. شعبه طبیعت شامل نقشه تاجیکستان، نمونه گیا‌هان و حیوانات و منابع زیرز مینی است. در شعبه تاریخ پیش از انقلاب، آثار نمایشی مربوط به تاریخ دوره میانه، تاریخ اجتماعی قوم تاجیک در دوره انقلاب سال‌های 1905-1907 مشاهده می‌‌شود که شامل اسباب و ابزارآلات، اشیا نقره‌ای و طلایی، ظروف سفالی و آثاری از هنر معماری است. افزون بر این‌ها، آثار نادری از بقایای دیوارنگاره‌‌های شهر پنجکنت قدیم، تصاویری از بنا‌های محتشم دوره تیموریان (1370-1507)، عکس‌‌هایی از اولین کارخانه‌‌های صنعتی آسیای میانه و تصاویر از سران شورشی سال 1917 در شعبه مذکور وجود دارد. شعبه تاریخ شامل آثاری از این دورانها است: پیروزی انقلاب اکتبر و ایجاد حاکمیت شوروی در تاجیکستان (26-1917)، غلبه سوسیالیسم (29-1926)، اوضاع کشاورزی جمهوری در دوران جنگ جهانی دوم (44-1929)، تاجیکستان در سال‌های جنگ بزرگ وطنی (45-1941)، رشد صنعت کشاورزی جمهوری بعد از جنگ (59-1946)، پیشرفت صنعت پنبه‌کاری در جمهوری (80-1946)، صنعت کشاورزی در دوره سوسیالیسم (80-1959)، پیشرفت صنعت نیروی برق (80-1946)، صنعت ماشین‌سازی و فلزکاری (80-1946)، پیشرفت صنایع معادن، صنایع سبُک، وسایط نقلیه، صنعت مخابرات، ساختمان سازی و آبادانی، ترقی سطح علم و دانش، ادبیات و هنر، مؤسسه‌‌های مدنی و فرهنگی، رادیو و تلویزیون، مطبوعات، بهداشت، تأمینات اجتماعی، ورزش (80- 1948) و غیره.
در شعبه‌‌های مردمی، اسناد تاریخ و دین و مذاهب و … نیز وجود دارد. در تهیه و تکمیل مجموعه‌‌های گوناگون این موزه، دانشمندان مشهوری چون م.س. آندریف، ا. ی. یاکبوفسکی، م. اِ. دیاکونف، اِ. کسلیاکوف. ب.ا. لتونسکی، ا. مختاراف، ن.ن. نعمت‌اف نقش اساسی داشته‌اند[۱].
کتابشناسی
- ↑ زهریی، حسن (1391). جامعه و فرهنگ تاجیکستان. تهران: سازمان فرهنگ و ارتباطات اسلامی (در دست انتشار)، ص 253-254.