زبان و خط تونسی: تفاوت میان نسخه‌ها
جز (The LinkTitles extension automatically added links to existing pages (https://github.com/bovender/LinkTitles).) |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
زبان عربی زبان رسمی [[تونس]] است و زبان [[فرانسه]] رواج بسیاری دارد. قرآن کریم، احادیث و اشعار عربی نقش مهمی در گسترش زبان عربی در تونس داشته‌اند. زبان عربی در دوره حکومت حسان بن نعمان غسانی بر افریقیه و به دستور عبدالملک مروان، زبان رسمی این منطقه شد ( | زبان عربی زبان رسمی [[تونس]] است و زبان [[فرانسه]] رواج بسیاری دارد. قرآن کریم، احادیث و اشعار عربی نقش مهمی در گسترش زبان عربی در [[تونس]] داشته‌اند. زبان عربی در دوره حکومت حسان بن نعمان غسانی بر افریقیه و به دستور عبدالملک مروان، زبان رسمی این منطقه شد.<ref name=":1">فاخوری، حنا ( ۱۹۸۶ م). الجامع فی تاریخ الادب العربی. [[لبنان]]: دارالجیل،ص994.</ref> دوره حکومت [[حفصیان در تونس]] در قرن هشتم هجری از مهم‌ترین دوران تثبیت زبان عربی در میان [[اسلام و مسلمانان تونس|مسلمانان]] بربر بود.<ref>شریف، محمدهادی (۱۹۹۳م). [[تاریخ تونس]] من عصور ماقبل التاریخ الی الاستقلال. الطبعة الثالثه، دار سراسر للنشر،ص59.</ref> | ||
نحوه گویش و لهجه عربی در مناطق مختلف [[تونس]] باهم متفاوت است، لهجه عربی تونسی حرف «ضاد» را در حرف «ظاء» ادغام کرده و حرف «قاف» را «گاف» تلفظ می‌کند. تونسی‌ها کمتر مراعات حرکات را می‌کنند؛ ولی اهمال و اضعاف ایشان به الجزایری‌ها نمی‌رسد. زبان عربی تونسی در مفردات خود از زبان‌های ترکی و ایتالیایی و فرانسوی بسیار متأثر است.<ref name=":2">شنتاوی، احمد، زکی خورشید؛ یونس، عبدالحمید. دائرةالمعارف الاسلامیه.دارالفکر، بی‌جا، بی‌تا، جلد ششم، ص101/6.</ref> امروزه، لهجه عربی معاصر [[تونس]] مخلوطی از زبان عربی و فرانسه است و کمتر به زبان عربی فصیح نزدیک است. زبان بربری که زبان بومی [[تونس]] و مردم شمال آفریقاست، تقریبا از بین رفته است و فقط ته‌لهجه‌هایی از آن در مناطقی از [[تونس]]، مانند قفصه، مطماطه و جربه وجود دارد.<ref name=":2" /> فرانسوی‌ها در دوران استعمار [[تونس]] بسیار کوشیدند تا حروف لاتین را جایگزین حروف عربی‌کنند، اما موفق به انجام آن نشدند<ref>عمر، محمد صالح ( 1987). «مؤامره استبدال الحروف العربیه بالحروف اللاتینیه في عهد الحمایه في تونس».المستقبل العربی، 99،ص.65-76،قابل بازیابی از[https://www.noormags.ir/view/fa/articlepage/384803/%D9%85%D9%88%D8%A7%D9%85%D8%B1%D9%87-%D8%A7%D8%B3%D8%AA%D8%A8%D8%AF%D8%A7%D9%84-%D8%A7%D9%84%D8%AD%D8%B1%D9%88%D9%81-%D8%A7%D9%84%D8%B9%D8%B1%D8%A8%DB%8C%D9%87-%D8%A8%D8%A7%D9%84%D8%AD%D8%B1%D9%88%D9%81-%D8%A7%D9%84%D9%84%D8%A7%D8%AA%DB%8C%D9%86%DB%8C%D9%87-%D9%81%DB%8C-%D8%B9%D9%87%D8%AF-%D8%A7%D9%84%D8%AD%D9%85%D8%A7%DB%8C%D9%87-%D9%81%DB%8C-%D8%AA%D9%88%D9%86%D8%B3?q=%D9%85%D8%A4%D8%A7%D9%85%D8%B1%D9%87%20%D8%A7%D8%B3%D8%AA%D8%A8%D8%AF%D8%A7%D9%84%20%D8%A7%D9%84%D8%AD%D8%B1%D9%88%D9%81%20%D8%A7%D9%84%D8%B9%D8%B1%D8%A8%DB%8C%D9%87%20%D8%A8%D8%A7%D9%84%D8%AD%D8%B1%D9%88%D9%81%20%D8%A7%D9%84%D9%84%D8%A7%D8%AA%DB%8C%D9%86%DB%8C%D9%87%20%D9%81%D9%8A%20%D8%B9%D9%87%D8%AF%20%D8%A7%D9%84%D8%AD%D9%85%D8%A7%DB%8C%D9%87%20%D9%81%D9%8A%20%D8%AA%D9%88%D9%86%D8%B3&score=25.0&rownumber=1 https://www.noormags.ir/view/fa/articlepage/384803/-]</ref>. | |||
== نیز نگاه کنید به == | |||
زبان ژاپنی؛ زبان روسی؛ زبان رسمی کانادا؛ زبان و خط تونسی؛ زبان افغانستان؛ زبان چینی؛ زبان سنگال؛ زبان و خط فرانسوی؛ زبان و خط آرژانتینی؛ زبان و خط رسمی مالی؛ زبان و خط رسمی ساحل عاج؛ زبان و خط رسمی تایلند؛ زبان اوکراین؛ زبان اسپانیایی؛ زبان و خط رسمی اردن؛ زبان و خط رسمی اتیوپی؛ زبان و خط رسمی سیرالئون؛ زبان و خط رسمی قطر؛ زبان گرجی؛ زبان و خط رسمی سریلانکا؛ زبان و خط رسمی بنگلادش؛ زبان و خط قزاقستان؛ زبان تاجیکی؛ خط ژاپنی؛ خط روسی؛ خط افغانی؛ خط چینی؛ خط سنگالی؛ خط گرجی؛ خط رسمی تاجیکستان | |||
== کتابشناسی == | |||
[[رده:زبان]] | |||
[[رده:خط]] | |||
نسخهٔ ۵ اوت ۲۰۲۴، ساعت ۰۴:۵۴
زبان عربی زبان رسمی تونس است و زبان فرانسه رواج بسیاری دارد. قرآن کریم، احادیث و اشعار عربی نقش مهمی در گسترش زبان عربی در تونس داشته‌اند. زبان عربی در دوره حکومت حسان بن نعمان غسانی بر افریقیه و به دستور عبدالملک مروان، زبان رسمی این منطقه شد.[۱] دوره حکومت حفصیان در تونس در قرن هشتم هجری از مهم‌ترین دوران تثبیت زبان عربی در میان مسلمانان بربر بود.[۲]
نحوه گویش و لهجه عربی در مناطق مختلف تونس باهم متفاوت است، لهجه عربی تونسی حرف «ضاد» را در حرف «ظاء» ادغام کرده و حرف «قاف» را «گاف» تلفظ می‌کند. تونسی‌ها کمتر مراعات حرکات را می‌کنند؛ ولی اهمال و اضعاف ایشان به الجزایری‌ها نمی‌رسد. زبان عربی تونسی در مفردات خود از زبان‌های ترکی و ایتالیایی و فرانسوی بسیار متأثر است.[۳] امروزه، لهجه عربی معاصر تونس مخلوطی از زبان عربی و فرانسه است و کمتر به زبان عربی فصیح نزدیک است. زبان بربری که زبان بومی تونس و مردم شمال آفریقاست، تقریبا از بین رفته است و فقط ته‌لهجه‌هایی از آن در مناطقی از تونس، مانند قفصه، مطماطه و جربه وجود دارد.[۳] فرانسوی‌ها در دوران استعمار تونس بسیار کوشیدند تا حروف لاتین را جایگزین حروف عربی‌کنند، اما موفق به انجام آن نشدند[۴].
نیز نگاه کنید به
زبان ژاپنی؛ زبان روسی؛ زبان رسمی کانادا؛ زبان و خط تونسی؛ زبان افغانستان؛ زبان چینی؛ زبان سنگال؛ زبان و خط فرانسوی؛ زبان و خط آرژانتینی؛ زبان و خط رسمی مالی؛ زبان و خط رسمی ساحل عاج؛ زبان و خط رسمی تایلند؛ زبان اوکراین؛ زبان اسپانیایی؛ زبان و خط رسمی اردن؛ زبان و خط رسمی اتیوپی؛ زبان و خط رسمی سیرالئون؛ زبان و خط رسمی قطر؛ زبان گرجی؛ زبان و خط رسمی سریلانکا؛ زبان و خط رسمی بنگلادش؛ زبان و خط قزاقستان؛ زبان تاجیکی؛ خط ژاپنی؛ خط روسی؛ خط افغانی؛ خط چینی؛ خط سنگالی؛ خط گرجی؛ خط رسمی تاجیکستان
کتابشناسی
- ↑ فاخوری، حنا ( ۱۹۸۶ م). الجامع فی تاریخ الادب العربی. لبنان: دارالجیل،ص994.
- ↑ شریف، محمدهادی (۱۹۹۳م). تاریخ تونس من عصور ماقبل التاریخ الی الاستقلال. الطبعة الثالثه، دار سراسر للنشر،ص59.
- ↑ ۳٫۰ ۳٫۱ شنتاوی، احمد، زکی خورشید؛ یونس، عبدالحمید. دائرةالمعارف الاسلامیه.دارالفکر، بی‌جا، بی‌تا، جلد ششم، ص101/6.
- ↑ عمر، محمد صالح ( 1987). «مؤامره استبدال الحروف العربیه بالحروف اللاتینیه في عهد الحمایه في تونس».المستقبل العربی، 99،ص.65-76،قابل بازیابی ازhttps://www.noormags.ir/view/fa/articlepage/384803/-