نسخهٔ کنونی تا ‏۱۷ اوت ۲۰۲۴، ساعت ۲۰:۱۰

«خوانگ گون گوانگ»(1354-1269 میلادی) نقاش دوران سلسله ی یوان، در میان سالی مأمور دون پایه ی دولت شد. وی درگیر پرونده ای شده و روانه ی زندان گردید. وقتی آزاد شد، به نقطه ی دِنج دور افتاده ای رفت و دیگر در خدمت دولت نبود. وی به پیرو سفت و سخت فرقه ی «چوانزِن»(حقیقت کامل) طریقت تائو تبدیل و به سراسر کشور مسافرت کرد.

در سن حدود 50سالگی، نقاشی منظره را آغاز و در سال های آخر عمر سبک نقاشی خاص خود را به وجود آورد. اغلب آثار او هنگام سفر به جنوب چین نقاشی شده اند. او در نقاشیِ رنگی و آب رنگ، و در قلم کاری خود، سبک های خوشنویسی خط شکسته و خط ویژه ی مُهرسازی را به کار می برد و از چند حرکت برای ایجاد دورنما و عمق استفاده می کرد.

نقاشی های او به عنوان«قله ی کوه های ساده و خوش بنیه و گیاهان پرپشت»توصیف شده است. وی علاقه مند به استفاده از رنگ قهوه ای- سرخ بود و نقاشی مناظر سرخ رنگ را ابداع کرد. از میان«چهار استاد سلسله ی یوان»(سه نفر دیگر عبارتند از وو جِن(Wu Zhen)، نی زان(Ni Zan)، و وانگ مِنگ(Wang Meng)) «خوانگ گون گوانگ» بهترین آنان شمرده می شود. او تأثیر زیادی در نقاشی های منظره ای سلسله های مینگ و چینگ گذاشت^[۱].

نیز نگاه کنید به

هنر در چین؛ نقاشان مشهور چین باستان؛ یان لیبن؛ وو دائوزی، نقاش سلسله تانگ؛ وانگ وی، نقاش چینی؛ جانگ زدوان، نقاش چینی؛ مایوان، نقاش چینی؛ شو وی، هنرمند چینی؛ جودا، نقاش چینی؛ یوان جی، نقاش چینی

کتابشناسی

↑ _{سابقی، علی محمد(1392). جامعه و فرهنگ چین. تهران: موسسه فرهنگی، هنری و انتشاراتی بین المللی الهدی. جلد سوم، ص. 1164}

[1] _{سابقی، علی محمد(1392). جامعه و فرهنگ چین. تهران: موسسه فرهنگی، هنری و انتشاراتی بین المللی الهدی. جلد سوم، ص. 1164}

[۱]

@@ خط ۴: / خط ۴: @@
 در سن حدود 50سالگی، [[هنر نقاشی در چین|نقاشی منظره]] را آغاز و در سال های آخر عمر [[هنر نقاشی در چین|سبک نقاشی]] خاص خود را به وجود آورد. اغلب آثار او هنگام سفر به جنوب [[چین]] نقاشی شده اند. او در [[هنر نقاشی در چین|نقاشیِ رنگی و آب رنگ]]، و در قلم کاری خود، [[هنر خوشنویسی چینی|سبک های خوشنویسی]] خط شکسته و خط ویژه ی مُهرسازی را به کار می برد و از چند حرکت برای ایجاد دورنما و عمق استفاده می کرد.
-[[هنر نقاشی در چین|نقاشی های]] او به عنوان«قله ی کوه های ساده و خوش بنیه و گیاهان پرپشت»توصیف شده است. وی علاقه مند به استفاده از رنگ قهوه ای- سرخ بود و [[هنر نقاشی در چین|نقاشی مناظر]] سرخ رنگ را ابداع کرد. از میان«چهار استاد [[سلسله یوان|سلسله ی یوان]]»(سه نفر دیگر عبارتند از وو جِن[[خوانگ گونگ وانگ، نقاش چینی#%20ftn2|(Wu Zhen]])، نی زان[[خوانگ گونگ وانگ، نقاش چینی#%20ftn3|(Ni Zan]])، و وانگ مِنگ[[خوانگ گونگ وانگ، نقاش چینی#%20ftn4|(Wang Meng]])) «خوانگ گون گوانگ» بهترین آنان شمرده می شود. او تأثیر زیادی در [[هنر نقاشی در چین|نقاشی های منظره ای]] [[سلسله مینگ|سلسله های مینگ]] و [[سلسله چینگ|چینگ]] گذاشت<ref>سابقی، علی محمد(1392). جامعه و فرهنگ [[چین]]. تهران: موسسه فرهنگی، هنری و انتشاراتی بین المللی الهدی.</ref>.
+[[هنر نقاشی در چین|نقاشی های]] او به عنوان«قله ی کوه های ساده و خوش بنیه و گیاهان پرپشت»توصیف شده است. وی علاقه مند به استفاده از رنگ قهوه ای- سرخ بود و [[هنر نقاشی در چین|نقاشی مناظر]] سرخ رنگ را ابداع کرد. از میان«چهار استاد [[سلسله یوان|سلسله ی یوان]]»(سه نفر دیگر عبارتند از وو جِن[[خوانگ گونگ وانگ، نقاش چینی#%20ftn2|(Wu Zhen]])، نی زان[[خوانگ گونگ وانگ، نقاش چینی#%20ftn3|(Ni Zan]])، و وانگ مِنگ[[خوانگ گونگ وانگ، نقاش چینی#%20ftn4|(Wang Meng]])) «خوانگ گون گوانگ» بهترین آنان شمرده می شود. او تأثیر زیادی در [[هنر نقاشی در چین|نقاشی های منظره ای]] [[سلسله مینگ|سلسله های مینگ]] و [[سلسله چینگ|چینگ]] گذاشت<ref><sub><big>سابقی، علی محمد(1392). جامعه و فرهنگ [https://dmelal.ir/%DA%86%DB%8C%D9%86 چین]. تهران: [https://alhoda.ir/ موسسه فرهنگی، هنری و انتشاراتی بین المللی الهدی]. جلد سوم، ص. 1164</big></sub></ref>.
 == نیز نگاه کنید به ==