آب و هوای چین: تفاوت میان نسخه‌ها
جز (The LinkTitles extension automatically added links to existing pages (https://github.com/bovender/LinkTitles).) |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| (۵ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۳ کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
[[پرونده:راهنمای-کامل-درباره-آب-و-هوای-کشور-چین.jpg|بندانگشتی|آب و هوای چین]] | [[پرونده:راهنمای-کامل-درباره-آب-و-هوای-کشور-چین.jpg|بندانگشتی|آب و هوای چین. قابل بازیابی از https://www.chinahighlights.com/travelguide/article-august-trip.htm]] | ||
آب و هوای چین به حدی متنوع و متغییر است که هرگز نمی‌توان آن را در یک طبقه‌ی آب و هوایی جغرافیایی تعریف کرد و به ترتیب از شمال به جنوب به نواحی سردسیری، معتدل، نیمه گرمسیری و گرمسیری تقسیم میشود. مناطق جنوبی آن گرمسیری با بارش‌های متناوب و مناطق شمالی و غربی آن سردسیری و کوهستانی و دشت‌های میانی آن نیمه گرمسیری است. در بخش‌هایی از شمال غرب و مناطق مرکزی نیز استپ‌ها و دشت‌های وسیع قرار گرفته است. در واقع، آب و هوای چهار فصل در مناطق مختلف [[چین]] به چشم می‌خورد. | |||
=== میزان بازندگی === | === میزان بازندگی === | ||
[[پرونده:0.03639700 1677480202 hukou-falls.jpg|بندانگشتی|تصویر رودخانه زرد چین]] | [[پرونده:0.03639700 1677480202 hukou-falls.jpg|بندانگشتی|تصویر رودخانه زرد چین. قابل بازیابی از https://arhambiologyspace.quora.com/]] | ||
در این کشور به طور متوسط سالانه 629 میلیمتر باران می‌بارد که این میزان، در جنوب که در معرض بارش‌های موسمی معروف به مونسون قرار دارد، بالغ بر 1000 میلیمتر و در مناطق غربی به کمتر از 200 میلیمتر می‌رسد. در منطقه‌ی روچیانگ در واحه‌ی تاریم از استان سین کیانگ، میزان بارش سالانه کمتر از 10 میلیمتر است که این منطقه را به خشک‌ترین بخش از [[چین|سرزمین چین]] تبدیل کرده است. | در این کشور به طور متوسط سالانه 629 میلیمتر باران می‌بارد که این میزان، در جنوب که در معرض بارش‌های موسمی معروف به مونسون قرار دارد، بالغ بر 1000 میلیمتر و در مناطق غربی به کمتر از 200 میلیمتر می‌رسد. در منطقه‌ی روچیانگ در واحه‌ی تاریم از استان سین کیانگ، میزان بارش سالانه کمتر از 10 میلیمتر است که این منطقه را به خشک‌ترین بخش از [[چین|سرزمین چین]] تبدیل کرده است. | ||
=== [[رودها و دریاچه های چین|رودهای چین]] === | === [[رودها و دریاچه های چین|رودهای چین]] === | ||
[[چین]] بیش از 1500 رودخانه‌ی بزرگ و قابل کشتیرانی دارد. [[رودها و دریاچه های چین|رودخانه‌های]] چانگ‌جیانگ (Changjiang) «یانگ تسه (Yangtse)» (با 6300 کیلومتر طول) به‌عنوان سومین رود بلند جهان، روردخانه‌ی زرد «خوانگ‌خِه Huang He»[i]) (با 5464 کیلومتر طول)، «خِی لونگ‌جیانگ(Heilongjiang)» (با 2965 کیلومتر طول)، رودخانه‌ی تاریم (با 2179کیلومتر طول)، «جو‌جیانگ (Zhu Jiang)» (با 2129 کیلومتر طول) و «لیائوخِه (Liao He)»، «خَی‌خِه (Hai He)»، «خوای‌خِه (Huai He)» از جمله‌ی این رودها هستند. پست‌ترین نقطه در خاک [[چین]] در منطقه‌ی تورفان با حداقل 154 متر پایین‌تر از سطح آب‌های آزاد جهان و قله‌ی اورست، بلندترین نقطه‌ی کره‌ی زمین با 8 هزار و 850 متر ارتفاع در این کشور قرار دارد<ref><sub><big>سابقی، علی محمد(1392). جامعه و فرهنگ چین. تهران: موسسه فرهنگی هنری و انتشاراتی بین الملی الهدی</big></sub> </ref>. | [[چین]] بیش از 1500 رودخانه‌ی بزرگ و قابل کشتیرانی دارد. [[رودها و دریاچه های چین|رودخانه‌های]] چانگ‌جیانگ (Changjiang) «یانگ تسه (Yangtse)» (با 6300 کیلومتر طول) به‌عنوان سومین رود بلند جهان، روردخانه‌ی زرد «خوانگ‌خِه Huang He»[i]) (با 5464 کیلومتر طول)، «خِی لونگ‌جیانگ(Heilongjiang)» (با 2965 کیلومتر طول)، رودخانه‌ی تاریم (با 2179کیلومتر طول)، «جو‌جیانگ (Zhu Jiang)» (با 2129 کیلومتر طول) و «لیائوخِه (Liao He)»، «خَی‌خِه (Hai He)»، «خوای‌خِه (Huai He)» از جمله‌ی این رودها هستند. پست‌ترین نقطه در خاک [[چین]] در منطقه‌ی تورفان با حداقل 154 متر پایین‌تر از سطح آب‌های آزاد جهان و قله‌ی اورست، بلندترین نقطه‌ی کره‌ی زمین با 8 هزار و 850 متر ارتفاع در این کشور قرار دارد<ref><sub><big>سابقی، علی محمد(1392). جامعه و فرهنگ [[چین]]. تهران: [https://alhoda.ir موسسه فرهنگی هنری و انتشاراتی بین الملی الهدی]، جلد 1، ص.52-55.</big></sub> </ref>. | ||
== نیز نگاه کنید به == | == نیز نگاه کنید به == | ||
[[آب و هوای ژاپن]]؛ [[آب و هوای مصر]]؛ [[آب و هوای تونس]]؛ [[آب و هوای کوبا]]؛ [[آب و هوای افغانستان]]؛ [[آب و هوای کانادا]]؛ [[آب و هوای روسیه]]؛ [[آب و هوای تایلند]]؛ [[آب و هوای آرژانتین]]؛ [[آب و هوای فرانسه]]؛ [[آب و هوای اسپانیا]]؛ [[آب و هوای مالی]]؛ [[آب و هوای ساحل عاج]]؛ [[آب و هوای سوریه]]؛ [[آب و هوای اردن]]؛ [[آب و هوای قطر]]؛ [[آب و هوای سیرالئون]]؛ [[آب و هوای اتیوپی]]؛ [[آب و هوای زیمبابوه]]؛ [[آب و هوای اوکراین]]؛ [[آب و هوای سودان]]؛ [[آب و هوای سنگال]] | |||
== پاورقی == | == پاورقی == | ||
| خط ۲۴: | خط ۱۸: | ||
== کتابشناسی == | == کتابشناسی == | ||
<references /> | <references /> | ||
[[رده:ویژگی ها وموقعیت جغرافیایی]] | |||
[[رده:ویژگی | |||
نسخهٔ کنونی تا ۲۵ اوت ۲۰۲۴، ساعت ۲۰:۰۳
آب و هوای چین به حدی متنوع و متغییر است که هرگز نمی‌توان آن را در یک طبقه‌ی آب و هوایی جغرافیایی تعریف کرد و به ترتیب از شمال به جنوب به نواحی سردسیری، معتدل، نیمه گرمسیری و گرمسیری تقسیم میشود. مناطق جنوبی آن گرمسیری با بارش‌های متناوب و مناطق شمالی و غربی آن سردسیری و کوهستانی و دشت‌های میانی آن نیمه گرمسیری است. در بخش‌هایی از شمال غرب و مناطق مرکزی نیز استپ‌ها و دشت‌های وسیع قرار گرفته است. در واقع، آب و هوای چهار فصل در مناطق مختلف چین به چشم می‌خورد.
میزان بازندگی
در این کشور به طور متوسط سالانه 629 میلیمتر باران می‌بارد که این میزان، در جنوب که در معرض بارش‌های موسمی معروف به مونسون قرار دارد، بالغ بر 1000 میلیمتر و در مناطق غربی به کمتر از 200 میلیمتر می‌رسد. در منطقه‌ی روچیانگ در واحه‌ی تاریم از استان سین کیانگ، میزان بارش سالانه کمتر از 10 میلیمتر است که این منطقه را به خشک‌ترین بخش از سرزمین چین تبدیل کرده است.
رودهای چین
چین بیش از 1500 رودخانه‌ی بزرگ و قابل کشتیرانی دارد. رودخانه‌های چانگ‌جیانگ (Changjiang) «یانگ تسه (Yangtse)» (با 6300 کیلومتر طول) به‌عنوان سومین رود بلند جهان، روردخانه‌ی زرد «خوانگ‌خِه Huang He»[i]) (با 5464 کیلومتر طول)، «خِی لونگ‌جیانگ(Heilongjiang)» (با 2965 کیلومتر طول)، رودخانه‌ی تاریم (با 2179کیلومتر طول)، «جو‌جیانگ (Zhu Jiang)» (با 2129 کیلومتر طول) و «لیائوخِه (Liao He)»، «خَی‌خِه (Hai He)»، «خوای‌خِه (Huai He)» از جمله‌ی این رودها هستند. پست‌ترین نقطه در خاک چین در منطقه‌ی تورفان با حداقل 154 متر پایین‌تر از سطح آب‌های آزاد جهان و قله‌ی اورست، بلندترین نقطه‌ی کره‌ی زمین با 8 هزار و 850 متر ارتفاع در این کشور قرار دارد[۱].
نیز نگاه کنید به
آب و هوای ژاپن؛ آب و هوای مصر؛ آب و هوای تونس؛ آب و هوای کوبا؛ آب و هوای افغانستان؛ آب و هوای کانادا؛ آب و هوای روسیه؛ آب و هوای تایلند؛ آب و هوای آرژانتین؛ آب و هوای فرانسه؛ آب و هوای اسپانیا؛ آب و هوای مالی؛ آب و هوای ساحل عاج؛ آب و هوای سوریه؛ آب و هوای اردن؛ آب و هوای قطر؛ آب و هوای سیرالئون؛ آب و هوای اتیوپی؛ آب و هوای زیمبابوه؛ آب و هوای اوکراین؛ آب و هوای سودان؛ آب و هوای سنگال
پاورقی
[i] - در پین یین، یا آوا نویسی استاندارد کلمات چینی با حروف لاتین که از دهه ی 1950به بعد در سرزمین اصلی چین مرسوم شده است، از حرف لاتین(H) برای نویسهی حرف(خ) كه در زبان چینی كاربرد زیادی دارد استفاده می شود. این حرف، توسط چینی زبان ها، براساس جایگاه آن در جمله و مفهوم واژه، به سه گونه تلفظ می شود، «ه»، «خ» و چیزی بین این دوحرف که البته لهجه ی ساکنان مناطق مختلف این کشور و چگونگی قرار گرقتن این کلمات در جمله نیز در نحوه ی تلفظ این واژه ها دخیل است. در برخی از واژه ها مانند(Shanghai) حرف(H) همان صدای«ه» را دارد و (شانگهای) تلفظ می شود، در حالی که در واژه های دیگر به صورت(خ) خوانده می شود. مانند نام رییس جمهور پیشین این کشور که نوشته می شود(Hu Jintao) ولی خوانده می شود (خوجینتائو)، یا واژهی«خِه» به معنای رودخانه که (He) نوشته میشود ولی «خِه» خوانده می شود. برخی از نویسندگان و مترجمان محترم ایرانی پیشگام در این زمینه، بدون توجه به این موضوع، در نوشتن این نوع کلمات دچار اشتباه شده و اغلب آن را بدون توضیح لازم«هو و یا هِه» نوشته و یا ترجمه کرده اند و خوانندگان هم به همان شکل و به صورت همان حرف(ه) این کلمات را می خوانند که درست نیست. در واقع، نوشتار این کلمات با تلفظ آنها در جاهای مختلف با هم متفاوت است. البته نبود حرف مستقل(خ) در میان حروف لاتین- معمولا برای نویسه ی حرف(خ) از تركیب دو حرف(KH) استفاده می شود- نیز در این اشتباه نقش داشته است. براساس پیشنهاد برخی از دوستان چین شناس كه به زبان چینی نیز تسلط دارند، بهتر دیده شد كه در این کتاب این گونه واژه ها، همانگونه که تلفظ می شوند(خ) نوشته شوند تا این اشتباه مرسوم اصلاح شود. لذا، در این اثر بر خلاف آثار پیشینی كه پیرامون چین نوشته و یا ترجمه شده است، واژه هایی كه در پین یین آن ها از حرف(H) استفاده شده، برای اطلاع خوانندگان به صورت صحیح آن یعنی(خ) نویسه شده است.
کتابشناسی
- ↑ سابقی، علی محمد(1392). جامعه و فرهنگ چین. تهران: موسسه فرهنگی هنری و انتشاراتی بین الملی الهدی، جلد 1، ص.52-55.