نمایش مبدأ برای اماکن دیدنی روسیه

به دلیل زیر، اجازهٔ ویرایش این صفحه ندارید:
عملی که درخواست کرده‌اید منحصر به کاربران این گروه است: کاربران.
می‌توانید مبدأ این صفحه را ببینید و رونوشت بردارید:
برخی از اماکن دیدنی کشور [[روسیه]] که مردم برای تفریحات آخر هفته به آن شهرها می روند عبارت است از: 
[[پرونده:کرملین.jpg|بندانگشتی|350x350پیکسل|کرملین]]
1. [[موزه کاخ کرملین|کرملین]]: [[موزه کاخ کرملین|کرملین]] سمبل [[مسکو]] و کلا [[روسیه]] بشمار می رود. این مجموعه بر روی تپه براوینسکی ساخته شده است. در اطراف این تپه دیوارهای قلعه و برج هایی بنا شده‌اند که فاصله بین این برج ها متناسب با شکل زمین و مقتضیات دفاعی است. کاخ شاهزاده کبیر و ساختمان های متعدد آن در بخش جنوبی تپه قرار دارد و در شرق آن در مرتفع ترین مکان، میدان اصلی کرملین، میدان جامع و مهم‌ترین کلیساها قرار دارند.

2. میدان جامع از سمت شرق، تالار گراناویتایا و برج ناقوس ایوان کبیر واز جنوب کلیسای جامع آرخانگلسک را تشکیل می دهد. این میدان از سمت رود مسکو باز است و از آنجا می توان چشم انداز پشت رود مسکو را مشاهده کرد. در سمت شرق این میدان، برج اسپاسکایا و در شمال آن خیابانی که در گذشته نیکولسکایا نامیده می شد، قابل مشاهده است.

3. [[موزه کاخ کرملین|کاخ بزرگ کرملین]] مجموعه ای از بناهایی است که از ابتدای قرن 15 ساخته شده اند. این کاخ شامل تالار گراناویتایا، ایوان های درونی که متعلق به قرن 15 می باشد، تالار طلایی [[دوره تزاری روسیه|تزار]] متعلق به قرن 16، کلیساها و کلیساهای جامع می شود. معماران ایتالیایی از جمله: فیوراوانتی، سولاری، روفو و دیگران در احداث آثار [[معماری در روسیه|معماری]] [[موزه کاخ کرملین|کرملین]] شرکت کردند. اما بسیاری اعتقاد دارند که مشارکت این استادان در ساخت [[موزه کاخ کرملین|کرملین]] فقط ویژگی اصالتا روسی مجموعه [[موزه کاخ کرملین|کرملین]] را کمرنگ می کند.

برج های کرملین نیز شدیدا متناسب با نقش خود در سیستم دفاعی ساخته شده اند؛ زیرا همانطور که در خط استحکامات، دو مکان با شرایط توپوگرافی کاملا یکسان وجود ندارد، دو برج کاملا مشابه نیز وجود ندارد. مرتفع ترین و مستحکم ترین برج های مجموعه [[موزه کاخ کرملین|کرملین]]، برج‌ هایی هستند که در گوشه ها واقع شده اند، زیرا از اهمیت دفاعی بیشتری برخوردارند.

از طریق راه پله اصلی پس از عبور از تالار جلسات که دارای اجاقی از جنس یشم سبز است می توان به زیباترین تالار کاخ رفت که گئورگیوفسکی نامیده می شود. در سال 1769 به افتخار گئورگی پابدانوستس نشان افتخاری به همین نام ابداع شد. نازک کاری این تالار پیروزی هایی را به تصویر می کشد که ارتش روس در قرون 19-15 بدست آورده است. در امتداد دیوارهای این تالار 18 ستون پیچ خورده از جنس فلز روی وجود دارد که بر سر آنها مجسمه های ویتالی نصب شده است و در لبه دیوارهای تالار آثار نقش برجسته کلودت دیده می شود که گئورگی پابدانوستس را بر روی اسب در حال مبارزه با اژدها به تصویر می کشد. سقف تالار با شش عدد لوستر برنزی طلاکاری شده تزئین شده است که وزن هرکدام از آنها 1300 کیلوگرم است.

4. تالار گراناویتایا در سال‌های 1491-1487 توسط فریازین و سولاری ساخته شد و بعنوان تالار پذیرایی کاخ شاهزاده کبیر مورد استفاده قرار گرفت. این تالار بدین خاطر گراناویتایا نامیده می شود که نمای سمت میدان جامع آن از سنگ سفید تراش خورده است. این تالار تقریبا بشکل یک سالن بزرگ مربعی با سقف سنگی صلیبی شکل است که بر روی ستون چهارگوش مرکزی قرار دارد. مساحت آن 495 متر مربع و ارتفاع آن 9 متر است. سقف تالار با [[نقاشی روسیه|نقاشی]] هایی منقوش شده است که آخرین آنها مربوط به سال 1882 می باشد. در سال‌های 60 قرن 17 تالار گراناویتایا تبدیل به ویرانه شد، بعد از حریق سال 1682، اوسیپ استارتسوف در سال‌های 85-1684 تزئینات این تالار را بازسازی کرد و دهانه پنجره های آن را عریض نمود و از بیرون با ستون های سنگی سفید که نقوش گیاهان بر روی آن تراشیده شده بود تزئین کرد.

5. تالار طلائی تزاریک ساختمان قدیمی متعلق به قرن 16 میلادی می باشد. در مدارک متعلق به اواخر این قرن این ساختمان به نام تالار طلایی ایرینا ( همسر تزار فئودور) نامیده شده است. نمای این تالار به سمت میدان جامع است و چارچوب های پنجره های آن تحت تاثیر معماری رونسانس ساخته شده است. احداث کلیسای جامع ورخوسپاسکی بر روی این تالار در سال 1636 مستلزم تقویت سقف تالار توسط تیرهای آهنی بود. در اواخر قرن 16 نمای تالار طلایی را طلاکاری کردند که نام آن نیز نشات گرفته از همین موضوع است. از این تالار راهی برای ورود به تالار ژیلتسکایا وجود دارد که پست نگهبانی کاخ بشمار می رود.

از نظر معماری طبقه پنجم کاخ جالب ترین بخش کاخ می باشد که به شکل زیرشیروانی ساخته شده است و بر روی یک تراس باز قرار دارد. «برجک دیده بانی» متصل به زیرشیروانی ویژگی منحصر بفردی را به نمای طبقه پنجم می بخشد و چشم انداز [[مسکو]] را آشکار می کند. [[نقاشی روسیه|نقاشی]] های بجای مانده در تالارهای کاخ مربوط به سال 1837 هستند و همگی یک احساس مشترک از [[نقاشی روسیه|نقاشی]] های قرن 17 را القا می کنند. مرمت سه طبقه بالای کاخ [[موزه کاخ کرملین|کرملین]] در سال 1968 انجام شد.

در آستانه سال 1960 در طبقه دوم کاخ بزرگ [[موزه کاخ کرملین|کرملین]] بر اساس طرح آندریف، وولفسون، دالگانوف و دیگران باغ زمستانی ایجاد شد. مساحت این باغ320 متر مربع است که 110 متر مربع آن گیاه کاری شده است. دیوار غربی آن کاملا از شیشه و دیوار شرقی آن با آینه پوشیده شده است که تصویر گیاهان در آن منعکس می شود. دیوارهای جنوبی و شمالی باغ باسنگ مرمر اورال تزئین شده است.

در بخش غربی [[موزه کاخ کرملین|کرملین]] تالار اسلحه (1851) قرار دارد که بعنوان بهترین ساختمان موزه در اروپا در قرن گذشته بشمار می‌رود. این تالار در منابع مکتوب اولین بار در سال1547 مورد اشاره قرار گرفته است و نام آن بخاطر استفاده اولیه از این تالار بعنوان انبار اسلحه بوده است. در قرن 17 در اینجا کارگاه‌هایی برای تولید اسلحه و زیورآلات از طلا و نقره ایجاد شد، از سال 1640 این تالار به کارگاه [[نقاشی روسیه|نقاشی]] تبدیل شد. در ساختمان تالار اسلحه بزرگترین [[مشاهیر هنری روسیه|نقاشان روس]]، اوشاکوف، زوبوف؛ منبت کار، زوبوف و بونین؛ اسلحه ساز، داویدوف و کاتسف و همچنین استاد کار روی طلا و نقره، پاپوف کار می‌کردند.

[[موزه کاخ کرملین|کرملین]] ساختمان دولت را درون خود جای داده است که در سال های 87-1776 توسط کازاکوف احداث شد. این ساختمان به شکل یک مثلث ساخته شده است و در یکی از رئوس آن یک تالار تعبیه شده است. در طول دوران شوروی این ساختمان به مکان بازدید دائمی گردشگران تبدیل شده، زیرا در آنجا دفتر کار و آپارتمان لنین که از سال 1918 تا 1923 محل کار و زندگیش بود، به همان شکل اولیه حفظ شده بود. سالن بزرگ گنبدی شکل سنا 7/24 متر قطر و 27 متر ارتفاع دارد.

یکی از مهم‌ترین آثار [[معماری در روسیه|معماری دوران شوروی]] در مجموعه [[موزه کاخ کرملین|کرملین]] کاخ نشست ها می باشد که در سال 1961 در نزدیکی برج ترویتسکی ساخته شد. ساختمان آن به شکل مستطیل ساخته شده است و نمای آن از سنگ مرمر سفید و پنجره‌های شیشه ای است.

در مرکز [[موزه کاخ کرملین|کرملین]] در میدان جامع ناقوس ایوان کبیر وجود دارد که بعنوان معجزه [[معماری در روسیه|هنر معماری]] قرن 16 بشمار میرود. در زمان ایوان کالیت در سال 1329 تقریبا در محل کنونی برج ناقوس، یک کلیسای کوچک سنگی به افتخار جان لستویچنیک ساخته شد. در سال 1505 زمانی که آن را تخریب کردند. در سال‌های 1508-1505 بن فریازین معمار بدین منظور اولین ستون سه ضلعی برج ناقوس ایوان کبیر را با سنگ سفید ساخت. در سال‌های 1532 تا 1543 ناقوس خانه چهارگوش و کلیسای وازنسنییا به برج ناقوس ایوان کبیر متصل بودند؛ در کلیسای وازنسنییا ناقوس «بلاگووستنیک» به وزن هزار پند قرارداشت؛ در سال 1552 یک راه پله مرتفع سنگی ساخته شد و در سال 1600 طبقه فوقانی مجموعا به ارتفاع 81 متر بنا شد.

از دیگر بنای های مهم مجموعه [[موزه کاخ کرملین|کرملین]]، کلیسای جامع آرخانگلسک، کلیسای جامع بلاگووشنسکی و کلیسای جامع اوسپنسکی می باشد.
[[پرونده:Moscow State University.jpg|بندانگشتی|350x350پیکسل|Moscow State University]]
6. دانشگاه [[مسکو]]- دانشگاه [[مسکو]]، که در ژانویه سال 2005 جشن 250 سالگی خود را گرفت، به حق قدیمی‌ترین دانشگاه [[روسیه]] به شمار می‌آید. این دانشگاه در سال 1755 به یمن تلاش‌های بسیار لامانوسف، دانشمند شهیر روس، پا به عرصه حیات گذاشت. دستور تأسیس دانشگاه [[مسکو]]، در روز تاتیانا طبق تقویم [[موقعیت مسیحیت ارتدوکس روسیه|مسیحیان ارتودوکس]]، یعنی 12 ژانویه 1755 توسط الیزابت، ملکه [[روسیه]]، به امضا رسید. از آن زمان هر سال «روز تاتیانا» به عنوان روز دانشگاه مسکو نیز جشن گرفته می‌شود. دانشگاه در ابتدا در ساختمان داروخانه اصلی شهر در میدان سرخ واقع شده بود. داشنگاه طبق طرح لامانوسف از سه دانشکده فلسفه، حقوق و پزشکی تشکیل شده بود. با گذشت کتابخانه دانشگاه نیز تأسیس شد که بیش از صد سال تنها کتابخانه عمومی [[مسکو]] به شمار می‌آمد. ساختمان جدید دانشگاه در سال‌های 1833- 1836 ساخته شد. به عنوان بزرگ‌ترین چهره‌های تاریخی که در دانشگاه [[مسکو]] تحصیل کردند می‌توان به فانویزین، ژوکفسکی، گریبایدف، لرمونتف، بلینسکی، هرتسن، توتچف و چخوف اشاره کرد.

7. مترو [[مسکو]]–پیشنهاد ساخت مترو زیرزمینی [[مسکو]] برای اولین بار در اوایل سده بیست، زمانی که [[جمعیت روسیه|جمعیت شهر]] از مرز 1 میلیون نفر گذشت، مطرح شد. طرح مترو در سال 1902 برای بررسی به دومای شهری [[مسکو]] ارایه شد، اما به دلیل مخالفت‌های شدید دارندگان شرکت‌های خطوط تراموا پذیرفته نشد. ایده تأسیس مترو برای بار دوم در زمان حکومت اتحاد شوروی مطرح شد و در سال 1931 اولین تونل آزمایشی کشیده شد. با گذشت یک سال پروژه به مرحله ساخت رسید و ساعت 7 صبح 15 ماه مه 1935 مترو برای استفاده عموم افتتاح شد. در تأسیس ایستگاه‌های مترو معماران بزرگی شرکت داشتند که بین آن‌ها می‌توان به آ. شوسف، سازنده آرامگاه لنین اشاره کرد.

8. میدان سرخ–میدان سرخ؛ میدان مرکزی [[مسکو]] است. این میدان مقابل دیوار شرقی [[موزه کاخ کرملین|کرملین]] قرار گرفته و از سه طرف توسط عمارت موزه تاریخ، ساختمان فروشگاه اصلی [[مسکو]] و کلیسای جامع واسیلی بلاژنی احاطه شده است. میدان سرخ طی سال‌های بسیار صحنه وقایع مهم [[تاریخ روسیه]] و [[مسکو]] بوده است.

تاریخ تأسیس میدان سرخ به اواخر سده 15 بازمی‌گردد. در آن زمان به دستور ایوان سوم ساختمان‌های چوبی اطراف کرملین که تزار را دایماً با خطر آتش‌سوزی ربه‌رو می‌کرند، تخریب شدند. به جای آن ساختمان‌ها در مجاورت دیوار شرقی [[موزه کاخ کرملین|کرملین]] میدانی برای تاجران خرده‌ پا سازماندهی شد. در ابتدا میدان تارگووایا (میدان تجارت) نامیده می‌شد و در سده 16 به دلیل وجود کلیسای ترویتسکی در بخش جنوبی میدان، نام آن به «ترویتسکایا» تغییر کرد. این میدان تنها در سده 17 به نام میدان سرخ مشهور شد.
[[پرونده:کلیسای مسیح منجی.jpg|بندانگشتی|350x350پیکسل|کلیسای مسیح منجی]]
9. کلیسای مسیح منجی - در تاریخ 25 دسامبر 1812 الکساندر اول، امپراتور [[روسیه]]، بیانیه‌ای را مبنی بر تأسیس کلیسایی به افتخار پیروزی [[روسیه]] بر ارتش ناپلئون امضا کرد. طراحی و ساخت این کلیسا به الکساندر ویتبرگ سپرده شد. وی قصد داشت عمارت را بر کوه‌ «وارابیووی گوری» بنا نهد، اما کوه به دلیل سنگینی سازه نشست کرد و پروژه ناتمام ماند. بعد از به قدرت رسیدن نیکلای دوم، ساخت این پروژه در سال 1832 به «کنستانتین تن» سپرده شد. ساخت و نازک‌کاری درون مصلی چهل و چهار سال کار برد و در نهایت در سال 1883 به پایان رسید. کلیسا طی مراسمی باشکوه در تاریخ 26 مه 1883 در حضور الکساندر سوم و خانواده سلطنتی متبرک شد و گشایش یافت. محل قرارگیری مصلی بسیار مناسب است، زیرا از هر نقطه [[مسکو]]<nowiki/>قابل رؤیت است و نزدیکی آن به کرملین، پیوند عمیق مصلی را با تاریخ و فرهنگ [[روسیه]] نشان می‌دهد.

1. آربات - آربات، سمبل مسکوی قدیم و یکی از معروف‌ترین خیابان‌های [[مسکو]]، بین میدان «آرباتسکی واروتا» و میدان «اسمالنسکی» واقع شده است. این خیابان، که امروزه به نوعی پیاده‌رو مبدل شده است، 514 سال قدمت دارد. نام آربایت که از معادل عربی آن به معنای حومه گرفته شده است و به احتمال زیاد توسط تاتارهای کریمه یا تاجران عرب به [[روسیه]] آورده شده است. این خیابان در ابتدا محل زندگی صنعتگران و تاجران بود، اما در اواخر قرن 18 در «آربات» اشراف‌زادگان ساکن شدند و در قرن 19 این خیابان به یکی از اماکن فاخر [[مسکو]] تبدیل شد. این خیابان در طول تاریخ محلی آرام و دنج بود و ساخت اولین ساختمان‌های سه‌طبقه و اولین مدرن‌سازی‌های آن مربوط به اواخر قرن 19 می‌شود. در این خیابان خانه- موزه پوشکین، مارینا تسوتایوا و لرمونتف واقع شده است.

2. مجموعه نمایشگاهی [[روسیه]] (نمایشگاه سراسری دستاوردهای صنعتی) -مجموعه نمایشگاهی [[روسیه]] از جایگاه ویژه‌ای در [[مسکو]] مرکز [[روسیه]]، برخوردار است. این مجموعه امروزه هم نمایشگاه است، هم تفریحگاه، هم مرکز بزرگ تجاری. این نمایشگاه به تاریخ 1 اوت 1939 در قسمت شمالی [[مسکو]]، در آستانکینو افتتاح شد. نمایشگاه، شهرکی با 136 هکتار مساحت و پارک‌ها، برکه‌ها، غرفه‌ها و نزدیک به 250 ساختمان‌ کوچک و بزرگ بود. این مجموعه از 1 اوت تا 25 اکتبر1939 بیش از 5/3 میلیون بازدیدکننده داشت. از سال 1941 تا 1945 نمایشگاه غیرفعال بود و در سال 1945 مجموعه مورد بازسازی قرار گرفت. بدین ترتیب مساحت نمایشگاه به 207 هکتار رسید و تعداد ساختمان‌ها تا 383 عدد افزایش داشت. در سال 1958 مجموعه به نمایشگاه سراسری دستاوردهای صنعتی تغیر نام یافت و به بخش‌های موجود، غرفه‌های صنعتی و ساختمانی نیز افزوده شد.

3. ملک آستانکینو - ملک آستانکینو، در بخش شمالی [[مسکو]]، یکی از اماکن تاریخی باقی‌مانده از سده 18 به شمار می‌آید. اولین اطلاعات درباره این ملک مربوط به سده 16 می‌شود. در آن زمان این ملک همراه با کلیسایی کوچک متعلق به خانواده شلکالف بود. در سال 1620 آستانکینو توسط تزار به چرکاسکی اعطا شد و پس از آن، در سال 1743 این ملک به خانواده شرمتیف رسید. شکوفایی واقعی آستانکینو مربوط به زمان مالکیت «ن. شرمتیف»، که فردی هنردوست و هنرپرور بود می‌شود. او تصمیم گرفت آستانکینو را به اقامتگاه تابستانی خود تبدیل کند و گروهی از بازیگران تئاتر را به ملک خویش دعوت کند. شرمتیف برای تحقق این آرزویش تئاتر معروف آستانکینو را بنا نهاد. تئاتر آستانکینو تنها تأتر [[روسیه]] با تجهیزات سده 18 است و این در حالی است که از نظر قابلیت‌های آکوستیک، بهترین سالن [[روسیه]] به شمار می‌آید. کنت «ن. شرمتیف» در سال 1801 درگذشت و بعد از مرگ وی، ملک آستانکینو از میدان توجه مالکینش خارج ماند. این ملک بعد از انقلاب اکتبر [[روسیه]] به موزه تبدیل شد و در سال 1991 به موزه- ملک استانکینو تغییر نام یافت.

4. پوشکین - پوشکین یکی از زیباترین مناطق حومه شهر [[سنت پترزبورگ]] به شمار می‌آید که در 24 کیلومتری شمال شهر [[سنت پترزبورگ]]، این پایتخت شمالی [[روسیه]]، واقع شده است. این منطقه که در گذشته استراحتگاه تابستانی خانواده سلطنتی بود تا سال 1918 «تسارسکوی سلو» (دهکده تزار) نامیده می‌شد، اما سپس به «دتسکوی سلو» (دهکده کودک) تغییر نام یافت و در سال 1937 نام «پوشکین» را به خود گرفت.

یلیزاوتا پترونا علاقه خاصی به تسارسکوی سلو داشت و از همین رو اقدام گسترش و بازسازی کاخ یکاترینا که به نام مادرش، یعنی یکاترینا آلکسی‌یونا نام‌گذاری شده است، کرد. با تلاش بهترین معماران آن زمان، یعنی زمتسف، ترزینی و راسترلی، ساختمان ساده به کاخی مجلل به سبک باروکوی [[روسیه]] با نمای زیبا و طراحی جذاب مبدل شد. کاترین دوم نیز تسارسکوی سلو را بسیار دوست می‌داشت. در زمان سلطنت وی در آن‌جا کاخ الکساندر بنا شد و «کاخ بزرگ» نیز به تالارهای عقیق و گالری کامرون مزین شد.

بعد از انقلاب اکتبر مجموعه کاخ‌ها و پارک‌ها به موزه تبدیل شد. در سال‌های جنگ دوم جهانی خسارات زیادی به این مجموعه تاریخی وارد شد که در این میان می‌توان به انتقال تالار کهربا به آلمان اشاره کرد. از محل نگهداری این اثر گرانبهای فرهنگی هیچ اطلاعی در دست نیست. در سال 1979 تصمیم بازسازی تالار کهربا اتخاذ شد و در تاریخ 31 مه 2003 در سیصدمین سالگرد بنیانگذاری شهر[[سنت پترزبورگ]]، تالار کهربا بار دیگر افتتاح شد.

5. پترگف - پترگف که در 30 کیلومتری مرکز شهر [[سنت پترزبورگ]] واقع شده، به‌حق یکی از زیباترین مجموعه‌های تفریحی جهان به شمار می آید. تاریخچه ساخت این مجموعه به زمانی بازمی‌گردد که پیتر در سال 1714 تصمیم گرفت در این مکان برای خود اقامتگاهی مجلل، که از نظر جلال و شکوه از ورسای پاریس نیز برتر باشد، بنا کند. اسناد فراوان نشان می‌دهد که خود پیتر نیز در طراحی این مجموعه شرکت فعال داشته است. به دلیل شرکت خود امپراتور در این پروژه، امور اجرایی با سرعتی بی‌سابقه پیش می‌رفت، به گونه‌ای که در سال 1723 بخش قابل توجهی از این مجموعه ساخته شد و در همان سال نیز مراسم افتتاح اقامتگاه پیتر صورت گرفت. فواره‌های بسیار زیبا و متعدد زینت‌بخش این پارک زیبا هستند و برخی از آن‌ها که نمادی تاریخی دارند بخشی از [[تاریخ روسیه|تاریخ جالب روسیه]] را برای بیننده بازگو می‌کنند.

در این میان فواره- مجسمه سامسون، که سمبل پیروزی روس‌ها بر ارتش سوئد است، از اهمیت بالایی برخوردار است. متإسفانه جنگ دوم جهانی به این مجموعه تفریحی نیز رحم نکرد و با تخریب بخش‌هایی از ساختمان‌ها، فواره‌ها و سیستم لوله‌کشی پارک، خسارت سنگینی به این مجموعه وارد شد، اما خوشبختانه بازسازی پارک بلافاصله بعد از پایان جنگ آغاز شد و امروزه ما این امکان را داریم که از زیبایی‌های بی‌حد و مرز این مجموعه تفریحی لذت ببریم.

6. قلعه پتروپاول - قلعه پتروپاول مکانی مرکزی را در ساختار شهر از آن خود کرده و کلیسای جامع پتروپاول نیز که در همین محوطه قرار گرفته است، یکی از نشانه‌های اصلی شهر به شمار می‌آید. 16 ماه مه 1703 پتر اول در جزیره زایاچی بنای قلعه جدیدی را ریخت تا با کمک آن بتواند از سرزمین‌هایی که طی جنگ شمالی از سوئدی‌ها گرفته بود، محافظت کند. شهر [[سنت پترزبورگ]] نیز زیر سایه این قلعه بسیار سریع رشد کرد و از همین روست که روز ریختن بنای قلعه، تاریخ پیدایش شهر [[سنت پترزبورگ]] نیز به شمار می‌آید. طرح ساخت قلعه را خود امپراتور تنظیم کرده بود. وی قلعه را به شکل یک شش‌ضلعی چوبی بنا نهاد اما در سال 1706 زیر نظر معماری به نام ترزینی سازه‌های آجری جای چوب را گرفتند.

این قلعه به عنوان یک بنای تدافعی ساخته شد، اما هیچ‌گاه وظایف اصلی و مستقیم خود را انجام نداد. طی دویست سال از قلعه به عنوان زندان سیاسی استفاده می‌شد و جالب این که یکی از اولین زندانیان این قلعه، آلکسی فرزند خود پیتر بود. یکی از افتخارات زندان این بود که حتی یک زندانی موفق نشده بود از آن بگریزد. کلیسای جامع پتروپاول نیز که طی سال‌های 1713- 1733 بر اساس طرح ترزینی ساخته شد، یکی از اماکن دیدنی مجموعه قلعه پتروپاول به شمار می‌آید. درون این کلیسا چند تن از تزراهای [[روسیه]]، از جمله خود پیتر اول و الکساندر دوم دفن شده‌اند.

7. سوارکار مفرغی - برای جشن سیصد سالگی [[سنت پترزبورگ]] یادمان‌های فراوانی به افتخار پیتر کبیر، بنیانگذار شهر، نصب شد اما بی‌تردید «سوارکار مفرغی» معروف‌ترین مجسمه از این دست به شمار می‌آید. کاترین کبیر در اواسط سده 18 به فکر ساختن یادمانی برای بنیانگذار شهر افتاد و برای این کار از «اتین فالکونه»، مجسمه‌ساز فرانسوی دعوت به عمل آرود. فالکونه در سال 1766 به [[روسیه]] رفت و کار خود را بر روی ساخت مجسمه آغاز کرد. پیتر در این مجسمه سوار بر اسبی است و بر سرش حلقه‌ای از برگ که سمبل قدرت و پیروزی است نهاده شده است. اشاره دست تزار به سمت رود نوا، آکادمی علوم و قلعه پتروپاولنماد اهداف اصلی او طی سلطنتش، یعنی آموزش، تجارت و قدرت نظامی است. شباهت پایه یادمان پیتر در این اثر به موج دریا یادآور آن است که پیتر نخستین کسی بود که توانست مرزهای [[روسیه]] را تا سواحل دریا گسترش دهد. سنگ مناسب این کار در سال 1768 در ساحل خلیج فنلاند یافت شد. این سنگ با وزن 1600 تن با تلاش 400 نفر و بعد از 9 ماه کار سنگین به محل مورد نظر انتقال یافت.

8. کاخ میخاییل (میخاییلفسکی) - یکی از جالب‌ترین و بخشی از موزه دولتی [[روسیه]] به شمار می‌آید. تاریخ تأسیس آن به سده هجده بازمی‌گردد، زمانی که پاول اول، امپراتور [[روسیه]] دستور داد سالانه چند صد روبل جهت ساخت کاخی برای پسر کوچکترش میخاییل پس‌انداز شود. کار ساخت کاخ را پسرش الکساندر اول ادامه داد و سرانجام وقتی میخاییل به سن 21 سالگی و مبلغ پول پس‌انداز شده به 9 میلیون روبل رسید، پروژه اجرایی تحت نظارت «کارل ایوانویچ رُسـّی» آغاز شد. در سال 1895 در زمان سلطنت الکساندر سوم کاخ به موزه امپراتور الکساندر سوم تغییر نام یافت.

9. کاخ زمستانی - کاخ زمستانی یا ارمیتاژ، پنجمین کاخ زمستانی ساخته‌شده در [[سنت پترزبورگ]] به شمار می‌آید. این عمارت زیبا و مجلل توسط راسترلی بین سال‌های 1754 تا 1762 در محلی که پیش از آن کاخ سوم قرار داشت، به سبک باروکو تأسیس شد. این عمارت از 1000 اتاق تشکیل شده است و نمای بیرونی آن که به دستور امپراتور [[روسیه]] می‌بایست نشان‌دهنده «عظمت [[روسیه]]» باشد، با کل شهر، رود نوا و نیز تمامی منظره شهر هماهنگی کامل دارد. این ساختمان تا قبل از انقلاب محل سکونت [[دوره تزاری روسیه|تزارهای روسیه]] بود و امروزه نیز از آن به عنوان موزه‌ای بسیار بزرگ با آثار هنرمندانی نظیر داوینچی، رافائل، رامبراند و پیکاسو استفاده می‌شود. بازدید کامل از تمامی قسمت‌های موزه دست کم به چند روز زمان نیازمند است.

10.  کاخ تابستانی پیتر اول -کاخ تابستانی طی سال‌های 1710- 1714 به سبک باروکو توسط دومنیکو ترزینی بنا شد. این کاخ نسبتاً ساده که تعداد اتاق‌هایش از 14 تجاوز نمی‌کند، یکی از قدیمی‌تریم عمارت‌های شهر به شمار می‌آید. 29 سنگ رویه‌نگاری‌شده بر نمای اصلی ساختمان (اثر آندرئاس شلوتر آلمانی) وقایع جنگ شمالی را بازگو می‌کنند. کاخ فقط برای استفاده تزار در فصول گرم سال، یعنی از ماه مه تا اکتبر طراحی شده بود اما در سال 1712 پیتر در این مکان که هنوز به طور کامل نازک‌کاری نشده بود سکنی گزید و تا آخر عمر، یعنی سال 1725 در آن‌جا ماند. خود او در طبقه پایین و همسرش، کاترین در طبقه بالا زندگی می‌کرد<ref>(http://www.iraneurasia.ir/fa/pages/cprint.php?id=900)</ref><ref>کرمی، ج (1392). جامعه و فرهنگ [[روسیه]]. تهران: موسسه فرهنگی، هنری و انتشاراتی بین المللی الهدی، </ref>.

== نیز نگاه کنید به ==
* [[فرهنگ عمومی روسیه]]
* [[صنعت گردشگری روسیه]]

== کتابشناسی ==
بازگشت به اماکن دیدنی روسیه.
برگرفته از «https://dmelal.ir/index.php?title=اماکن_دیدنی_روسیه»