نمایش مبدأ برای تمدن میتانی ها در سوریه

به دلیل زیر، اجازهٔ ویرایش این صفحه ندارید:
عملی که درخواست کرده‌اید منحصر به کاربران این گروه است: کاربران.
می‌توانید مبدأ این صفحه را ببینید و رونوشت بردارید:

====«میتانیها» (Mitanni) (1500-1300 پ.م.)====
تمدن میتانی یکی از تمدن‌های باستانی حورانی در غرب ایران و شمال میانرودان و جنوب آناتولی بوده‌.

میتانی‌ها در پی گسترش قلمروشان تا سواحل مدیترانه، از جنوب با مصر هم‌مرز شدند و نبردهایی مابین این دو تمدن شکل گرفت.

«حوریان» (''Hurrians'') از اقوام مُعین هیتیان و میتانیها بودند. هیتیها با این که خود به شدت تحت تأثیر حوریان بودند، میتانیها را حوری میخواندند.[36] حوریان اصالتاً ایرانی، پیشا زردتشتی بودند و ابتدا در کوهپایه‌های غربی زاگرس و آنجایی‌که بعدها مادغربی را تشکیل می‌داد، همراه قبایل «لولوبیان» (''Lullubi'') و «گوتیان» (''Gutian'')[37] و قبایل دیگری که با پادشاهی «عیلامیان» (''Elamites'') (3200-539 پ.م.) در جنوب غربی ایران، قرابت داشتند، زندگی می‌کردند.

حوریان یا هوری‌ها عملاً در هزاره دوم ق.م. در همه قسمت‌های میانرودان باستانی ساکن گشتند و نقش اساسی در تاریخ هیتیان بازی کردند؛ به طوری که این سرزمین‌ها معروف بود به سرزمین هوری‌ها. بسیاری از آیین‌های هوری در آناتولی هیتی یافته شده است.

تمدن هوری‌ها در هزاره سوم در آناتولی شرقی نیز در سایه پادشاهی میتانی وجود داشت و آن‌ها بزرگ‌ترین و بانفوذترین ملت پادشاهی میتانی محسوب می‌شدند؛ در واقع میتانیها را هوریان در جنوب ترکیه و شمال سوریه و عراق امروزی گسترش دادند.

پایتخت میتانیها «واشیوکامی» یا «واشیوکانی» (''Washukanni'') که احتمالاً در زیر تپه‌های «تل الفخیریه»؛ در حومه «رأس العین» در شمال سوریه (حسکه)؛ کنار رودخانه «خابور» باید باشد که قدمتی 5000 ساله دارد. قرار داشت.[38] میتانیها بعدها پایتخت خود را به طرف غرب انتقال دادند؛ یعنی «بُغازکوی» (''Boḡazköy'') و «خاتوشا»، پایتخت هاتاییان و هیتیها را انتخاب کردند.

تمدن مصر قرنها بر سر سوریه بزرگ با اقوام شرقی نزاع داشته است. بسیاری از اهرام خشتی مصر به افتخار پیروزهای فراعنه بر دشمنان شرقی و تصرف پیاپی سوریه ساخته شدهاند؛  به طور مثال،  «توتمس سوم» (''Thutmose III'') (پادشاهی ۱۴۷۹–۱۴۲۵ پ.م.) به خاورمیانه لشکر کشید و اکثر مناطق سواحل مدیترانه و مرکزی سوریه را تصرف کرد. [39]

درگیری در مرزهای شمال غربی سوریه، بین مصر و میتانی برای چندین نسل ادامه یافت تا اینکه طبق اسناد نامههای العمارنة، یک معاهده صلح بین «آمنهوتپ سوم» (''Amenhotep III'') (سلطنت: 1391–1353 پ.م.) و «شاه شوترنا دوم» (''Shuttarna II'') منعقد شد و در نهایت، مرز بین این دو امپراتوری‌، در نزدیکی «قَطَنا/قتانا» (''Qatana'') نزدیک ریف دمشق و «کادش»؛ یعنی مرز سوریه و لبنان امروزی قرار گرفت.[40]


موقعیت عمومی قلمرو میتانیها


تعیین نژاد میتانیها دشوار است؛ اما تمدن میتانی، تحت نفوذ فرهنگ هندو-آریایی بودهاست. کشف سنگ نگار مشهور میتانی که  در در بغازکوی (''Boḡazköy'')، واقع در آناتولی یافته شد که مضمونش صلح  پادشاه هیتی و حاکم «میتانی» است، رسیدن موجی از اقوام هندو-ایرانی را به شمال غرب ایران تصدیق می‌کند؛ زیرا در این سنگ نبشته، خدایان میتانی، «میترا» (''Mithra'')، «وارونا» (''varuṇa'')، «ایندرا» (''Indra'') و «ناسیته» (''Nasatya'') نامیده شدهاند؛ خدایانی که در «ریگ ودا» (''Rigveda'')، هم ذکر شده‌است و محتملاً نشان از این دارد که میتانی‌ها دین ودائی داشته‌اند.[41]

در قرن سیزدهم قبل از میلاد، هجوم هیتی‌ها از سمت غرب و آشوریان از جنوب، به امپراتوری میتانی پایان داد و این امپراتوری بین دو قدرت فاتح تقسیم شد.[42]
بازگشت به تمدن میتانی ها در سوریه.
برگرفته از «https://dmelal.ir/index.php?title=تمدن_میتانی_ها_در_سوریه»