نمایش مبدأ برای روابط ساحل عاج با چین و هند

به دلیل زیر، اجازهٔ ویرایش این صفحه ندارید:
عملی که درخواست کرده‌اید منحصر به کاربران این گروه است: کاربران.
می‌توانید مبدأ این صفحه را ببینید و رونوشت بردارید:
در سال 2017، [[چین]] به اولین کشور صادرکننده به ساحل‌ عاج تبدیل شد. بیشترین اقلام واردشده از چین عبارت‌اند از: آفت‌کش‌ها و کودهای شیمیایی، برنج، تجهیزات مخابراتی، فولاد و ماهی منجمد. البته باید یادآور شویم که این روابط، از سال 1983 بدین‌‌سو شکل گرفته و گسترش یافته‌اند، وگرنه تا پیش‌از این سال، چین جایی در سیاست خارجی ساحل‌ عاج نداشت و جمهوری [[تایوان]] نمایندگی این کشور را در سرزمین فیل‌ها برعهده داشت (ساحل‌ عاج، 1388: 157). در سال 1983، بالاخره روابط سیاسی میان دو کشور برقرار شد و دو کشور اقدام به گشودن سفارتخانه‌های خود نمودند. از سال 1983 تاکنون، بیش‌از 50 دیدار دوجانبه ازسوی مقامات این دو کشور، از کشورهای یکدیگر انجام شده است. این موضوع نشان از قرابت‌های سیاسی و اقتصادی میان دو کشور، به‌ویژه در دوران باگبو دارد. شایان‌ذکر است که این قرابت تا اندازه قابل‌توجهی ریشه در نزدیکی میان دو حزب در این دو کشور دارد؛ «[[حزب کمونیست]] چین» و «حزب جبهه مردمی ساحل‌ عاج». روابط در حوزه مسائل نظامی و دفاعی هم قابل‌توجه بوده است؛ برای مثال در سال 2007، چین حدود 2.4 میلیون دلار تجهیزات نظامی به ساحل‌ عاج فروخت.

بیشتر سرمایه‌گذاری‌های چین در جنوب ساحل‌ عاج انجام می‌گیرد؛ در حال حاضر چینی‌ها سهم بالایی را در پروژه‌های عظیم راه‌سازی، ساختمانی، زیرساخت، ساخت بندر و سدسازی برعهده دارند. جمعیت بازرگانان چینی خرده‌پا نیز در ساحل‌ عاج درحال افزایش است. آن‌ها رستوران و مراکز تفریحی و فروشگاه‌های چینی تأسیس کرده‌اند. کاخ فرهنگ ساحل‌ عاج نیز که از مراکز موسیقی در این کشور است، توسط چینی‌ها بازسازی شد. بانک توسعه صادرات چین، نقش عمده‌ای در تخصیص وام و کمک [[مالی]] و درنتیجه افزایش حضور اتباع این کشور، در ساحل‌ عاج داشته است.

مبادلات اقتصادی ساحل‌ عاج با هند نیز قابل‌توجه است. حجم این مبادلات اقتصادی، فقط در طول سال مالی 2015-2016 به میزان 300 درصد افزایش یافته و به 970 میلیون دلار رسیده است که 572 میلیون دلار آن، سهم کشور هند است. کالاهای صادره از ساحل‌ عاج به هند عبارت‌اند از: بادام‌هندی، سنگ منگنز، پنبه، چوب، خرده فلز قابل ‌‌بازیافت و کائوچو. 50 درصد بادام‌هندی تولیدشده در ساحل‌ عاج به هند صادر می‌شود و تجار هندی فراوانی در این عرصه در ساحل‌ عاج فعالیت می‌کنند؛ اما کالاهایی که هند به ساحل‌ عاج صادر می‌کند، شامل برنج، دارو، ماشین‌آلات، محصولات آهنی، مواد شیمیایی و وسایل نقلیه است. دو شرکت هندی «ماهیندرا» و «تاتا»، محصولات خود را اعم از کامیون، کامیونت، اتوبوس و وانت به ساحل‌ عاج صادر می‌کنند. شرکت‌های بزرگ صنعت معدن هند درحال اکتشاف و استخراج معادن آهن و منگنز ساحل‌ عاج هستند.

از سال 2017 تعداد 1500 هندی در ساحل‌ عاج سکونت دارند و بیش‌از 1000 دانشجوی ساحل‌ عاجی نیز در دانشگاه‌های هندی درحال تحصیل هستند. هندی‌ها یک معبد هندو نیز در [[ابیجان]] دارند. در پایتخت اقتصادی ساحل‌ عاج، 3 رستوران هندی دایر شده است. سریال‌ها و فیلم‌های هندی نیز در نزد ساحل‌ عاجی‌ها محبوب هستند. سال 2017 معاون اول رئیس‌‌جمهور ساحل‌ عاج، در قالب اجلاس بانک آفریقایی توسعه، به هند سفر کرد. رئیس‌جمهور هند نیز در سال 2016 از ساحل‌ عاج دیدن کرده بود. سال 2016 اولین کمیسیون مشترک دو کشور در دهلی‌نو تشکیل جلسه داد و ریاست هیئت ساحل‌ عاجی را وزیر خارجه این کشور برعهده داشت. دیدار بین وزرای کابینه دو کشور نیز در طول سال‌های گذشته، افزایش یافته است.

از دیگر شرکای اقتصادی و سیاسی ساحل‌ عاج در آسیا، می‌توان به ژاپن، کره جنوبی، ویتنام، فیلیپین و سنگاپور اشاره کرد. تعداد نسبتاً زیادی ویتنامی در ساحل‌ عاج زندگی می‌کنند و رستوران‌ها و غذاخوری‌های ارزان‌قیمت آن‌ها مورد استقبال ساحل‌ عاجی‌ها قرار گرفته است. علت این حضور بیشتر، به حضور استعماری فرانسه در منطقه هندوچین برمی‌گردد که باعث گسترش زبان فرانسه در این منطقه، به‌ویژه در ویتنام و کامبوج شده است.
بازگشت به روابط ساحل عاج با چین و هند.
برگرفته از «https://dmelal.ir/index.php?title=روابط_ساحل_عاج_با_چین_و_هند»