نمایش مبدأ برای سنت های ازدواج مسلمانان تایلند

بر طبق سنن، مقدمات هر ازدواج را پدر و مادر عروس و داماد ترتیب می‌دهند؛ ولی خود عروس و داماد در آن دخالت چندانی ندارند. اول پدر و مادر داماد به انتخاب خود یا پسرشان با پدر و مادر عروس تماس می‌گیرند... اگر خانوادهٔ عروس قبول کنند، به آنجا می‌روند و دربارهٔ مهریه و جهیزیه و شرایط دیگر بیشتر صحبت می‌کنند. اگر این مرحله به خوبی و خوشی تمام شود، مراسم نامزدی ترتیب می‌یابد که در آن امام مسجد هم حضور دارد. داماد به همراه بستگان خود به خانهٔ عروس می‌رود و مهریه، انگشتر و هدایای دیگری نیز با خود می‌برد. پس از جشن کوچکی داماد در حضور عاقد تعهد می‌کند که با عروس ازدواج کند و برای این کار از بستگان دو طرف شاهد می‌گیرد. گاهی دختر یا عروس آینده هم در این مراسم حاضر می‌شود؛ می‌توان گفت که این نخستین بار است که هر دو طرف همدیگر را می‌بینند. بدین‌ترتیب مراسم عقد نکاح انجام می‌شود و فسخ‌کردن آن بسیار مشکل است. سپس تاریخی برای مراسم عروسی در نظر گرفته می‌شود و یک هفته قبل از این تاریخ هر دو خانواده دست به کار تهیهٔ مقدمات آن می‌شوند تا مراسم عروسی باشکوه هر چه بیشتر برگزار شود. جشن ازدواج به‌طور معمول پس از فصل برداشت محصول که زارعان بیکارند و به اندازهٔ کافی هم پول دارند بر پا می‌شود و ۷ روز طول می‌کشد؛ جشن ازدواج وابستگی بسیاری به شرایط مالی هر دو طرف، به‌ویژه خانوادهٔ عروس دارد. چون خانوادهٔ عروس است که باید بخش بزرگی از مخارج را بپردازد. البته خانوادهٔ داماد را هم از پرداخت هزینه بی‌نصیب نمی‌گذارند.

در شب اول، مراسم حنابندان صورت می‌گیرد که در آن سرانگشتان و پای عروس را حنا می‌گذارند. این کار در خانهٔ عروس صورت می‌گیرد و فقط زنان در آن شرکت می‌کنند. شب دوم داماد و بستگان وی به خانهٔ عروس می‌روند و دست و پای هر دو را حنا می‌گذارند. قبل‌تر از این، در این مراسم بود که نخستین ملاقات زوجین صورت می‌گرفت. اما مهم‌ترین حادثهٔ شب دوم ثبت ازدواج یا عقد نکاح است که عاقد آن را انجام می‌دهد. در این مراسم عاقد زوجین را زن و شوهر اعلام می‌کند و مسئولیت‌های آن‌ها را در برابر یکدیگر یادآور می‌شود. تا اینجا آداب اسلامی جاری است. روز سوم که نقطهٔ اوج این مراسم است، داماد و اطرافیان او به منزل عروس که همه خویشان و میهمانان در آن جمع‌اند، می‌روند.

داماد، درحالی‌که لباس‌های پر زرق و برق پوشیده، همراه با نوای طبل و تلاوت آیات قرآن کریم وارد خانه می‌شود. این مرحله در ساعات عصر و بعضی مواقع هنگام غروب رخ می‌دهد. هنگامی‌که داماد وارد خانه می‌شود، عروس منتظر او است. آن دو یک‌روز، به‌سان شاه و ملکه لباس می‌پوشند و در کنار یکدیگر، بدون حرکت در شاه‌نشینی تزئین شده می‌نشینند و میهمانان برای دیدار آن‌ها وارد اتاق می‌شوند و بر روی زوجین آب و گلاب و برنج زرد می‌پاشند.

همچنین به آن‌ها از سمنگت یا معجون جوجه‌کباب، برنج زرد و تخم‌مرغ که در جلوی آن ها قرار دارد، می‌خورانند و به این مراسم «برسندینگ» می‌گویند. پس از حدود ۳۰ دقیقه عروس و داماد وارد اتاق دیگری می‌شوند و در آنجا برای اولین‌بار با یکدیگر خلوت می‌کنند و به همدیگر غذا می‌خورانند. پس از این مراسم درحالی‌که جشن و سرور در خارج برای میهمانان ادامه دارد، داماد به میان میهمانان مرد می‌رود و زنان هم به دور عروس جمع می‌شوند. داماد به مدت یک یا دو سه شب در منزل عروس می‌ماند؛ سپس رسم است که به خانهٔ داماد بروند و در آنجا هم جشن کوچکی می‌گیرند و ممکن است که باز هم مراسم «برسندینگ» دیگری در آنجا ترتیب یابد.

البته در برخی مناطق همهٔ این مراسم در یک روز صورت می‌گیرد. برای نمونه، صبح روز عروسی، عروس به همراه عدهٔ دیگری به خانهٔ داماد می‌رود و هر دو به اتفاق به خانه عروس بر می‌گردند و بعد از ظهر همان روز در خانهٔ عروس مراسم عقد یا ثبت ازدواج صورت می‌گیرد؛ سپس داماد و همراهان وی به خانهٔ خود می‌روند و در حدود ساعت ۸ شب برای مراسم برسندینگ باز می‌گردند و مراسم جشن و سرور تا پاسی از شب ادامه می‌یابد. البته داماد پس از این مراسم از خانه عروس می‌رود و صبح روز بعد برای آغاز دوران زناشویی به خانه او برمی‌گردد<ref>(62 :1983, .(Rayan</ref> <ref>الهی، امیر سعید(1391). جامعه و فرهنگ [[تایلند]]. تهران: [https://alhoda.ir/ موسسه فرهنگی هنری و انتشارات بین‌المللی الهدی]،ص.210-212.</ref>.

== کتابشناسی ==