نمایش مبدأ برای نظام فرهنگی ساحل عاج

به دلیل زیر، اجازهٔ ویرایش این صفحه ندارید:
عملی که درخواست کرده‌اید منحصر به کاربران این گروه است: کاربران.
می‌توانید مبدأ این صفحه را ببینید و رونوشت بردارید:
[[ساحل عاج|ساحل‌ عاج]] از فرهنگی متنوع و ژرف بهره می‌برد که زاییده همان گوناگونی قومی و قبیله‌ای است که پیش‌تر و در طول فصول مختلف، بدان اشاره شد. این تنوع فرهنگی در عرصه‌های مختلف، از موسیقی گرفته تا آشپزی، مشهود است. این وجوه هنری، فکری و البته دینی، شاکله فرهنگی [[ساحل عاج|ساحل‌ عاج]] را بر ساخته است. نکته‌ای که در اینجا باید یادآور شد این است که می‌دانیم «فرهنگ» مقوله‌ای است که در سایر وجوه تاریخی، سیاسی و حتی اقتصادی، جاری و ساری است. در واقع بخش عمده‌ای از آنچه پیش‌ از این فصل آمد، می‌تواند تا اندازه‌ای فرهنگی و نشان‌دهنده فرهنگی باشد که در [[ساحل عاج|ساحل‌ عاج]] وجود دارد، همچنین در فصل‌های بعد نیز به‌ طور خاص به فرهنگ در [[ساحل عاج|ساحل‌ عاج]]، در وجوه هنری و به‌ ویژه دینی و آئینی آن خواهیم پرداخت؛ از این‌رو در این فصل، صرفاً به نظام فرهنگی این کشور، یعنی به پیوند میان دولت یا حکومت و فرهنگ می‌پردازیم و سازمان‌های گوناگون متصدی فرهنگ در این کشور را از نظر خواهیم گذراند. خوب است بدانیم که در این کشور، به‌رغم سایر مشکلاتی که همواره پیش‌‌روی دولت‌های مستقر بوده، نظام فرهنگی و مدیریت آن، از توجه حکومت‌ها و احزاب بی‌بهره نبوده، چراکه فرهنگ، از مهمترین عوامل جذب سرمایه و گردشگر بوده است. هرچند این توجه اغلب به نیاتی نامطلوب، همچون کسب رأی در انتخابات یا تحت‌ فشار نهادهای بین‌المللی همچون یونسکو، مبذول گشته است<ref>حسینی، روح الله، خان آبادی، سعید(1400). جامعه و فرهنگ ساحل‌ عاج. تهران: [https://alhoda.ir/ موسسه فرهنگی هنری و انتشاراتی بین المللی الهدی]،ص.189-190.</ref>.

=== [[نهادها و سازمان‌های فرهنگی ساحل عاج|نهادها و سازمان‌های فرهنگی]] ===
سازمان متولی امور فرهنگی و مدیریت فرهنگی در [[ساحل عاج|ساحل‌ عاج]]، «وزارت فرهنگ و فرانکوفونی ([[فرانسه]] زبانی)» است. این وزارتخانه در [[ابیجان]] و در ناحیه اداری پلاتو واقع است. پیشینه آن نیز به سال 1959 و ایجاد «مدرسه هنرهای نمایشی [[ساحل عاج|ساحل‌ عاج]]»، تحت نظارت یک شورای اداری برمی‌گردد که اولین ساختار اداری این کشور، برای نظارت بر بخش‌های تئاتر و موسیقی محسوب می‌شد. دو سال بعد، یعنی در 1961، بخش «مدیریت هنرهای زیبا و تحقیقات» (DDRB) تأسیس گردید که این واحد در سال 1969 به مدیریت امور فرهنگی مبدل شد. توجه به فرهنگ از سوی صاحبان قدرت در سال 1971 و با تأسیس دبیرخانه دولتی امور فرهنگی، به‌ طور واقعی و محسوس شکل گرفت؛ اما همچنان فرهنگ، همچون بخشی وابسته به وزارت آموزش ملی باقی ماند تا سال 1976 که وزارتخانه امور فرهنگی، رسماً پا به عرصه ظهور نهاد؛ اما وزارتخانه‌ای که امروزه تحت نام وزارتخانه فرهنگ و فرانسه‌زبانی شناخته می‌شود، محصول سال 2001 است.

آنچه در این وزارتخانه مورد توجه است، حفظ خرده‌فرهنگ‌ها و تنوع آن‌ها در جریان جهانی‌ شدن است. این وزارتخانه خود شامل شش سازمان مرکزی، شش سازمان منطقه‌ای و حدود ده سازمان دیگر است که به امور فرهنگی این دیار سامان می‌دهند. از میان سازمان‌های عمومی اصلی فرهنگی می‌توان به موارد زیر اشاره کرد:

* آژانس همکاری‌های فرانکوفونی (فرانسه زبانی) [[ساحل عاج|ساحل‌ عاج]]؛

*  [[کتابخانه ملی ساحل عاج|کتابخانه ملی]]؛

* دفتر حق مؤلف [[ساحل عاج|ساحل‌ عاج]]؛

* مرکز فعالیت‌های فرهنگی آبوبو؛

* مرکز فعالیت‌های فرهنگی ژاک-آکا دو بواک (Jacques Aka de Bouake)؛

* مرکز ملی فعالیت‌های فرهنگی؛

* مرکز فنی هنرهای کاربردی بنژرویل؛

* بنیاد اقدام برای فعالیت‌های فرهنگی؛

*  مؤسسه عالی ملی هنرها و فعالیت فرهنگی؛

* موزه تمدن‌های [[ساحل عاج|ساحل‌ عاج]]؛

* موزه مردم‌شناسی گراند بسام<ref>حسینی، روح الله، خان آبادی، سعید(1400). جامعه و فرهنگ ساحل‌ عاج. تهران: [https://alhoda.ir/ موسسه فرهنگی هنری و انتشاراتی بین المللی الهدی]،ص.190-191.</ref>.

=== [[سیاستگذاری فرهنگی ساحل عاج|سیاست‌گذاری و سیاست‌گذاران فرهنگی]] ===
در [[ساحل عاج|ساحل‌ عاج]]، پویایی و تحرک هم‌زمان سنت و آفرینش فرهنگی مدرن، اشکال منحصربه‌فردی در موسیقی، هنرهای تجسمی و ادبیات خلق کرده است؛ به‌ نحوی‌ که تولیدات مدرن، رنگ و رو و صبغه‌ای سنتی به نمایش می‌گذارند و سنن فرهنگی در شکل و شمایلی جدید، جاری و ساری هستند. با وجود غنای فرهنگی [[ساحل عاج|ساحل‌ عاج]] و اشکال گوناگون و گاه منحصربه‌فرد تولیدات فرهنگی، سیاستمداران این کشور نیز ‌مانند سایر کشورهای آفریقایی، متوجه حفظ، اشاعه و توسعه این تولیدات هستند. سیاستی که از زمان استقلال پی گرفته شده است. ارتقای فرهنگ ملی، از برنامه‌های حزب حاکم در دوره‌های پیشین بوده است. حزب دموکراتیک [[ساحل عاج|ساحل‌ عاج]] از همان زمان، خواهان سیاست فرهنگی بلندپروازانه‌ای بوده که به‌‌ صورت آزاد و فارغ از نظارت و کنترل دولت اعمال گردد. از نگاه این حزب، دولت می‌بایست آزادی اندیشه و آفرینش را محترم شمرده و به شکوفایی هنر و هنرمندان یاری رساند. البته باید در این خصوص با وضع مقررات حقوقی، از حقوق آن‌ها نیز دفاع نماید.

در این سیاست‌ها، از یک‌ سو به حفظ سنت‌های فرهنگی توجه می‌شود و از سوی دیگر و در تعامل با فرهنگ‌های دیگر، به‌ ویژه فرهنگ غرب و فرانسه، نشانه‌های جهان مدرن در هنر این سرزمین بازتولید می‌گردند. این وضع در اکثر هنرها دیده می‌شود. در موسیقی، از یک‌ سو با اشکال سنتی و بومی آن روبه‌رو هستیم که هرساله و در قالب جشن‌ها و مراسم، نظر گردشگران را به خود جلب می‌کند و از سوی دیگر، بسیاری از گروه‌های موسیقی مدرن در این کشور، درحال فعالیت هستند. در حوزه نقاشی و مجسمه‌سازی نیز وضع به همین منوال است. در این میان، رسانه‌های عمومی نیز در برنامه‌های مختلف که از جمله مشهورترین آن‌ها «وریتوسکوپ» (Variétoscope) نام دارد، در جنبش حفظ و صیانت از سنت در آفرینش‌های فرهنگی مشارکت دارند. رسانه‌ها در این زمینه، به‌ ویژه جوانان را به شناخت این سنت‌ها و بازآفرینی آن‌ها در هنر خود تشویق و ترغیب می‌نمایند. یکی از مراکزی که در جهت همین سیاست و به‌ منظور فعالیت‌های فرهنگی در شهر [[ابیجان]]، ازسوی دولت احداث گردیده، «قصر فرهنگ» (Palais de la culture) است. این بنا که در فاصله سال‌های 1996 تا 1999 و در مساحتی برابر با 12900 مترمربع ساخته شده، محل برگزاری کنسرت‌های موسیقی، نمایش تئاتر، فیلم و هنرهای تجسمی است. این مکان همچنین محل دیدار هنرمندان با عموم مردم را فراهم آورده است.

در بیانیه‌ای که در ژوئیه 2012، از سوی دولت، به‌ منظور تشریح سیاست‌های عمومی دولت منتشر شد، در بخش مربوط به سیاست‌گذاری‌های فرهنگی، آقای آهوسو، چنین بیان کرد:<blockquote>«در بخش فرهنگ، دولت مصمم است تا قانونی برای سیاست‌گذاری فرهنگی ملی به تصویب برساند که در آن بازسازی و تجهیز مراکز فرهنگی... و مؤسسات آموزش هنری و فرهنگی، منظور نظر است. همچنین شهر گراند بسام، در فهرست میراث فرهنگی یونسکو ثبت و بدان ارج نهاده خواهد شد. همچنین دولت کمک خواهد کرد تا بازار هنرها و نمایش‌های آفریقایی برپا گردد و نیز سرمایه‌ای در نظر می‌گیرد برای حمایت از آفرینش هنری و صنعت سینما. از طرفی محافظت و حمایت از آثار معنوی با جدیت بیشتری پیگیری خواهد شد تا دست دلالان متقلب و شیادان از این عرصه کوتاه گردد»<ref>برگرفته از http://www.fratmat.info</ref>.</blockquote>در درگاه وزارتخانه فرهنگ و فرانکوفونی (فرانسه‌ زبانی)، وظایفی که این نهاد برای خود تعریف نموده و متعهد به انجام و اجرای آن‌ها گردیده، از قرار زیر است:

1.       ارتقای تولیدات ادبی و هنری؛

2.       حمایت از آثار معنوی؛

3.       حمایت از زبان‌های ملی؛

4.       حمایت از هنرمندان ملی ساکن در خارج؛

5.       تقویت وحدت ملی.

یکی از سازمان‌های مهم تحت نظارت وزارت فرهنگ و فرانکوفونی (فرانسه‌‌ زبانی)، «مرکز ملی هنرها و فرهنگ» (CNAC) نام دارد که وظایف آن به شرح زیر است:

1.       حمایت از ظهور و بروز فرهنگی ملی، مبتنی بر میراث فرهنگی کشور؛

2.       جهت‌دهی سیاست‌گذاری‌های فرهنگی، در مسیر تقویت آگاهی و وحدت ملی؛

3.       حمایت از شکوفایی فردی و جمعی ساکنان [[ساحل عاج|ساحل‌ عاج]]، به‌ منظور تسهیل مسیر توسعه اجتماعی و اقتصادی کشور؛

4.       تشویق و تقویت تولیدات فرهنگی ملی؛

5.       حمایت از نشر فرهنگ ملی از راه سینما، نمایش، رقص و باله؛

6.       ارتقای هنرهای نمایشی و رقص؛

7.       سازمان‌دهی به تولید، توزیع و بهره‌برداری از فیلم‌ها و اسناد دیداری - شنیداری؛

8.       حمایت و توسعه خلاقیت سینمایی و سمعی - بصری؛

9.        شرکت در قراردادهای همکاری با سازمان‌های بین‌المللی؛

10.   مدیریت منابعی که برای تولیدات سینمایی و سمعی – بصری مورد استفاده قرار می‌گیرند؛

11.   برگزاری جشنواره‌های فیلم، تئاتر، موسیقی، رقص و تمام‌رخ دادهایی که به ارتقای هنر و فرهنگ یاری می‌رسانند<ref>برگرفته از  [http://www.fratmat.info/ http://www.fratmat.info]</ref><ref>حسینی، روح الله، خان آبادی، سعید(1400). جامعه و فرهنگ ساحل‌ عاج. تهران: [https://alhoda.ir/ موسسه فرهنگی هنری و انتشاراتی بین المللی الهدی]،ص.191-194.</ref>.

=== [[ذائقه فرهنگی مردم ساحل عاج|ذائقه فرهنگی مردم]] ===
در میان محصولات فرهنگی، آنچه بیش‌ از همه مورد توجه اهالی این سرزمین است، موسیقی و صنایع‌دستی است. می‌توان گفت این دو هنر، با زندگی روزمره مردم آمیخته‌اند. موسیقی در جشن و سوگواری و سایر مراسم، حضوری پررنگ دارد. این حضور پررنگ و مؤثر، به پیش‌ از تاریخ جدید و به دوران کهن بازمی‌گردد؛ در واقع در نظام اجتماعی، پیش‌ از استعمار در این سرزمین، موسیقی جایگاهی مرکزی داشته است؛ به این صورت که در جوامع سنتی [[ساحل عاج|ساحل‌ عاج]]، از موسیقی، به‌ عنوان ابزاری مهم و کاربردی در عرصه فرهنگی و اجتماعی استفاده می‌شده است؛ هیچ مراسمی، اعم از سوگواری و یا جشن، بدون حضور نوازندگان موسیقی انجام نمی‌گرفته و تعداد و درجه همین نوازندگان، خود اهمیت مراسم را مشخص می‌نموده است<ref>Seri, D. (1984). «Musique traditionnelle et développement national en Côte d'Ivoire» in ''La Persée,'' pp. 109-124.</ref>.

در منطقه «کوروگو»، یعنی در سرزمین سنوفوها، موسیقی نقشی عمده در تربیت عقیدتی نوجوان‌ها و جوان‌ها داشته و برای مثال، کسانی که به درجه‌ای از مهارت و دانش دست می‌یافته‌اند، ابزارآلاتی می‌نواخته و آوازهایی بر اساس قواعدی معین می‌خوانده‌اند که کوچک‌ترین تخطی و اشتباهی در اجرا، جریمه‌هایی گاه سنگین درپی داشته است<ref>Seri, D. (1984). «Musique traditionnelle et développement national en Côte d'Ivoire» in ''La Persée,'' pp. 109-124.</ref>. در عروسی‌ها هم برای مثال، نزد اقوام ملنکه، همواره گروهی نوازنده و آوازه‌خوان، عروس را در حرکت به‌‌ سمت خانه شوهر همراهی می‌کرده‌اند. نزد بته‌ها نیز این نوازنده‌ها بودند که در منزل آخر، زن را می‌پذیرفته و همراه با آوازهایی متنوع و شاد که همگی مضمونی مرتبط با زندگی زناشویی داشته‌اند، به شوهر می‌سپردند. این کار نه‌ تنها برای انذار به زوجین بوده، بلکه برای تشویق و تهییج مجردها به ازدواج نیز بوده است و باز از همین روست که در جامعه سنتی [[ساحل عاج|ساحل‌ عاج]]، تجرد امری مذموم و ناپسند به‌‌شمار می‌رفته.

موسیقی در مراسم سوگواری هم اهمیتی مشابه داشته و در میان تمام اقوام، از عناصر اساسی و تعیین‌کننده بوده است؛ برای مثال، در جامعه سنوفو، اعتقاد بر این بوده که باید برای خاکسپاری متوفی، به‌ اصطلاح سنگ تمام گذاشت و مراسم را باید به باشکوه‌ترین شکل برگزار کرد تا به این ترتیب، شخص متوفی، سفر مطمئن و خوشی به آن جهان داشته باشد. در واقع این قوم و برخی طوایف دیگر، معتقد بودند اگر سفر خوشی برای مردگان ترتیب ندهیم، از آن دنیا مدام مزاحم زندگان خواهند شد<ref>Seri, D. (1984). «Musique traditionnelle et développement national en Côte d'Ivoire» in ''La Persée,'' pp. 109-124.</ref>.

نزد گوروها نیز، مراسم سوگواری قطعاً باید با موفقیت و با شکوه بسیار انجام پذیرد؛ در غیر این صورت، نشانه شومی خواهد بود؛ به عبارت دیگر، اگر مراسم شکوه لازم را نداشته باشد یا با مشکلی در اجرا روبه‌رو شود، نشانه این است که مردگان راضی نیستند و به سراغ زندگان بازخواهند گشت <ref>Kacou, V. (1974). «Les masques et leurs fonctions sociales chez les Gourou», ''Annales de l’Université d’Abidjan,'' t. VIII</ref> و شکوه مراسم، به‌ ویژه ازسوی نوازندگان و مجریان موسیقی تضمین می‌شود.

جالب اینکه موسیقی، حتی در فعالیت‌های اقتصادی مردم گذشته نیز نقش و اهمیت داشته است؛ برای مثال، در فعالیت‌های کشاورزی، از موسیقی برای قوت گرفتن و تشویق شدن به کار بهره می‌جستند. سنوفوها هنوز هم از موسیقی برای تشویق زارعان برتر در هنگام کار استفاده می‌کنند؛ فرد درحال کار در این شرایط، دست از کار می‌کشد و به موسیقی گوش فرامی‌دهد<ref>Zaourou, Z. (1974). Les Funérailles, in Kassa by a kassa, n°3.p.36.</ref>. این بدان معناست که موسیقی همچنان در جامعه [[ساحل عاج|ساحل‌ عاج]]، همچون تمام آفریقا، نقش و جایگاهی مهم دارد. «بالافون» و «تم تم»، از سازهای مهم ساحل‌ عاجی است.

در سال 2014، به‌‌همت منصور شکیب‌‌مهر، سفیر ایران در [[ساحل عاج|ساحل‌ عاج]]، برنامه مشترکی بین گروه‌های موسیقی ساحل‌ عاجی و ایرانی اجرا شد که موفقیت و بازخورد برجسته آن، نشان از ظرفیت بالای این هنر در افزایش روابط فرهنگی ایران و [[ساحل عاج|ساحل‌ عاج]] داشت.

نقاشی نیز از هنرهای محبوب مردم [[ساحل عاج|ساحل‌ عاج]] است. شاهد این مدعا نگارخانه‌های فراوانی است که در سطح شهر [[ابیجان]] دایرند و مردم و توریست‌ها به آنجا رفت‌و‌آمد می‌کنند و تابلو می‌خرند؛ به‌‌ طور کلی می‌شود گفت که ذائقه اهالی [[ساحل عاج|ساحل‌ عاج]] برای آفرینش‌های هنری، چشمگیر است. سبک نقاشی این خطه، معروف به سبک هنر «نائیف» (L'art naïf) است که حتی در هنر اروپایی نیز تأثیرگذار بوده است؛ به‌ گونه‌ای که حتی نقاشان بزرگی چون پیکاسو، سبک نقاشی خود را از سبک نائیف الهام گرفته‌اند.

در زمینه صنایع‌دستی، [[ساحل عاج|ساحل‌ عاج]] حرف‌های بسیاری برای گفتن دارد. ماسک‌های قومیتی این کشور، میراث برجسته فرهنگی و اعتقادی این کشورند. این ماسک‌ها البته فقط برای پوشاندن صورت نیستند و گاهی شامل پوشش کل بدن می‌شوند و هنوز هم در رقص‌های سنتی و مذهبی کاربرد دارند. نمونه‌های اصیل آن را در موزه مردم‌شناسی گراند بسام می‌توان یافت. مجسمه‌های چوبی نیز به‌ وفور در بازار صنایع‌ دستی [[ابیجان]] یافت می‌شوند. در زمینه الیاف و پوشاک هم [[ساحل عاج|ساحل‌ عاج]]، به‌خصوص در مناطق شمالی، با توجه به کشت پنبه، صنایع‌دستی ارزشمندی دارد. زیورآلات و گردن‌آویزهای سنتی برای خانم‌ها و همچنین محصولات چرمی، از زیبایی فراوانی برخوردارند؛ با این‌حال، به توریست‌ها توصیه می‌شود که از خرید مجسمه‌های از جنس عاج، به‌شدت پرهیز کنند؛ چراکه اکثر این محصولات، قاچاق و با کشتار غیرقانونی فیل‌های آفریقایی به‌‌ دست می‌آیند و خریدوفروش آن جرم محسوب می‌شود<ref>حسینی، روح الله، خان آبادی، سعید(1400). جامعه و فرهنگ ساحل‌ عاج. تهران: [https://alhoda.ir/ موسسه فرهنگی هنری و انتشاراتی بین المللی الهدی]،ص.195-198.</ref>.

=== [[تاثيرپذیری ساحل عاج از فرهنگ خارجی|تأثیر فرهنگ خارجی]] ===
امروزه، با جهانی‌ شدن و گسترش ارتباطات و وسایل تبادل اطلاعات، به‌‌ خصوص اینترنت و ماهواره، کمتر فرهنگی یافت می‌شود که از تأثیرات دیگر فرهنگ‌ها و به‌ ویژه فرهنگ غربی مصون مانده باشد. در این ‌بین، آفریقا و [[ساحل عاج|ساحل‌ عاج]]، آن‌هم پس‌ از دوره‌ای طولانی که تحت استعمار اروپاییان بوده‌اند، بیش‌ از همه، از فرهنگ غربی و اروپایی تأثیر پذیرفته‌اند. فرانسوی‌ها با حضوری چندصد‌ساله در این کشور، زندگی اهالی این سرزمین را در شئون مختلف متأثر ساخته و این موضوع در تمام فراورده‌های فرهنگی، فکری و اجتماعی آن‌ها هویداست. از جمله نظام آموزش‌وپرورش و آموزش عالی [[ساحل عاج|ساحل‌ عاج]]، کپی از روی الگوی فرانسوی است. این تأثیر، به‌ ویژه در حوزه‌هایی ‌مانند سینما و موسیقی، بارزتر است. پوشش و لباس نیز از زمینه‌های دیگر تأثیرپذیری است و امروزه، به‌ ویژه درمیان جوانان، تمایل به پوشش به سبک غربی‌ها رایج شده است.

لازم به ذکر است که نقش تلویزیون در این میان، بسیار کلیدی و حساس بوده است. گفته می‌شود که بیشتر برنامه‌هایی که امروزه خانواده‌های ساحل‌ عاجی به تماشای آن‌ها می‌نشینند، از تولیدات آمریکا، فرانسه، برزیل، ایتالیا، مکزیک، هند و انگلستان هستند؛ برای مثال، تأثیر یک سریال به‌ نام «دالاس» که از تلویزیون پخش می‌شد تا جایی بود که بسیاری از والدین در یادبود آن، اسم فرزندان خود را از شخصیت‌های آن انتخاب می‌کردند. الن، بابی، پاملا، از جمله اسامی غربی متداول پس‌ از پخش این برنامه بودند. تأثیر سریال‌های غربی تاحدی ا‌‌ست که نقل شده کسی پیش پلیس ترشویل شکایت می‌کند و می‌گوید: «اگر بازرس‌های تلویزیونی بودند، تابه‌حال، دزدهایی که مرا لخت کردند، دستگیر شده بودند». او درواقع به بازرسی به‌ نام «کلمبو» در سریالی به همین نام اشاره کرده است.

البته در [[ساحل عاج|ساحل‌ عاج]]، هنوز رسانه رادیو بسیار پرمخاطب‌تر از تلویزیون است. شبکه‌های محلی و منطقه‌ای فراوان‌اند؛ ولی بیشتر مردم به شبکه «رادیو بین‌الملل [[فرانسه]]» (RFI) گوش می‌‌دهند. شبکه‌های محلی در حوزه مذهبی هم فعال‌اند؛ مثل شبکه رادیویی «البیان» که مخاطب خوبی دارد و به مسائل اسلامی، قرآنی و تربیتی می‌‌پردازد. شبکه‌های تبلیغ مسیحیت هم برنامه رادیویی خاص خود را دارند. شبکه‌های محلی پخش موسیقی و برنامه‌های سرگرمی هم طرفداران زیادی دارند.

تلویزیون دولتی [[ساحل عاج|ساحل‌ عاج]]، در قالب دو شبکه، به‌ طور رایگان، برنامه پخش می‌کند؛ ولی تولید برنامه آن محدود است و به‌شدت در کنترل دولت قرار دارد. برنامه‌های تلویزیون‌های خارجی را از طریق ماهواره، به‌ صورت پرداخت حق اشتراک ماهیانه، می‌توان دریافت کرد. شرکت فرانسوی «کانال پلوس» (Canal +)، پخش ماهواره‌ای برنامه‌های تلویزیونی را برعهده دارد و به‌ خصوص در زمان پخش مسابقات فوتبال، سود سرشاری از این طریق نصیب خود می‌کند<ref>حسینی، روح الله، خان آبادی، سعید(1400). جامعه و فرهنگ ساحل‌ عاج. تهران: [https://alhoda.ir/ موسسه فرهنگی هنری و انتشاراتی بین المللی الهدی]،ص.198-200.</ref>.

== نیز نگاه کنید به ==
[[نظام فرهنگی روسیه]]؛ [[نظام فرهنگی چین]]؛ [[نظام فرهنگی تونس]]؛ [[نظام فرهنگی کوبا]]؛ [[نظام فرهنگی لبنان]]؛ [[نظام فرهنگی مصر]]؛ [[نظام فرهنگی کانادا]]؛ [[نظام فرهنگی افغانستان]]؛ [[نظام فرهنگی سودان]]؛ [[نظام فرهنگی اردن]]؛ [[نظام فرهنگی مالی]]؛ [[نظام فرهنگی ژاپن]]؛ [[نظام فرهنگی آرژانتین]]؛ [[نظام فرهنگی قطر]]؛ [[نظام فرهنگی فرانسه]]؛ [[نظام فرهنگی اسپانیا]]؛ [[نظام فرهنگی اتیوپی]]؛ [[نظام فرهنگی سوریه]]؛ [[نظام فرهنگی سیرالئون]]؛ [[نظام فرهنگی سنگال]]؛ [[نظام فرهنگی اوکراین]]؛ [[نظام فرهنگی زیمبابوه]]؛ [[نظام فرهنگی بنگلادش]]؛ [[نظام فرهنگی سریلانکا]]

== کتابشناسی ==
بازگشت به نظام فرهنگی ساحل عاج.
برگرفته از «https://dmelal.ir/index.php?title=نظام_فرهنگی_ساحل_عاج»