نمایش مبدأ برای جمهوری خلق چین(از سال 1949 تاکنون)


== ''از سال 1949 تا کنون'' ==
در سال 1949 میلادی، جنگ داخلی طولاني مدت چین، با پیروزی حزب کمونیست به پایان رسید و در اول اکتبر همان سال مائو در میدان تیَن آنمِن پکن، تأسیس جمهوری خلق چین در سرزمين اصلي را اعلام كرد. حزب کومین تانگ نیز با اعلام جمهوری چین در تايوان، سرزمین تحت حاکمیتش را به همين جزیره محدود ساخت.

هدف اولیهی مائو، تغییر کامل سیستم مالکیت خصوصي و اجرای اصلاحات گستردهی اقتصادی به سبک ایدئولوژی کمونیستی بود. لذا سیستم گذشتهی مالکیت فئودالی را به نفع کشاورزان فقیر تغییر داد. مائو تأکید زیادی بر مبارزهی طبقاتی و کارهای ایدئولوژیکی داشت. در سال 1953 با تبلیغات گسترده، مبارزه با هرچه که رنگ و بوی گذشته داشت را آغاز نمود. با مالکان و تجار در افتاد و اموالشان را مصادره کرد و برخی از آنان را نیز به چوبهی دار سپرد. بسیاری از ساختمانهای دارای اهمیت تاریخی و فرهنگی و همچنین تعداد زیادی از آثار ارزشمند هنری را به دلیل تعلق به دوران فئودالی، از بین برد. او معتقد بود سوسیالیسم به تدریج بر تمام ایدئولوژیهاي موجود پیروز خواهد شد.  

نخستین برنامهی پنجسالهی اقتصادی و اجتماعی مائو تحت عنوان«جهش بزرگ به جلو[i]» در سال 1958 به مورد اجرا گذاشته شد. این برنامهی اشتباه، منجر به کشته شدن 45 میلیون نفر از فقر و گرسنگی ناشی از قحطی شد. با پایان سال 1961، میزان رشد جمعیت به خاطر سوء تغذیه تقریبا به نصف رسید. شکست برنامهی «جهش بزرگ به پیش» مائو قدرت او در دولت را کاهش داد و مدیریت اجرایی کشور بر عهدهی لیو شائوچی[ii] و دِنگ شیائو پینگ گذاشته شد. مائو و همفکرانش در سال 1966 به منظور تحمیل ایدههای متعصبانهی سوسیالیستی و پاک کردن چین از«عوامل گذشته» و«جاده صاف کنهای امپریالیستی»،  انقلاب فرهنگی را در ماه مه همان سال آغاز کردند که تا زمان مرگ وی در یک دههی بعد(1976)، ادامه داشت. این حرکت تمام جنبههای زندگی مردم را شدیدا تحت تأثیر قرار داد. گاردهای سرخ مائو که از پنج قشر سرخ یعنی فرزندان کارگران، دهقانان، اعضای ارتش آزادیبخش، کادرهای انقلابی که پیش از 1945 به حزب پیوسته بودند و فرزندان شهدا تشکیل می شدند، در خیابانها ترس و وحشت به راه انداخته و بسیاری از مردم را به دلایل واهی ضدانقلاب قلمداد کرده و آنها را به جوخههای اعدام سپرده و یا به اردوگاه های کار اجباری فرستادند. ایدهی انقلاب فرهنگی که در اثر ترس از اتحاد جماهیر شوروی و رقابت قدرت در داخل حزب بهوجود آمد، زمینه را برای عقبگرد فاحش جامعهی چین در تمامی زمینههای اقتصادی، اجتماعی، فرهنگی و آموزشی فراهم ساخت. در سال 1972، و در اوج جدایی چین و شوروی، مائو و چوئنلای در پکن با ریچارد نیکسون رییس جمهوری آمریکا برای برقراری رابطهی دیپلماتیک ملاقات کردند. در همان سال جمهوری خلق چین به عضویت سازمان ملل درآمده و عضو دایمی شورای امنیت این سازمان شد<ref>سابقی، محمد علی(1392). جامعه و فرهنگ چین.جلد 1. تهران: موسه فرهنگی، هنری و انتشاراتی بین المللی الهدی،</ref>.
----[i] - Great Leap Forward.

[ii] - Liu Shaoqi.