نمایش مبدأ برای ادبیات معاصر چین

به دلیل زیر، اجازهٔ ویرایش این صفحه ندارید:
عملی که درخواست کرده‌اید منحصر به کاربران این گروه است: کاربران.
می‌توانید مبدأ این صفحه را ببینید و رونوشت بردارید:
[[پرونده:165011047656384779.jpg|بندانگشتی|ذرت سرخ مویان]]
در طول تاریخ، چندین مناسبت پیش آمده که فرهنگ خارجی به صورت وسیعی در [[چین]] معرفی شده و نفوذ کرده است؛ مانند معرفی [[آیین بودا]] در دوران سلسله ی خن. ولی معرفی فرهنگ خارجی هرگز سیستم و ساختار فرهنگ سنتی چینِ مبتنی بر آیین [[کنفوسیوس و اندیشه های او|کنفوسیوس]] و مسلط باقی ماندن آن در زندگی اجتماعی [[چین]] را تغییر نداده است. ولی فرهنگ غربی که از طریق تجاوز استعمارگرانه وارد [[چین]] شد، از زمان ورود و معرفی، تفکر سنتی و [[فرهنگ چینی]] را با چالش و تغییرات انتقالی فراوانی مواجه ساخته و ممارست با آن، تأثیر گذاری عمیق و وسیعی را در نوگرایی جامعه ی [[چین]]، به ویژه ادبیات کهن این سرزمین دربر داشته است. 

=== نخستین [[رویارویی فرهنگی چین و جهان غرب]] ===
پس از شکست قوای نظامی امپراتوری [[چین]] از نظامیان انگلیسی در جریان نخستین جنگ تریاک(1840 تا 1842 میلادی)، و تحمیل قراردادهای ننگین به این کشور، فرهنگ و تمدن کهن [[چین]] با بحران و چالش بزرگی روبه رو شد. اندشمندان و فرهیختگان در کنار دستگاه عریض و طویل امپراتوری با سابقه ی چندین هزار ساله ی [[چین]]، از خواب غفلت و رؤیای پریشانی که در آن به سر می بردند بیدار شده و متوجه شدند که سرزمین [[چین]] تنها جهان متمدن و این کشور مرکز جهان نیست[i]. آنها در این حادثه به چشم خود دیدند که نیروهای نسبتا کم تعداد انگلیسی، با اتکا به تکنولوژی پیشرفته، چگونه طومار ارتش بزرگ امپراتوری را در هم پیچید و وارثان فرهنگ و تمدن چندین هزارساله را وادار به امضای قراردادهای خفت بار نمود. این نخبگان فرهنگی شاهد به زانو درآمدن و فروپاشی دستگاه عظیم امپراتوری در نخستین برخورد با جهان غرب بوده و دریافتند که کشورشان از نظر علمی، تکنولوژیکی، صنعتی و فرهنگی و ادبی تا چه حد از قافله ی پیشرفته ی جهان غرب عقب افتاده است. 

=== تلاش برای جبران عقب ماندگی علمی و فرهنگی ===
در چنین شرایطی بود که عقلای قوم، درصدد چاره جویی برآمده و تلاش کردند با خارج ساختن خود و کشورشان از پیله ی تنیده شده بر ایده و افکارشان در طول چندین هزار سال گذشته، این نقصان و عقب ماندگی را جبران نمایند. در جدال میان سنتگرایی و نوگرایی و یافتن راه حلی مناسب برای نجات فرهنگ و تمدن کهن [[چین]]، اندیشمندان این کشور هم مانند فرهیختگان خیلی از کشورها، از جمله کشور ما ایران، دچار افراط و تفریط شدند. گروهی تنها راه چاره را کنار گذاشتن فرهنگ و تمدن پرسابقه ی [[چین]] و تمامی دستاوردهای هزاره های پیشین و تقلید کورکورانه از فرهنگ و تمدن نوپای غرب دانسته، و گروه دیگر بر حفظ هر آنچه از گذشته به نام سنت نیاکان باقی مانده، اعم از نیک و بد، اصرار کردند. البته، در این میان بودند افرادی که در میانه ی دیدگاه های افراطی و تفریطی فوق، راه وسط را پیشه و توصیه کرده و درصدد استفاده از پسندیده های هر دو فرهنگ و تمدن چینی و دستاوردهای جدید غرب بر آمدند. 

در واقع می توان گفت که ادبیات معاصر [[چین]] زاییده ی نخستین رویارویی تمام عیار فرهنگ و تمدن کهن چینی با تمدن نوپای غربی است که در نیمه ی دوم از قرن نوزدهم آغاز و در ابتدای قرن بیستم با سقوط سلسله ی امپراتوری و تأسیس [[جمهوری خلق چین]] در 1919 میلادی، به اوج خود رسید. 

=== تحولات ادبی پس از رویارویی [[چین]] و غرب ===
نخستین [[جنگ تریاک در چین|جنگ تریاک]] (1842-1840 میلادی) در دوران وخیمی که [[چین]] در نقطه ی آغازین ورود به دوران توسعه قرار داشت به وقوع پیوست. [[چین]] منزوی، توسط استعمار گران غربی مورد تجاوز قرار گرفته و با چالش های سختی روبه رو شد. این کشور با شکست های پیاپی در برابر تجاوزگران غربی، به شرایط شبه مستعمره بودن تن داده و در دام یک سری قرار دادهای ننگین و خفت بار گرفتار شد. در عین حال، فرهنگ سنتی چین که همیشه در سرتاسر تاریخ این کشور سیطره داشته و هرگز دچار تزلزل نشده بود، از سوی غربی که برای [[چین]] نا آشنا و در گذشته با او هرگز رو به رو نگردیده بود، به چالش کشیده شد. دو جامعه و دو فرهنگ به صورت همه جانبه با هم تلاقی کردند.

در این برهه، تعدادی اندیشمند پیشرو و هشیار، به بررسی فرهنگ سنتی پرداخته و تلاش کردند تا راه نجات جدیدی برای آن در مقابل چالش غرب پیدا کنند. این روشنفکران خردمند چینی و جوامع فرهنگی، بحث های شدیدی پیرامون این که فرهنگ سنتی در اینده باید به کدام سمت و سو پیش برود را آغاز کردند.

از اواسط قرن نوزدهم، چین با چیزی که می شد بحران فرهنگی و یا فرصت جدید توسعه نامید رو به رو شد. در رو یارویی با سیل تهاجم فرهنگ غربی، برخی از اندیشمندان از خواب خوش خیالی و تکبر خود بیدار شدند. آنان در مواجهه با واقعیت ها، دریافتند که [[چین]]، در برخی از زمینه ها، به خوبی همتایان غربی خود نیست. منظور آنان این بود که کشورهای غربی در زمینه های مختلف علمی، صنعتی، سیاسی، اقتصادی، فرهنگی و نظامی، پیشرفت فوق العادهای داشته و کشتی های جنگی بیشتر و بهتری دارند و نظامیان آنها نسبت به ارتشیان چینی و سایر کشورها، دوره های آموزشی بهتری را گذرانده اند.

خیلی ها معتقد بودند که دلیل پیروزی متجاوزان در جنگ علیه [[چین]]، کشتی های خوب جنگی و آموزش مناسب نیروهای ارتشی آنان بود. وِی یوان[Wei Yuan](1857-1794 میلادی) دانشمند معروف، در کتابی تحت عنوان ''یادداشت های مصور ملت های دریا نورد''[Illustrated Record of Maritime Nations] توصیه کرده که [[چین]] می بایست «با شناخت پیدا کردن از قدرت دشمن آن را شکست میداد».<ref>سابقی، علی محمد. (1392). جامعه و فرهنگ [[چین]]. تهران: موسسه فرهنگی، هنری و انتشاراتی بین المللی الهدی، جلد اول.</ref>

نیز نگاه کنید به [[زبان و ادبیات چینی]]؛ [[ادبیات چینی]]؛ [[زبان چینی]]

== پاورقی ==
[i] - <small>در گذشته مردم چین تصور میکردند که سرزمین چین مرکز جهان است و مفهوم واژه ی جونگو که توسط چینی ها برای این سرزمین به کار می رود، به معنای سرزمین و یا پادشاهی میانه است.</small>

== کتابشناسی ==
بازگشت به ادبیات معاصر چین.
برگرفته از «https://dmelal.ir/index.php?title=ادبیات_معاصر_چین»