نمایش مبدأ برای نیروهای مسلح سودان

به دلیل زیر، اجازهٔ ویرایش این صفحه ندارید:
عملی که درخواست کرده‌اید منحصر به کاربران این گروه است: کاربران.
می‌توانید مبدأ این صفحه را ببینید و رونوشت بردارید:
ارتش [[سودان]] در سال 1925م. (1304هـ.ش) باعنوان «نیروی دفاع از [[سودان]]»(قوه دفاع السّودان) تأسیس شد. ارتش [[سودان]] از نظر‌ترتیب زمانی تأسیس، رتبه سوم ارتش‌های آفریقا بعد از [[مصر]] و الجزایر را دارد و از لحاظ صنایع نظامی، پس از آفریقای جنوبی، [[مصر]] و الجزایر مقام چهارم آفریقا و رتبه چهل و چهارم ارتش‌های جهان را به خود اختصاص داده است <ref>وزارة الإعلام جمهورية السّودان(2011). السّودان: أرض الفرص، حقائق و أرقام . الخرطوم: وزارة الإعلام، يوليو.24</ref>.

ارتش جمهوری [[سودان]]، با 188/000 نفر نیرو، دارای ارکان و بخش‌هایی به شرح زیر است:
====الف) نیروهای مسلّح [[سودان]] با تقسیمات زیر:====
*نیروی زمینی؛
*نیروی هوایی؛
*نیروی دریایی؛
*نیروی پدافند هوایی.
====ب) نیروهای احتیاط با تقسیمات زیر:====
*وظیفه عمومی.
سن اعزام افراد به خدمت وظیفه عمومی‌در [[سودان]]، 18 سال است.
*دفاع مردمی(الدّفاع الشعبی).
تعداد نیروهای احتیاط سودان، حدود 3/000/000 نفر است.
====ج) ساخت ادوات نظامی====
این بخش از سال 1993م. (1372هـ.ش)، برای تأمین نیازهای دفاعی کشور، تأسیس شده و در زمینه تولید ادوات نظامی، فعالیت دارد. مهم‌ترین تولیدات‌ این بخش، تانک، زره پوش و نفربر است.

د) دانشکده‌ها و مراکز تخصصی زیر:
*دانشکده نیروی هوایی که در سال1993م. (1372هـ.ش)، تأسیس شده است؛
*دانشکده فرماندهی و ستاد؛
*دانشکده نظامی«کرری»[VIII]؛
*دانشسرای «سلاح المهندسین»؛
*دانشسرای عالی نظامی‌نُمَیری؛
*مرکز آموزش پیاده نظام ـ جبیت.
[[قانون اساسی سودان|قانون اساسی]] دوره انتقالی جمهوری [[سودان]]، مصوب سال 2005م. (1384هـ.ش) در فصل نهم مشتمل بر هشت اصل به «نیروهای مسلّح، ضابطین قانونی و نیروهای امنیت ملّی»‌(القوّات المسلّحه، أجهزه تنفیذ القانون و الأمن الوطنی) این کشور، پرداخته است.

در اصل یکصد و چهل و چهارم‌ این قانون، درباره نیروهای مسلح [[سودان]]، به موضوعات زیر اشاره شده است:<blockquote>«نیرو‌های مسلح [[سودان]]»(القوّات المسلّحه السّودانیه) و «ارتش آزادی بخش مردمی‌سودان»(الجيش الشعبي لتحرير السّودان)، به‌طور جداگانه فعالیت می‌کنند و نیروهای نظامی‌کل کشور به‌شمار می‌روند و بدون وابستگی حزبی، به‌صورت تخصّصی، در عرصه‌های نظامی‌فعالیت می‌کنند.</blockquote>دولت [[سودان]] می‌تواند، با رعایت ضوابط و مقرّرات قانونی، از نیروهای نظامی، برای مأموریت‌های غیرنظامی‌نیز استفاده کند. دفاع از حاکمیت و تمامیت ارضی کشور، نظام مبتنی‌بر [[قانون اساسی سودان|قانون اساسی]]، دموکراسی و حقوق اساسی مردم، حفظ کشور در برابر تهدیدات خارجی و داخلی، مشارکت در عمران و آبادانی آن و همکاری در مقابله با بلایای عمومی‌از مأموریت‌ها و وظایف نیروهای مسلح ملّی به‌شمار می‌رود. براساس اصل یکصد و چهل و هشتم قانون اساسی [[سودان]]، نیروهای پلیس‌ این کشور، به‌عنوان ضابطان قانونی، شناخته شده‌اند.

طبق اصل یکصد و پنجاهم قانون اساسی [[سودان]]، «شورای امنیت ملّی»‌ این کشور موظّف است در برابر تهدیدات، راهبرد (استراتژی) امنیت ملّی [[سودان]] را، تعیین کند.

یادآوری‌ این نکته نیز ضروری است که در جمهوری [[سودان]] سازمان امنیت ملّی [[سودان]]، به‌عنوان بخشی از نیروهای مسلّح‌ این کشور به‌شمار  می‌رود. براساس اصل یکصد و پنجاه و یکم، «دستگاه امنیت ملّی»(جهاز الأمن الوطني) [[سودان]] زیر نظر ریاست جمهوری است و برای حفظ امنیت‌ این سرزمین در مقابل خطرات داخلی و خارجی، وظیفه دارد با تأسیس دفاتر در نقاط مختلف کشور، علاوه‌بر جمع آوری اطّلاعات لازم و تحلیل آنها، نظر مشورتی خود را به مسئولان ذیربط ارائه کند <ref name=":22">برگرفته از http://esudany.com/constitution.html</ref>.

در جمهوری [[سودان]]، ارتش از نقش و جایگاه ویژه‌ای برخوردار است. به‌طوری که رئیس‌جمهور کنونی‌ این کشور که از سال 1989م. (1368هـ.ش) با کمک نیروهای نظامی‌به حکومت دست یافته، یکی از امیران ارتش [[سودان]] بوده و هنوز در زمره نظامیان‌ این سرزمین است. علاوه‌بر‌ این، در زمان نگارش‌ این نوشتار یکی از معاونان رئیس‌جمهور و دو تن از وزیران [[سودان]] نیز، از چهره‌های شاخص نظامی‌کشور بوده‌اند.

درباره نقش و جایگاه ارتش، باید به‌ این نکته نیز اشاره شود که از آغاز استقلال جمهوری [[سودان]] ـ نخستین روز سال 1956م. (یازدهم دی ماه 1334هـ.ش) ـ تاکنون، در دوره‌های مختلفی، به شرح زیر، زمام امور کشور در اختیار نظامیان بوده است:
*حکومت ژنرال ابراهیم عبود از سال 1958 تا 1964م. (1337 تا 1343هـ. ش)؛
*دوره ژنرال جعفر نُمَیری از سال 1969 تا 1985م. (1348 تا 1364هـ.ش) <ref>هالت، ام. و دالی، ام. دبلیو (1366). [[تاریخ سودان]] بعد از اسلام. ترجمه محمّد تقی اکبری. مشهد: بنیاد پژوهش های اسلامی آستان قدس رضوی، ص.181-233.</ref>؛
*حکومت ژنرال سوار الذّهب ازآوریل 1985م. (اردیبهشت 1364) و تشکیل دولت انتقالی توسط وی تا سال 1986م. (1365هـ. ش)؛
*دوره ژنرال عمر حسن احمد البشیر از30 ژوئن 1989م. (دهم تیر ماه 1368) تاکنون <ref>برگرفته از http://www.mfa.gov.ir/cms/cms/khartoum/fa/PoliticalPart</ref><ref>معماریان، مریم، امیدی، مصطفی (1394). جامعه و فرهنگ [[سودان]]. تهران: [https://alhoda.ir/ موسسه فرهنگی، هنری و انتشارات بین المللی الهدی]، ص.60-62</ref>.
== نیز نگاه کنید به ==
[[نیروهای مسلح روسیه]]؛ [[نیروهای مسلح تونس]]؛ [[نیروهای مسلح ژاپن]]؛ [[نیروهای مسلح کانادا]]؛ [[نیروهای مسلح کوبا]]؛ [[نیروهای مسلح لبنان]]؛ [[نیروهای مسلح مصر]]؛ [[نیروهای مسلح سنگال]]؛ [[نیروهای مسلح آرژانتین]]؛ [[نیروهای مسلح فرانسه]]؛ [[نیروهای مسلح اسپانیا]]؛ [[نقش ارتش سرخ در تحولات چین]]؛ [[نیروهای مسلح اوکراین]]؛ [[نیروهای مسلح ساحل عاج]]؛ [[نیروهای مسلح اردن]]؛ [[نیروهای مسلح زیمبابوه]]؛ [[نیروهای مسلح قطر]]؛ [[نیروهای مسلح اتیوپی]]؛ [[نیروهای مسلح سیرالئون]]؛ [[نیروهای مسلح مالی]]؛ [[نیروهای مسلح قزاقستان]]؛ [[نیروهای مسلح گرجستان]]؛ [[نیروهای مسلح تاجیکستان]]؛ [[نیروهای مسلح امارات متحده عربی]]؛ [[نیروهای مسلح تایلند]]

== کتابشناسی ==
<references />
[[رده:نیروهای مسلح]]
بازگشت به نیروهای مسلح سودان.
برگرفته از «https://dmelal.ir/index.php?title=نیروهای_مسلح_سودان»