نمایش مبدأ برای خوشنویسان مشهور چین باستان

خوشنویسان معروف در دوران چین باستان عبارت است از :

==== [[وانگ شی جی، خوشنویس چینی|وانگ شی جی]] ====
[[وانگ شی جی، خوشنویس چینی|«وانگ شی جی»]]، در خانوادهای اصیل به دنیا آمد. وقتی وی از شغل دولتی استعفا کرد، در شَن یین[[خوشنویسان مشهور چین باستان# ftn1|(Shanyin]])، گویجی[[خوشنویسان مشهور چین باستان# ftn2|(Guiji]]) (شائوشینگ[[خوشنویسان مشهور چین باستان# ftn3|(Shaoxing]]) کنونی استان جه جیانگ[[خوشنویسان مشهور چین باستان# ftn4|(Zhejiang]])) اقامت گزید. او در سال های نخست زندگی، [[هنر خوشنویسی چینی|خوشنویسی]] را از «وِیفورِن[[خوشنویسان مشهور چین باستان# ftn5|(Wei Furen]])» فراگرفت. بعدها خط نویسی مرسوم و شکسته را از «جانگ یو[[خوشنویسان مشهور چین باستان# ftn6|(Zhang You]])» و «جانگ جی[[خوشنویسان مشهور چین باستان# ftn7|(Zhang Zhi]]» آموخت. وی نقاط قوت هر یک از اساتید را فراگرفت تا سبک خاص خودش را ایجاد کند. ارزش آثار او با استفاده از نوشتار رسمی، کاراکترهای معمولی، پیوسته نویسی و خط شکسته، از سطح هنری اساتید پیشین [[هنر خوشنویسی چینی|خوشنویسی]] فراتر رفت. او توسعه ی [[هنر خوشنویسی چینی|خوشنویسی]] را از مسیر طبیعی به سمت یادگیری مهارت های جدید هدایت و آن را به کمال رساند. وی در دوران حیات خود مشهور و در نسل های بعد به عنوان «حکیم خوشنویس واقعی» محترم شمرده می شد.

«پیش به سوی عمارت کوشک فانوسی» مشهورترین نمونه ی آثار پیوسته نویسی [[وانگ شی جی، خوشنویس چینی|«وانگ شی جی»]] است. این اثر به عنوان «نخستین اثر پیوسته نویسی زیر آسمان» شمرده می شود.

گفته می شود که «وانگ» این اثر را بارها باز نویسی کرد، ولی احساس کرد نمی تواند آن اثر اصلی را که می خواهد به وجود آورد. این اثر به یک گنجینه ی گرانبهای خانوادگی تبدیل شد. بعدها، این اثر به «جی یونگ[[خوشنویسان مشهور چین باستان# ftn8|(Zhiyong]])»، هفتمین نسل از باز ماندگان [[وانگ شی جی، خوشنویس چینی|«وانگ شی جی»]] که او هم یک خوشنویس مشهوری بود، تقدیم شد<ref><sub><big>سابقی، علی محمد(1392). جامعه و فرهنگ [https://dmelal.ir/%DA%86%DB%8C%D9%86 چین]. تهران: [https://alhoda.ir/ موسسه فرهنگی، هنری و انتشاراتی بین المللی الهدی]. جلد سوم، ص. 1152-1153</big></sub></ref>.

==== [[وانگ شیان جیان، خوشنویس چینی|وانگ شیان جیان]] ====
[[وانگ شیان جیان، خوشنویس چینی|«وانگ شیان جی»]] پسر هفتم «وانگ شیجی» هم خوشنویس خوبی بود، او به ویژه، در نوشتن خط پیوسته و خط شکسته شهرت داشت. وی با به ارث بردن دستاوردهای پدرش، سبک های ابتدایی و دشوار [[هنر خوشنویسی چینی|خوشنویسی]] را توسعه داد. وی ظریف و برجسته می نوشت و سبکش تأثیر فراوانی در نسل های بعدی گذاشت. آثار [[هنر خوشنویسی چینی|خوشنویسی]] دو وانگ هنوز هم به صورت وسیع چاپ و منتشر می شود و آخرین چاپ آن«''مجموعه ی کامل آثار خوشنویسی چینی»''، است که در هنرکده ی رونگ بائوزَی[[خوشنویسان مشهور چین باستان# ftn9|(Rongbaozai]]) [http://wiki.icro.ir/%D9%BE%DA%A9%D9%86 پکن] به چاپ رسید که دو جلد از آن مربوط به آثار این دو نفر است<ref><sub><big>سابقی، علی محمد(1392). جامعه و فرهنگ [https://dmelal.ir/%DA%86%DB%8C%D9%86 چین]. تهران: [https://alhoda.ir/ موسسه فرهنگی، هنری و انتشاراتی بین المللی الهدی]. جلد سوم، ص. 1154</big></sub></ref>.  

==== [[چوسویلیانگ، خوشنویس چینی|چوسویلیانگ]] ====
[[چوسویلیانگ، خوشنویس چینی|«چو سویلیانگ»]](659 یا 658-596 میلادی) یکی از وزرای خوشنویس [[سلسله تانگ|دوران امپراتوری تانگ]] بود. وی وقتی از کار برکنار و از دربار اخراج شد، فوت کرد. او ابتدا سبک [[هنر خوشنویسی چینی|خوشنویسی]] «شیلیانگ» و «اویانگشون» و سپس «یوشینان» را مورد مطالعه قرار داد. او در پایان، آثار دو وانگ را مطالعه و سبک مختص به خود را ابداع کرد. وی در سال های باقی مانده از زندگیش، سبک موج دار و خط نویسی معمولی را که نسل های بعد را به شدت تحت تأثیر قرار داد، به وجود آورد. [[چوسویلیانگ، خوشنویس چینی|«چو سویلیانگ»]] به همراه «اویانگ شون»، «یوشی نان» و «شووِجی»(713-649 میلادی)، به عنوان چهار خوشنویس بزرگ [[سلسله تانگ|دوران اولیه ی تانگ]] مشهور هستند. مورد احترام ترین اثر وی «پیش به سوی بتکده ی قوهای وحشی آموزه های مقدس» است<ref><sub><big>سابقی، علی محمد(1392). جامعه و فرهنگ [https://dmelal.ir/%DA%86%DB%8C%D9%86 چین]. تهران: [https://alhoda.ir/ موسسه فرهنگی، هنری و انتشاراتی بین المللی الهدی]. جلد سوم، ص. 1154</big></sub></ref>.

==== [[یان جن چینگ، خوشنویس چینی|یان جِن چینگ]][[خوشنویسان مشهور چین باستان# ftn10|(Yan Zhenqing]]) ''   '' ====
[[یان جن چینگ، خوشنویس چینی|«یان جِن چینگ»]] وزیر و خوشنویس [[سلسله تانگ|دربار تانگ]]، در خانوادهای معتبر به دنیا آمد. وی در دوران حکمرانی امپراتور دِزونگ[[خوشنویسان مشهور چین باستان# ftn11|(Dezong]]) به دست وزیری خیانتکار به قتل رسید. وی [[هنر خوشنویسی چینی|خوشنویسی]] را از خانواده و «جانگ شو»، خوشنویس مشهور فراگرفت. او از تجربیات تمام استادان پیشین بهره برده و سبک خاص خود را در هر دو زمینه ی نوشتار معمولی و پیوسته نویسی ایجاد کرد. سبک یان، قوی، سنگین و ظریف بوده و نشان دهنده ی موفقیت و قدرت [[سلسله تانگ|سلسله ی تانگ]] است. اگرچه او [[هنر خوشنویسی چینی|خوشنویسی]] آماتور بود، ولی پرکار بود. طبق اسناد تاریخی، وی 138 اثر خلق کرد، ولی تنها 70 مورد از آنها تا کنون باقی مانده است<ref><sub><big>سابقی، علی محمد(1392). جامعه و فرهنگ [https://dmelal.ir/%DA%86%DB%8C%D9%86 چین]. تهران: [https://alhoda.ir/ موسسه فرهنگی، هنری و انتشاراتی بین المللی الهدی]. جلد سوم، ص. 1155</big></sub></ref>.

==== [[لیو گونگ چوان، خوشنویس چینی|لیو گونگ چوان]] ====
[[لیو گونگ چوان، خوشنویس چینی|«لیو گونگ چوان»]] خوشنویس [[سلسله تانگ|عصر تانگ]] بود. وی به خاطر نوشتن کاراکترهای منظم و مرتب معروف بود. او با به کارگیری ساختار به هم پیوسته ی سبک «اویانگ شون» و توسعه ی حرکت قلم مویِ سبک [[یان جن چینگ، خوشنویس چینی|«یان جِن چینگ»]]، سبک خاص لیویِ خود را ابداع کرد. [[هنر خوشنویسی چینی|خوشنویسی]] او سبک استخوان دار و توانمند با چارچوبی استوار و حرکاتی قدرتمند بوده، و بر ایده ای قوی و ساختدار تأکید دارد. کارهای او اغلب به کار [[یان جن چینگ، خوشنویس چینی|«یان جِن چینگ»]] ارتباط داده می شود. «رگ های یان و استخوان لیو» نماد ویژگی اصلی این دو سبک بزرگ نوشتاری قاعده مند [[سلسله تانگ|سلسله ی تانگ]] است. [[لیو گونگ چوان، خوشنویس چینی|لیو]] هم مثل [[یان جن چینگ، خوشنویس چینی|یان]] خیلی پرکار بود.

معروف ترین اثر وی «لوح بتکده ی شوانبی»است که داستان استاد مانک دادا[[خوشنویسان مشهور چین باستان#%20ftn12|(Dada]])، کسی که مقرب امپراتوران [[سلسله تانگ|سلسله ی تانگ]] بود را بازگو می کند. این لوح سنگی در ماه دوازدهم سال 841 میلادی ساخته شده است. متن لوح به [[هنر خوشنویسی چینی|خط خوشنویسی]] معمولی نوشته و حکاکی شده است. در حال حاضر، این لوح در سالن شماره ی 2 در موزه ی جنگل ستون های یادبود شهر شیاَن نگهداری می‌شود<ref><sub><big>سابقی، علی محمد(1392). جامعه و فرهنگ [https://dmelal.ir/%DA%86%DB%8C%D9%86 چین]. تهران: [https://alhoda.ir/ موسسه فرهنگی، هنری و انتشاراتی بین المللی الهدی]. جلد سوم، ص. 1155-1156</big></sub></ref>.

=== [[خوی سو، خوشنویس چینی|خوَی سو]] ''     '' ===
[[خوی سو، خوشنویس چینی|«خوَی سو»]] راهبی خوشنویس بود که از دوران کودکی به خطاطی علاقمند و به خاطر خط شکسته اش معروف بود. وی آنقدر نوشت که تعداد زیادی قلم مو و جوهر دان سنگی را شکست، لذا به جای کاغذ شروع به استفاده از برگ درخت موزی که خودش کاشته بود کرد. او هنرکده اش را«خانه ی آسمان سبز» می نامید. وی ابتدا رسم الخط «جونگ یوو[[خوشنویسان مشهور چین باستان#%20ftn13|(Zhong You]])» و دو«وانگ» را تمرین کرد. بعدها [[هنر خوشنویسی چینی|خوشنویسیِ]] معمول«جانگ شو» را از [[یان جن چینگ، خوشنویس چینی|«یان جِن چینگ»]] آموخت و خط شکسته ی سبک خاص خود را ابداع کرده و همچون «جانگ شو» که به«جانگ خشن» و شخص دیگری که به «سویِ مست» معروف بود، شهرت یافت. خط شکسته ی زمخت(کوانگ چائو[[خوشنویسان مشهور چین باستان#%20ftn14|(Kuang Cao]])) سبکی است که کاملاً آزاد نوشته می شود. خطاط احساس و آرزوهایش را به وسیله ی قلم مو بیان می کند، که بی نهایت خلاصه و مختصر است و اغلب چند کلمه با یک حرکت قلم نوشته می شود. این سبک بی نهایت شکسته نویسی است. سبک [[خوی سو، خوشنویس چینی|خوَی سو]]، بدون زیرپا گذاشتن مقررات، متنوع تر از سبک «جانگ» است. این سبک همچنین بیشتر قابل تشخیص است لذا بیش از سبک «جانگ» در نسل های بعدی تأثیرگذاشته است. اثر«طومار زندگینامه ی سوبِن»بهترین کار او شمرده می‌شود<ref><sub><big>سابقی، علی محمد(1392). جامعه و فرهنگ [https://dmelal.ir/%DA%86%DB%8C%D9%86 چین]. تهران: [https://alhoda.ir/ موسسه فرهنگی، هنری و انتشاراتی بین المللی الهدی]. جلد سوم، ص. 1156-1157</big></sub></ref>.

=== [[سوشی، خوشنویس چینی|سوشی]] ===
[[سوشی، خوشنویس چینی|«سوشی»]](1101-1037 میلادی) نویسنده، خطاط و نقاش [[سلسله های سونگ، لیائو، جین و شیای غربی|سلسله ی سونگ شمالی]] بود. اگرچه وی تلاش کرد تا شغلی دولتی به دست آورد، ولی اغلب بی نتیجه بود و همیشه تنزل مقام می یافت. او فردی با توانمندی هایی همچون شاعر، ادیب، و خوشنویس بود و خدمات زیادی در این زمینه ها داشت. او معروف به پیوسته نویسی و [[هنر خوشنویسی چینی|خوشنویسی]] معمولی بود و از سبک «لی یونگ[[خوشنویسان مشهور چین باستان#%20ftn15|(Li Yong]])»(747-678 میلادی)، «شو خائو[[خوشنویسان مشهور چین باستان#%20ftn16|(Xu Hao]])»(782-703 میلادی)، [[یان جن چینگ، خوشنویس چینی|«یان جِن چینگ»]]، و «یانگ نینگشی[[خوشنویسان مشهور چین باستان#%20ftn17|(Yan Ningshi]])»(954-873 میلادی) پیروی می کرد. وی همچنین سبک خاصی را با حس اشباع کننده و افسونگرانه ابداع کرد که در [[سلسله های سونگ، لیائو، جین و شیای غربی|دوران های سونگ]] و [[سلسله یوان|یوان]] به سبک ویژه ی دارای مفهوم تبدیل شد. [[سوشی، خوشنویس چینی|«سوشی»]]، [[خوانگ تینگ جیان، خوشنویس چینی|«خوانگ تینگ جیان]]»، «میفِی»، و «چَی شیانگ[[خوشنویسان مشهور چین باستان#%20ftn18|(Cai Xiang]])»(1067-1012 میلادی)به عنوان«چهار استاد خوشنویسی» آن زمان شناخته می شوند. اشعار نوشته شده در ماه آوریل در«خوانگ جو» نمونه ای از کارهای پیوسته نویسی او به شمار می‌آید<ref><sub><big>سابقی، علی محمد(1392). جامعه و فرهنگ [https://dmelal.ir/%DA%86%DB%8C%D9%86 چین]. تهران: [https://alhoda.ir/ موسسه فرهنگی، هنری و انتشاراتی بین المللی الهدی]. جلد سوم، ص. 1157</big></sub></ref>.

=== '''[[خوانگ تینگ جیان، خوشنویس چینی|خوانگ تینگ جیان]]''' ===
[[خوانگ تینگ جیان، خوشنویس چینی|«خوانگ تینگ جیان»]](1105-1045 میلادی)شاعر و خوشنویس [[سلسله های سونگ، لیائو، جین و شیای غربی|سلسله ی سونگ شمالی]] بود، که به عنوان یکی از «چهار استاد خوشنویسی [[سلسله های سونگ، لیائو، جین و شیای غربی|دوران سونگ]]» شمرده می شود. وی پس از مطالعه ی خط شکسته ی «خوَی سو» و خوشنویسی معمول [[یان جن چینگ، خوشنویس چینی|«یان جِن چینگ»]]، سبک نوشتاری پیوسته نویسی و خط شکسته ی خاص خود را ابداع کرد. کتاب اشعار وی که به خط پیوسته نوشته شده است، اینک در موزه ی کاخ تایپه نگهداری می شود.

زندگی سخت و مأیوسانه ی [[خوانگ تینگ جیان، خوشنویس چینی|«خوانگ تینگ جیان»]]، مثل [[سوشی، خوشنویس چینی|«سوشی»]] بود. او هم اغلب از کار برکنار می شد. وی در سن 57 سالگی، به کوه «فَنشان» در «اِچِنگ» در استان «خوبِی» مسافرت کرد. در آنجا کوشکی پیدا کرد که نامش عمارت کوشکِ بادِ متمایل به جنوب غمناک بود که در وسط منظره‌ی طبیعی زیبایی قرار داشت. منظره عمیقاً او را تحت تأثیر قرار داد و الهام بخش اشعارش شد که وی در آن نومیدی از کار برکنار شدن و اشتیاقش به آزادی را بیان کرده است<ref><sub><big>سابقی، علی محمد(1392). جامعه و فرهنگ [https://dmelal.ir/%DA%86%DB%8C%D9%86 چین]. تهران: [https://alhoda.ir/ موسسه فرهنگی، هنری و انتشاراتی بین المللی الهدی]. جلد سوم، ص. 1157-1158</big></sub></ref>.

=== [[جائو گوو، خوشنویس چینی|جائو گوو]][[خوشنویسان مشهور چین باستان#%20ftn19|(Zhao Gou]])''   '' ===
[[جائو گوو، خوشنویس چینی|«جائو گوو»]](1187-1107 میلادی)، در دوران امپراتور گائوزونگِ سونگ جنوبی، از سال 1127 تا 1162 میلادی بر سرِ قدرت بود. وی و پدرش از نظر سیاسی بی لیاقت بودند ولی از نظر هنری موهبتی به شمار می آمدند. [[هنر خوشنویسی چینی|خوشنویسی]] [[جائو گوو، خوشنویس چینی|جائو گوو]] از پدرش هم بهتر بود، از گذشته بهره ی زیادی برده و از خود بینش عمیقی به نمایش می گذاشت. 

او نخست از [[هنر خوشنویسی چینی|سبک خوشنویسی]] [[خوانگ تینگ جیان، خوشنویس چینی|«خوانگ تینگ جیان»]]، سپس«میفِی»، پیروی کرد، و بعدها روی سبک «جونگ یائو[[خوشنویسان مشهور چین باستان#%20ftn20|(Zhong Yao]])»، خوشنویس مشهور دوران سه پادشاهی، و [[وانگ شی جی، خوشنویس چینی|«وانگ شی جی]][[خوشنویسان مشهور چین باستان#%20ftn21|(Wang Xizhi]])» تمرکز کرد. او به سختی کار می کرد. او گفته،«من در طول50 سال گذشته، هرگز حتی برای یک روز اگر کار مهمی نداشتم، قلمم را بر زمین نگذاشتم». «من سبک های تمام خوشنویسان [[سلسله های سونگ، لیائو، جین و شیای غربی|دوران های «وِی»، «جین»]] و شش سلسله را آموختم». وی کتابی تحت عنوان «''پیرامون خوشنویسی»'' نوشت، کتابی پُر از بصیرت و بینش<ref><sub><big>سابقی، علی محمد(1392). جامعه و فرهنگ [https://dmelal.ir/%DA%86%DB%8C%D9%86 چین]. تهران: [https://alhoda.ir/ موسسه فرهنگی، هنری و انتشاراتی بین المللی الهدی]. جلد سوم، ص. 1158-1159</big></sub></ref>. 

=== [[جائو منگ فو، خوشنویس چینی|جائو مِنگ فو]][[خوشنویسان مشهور چین باستان#%20ftn22|(Zhao Mengfu]]) ===
[[جائو منگ فو، خوشنویس چینی|«جائو مِنگ فو»]](1322-1245 میلادی) خوشنویس [[سلسله یوان|دوران سلسله ی یوان]] بود. او هم مثل [[سوشی، خوشنویس چینی|«سوشی»]]، به روان و سلیس نویسی مشهور بود. او در سرودن [[شعر در ادبیات چینی|شعر]] و [[ادبیات چینی|ادبیات]] عالی، و اطلاعات خوبی از [[آیین بومی تائو|طریقت تائو]] و [[آیین بودا]] داشت. در نقاشی مهارت داشت و خوشنویس خوبی هم بود، به ویژه در نوشتن خط معمول و مرسوم، پیوسته نویسی و نوشتن کاراکترهای کوچک. او سبک «لی یونگ[[خوشنویسان مشهور چین باستان#%20ftn23|(Li Yong]])»، که مبتنی بر سبک دو وانگ بود را آموخت. گفته می شود که او می توانست روزی ده هزار کلمه [[هنر خوشنویسی چینی|خوشنویسی]] کند و آثار قلمی او به سبک [[جائو منگ فو، خوشنویس چینی|«جائو»]] معروف بود. او به همراه [[یان جن چینگ، خوشنویس چینی|«یان جِن چینگ»]]، «[[لیو گونگ چوان، خوشنویس چینی|لیو گونگ چوان»]] و «اویانگ شون»، یکی از «چهار استاد خوشنویسی در نوشتن کاراکترهای رسمی» بود. [[جائو منگ فو، خوشنویس چینی|«جائو»]] در سن 63 سالگی، از طرف امپراتور مأمور شد تا لوح سنگی «دَنبا» را به خط رسمی بنویسد که اینک در [[موزه کاخ(قصر) چین|موزه ی کاخ پکن]] نگهداری می شود. 
 
[[جائو منگ فو، خوشنویس چینی|«جائو مِنگ فو»]] از باز ماندگان خانواده ی امپراتوری سونگ بود، ولی با حاکمان فاتح [[سلسله یوان|سلسله ی یوان]] همکاری می کرد، لذا یاد آوری خاطرات گذشته همیشه او را ناراحت می کرد. او با غوطه ور شدن در [[هنر خوشنویسی چینی|خوشنویسی]] به دنبال رهایی از احساس متضاد درون خود بود<ref><sub><big>سابقی، علی محمد(1392). جامعه و فرهنگ [https://dmelal.ir/%DA%86%DB%8C%D9%86 چین]. تهران: [https://alhoda.ir/ موسسه فرهنگی، هنری و انتشاراتی بین المللی الهدی]. جلد سوم، ص. 1159-1160</big></sub></ref>.

== نیز نگاه کنید به ==
[[هنر در چین]]؛ [[هنر خوشنویسی چینی]]؛ [[هنرمندان و خوشنویسان مشهور چین باستان]]

= کتابشناسی =