نمایش مبدأ برای سیاست جمعیتی ساحل عاج

به دلیل زیر، اجازهٔ ویرایش این صفحه ندارید:
عملی که درخواست کرده‌اید منحصر به کاربران این گروه است: کاربران.
می‌توانید مبدأ این صفحه را ببینید و رونوشت بردارید:
به این شمار بسیار مهاجران که تاکنون وارد [[ساحل عاج|ساحل‌ عاج]] شده‌اند، همچنین باید تجار لبنانی و سوری (که عموماً برای تجارت به [[ساحل عاج]] می‌آیند) و آسیایی‌های دیگر (ویتنامی‌ها و چینی‌ها) و نیز اروپایی‌ها را اضافه کرد. در کل، تعداد بیگانگانی که تابعیت [[ساحل عاج|ساحل‌ عاج]] را به‌‌ دست می‌آورند، حدود 0/6 درصد از کل جمعیت را تشکیل می‌دهند. شایان‌ ذکر است، بر اساس آمار سال 2007، حدود 26400 نفر پناهنده در این کشور وجود دارد که اکثریت آن‌ها از لیبریا، در پی جنگ‌های داخلی در فاصله‌ سال‌های 1989 تا 2004، به این سرزمین مهاجرت کرده‌اند . در مجموع، نزدیک به 26/5 درصد از کل جمعیت [[ساحل عاج|ساحل‌ عاج]] را مهاجران تشکیل می‌دهند. بر اساس سرشماری 2014، تعداد خارجی‌های مقیم [[ساحل عاج|ساحل‌ عاج]]، 5490222 نفر بوده است. از این حیث، [[ساحل عاج|ساحل‌ عاج]] در بین کشورهای دنیا کم‌نظیر است.

لازم به یادآوری‌‌ست که مهاجرت‌ها، به‌ ویژه پیش‌ از آغاز بحران سیاسی و نظامی [[ساحل عاج|ساحل‌ عاج]]، عمدتاً به‌ دلیل پیشرفت اقتصادی نسبتاً سریع آن بوده که شمار زیادی را برای زندگی بهتر، به‌ سوی این سرزمین کشانده است. طبیعتاً در این میان، تعداد مردهایی که به‌ منظور کار در پروژه‌های عمرانی روانه‌ [[ساحل عاج|ساحل‌ عاج]] می‌شدند، خیلی بیشتر از زنان بوده و در نتیجه، در فاصله سال‌های 1960 تا 1980، با افزایش بی‌رویه تعداد مردان و در نتیجه بحران در ساختار جمعیتی روبه‌رو هستیم. نکته‌ دیگر اینکه افزایش سریع تعداد مهاجران به این سرزمین، باعث رشد سریع شهرها و جمعیت آن‌ها شد. در سال 1975، اتباع خارجی، بیش‌ از 40 درصد جمعیت شهری در [[ساحل عاج|ساحل‌ عاج]] را تشکیل می‌دادند. بین سال‌های 1978 تا 1979 از هر سه خارجی، دو نفرشان به‌‌ سمت شهرها مهاجرت می‌کردند و از این تعداد نیز 41 درصد به [[ابیجان]] می‌آمدند. در این میان، اتباع کشور [[مالی]]، بیشترین تعداد کسانی را که به شهرها روی می‌آوردند تشکیل می‌داد و یک‌چهارم از جمعیتشان در [[ابیجان]] ساکن می‌شدند. در عوض بورکینایی‌ها در نواحی کشاورزی و اهالی [[سنگال]] و نیجریه، عمدتاً در پایتخت، یعنی شهر یاموسوکرو، اقامت می‌گزیدند. این ترکیب و الگو تا به امروز تغییر چندانی نکرده است.

اکثریت جمعیت [[ساحل عاج|ساحل‌ عاج]] را جوانان تشکیل می‌دهند. در سرشماری سال 1998، حدود 43 درصد زیر پانزده سال و تنها 4 درصد از جمعیت، مسن بودند. این میزان در سال 2011 نیز قابل‌ توجه است؛ به‌‌ طوری که در این سال، جمعیت زیر 15 سال کشور، 39/8 درصد کل جمعیت اعلام شده است. بر طبق سرشماری 2014، جمعیت زیر 18 سال [[ساحل عاج|ساحل‌ عاج]]، 8170209 نفر بوده است<ref>بر گرفته از [http://www.statistiques-mondiales.com/ .http://www.statistiques-mondiales.com]</ref>.

همچنین این جمعیت به‌‌ شکلی بسیار ناموزون، در سراسر کشور پراکنده است. این پراکندگی، از ناحیه‌ای به ناحیه‌ دیگر و نیز از شهر به روستا متغیر است. در واقع برخلاف ناحیه شمالی، در جنوب، غرب و شرق کشور، افزون بر خارجی‌ها، غیربومیان بسیاری زندگی می‌کنند که در جستجوی زمین‌های قابل‌ کشت برای محصولاتی چون کاکائو و قهوه، مجبور به عزیمت و جابه‌جایی شده‌اند. البته بحران سیاسی و نظامی سال 2002 نیز در تشدید اختلاف جمعیت در شمال و جنوب بی‌تأثیر نبوده است. از دلایل افزایش بی‌رویه جمعیت شهرها، باید به مهاجرت روستاییان و به‌ ویژه جوانان جویای کار، اشاره کرد؛ به‌‌ طور کلی تراکم نسبی جمعیت در [[ساحل عاج|ساحل‌ عاج]]، 48 نفر در کیلومترمربع است؛ اما استان لاگون‌‌ها (Lagunes) (تالاب‌ها)، با مرکزیت [[ابیجان]]، بیشترین تراکم جمعیت را دارد. 57 درصد در مناطق روستایی زندگی می‌کنند و 47 درصد در شهرها<ref>حسینی، روح الله، خان آبادی، سعید(1400). جامعه و فرهنگ [[ساحل عاج|ساحل‌ عاج]]. تهران: [https://alhoda.ir/ موسسه فرهنگی هنری و انتشاراتی بین المللی الهدی]،ص. 29-33.</ref>.

{{به روز رسانی}}

== نیز نگاه کنید به ==
[[سیاست جمعیتی آرژانتین]]؛ [[سیاست جمعیتی اردن]]؛ [[سیاست جمعیتی قطر]]؛ [[سیاست جمعیتی روسیه]]

== کتابشناسی ==
بازگشت به سیاست جمعیتی ساحل عاج.
برگرفته از «https://dmelal.ir/index.php?title=سیاست_جمعیتی_ساحل_عاج»