نمایش مبدأ برای قانون اساسی چین

به دلیل زیر، اجازهٔ ویرایش این صفحه ندارید:
عملی که درخواست کرده‌اید منحصر به کاربران این گروه است: کاربران.
می‌توانید مبدأ این صفحه را ببینید و رونوشت بردارید:
قانون اساسی، قانون بنیادین [[جمهوری خلق چین]] و عالی‌ترین مرجع حقوقی این کشور و مأخذ تنظیم سایر قوانین است. هیچ قانون و مقرراتی نباید با قانون اساسی مغایرت داشته باشد. در قانون اساسی معمولا مضامین مهمی مانند اصول اساسی نظام اجتماعی و نظام کشور، اصول اساسی سازماندهی اداره‌ی دولتی و فعالیت‌های آن، حقوق و وظایف اساسی اتباع قید شده است. افزون بر این، در این قانون مواردی مانند [[سمبل ها و نمادهای سیاسی اجتماعی چین|پرچم ملی]]، [[سمبل ها و نمادهای سیاسی اجتماعی چین|سرود ملی]]، [[سمبل ها و نمادهای سیاسی اجتماعی چین|نشان ملی]] و پایتخت و نظام‌های دیگر اجتماعی مورد توجه طبقه‌ی حاکم قید شده است که مربوط به تمام زمینه‌ها در کشور است.قانون اساسی عالی‌ترین مرجع حقوقی بوده و مأخذ تنظیم سایر قوانین است. هیچ قانون و مقرراتی نباید با قانون اساسی مغایرت داشته باشد.

بیانیه‌ی مشترک [[کنفرانس مشورتی و سیاسی خلق چین|کنفرانس مشورت سیاسی خلق چین]] که در آستانه‌ی تأسیس [[جمهوری خلق چین]] صادر شده، نه تنها اساسنامه‌ی جبهه‌ی واحد دموکراتیک خلق [[چین]] بوده، بلکه نقش قانون اساسی موقت را برای این کشور اجرا کرده است. این بیانیه، در نخستین اجلاس عمومی [[کنفرانس مشورتی و سیاسی خلق چین|کنفرانس مشورت سیاسی خلق چین]] به تصویب رسید و در 29سپتامبر سال 1949میلادی ابلاغ شد که قبل از تصویب قانون اساسی [[جمهوری خلق چین]]، نقش قانون اساسی موقت را ایفا می‌کرد.

پس از تأسیس [[جمهوری خلق چین]] در اول اکتبر سال1949، در سال‌های 1954، 1875، 1978 و 1982درقانون اساسی [[جمهوری خلق چین]] چهار بار تجدید نظر، اصلاح و ابلاغ شده است.

چهارمین قانون اساسی [[جمهوری خلق چین]]، یعنی قانون اساسی فعلی، در چهارم دسامبر سال1982 در پنجمین نشست پنجمین [[کنگره ملی نمایندگان خلق چین|مجلس ملی نمایندگان خلق چین]] به تصویب رسیده و ابلاغ شد. این قانون ضمن ادامه و توسعه‌ی اصول اساسی مصرح در قانون اساسی سال 1954، براساس ادعای رهبران [[حزب کمونیست و احیای هویت ملی چین|حزب کمونیست]] در این کشور، با توجه به جمع بندی تجربیات توسعه‌ی سوسیالیستی [[چین]] و جلب تجربیات بین المللی در این زمینه، یک قانون اصلی براساس ویژگی‌های [[چین]] و منطبق با نیازها و ساختار نوگرایی سوسیالیستی در این کشور به شمار می‌رود.

در این قانون به طور مشخص، نظام‌های سیاسی و اقتصادی [[جمهوری خلق چین]]، حقوق و وظایف اتباع، تأسیس ارگان‌های دولتی و چهارچوب مأموریت و وظایف اصلی کشور در آینده قید شده است. ویژگی‌های اساسی این قانون، تعیین نظام و وظایف اصلی [[چین]]، تشخیص چهاراصل و رهنمود اساسی اصلاحات ودرهای باز است. در این قانون قید شده است که مردم تمام اقوام و ملیت‌ها و سازمان‌های موجود در سراسر کشور، باید در چارچوب قانون اساسی فعالیت کرده وهیچ سازمان یا شخصی حق تخطی و نقض قانون اساسی و قوانین دیگر را ندارد.

این قانون به پنج بخش مقدمه، برنامه‌ی اساسی، حقوق و وظایف اساسی اتباع، ارگان‌های دولتی، [[سمبل ها و نمادهای سیاسی اجتماعی چین|پرچم ملی]]، [[سمبل ها و نمادهای سیاسی اجتماعی چین|نشان ملی]] و پایتخت تقسیم شده و شامل 4 فصل و 138 ماده است. پس از ابلاغ این قانون، چهار بار در آن تجدید نظر شده است.<ref>سابقی،علی محمد (1392). جامعه و فرهنگ [[چین]]. تهران: [https://alhoda.ir موسسه فرهنگی، هنری و انتشاراتی بین المللی الهدی]، جلد1، ص.413-415.</ref>
== نیز نگاه کنید به ==
[[قانون اساسی روسیه]]؛ [[قانون اساسی تایلند]]؛ [[قانون اساسی تونس]]؛ [[کمیسیون قانون اساسی ژاپن]]؛ [[قانون اساسی کانادا]]؛ [[قانون اساسی کوبا]]؛ [[قانون اساسی لبنان]]؛ [[قانون اساسی مصر]]؛ [[قانون اساسی افغانستان]]؛ [[قانون اساسی سنگال]]؛ [[قانون اساسی فرانسه]]؛ [[قانون اساسی اسپانیا]]؛ [[قانون اساسی کشور مالی]]؛ [[قانون اساسی ساحل عاج]]؛ [[قانون اساسی سودان]]؛ [[قانون اساسی اردن]]؛ [[قانون اساسی زیمبابوه]]؛ [[قانون اساسی سوریه]]؛ [[قانون اساسی اتیوپی]]؛ [[قانون اساسی اوکراین]]؛ [[قانون اساسی گرجستان]]؛ [[قانون اساسی تاجیکستان]]؛ [[قانون اساسی بنگلادش]]؛ [[قانون اساسی قزاقستان]]؛ [[قانون اساسی قطر]]؛ [[قانون اساسی سیرالئون]]؛ [[قانون اساسی امارات متحده عربی]]

==کتاب شناسی==
<references />
[[رده:قانون اساسی]]
بازگشت به قانون اساسی چین.
برگرفته از «https://dmelal.ir/index.php?title=قانون_اساسی_چین»