نمایش مبدأ برای مراسم عید چینگ مینگ

[[پرونده:2fb15f39e868408683dc34eb66f61ca7.jpg|بندانگشتی|گردشگری در عید چینگ مینگ]]«چینگمینگ (Qingming)» یکی از شاخص‌های بهبود هوا و اعیاد قدیمی و سنتی [[چین]] است. عید «چینگمینگ» در ماه سوم از تقویم کشاورزی (حدود پنجم ماه میلادی آوریل) است. در این ایام، هوای آسمان صاف و لطیف و تمیز و بهاری است. لذا، آن روز را عید «چینگمینگ» می‌گویند.

در عید «چینگمینگ» مردم به تفریح و گردش و زیارت قبور درگذشتگان و نیاکان خود می‌روند. مردم چین سنت احترام به بزرگترها را رعایت و برای رفتگان و خویشاوندان خود مراسم یادبود و احترام برگزار می‌کنند. لذا، در روز «چینگمینگ» همه‌ی افراد خانواده برای زیارت قبور اموات به بیرون از شهر رفته و ضمن پاکسازی مقابر، علف‌های هرز را کنده وخاک جدید روی آن می‌ریزند و کنار قبرها عود می‌سوزانند و خوردنی و پول کاغذی مخصوص زرد رنگی روی آنها می‌گذارند که همهی آنها نشانه‌ی احترام به بزرگان می‌باشد. این مراسم را زیارت و یا غبارروبی از قبور می‌گویند.

در ایام عید «چینگمینگ»، همه جا سرسبز و نو شده و گل‌ها و درختان بید اطراف رودخانه‌ها جوانه زده و در واقع بهترین زمان برای گردش و تفریح است. در گذشته مردم عادت داشتند در این روز در حومه‌ی شهر قدم بزنند که به آن «تاچینگ» می‌گفتند. آنها شاخه های کوچک درخت بید را به عنوان نماد این ایام روی سر خود می‌گذاشتند و معتقد بودند که این کار می‌تواند شیطان و بلایا را دور کند.

در حال حاضر، روش تدفین بسیار تغییر کرده است. از وقتی که جسد اموات را می‌سوزانند، دفن در خاک ممنوع شده و به همین جهت قبور موجود در دشت‌های سرسبز خیلی کم شده است. ولی در عید «چینگ مینگ»، زیارت قبور اجداد و گردش در اطراف شهر از آداب سنتی است که هر سال در این روز، مردم به روش‌های مختلف اجداد خود را یاد می‌کنند و در اطراف شهر، هوای تازه استنشاق کرده و به تماشای آسمان آبی، در ختان سبز و گل‌ها می‌نشینند.<ref>سابقی، علی محمد (1392). جامع فرهنگ و ملل [[چین]]. تهران: موسسه فرهنگی، هنری و انتشاراتی بین المللی الهدی، جلد سوم، ص 938-939</ref>

نیز نگاه کنید به [[فرهنگ عمومی در چین]]؛ [[آداب و رسوم عامیانه‌ی مردم چین]]
==کتابشناسی==
<references />