نمایش مبدأ برای پیشینه تئاتر سیرالئون در آفریقای سیاه

به دلیل زیر، اجازهٔ ویرایش این صفحه ندارید:
عملی که درخواست کرده‌اید منحصر به کاربران این گروه است: کاربران.
می‌توانید مبدأ این صفحه را ببینید و رونوشت بردارید:
در ارتباط با [[پیشینه تئاتر سیرالئون در آفریقای سیاه|پیشینه هنر تئاتر]] به سبک جدید در کشور [[سیرالئون]] باید یادآور شد هرچند [[تئاتر و هنرهای نمایشی سیرالئون|هنرهای نمایشی]] سنتی ریشه در آداب و رسوم قبایل این کشور دارد و همان گونه که اشاره شد قبایل مختلف [[سیرالئون]] در مراسم و مناسبت‌های خویش جایگاه ویژه‌ای برای برگزاری نمایش‌های سنتی خود (که دربرگیرنده اهدافی اخلاقی است) قائل می‌باشند ولی [[پیشینه تئاتر سیرالئون در آفریقای سیاه|تئاتر]] به سبک جدید که معمولاً در سالن‌ها و آمفی‌تئاترهای خاصی برگزار می‌شود چندان سنخیتی با فرهنگ و آداب و رسوم این کشور ندارد و آن را نمی‌توان در زمره هنرهای سنتی اصیل مردم این کشور و سایر مردمان قاره آفریقا (خصوصاً منطقه زیر خط صحرای بزرگ آفریقا) در نظر گرفت. [[پیشینه تئاتر سیرالئون در آفریقای سیاه|تئاتر]] به شکل امروزین آن از اوایل دهه 1950 و در دوره استعمار این قاره، توسط دولت‌های [[فرانسه]] و انگلستان که بر بخش وسیعی از کشورهای قاره سیاه چنگ انداخته بودند، وارد کشورهای مختلف آفریقای سیاه شد. کشورهای اوگاندا و غنا نخستین کشورهایی بودند که هنر تئاتر به‌تدریج به مردم این کشورها معرفی شد و آنان با شکل جدیدی از [[تئاتر و هنرهای نمایشی سیرالئون|هنرهای نمایشی]] خود که تئاتر نامیده می‌شد آشنا گردیدند.

[[پیشینه تئاتر سیرالئون در آفریقای سیاه|تئاتر]] در دهه 1960 به‌تدریج به مردم کشورهای قاره آفریقا نیز معرفی شد و برخی از دانشجویان دانشگاه‌های بزرگ آن روزگار آفریقا از جمله دانشگاه فورابی [[سیرالئون]] دانشگاه ایبادان نیجریه، دانشگاه ماکرره اوگاندا، دانشگاه نایروبی، دانشگاه زومبا مالاوی، دانشگاه لوزاکا زامبیا و دانشگاه یائونده کامرون فعالیت‌های خود را در قالب گروه‌های تئاتری دانشجویی در شهرها و روستاهای کشورهای خود آغاز کردند. این گروه‌های دانشجویی در سناریوهای خود که کاملاً تأثیرپذیر از فرهنگ غربی بود تلاش می‌کردند دموکراسی فرهنگی به شیوه کشورهای اروپایی را که نمونه بارزی از تضاد و رویارویی سنت و مدرنیسم به‌شمار می‌رفت در پیش چشم تماشاگران شهری و روستایی خود به نمایش گذارند که البته تأثیر چندان مطلوبی در بین تماشاگران بومی این کشورها اعم از طبقات شهری و روستایی نداشت. با عدم استقبال مردم بومی کشورهای آفریقایی از تئاترهای سبک جدید در دهه 1970 نوع جدیدی از تئاتر به مردم این کشورها از جمله [[سیرالئون]] معرفی شد که تلفیقی از نمایش‌های سنتی قبایل و تئاتر جدید به‌شمار می‌رفت و بیشتر در قالب جشنواره‌هایی هنری به مردم عرضه می‌شد. نمونه بارز این نمایش‌ها جشنواره موسوم به «لائدزا باتابابی» ( Laedza Batababi) به معنای «بیدار شوید، بیایید گرد هم آمده و همه با هم کار کنیم» بود که در بسیاری از کشورهای قاره آفریقا به نمایش درآمد و با استقبال بومیان نیز مواجه گشت<ref>Banham, M. (2004). A history of theatre in Africa. Cambridge University Press, p.171</ref>.

[[پیشینه تئاتر سیرالئون در آفریقای سیاه|هنر تئاتر]] در دهه 1980 با اقبال عمومی بیشتری از سوی مردم کشورهای مختلف آفریقایی مواجه شد و بسیاری از نمایش‌های تئاترگونه در شهرها و روستاهای کشورهای شرق، غرب و جنوب آفریقا و از جمله [[سیرالئون]] برگزار گردید.
== نیز نگاه کنید به ==
[[پیشینه تئاتر و هنرهای نمایشی روسیه]]؛ [[پیشینه تئاتر و هنرهای نمایشی لبنان]]؛ [[پیشینه تئاتر و هنرهای نمایشی آرژانتین]]

== کتابشناسی ==
<references />

== منبع اصلی ==
عرب احمدی، امیر بهرام(1390). جامعه و فرهنگ [https://dmelal.ir/%D8%B3%DB%8C%D8%B1%D8%A7%D9%84%D8%A6%D9%88%D9%86 سیرالئون]. تهران: [https://www.icro.ir/ سازمان فرهنگ و ارتباطات اسلامی]( در دست انتشار)

== نویسنده مقاله ==
امیربهرام عرب احمدی

[[index.php?title=رده:هنرهای نمایشی]]
بازگشت به پیشینه تئاتر سیرالئون در آفریقای سیاه.
برگرفته از «https://dmelal.ir/index.php?title=پیشینه_تئاتر_سیرالئون_در_آفریقای_سیاه»