نمایش مبدأ برای زبان و ادبیات کوبا

به دلیل زیر، اجازهٔ ویرایش این صفحه ندارید:
عملی که درخواست کرده‌اید منحصر به کاربران این گروه است: کاربران.
می‌توانید مبدأ این صفحه را ببینید و رونوشت بردارید:
'''زبان و خط رسمی و زبان‌های رایج''' 

زبان رسمی [[کوبا]] اسپانیایی می‌باشد که از استعمار اسپانیا برجای مانده است، امروزه بیش از %۹۰ مردم کوبا به زبان اسپانیایی صحبت می‌کنند. بقیه ساکنان کوبا را مهاجرانی تشکیل می‌دهند که به زبان‌های خود صحبت می‌کنند، البته لهجه‌های متفاوت بومی نیز وجود دارند. بعضی از کلمات بومی نیز در زبان اسپانیایی کوبا دیده می‌شود که همین امر باعث غنی شدن زبان اسپانیایی این کشور شده است. 

از آنجایی‌که کشتی‌های اسپانیایی در دوران کشف و استعمار از شهرهای جنوبی و ساحلی اسپانیا به حرکت در می‌آمدند و اکثرا در کوبا مستقر می‌شدند تا بتوانند عملیات کشف و استعمار دیگر نقاط 

۲۶۷ 



۲۶۸ 

دنیای جدید را ادامه بدهند، این امر باعث نقل و انتقال ویژگی‌های زبان اسپانیایی شهرهای جنوبی از جمله آندلس و جزایر قناری به زبان اسپانیایی کوبا شد. ضمنا مهاجران دیگری نیز به کوبا رسیدند که به زبان‌های مختلفی از جمله گالیسیایی، کاتالان، آستوریانو صحبت می‌کردند و به عبارتی زبان اولشان غیر از زبان اسپانیایی بود، به همین دلیل زمانی‌که در کوبا مستقر می‌شدند از زبان اسپانیایی کوبا تاثیر می‌گرفتند و تاثیرگذار نیز بودند. از طرفی در زبان اسپانیایی‌کوبا نیز می‌توان کلمات بسیاری مشاهده نمود که ارمغان بردگان آفریقا است، البته تاثیرات زبانی اقوام بومی کوبا، به عبارتی تائینوس‌ها، نیز همچنان در زبان اسپانیایی کوبا دیده می‌شود. 

'''بخش ۲: تاریخ ادبیات و سبک‌های ادبی''' 

ادبیات کوبا یکی از غنی‌ترین و تاثیرگذارترین ادبیات تولید شده به زبان اسپانیایی است، با نگاهی بر تاریخ ادبیات کوبا و اولین نوشته‌های این سرزمین، به‌خوبی روشن است که ادبیات به زبان اسپانیایی در کوبا به همان دوران تسخیر و استعمار برمی‌گردد. استعمارگران به همراه خود تاریخ‌نگارانی را می‌آوردند تا وقایع مهم را نگارش کنند، اگرچه این وقایع از نقطه نظر اسپانیایی‌ها نوشته می‌شد و مختص خواننده اسپانیایی بود، اما آثار قابل توجهی از آن دوران به‌جا مانده که برای آشنایی با فرهنگ و ادب کوبا بسیار مهم می‌باشد. مهم‌ترین تاریخ نگاری که در قرن ۱۶ به کوبا آمد، راهب بارتولومه د لاس کاساس بود که اثر خود به‌نام تاریخ لاس 

1. Bartolome de las Casas


ایندیاس۱ را نوشت. گذشته از این اثر، به‌عنوان اولین متن ادبی نوشته شده در کوبا، می‌توان از آینه بردباری" نام بردکه در سال ۱۶۰۸ و توسط سیلوستر د بالبوآ نوشته شد، این اثر، یک شعر حماسی - تاریخی است که جامعه استعماری آن زمان را به تصویر می‌کشد و زیبایی‌های طبیعت کوبا را به معرض نمایش می‌گذارد. این شعر حماسی طولانی، داستان ربوده شدن کشیشی کوبایی را به دست دزدان دریایی فرانسوی نقل می‌کند، مردم شهر همگی به دزدان حمله می‌کنند و کشیش را نجات می‌دهند. آن‌چه که جالب توجه می‌باشد این است که قهرمان داستان یک برده سیاهپوست بود که کشیش شهر را نجات می‌دهد. ویژگی‌های کوبایی این مجموعه شعر، بیش از سه قرن بعد توسط خوزه لساما لیما، نویسنده کوبایی، در مقدمه کتابش با نام مجموعه شعر کوبا به سال ۱۹۶۵ به خوبی چنین بیان شده است: «جزیره ما تاریخ خود را در درون شعر آغاز می‌کند.» (304 ,2000 (A. Loprete, 

از این اثر تا اوایل قرن ۱۸، برای ادبیات کوبا یک قرن سکوت رقم می‌خورد و اثری پدیدار نمی‌شود که این سکوت با اولین اثر تئاتری کوبا، با نام شاهزاده باغبان و کلوریدانو ریاکار که توسط کاپیتان کوبایی سانتیاگو د پیتاه به نظم نوشته شد شکسته می‌شود و در سویل بین سال‌های ۱۷۳۰ و ۱۷۳۳ به چاپ می‌رسد. البته صنعت چاپ در سال ۱۷۲۳ وارد کوبا شده بود، اما این اثر در 

1. Historia de Las Indias 2. El espejo de paciencia 3. Silvestre de Balboa 4. Jose Lezama Lima 5. Santiago de Pita

۲۶۹ 



ر. 

۲۷۰ 

سویل اسپانیا به چاپ می‌رسد. 

در سال ۱۷۹۰ ظهور روزنامه کاغذی هاوانا و همچنین تاسیس جامعه اقتصادی دوستان کشورا، دوره‌ای اساسی را برای تاریخ ادبی کوبا رقم زدنند، از طرف دیگر، وجود بعضی از نویسندگان از خاندان برجسته کرئول و با حس وطن‌پرستی غیرقابل انکاری در عرصه ادبیات، تاثیری با دوام در حوزه مقاله و یا شعر برجای گذاشتند. به‌طور مثال می‌توان از فرانسیسکو د آرانگو ای پارنیو۳، نویسنده برجسته تئوری‌های کشاورزی یا شاعرانی چون مانوئل د زکیرا" و مانوئل خوستو د روباکاباه را نام برد که به یک بیداری هویتی کمک می‌کنند که در آن «زمین» نقش برجسته‌ای داشته است.آن‌چه مسلم است این است که آثار شعری این دو شاعر بسیار متفاوت از آثار قبلی می‌باشند و از کیفیت بالایی برخوردارند. A.) (Loprete, 2000, 318 

قرن ۱۹ کوبا نمایانگر این مهم است که تاریخ ادبی از تاریخ کشور عقب نمانده است. به عبارتی تمام اتفاقات تاریخی، بحران‌ها، جنگ‌هایی که دستیابی کوبا به استقلال را رقم می‌زنند، انعکاسی در تولیدات ادبی نشان می‌دهند. آثار ادبی این دوران، همچنان شعر و مقاله می‌باشد. مقاله‌نویسی که با چاپ روزافزون مجلات و روزنامه‌ها و همین‌طور با توسعه جامعه روشنفکرانه دانشگاهی مرتبط بود، به نقطه اوج فوق‌العاده‌ای می‌رسد و مرزهای ادبیات را 

1. Papel Periodico de La Habana

2. Sociedad Economica de Amigos del Pais. 3. Francisco de Arango Y parno 4. Manuel de Zequeira

5. Manuel Justo de Robacaba


درمی‌نوردد تا مسائل سیاسی، اجتماعی یا اقتصادی را دربرگیرد. به این ترتیب، متفکرانی ظهور می‌کنند که در حوزه‌های سیاسی گوناگونی (اصلاح‌طلبان، طرفداران استقلال داخلی یا استقلال خواهان) فعالیت می‌کردند، اما در حوزه بحث‌های ملی متحد بوده و به‌طور جمعی یا فردی برای معرفی هویت ملی کوبایی و استعمار زدایی فرهنگی مشارکت داشتند. مردان متفکری که همزمان توانایی این را داشتند که مرد عمل باشند. در این رابطه، خوزه مارتی، ادیبی که در دوره مدرنیسم ظهور می‌کند، از جایگاه خوبی برخوردار می‌شود، نویسنده‌ای که قلم او، اسلحه‌اش بود. 

در کنار مقاله‌نویسی، شعر از جایگاه برجسته‌ای برخوردار است، در این جایگاه، چهره‌هایی چون: خوزه ماریا اردیا، نگارنده شعر معروف «قصیده‌ای بر نیاگارا» می‌درخشند. خوزه ماریا اردیا به‌عنوان یکی از بهترین شاعران کوبا و شاعر دوره رمانتیسم شناخته شده و لقب شاعر ملی را از آن خود کرده است، آثار وی به‌طور خارق‌العاده‌ای به توصیف مناظر طبیعی می‌پردازد به‌طوری‌که معنای روحانی این مناظر را به تصویر می‌کشد. 

یکی دیگر از چهره‌های برجسته ادبیات کوبا در دوره رومانتیسم، گرترودیس گومز د آویاندا، می‌باشد. نویسنده‌ای بسیار جسور که در اثر معروف خود با نام ساب (۱۸۴۱)، برده‌داری را محکوم کرد و علاوه بر آن، به‌عنوان یکی از پیشگامان فمنیسم در کوبا شناخته شد. پس از رمانتیسم، شاهد حضور مدرنیسم و مدرنیست‌ها می‌باشیم. 

1. Jose Maria Heredia

2. Gertrudis Gomez de Avellaneda 3. Sab

۲۷۱ 



ر 

۲۷۲ 

از چهره‌های برجسته این سبک ادبی، خوزه مارتی می‌باشد؛ شاعر، روزنامه‌نگار، متفکر و سیاستمدار کوبایی که بسیار زود در یکی از جنگ‌ها (۱۸۹۵) که آخرین جنگ استقلال خواهد بود کشته شد. خوزه مارتی متفکری بود که به ساختن یک آمریکا عقیده داشت و در سخنرانی‌هایش از جمله «آمریکای ما» به وضوح از این ایده خود صحبت کرده است، از طرف دیگر، شاعر مدرنیستی بود که ابیاتی بسیار زیبا را خلق کرده است: اشعار آزاد" (۱۸۸۲)، اسماعیلیه۳ (۱۸۸۲) سروده شده به یاد پسرش، و اشعار ساده (۱۸۹۱) از جمله آثار وی می‌باشند. خوزه مارتی، چهره پیشتاز اواخر قرن نوزدهم، به‌عنوان راهنما و پیشرو قرن بیستم نیز شناخته شده است. البته تغییر قرن و یا دستیابی کوبا به استقلال بسیار دیر هنگام را نمی‌توان قطع ارتباط در تولیدات ادبی این کشور با استعمارگران دانست. تعامل میان اروپا و آمریکا که در دوره استعمار آغاز شده بود و تا پایان قرن نوزدهم نیز ادامه یافت، با ورود به قرن جدید و بهره‌مندی این جزیره کوچک از استقلال، به ناگهان از بین نمی‌رود، بلکه این تاثیرات ادبیات اروپا بر ادبیات کوبا همچنان ادامه می‌یابد. ادبیات در این دوران راه‌های شناخته شده دیگری را نیز می‌پیماید، به‌طوری که در شعر با سبک پارناسیسم جلو می‌رود و در نثر، از رئالیسم و ناتورالیسم بهره‌مند می‌شود، در این زمان، اگرچه کوبا به استقلال دست یافته ولی هنوز زمان نوآوری در این عرصه فرا نرسیده بود. (320 ,2000 (A. Loprete, 

1. Nuestra America 2. Versos libres 3. Ismaelillo

4. Versos sencillos


بنا به عقیده بسیاری از منتقدین، در این دوره که با تاریخ نمادین ۱۸۹۸؛ تاریخ استقلال کوبا از استعمار اسپانیا؛ رقم خورده و دوره جدیدی در تاریخ این کشور آغاز می‌شود، در حوزه سیاست، کوبا بلافاصله به علت مداخلات ایالات‌متحده آمریکا اقتدار ملی کسب شده خود را از دست می‌دهد و از طرفی در عرصه ادبیات، دچار خواب آلودگی و بی‌تحرکی می‌شود. شعر همچنان به‌عنوان نوع ادبی حاکم در کوبا به راه خود ادامه می‌دهد. شعر با الهام از تاریخ زمانه و در تجلیل از قهرمانی سربازان جنگجویی که در جنگ استقلال کوبا شرکت می‌کردند و مامبیا نام داشتند؛ بیش از پیش سیاسی شد. به‌طور مثال، زمانی که پرچم آمریکای شمالی در کنار پرچم کوبا در قلعه ال مورو نصب می‌شود، بعضی از شعرای کوبایی با صراحت، بر این امر با ناامیدی و غم می‌سرایند. در این راستا می‌توان از انریکو ارناندث می پارس۲ نام برد که اشعار سیاسی می‌سرود. بدون شک، در اوایل قرن ۲۰، در کنار این افراد، بسیاری از شعرا هم از عرصه سیاست کناره گیری کرده و به دور از تعهدات ایدئولوژیکی شعر می‌گفتند و به شعر رمانتیک علاقه داشتند. از سال‌های ۱۹۱۰ به بعد، اصلاحاتی در زمینه ادبیات در کوبا دیده می‌شود. نثرنویسان که تا آن زمان فقط به بیان مناظر و آداب و رسوم کشور می‌پرداختند، به صحنه قهرمانی جنگ‌ها وارد می‌شوند و از این زمان به بعد، تاریخ نگاری‌ها، رمان‌ها و داستان‌هایی مرتبط با واقعیت روز خلق می‌کنند. در این برهه از زمان، تحولات بسیاری رو به افزایش بود که یکی از آن تحولات مربوط می‌شد به انتشار اولین آثار انسان 1. Mambi 

۲۷۳ 

2. Enrique Hernandez- Miyares


شناس کوبایی، فرناندو ارتیزا و حضور وی در احیای مجله‌ای با نام «مجله دو ماهانه کوبا» و همین‌طور چاپ مجله‌های جدیدی که با آزادی به نقد می‌پرداختند از جمله «کوبای معاصر» (۱۹۱۳) یا «مجله اجتماعی» (۱۹۱۶) بسیار تاثیرگذار بود، در این مجلات، بهترین نثرنویسان، شاعران و مقاله‌نویسان آن دوره، مقالاتی منتشر می‌کردند و نگرانی‌هایشان را در مورد مسائل روز بیان می‌نمودند. افرادی چون: ماکس انریکز اورنیا"، آلفونسو ارناندس کاتا، خوزه آنتونیو راموس"، خسوس کاستیانوس، میگل د کاریون، آرتورو مونتوریا، خوزه ماریا چاکن ای کالبو^ به‌عنوان نسل اول جمهوری شناخته می‌شوند که بسیاری از این افراد، با هدف رسوایی زشتی‌های اجتماعی به خلق آثار خود پرداختند. (322 ,2000 (A. Loprete, ادبیات کوبا در سال‌های ۲۰ و ۳۰، از ویژگی‌های خاصی برخوردار می‌شوند، چرا که حضور روشنفکرانی بسیار متعهد و هوشیار نسبت به اوضاع سیاسی آن دوران که زمان ساخت هویت ملی بود شدت می‌گیرد. از میان این افراد می‌توان از فرناندو ارتیز نام برد، در این برهه از زمان، روشنفکران گروه‌های مختلف در مقابل امپریالیسم آمریکای شمالی ایستادگی از خود نشان می‌دادند و با صدور بیانیه‌ها و اعلامیه‌ها به‌طور کاملا آشکاری تعهد دوگانه 

1. Fernando Ortiz

2. Max Enriquez Hurena 3. Alfonso Hernandez Cata 4. Jose Antonio Ramos 5. Jesus Castellanos

6. Miguel de Carrion 7. Arturo Montorrey

8. Jose Maria Chacon Y Calvo 9. Fernando Ortiz

۲۷۴ 



خود در عرصه ادبیات و همین‌طور سیاست را به معرض نمایش می‌گذاشتند. آثاری که این افراد برجای گذاشتند نه فقط در ادبیات آمریکای لاتین ماندگار شد، بلکه در عرصه سیاست نیز خواندنی است، از این‌رو، به جرات می‌توان گفت که ادبیات آمریکای لاتین همیشه و همواره آمیخته با سیاست بوده و هیچگاه جدایی‌ناپذیر نبوده است، در همین دوران چهره‌های دیگری نیز در عرصه ادبیات کوبا ظهور می‌کنند، از جمله این افراد می‌توان به آلخو کارپنتیرا؛ نویسنده نامی کوبا؛ و نیکلاس گی ین۲؛ شاعر سیاهپوست کوبایی؛ اشاره داشت که در عرصه ادبی ظهور می‌کنند و حدود نیم قرن در صحنه ادبیات کوبا هنرنمایی می‌نمایند. در کنار این نویسندگان، نام‌های دیگری نیز می‌درخشند و در دهه‌های ۳۰ و ۴۰ نسلی از داستان‌نویسان از جمله لیدیا کابررا۳؛ فعال در عرصه ادبیات سیاه و اونلیو خورخه کاردوسو نیز دیده می‌شوند. این نویسندگان کوبای فراموش شده را کشف کردند، از سال‌های ۱۹۴۰ نسلی از شعرا پیرامون شاعر و رمان‌نویس کوبایی، خوزه لساما لیما و مجله اوریخنسه (ریشه‌ها) گرد می‌آیند که نگرانی‌هایی در مورد کوبا و جهان را داشتند و از طریق این مجله دلواپسی‌های خود را نسبت به وطنشان ابراز می‌کردند، در سال ۱۹۵۵ مجله اوریخنس جای خود را به مجله‌ای با نام سیکلون۶ (گردباد) می‌دهد. A. Loprete,) (2000, 344 

ر 

1. Alejo Carpentier 2. Nicolas Guillen 3. Lidia Cabrera

4. Onelio Jorge Cardoso 5. Origenes 6. Ciclon

۲۷۵ 



. ) 

۲۷۶ 

جریانات اتفاق افتاده مربوط به [[انقلاب کوبا]] در سال ۱۹۵۹ تغییرات عمیقی، نه فقط در صحنه سیاسی بلکه در صحنه ادبی به وجود می‌آورند. شرایط جدید باعث بروز تاثیرات مثبتی بر انتشارات کوبایی دارند. انقلاب ادبی نیز بر این استوار بود که خواندن به‌عنوان عملی قابل دسترس برای همگان باشد. در سال‌های اولیه انقلاب تعداد بسیاری رمان خلق می‌شود که به وضوح طرفدار انقلاب بودند. این رمان‌ها در سال‌های ۶۰ به چاپ رسیدند و حماسه مردان ریش‌دار سی‌یرا مائسترا را به تصویر می‌کشیدند. «رمان انقلابی‌کوبا» به یک حماسه عظیم مبدل می‌شود که بازتاب رویدادهای اجتماعی و جریانات اخلاقی می‌باشند، بسیاری از نویسندگان کوبایی درآن برهه از زمان به این سمت کشیده می‌شوند و به خلق آثار انقلابی دست می‌زنند. اما تعداد دیگری از نویسندگان کمتر به زمینه انقلابی علاقه‌مند بودند و به سمت جنبش «بوم» که ادبیات آمریکای لاتین را تحت‌الشعاع قرار داده بود، کشیده شدند و آثار درخشانی نیز برجای گذاشتند. در دهه بعد، داستان‌سرایی انقلابی همچنان راه خود را ادامه می‌دهد و خلق و چاپ آثار انقلابی ادامه می‌یابد. اکثریت این رمان‌ها موفق می‌شوند جایزه کاسا د لاس آمریکاس را؛ که جایزه مطرحی در آمریکای لاتین می‌باشد؛ از آن خود کنند. 

در سال‌های ۸۰، اگرچه حمایت اغلب نویسندگان نسبت به انقلاب از بین نمی‌رود، تغییراتی در آثارشان به چشم می‌خورد که این تغییرات تا سال‌های ۹۰ و تا امروز نیز ادامه یافته است. این دوران به‌عنوان مرحله تجدید حیات ادبی، با توجه به افزایش انتشار کتاب‌هایی که کمتر به مسائل بزرگ جمعی می‌پرداختند و بلکه 



برعکس بر روایات روزمره و احساسی تمرکز می‌کردند بسیار مورد توجه قرار گرفته است، از چهره‌های شاخص این دوره می‌توان از میرتا یانی یزا، آبل انریکه پی ریه تو"، لیسانردو اترو۳، میگل بارنت" و سنل پازه نام برد. (344 ,2000 (A. Loprete, 

البته، داستان‌سرایی تنها وسیله بیان در سه دهه بعد از انقلاب نیست. شعر و تئاتر هم مسیر جدیدی به خود می‌گیرند. شاعران این نسل در روند جریانات انقلابی نیز شرکت می‌کنند، از چهره‌های این نسل می‌توان از روبرتو فرناندز رتامار که در زندگی فرهنگی کوبا نقش بسیار مهمی را ایفا نموده است، نام برد. اما لازم به ذکر است که در این دوران سه چهره برجسته نسبت به دیگران شاخص‌تر می‌باشند: خوزه لساما لیما، نیکلاسگی ین، آلخو کارپنتیر. 

خوزه لساما لیما، یکی از نویسندگان مطرح‌کوبا بودکه مشکل‌ترین رمان در تاریخ ادبیات این کشور را با نام بهشت" در سال ۱۹۶۶ منتشر کرد، وی به «پروست کارائیب» مشهور است، نیکلاس گی ین، شاعری مولاتو (دورگه سیاه و سفید) بود که هنوز هم به‌عنوان شاعری مبارز و متعهد از او یاد می‌کنند که هم در مبارزات بزرگ قرن بیستم و هم در مبارزه برای خلق شعری که مفهوم داشته باشد فعالانه تلاش می‌کرده است، وی مبارزه‌ای طولانی برای برابری و شرافت همه کوبایی‌ها و علیه امپریالیسم و استعمار در سال‌های 

1. Mirta Yanez

2. Abel Enrique Prieto 3. Lisandro Otero 4. Miguel Barnet 5. Senel Paz

6. Roberto Fernandez Retamar 7. Paradiso

۲۷۷ 



ر 

۲۷۸ 

۲۰ آغاز می‌کند که این مبارزه با پیروزی انقلاب کوبا به موفقیت می‌رسد. وی با اشعار خود نشان می دهد که دفاع از موارد سیاسی و اجتماعی با زیبایی‌شناسی شعری در تضاد نیست، وی مدتی را در تبعید به‌سر برد و با پیروزی انقلاب کوبا، به کشور بازگشت و از طرفداران انقلاب بود. وی از سال ۱۹۶۱ تا زمان مرگ، ۱۹۸۹، رئیس مجمع ملی نویسندگان و هنرمندان کوبا (UNEAC) بود. شعر وی همیشه در خدمت انقلاب بود که یکی از اشعار وی با نام «دارم» (Tengo) که در سال ۱۹۶۴ به چاپ می‌رسد، شعری است که از آن‌چه که انقلاب به کوبا داده و تا آن موقع از جامعه‌گرفته شده بود سخن می‌گوید. (351 ,2000 (A. Loprete, 

اما یکی از جهانی‌ترین نویسندگان قرن بیستم کوبا، بدون هیچ تردیدی، آلخو کارپنتیر می‌باشد. وی کوبایی - فرانسوی بود، و همیشه پلی میان این دو فرهنگ محسوب می‌شد تجارب سفرهایش، علاقه‌اش به موسیقی و معماری و همین‌طور آمریکا و انقلاب، باعث غنای آثار ارزشمند وی شده‌اند. آثاری چون: قلمرو این دنیا (۱۹۴۹)، ردپاهای گم شده (۱۹۵۳)، چنگ و سایه (۱۹۷۹)، فقط چند نمونه از آثار برجسته وی می‌باشند. ضمنا یادآور می‌شود که آلخو کارپنتیر درکتاب خود با نام قلمرو این دنیا، واژه‌ای با نام رئالیسم شگفت انگیز" را ارائه می دهد که متفاوت از رئالیسم جادویی۳ می‌باشد. آلخو کارپنتیر یکی از مدافعان انقلاب کوبا بودکه در خارج از کشور به معرفی آن می‌پرداخت. وی در سال 1. El reino de este mundo 2. Lo Real Maravilloso 3. Realismo Magico 



۱۹۷۷ جایزه سروانتس را برای مجموعه آثار خود کسب کرد. A.) (Loprete, 2000, 351 

'''بخش۳: ادبیات مهاجران کوبایی''' 

تاریخ ادبیات مهاجران و تبعیدی‌های کوبایی، ادبیات مجزایی نیست، بلکه برعکس جزو رسمی و لاینفک تاریخ ادبی این کشور محسوب می‌شود. تاریخ مهاجران روشنفکر کوبایی را می‌توان به چهار دوره تقسیم کرد، اولین دوره مصادف با سال‌های آغازین انقلاب، بین ۱۹۵۹ و ۱۹۶۵ می‌باشد که بسیاری از نویسندگان با توجه به اختلافات با رژیم جدید کشور را ترک می‌کنند، به این افراد از آن زمان به بعد «گوسانو» یعنی کرم خاکی می‌گفتند. افرادی چون: سبرو ساردوی"، گیرمو کابررا اینفانته۳ و چند تن دیگر در این گروه قرار می‌گیرند و آثار خود را در خارج از خاک وطن خود آفریدند. دوره دوم، زمانی است که سیاست انقلابی، حتی در زمینه فرهنگی دشوار می‌شود، سختگیری سیاسی که در سال ۱۹۶۸ با رسوایی‌که اثر تئاتری آنتون آروفات، با نام هفت علیه تباس۲ ایجاد می‌کند دیده شد که انتقادی پوشیده علیه رژیم انقلابی بود. این اثر نمایشی باعث شد تا آنتون آروفات به مدت ۱۴ سال از انتشار آثار خود محروم باشد، دوره سوم مربوط به بحران سیاسی شدیدی می‌شود که به‌عنوان جنبش عزیمت مارییل معروف است و بین ۱۵ آوریل و ۳۱ اکتبر سال ۱۹۸۰ اتفاق افتاد، در این برهه از زمان 1. Gusano 

2. Severo Sarduy

3. Guillermo Cabrera Infante 4. Los siete contra Tebas 5. exodo del Mariel

۲۷۹ 



حدود ۱۰۰۰۰ کوبایی در سفارت پرو پناهنده می‌شوند. در پنج ماه بعد از آن، حدود ۱۲۰۰۰۰ نفر، کوبا را از طریق «بندر مارییل» به مقصد لیما، و به‌خصوص، میامی ترک می‌کنند، در میان این افراد که به «ماریه لیتوس»" معروف شدند می‌توان از افرادی چون رینالدو آرناس۳، آنتونیو بنیتس روخو" و کارلوس ویکتوریا نام برد. چهارمین دوره مهاجرت روشنفکران مربوط به «دوره ویژه» (سال‌های ۹۰) می‌شود؛ که در سال ۱۹۹۴، تعداد بسیاری از کوبایی‌های ناامید به خاطر فقر به آب زدند و به آمریکا پناهنده شدند. بین این افراد، بسیاری از نویسندگان نیز از کشور خارج شدند که یا بنا به دلایل سیاسی و یا مشکلات اقتصادی و گاهی به هردو دلیل کوبا را ترک کردند و به کشورهای مختلف از جمله مکزیک، آمریکا، اسپانیا و فرانسه رفتند، در میان اینان افرادی چون الیسئو آلبرتو"، نربرتو فوئنتس^، خسوس دیاس۹ و تعداد دیگری بودند. این نویسندگان در خارج از کوبا آثار خود را می‌آفرینند و مراکز انتشاراتی قدرتمندی چون آلفاگوآرا" و یا توسکتس۱۱ آثار آنان را به چاپ می‌رسانند. علاوه بر این نویسندگان، می‌توان به نسل دیگری اشاره کرد که کوبایی آمریکایی هستند که آثار خود را به زبان اسپانیایی تولید 1. Puerto de Mariel 

<nowiki>:</nowiki>Marielitos .۲ اشاره به کسانی دارد که در یک مهاجرت عظیم دسته جمعی از بندر مارییل در غرب هاوانا، با کشتی کشور را ترک می‌کنند و به میامی می‌روند.

3. Reinaldo Arenas

4. Antonio Benites Rojo 5. Carlos Victoria 6. Periodo especial 7. Eliseo Alberto

۲۸۰ 

8. Norberto Fuentes 9. Jesus Diaz

10. Editorial Alfaguara 11. Editorial Tusquets


می‌کنند و بعضی از آنان آثار خود را ترجمه می‌کنند و یا حتی به انگلیسی می‌نویسند. بهرحال این نسل نیز در بیرون از کوبا آثاری ارزشمند خلق کردند و اگرچه در خارج از کوبا زندگی می‌کنند، آثارشان از عناصر کوبایی مملو است و همان هویت کوبایی را حفظ کرده‌اند. (359 ,2000 (A. Loprete, 

'''بخش۴: ادبیات معاصر ۱-۴. ادبیات کودک''' 

البته، در دوران قبل از کشف و حتی در دوران استعماری، هیچ موردی از ادبیات کودک دیده نشده است، اگرچه بسیار دیرتر از افسانه‌های بومی کارائیب سخن به میان خواهد آمد، تا این که در قرن ۱۹، مجله «عصر طلایی» در زمینه ادبیات کودک ظهور کرد. برای بحث درباره ادبیات کودک در کوبا، نام خوزه مارتی در راس آن قرار خواهد گرفت. در سال ۱۸۸۹ ، خوزه مارتی، مجله ای برای کودکان با نام «عصر طلایی» راه‌اندازی کردکه مجله‌ای بنیادی برای ادبیات کودکان در کوبا و همچنین برای کودکان تمام آمریکای اسپانیایی زبان بود. 

قرن بیستم هم که با نوعی جمهوری کاذب آغاز شد، زمان مساعدی برای هنرها نبود، چراکه حضور نئواستعماری ایالات‌متحده و اقتصادی عقب مانده، بر بعضی از شاخه‌های هنری تاثیر گذاشت. در این میان ادبیات کودک، به دلیل حساسیت دوجانبه‌اش - یعنی ادبیات بودن و همچنین ادبیات مختص کودکان - از شانس خوبی 

1. La Edad de Oro

۲۸۱ 



۲۸۲ 

'''در آن دوران بهره‌مند نشد و فقط تلاش‌های پراکنده‌ای در این زمینه''' 

صورت گرفت. از جمله آن‌ها می‌توان به تصنیف شعر معلم کوچک اشاره کردکه توسط رنه پوتس نوشته شده بود به علاوه، نویسندگانی چون نیکلاس‌گی ین در آثار خود در کنار عناصر آفریقایی کوبایی، خصوصیات ادبیات کودک را نیز به معرض نمایش می‌گذارند. در کنار نیکلاس گی ین که بعدها اثری با نام در آب‌های آنتیل قایقی کاغذی درگذر است۳ را به چاپ می‌رساند و میرتا آگیره با اثر خود به‌نام بازی‌ها و دیگر شعرها در عرصه کودک فعالیت می‌کنند، بایستی از تریستا فرناندز نیز نام بردکه اگرچه اثری برای کودکان به چاپ نرساند، با ترانه‌ها و شخصیت‌های کوبایی بسیاری توانست شکافی را در ادبیات پر کند که شخصیت‌های ترانه‌های او نسل به نسل انتقال یافتند. 

لازم به ذکر است که بعضی از اسامی‌که پایه‌های ادبیات کودک را می‌سازند، ازجمله: الیسئو دیه گوم، یکی از مهم‌ترین نویسندگان کوبایی در سال‌های ۶۰، که دپارتمان ادبیات و داستان‌سرایی کودکان در کتابخانه ملی کوبا را سرپرستی می‌کرد و نسخه‌ای از وینی پو را به اسپانیایی ترجمه کرد. ارمینیو آلمندروس^، نویسنده کتاب‌های ارزشمندی به‌نام‌های طلاهای قدیمی و متون نمونه، 1. Romancero de la maestrilla 2. Renee Potts 

3. Por el mar de las Antillas anda un barco de papel 4. Mirta Aguirre

5. Trista Fernandez 6. Eliseo Diego 7. Vini Pu

8. Herminio Almendros 9. Oros viejos

10. Lecturas ejemplares


آلگا مارینا الیزاگارای مروج ادبیات کودک و بنیانگذار مجله انتقادی «در خولیو مثل ژانویه» در سال ۱۹۷۹ که دوبار در سال به چاپ می‌رسید که توسط الیسئو دیه‌گو با این شعر معروف خوزه مارتی نامگذاری شد. (361 ,2000 (A. Loprete, 

آن‌چه که جالب توجه است پس از مروری بر ادبیات کودک در کوبا به خوبی مشهود است که در کوبا ادبیات کودک و نوجوان، پایه و اساس خود را بر زندگی معنوی و تحت شرایط تاریخی و اقتصادی زمانی‌که در آن خلق شده بنا می‌کند. علاوه بر این، ارزش‌های انسانی جاودانه، در بهترین آثار ادبیات کودک دیده می‌شود که در شرایط اجتماعی زمان خود قابل شناسایی هستند و در دوره‌های بعدی نیز بر اساس تکامل بشریت سازگاری نیز پیدا می‌کنند، بنابراین، سنت خودی، پیام جدید، الحاق زبان معاصر، تفسیر هویت آمریکای لاتینی، رهانیدن تخیل مردمی، همه در ادبیات کودک خلق شده در کوبا، با به‌کارگیری خلاقیت در اثر، کنار هم قرار می‌گیرند. به‌عبارتی ادبیات کودک و نوجوان در کوبا، در سال‌های اخیر چنین به تصویر کشیده که کیفیت زیبایی‌شناسی، تعهد اجتماعی، جنبه روانشناختی و همین‌طور قوه تخیل دست به دست هم داده و در آثار نویسندگان بزرگ کوبایی نمایان می‌شوند. 

در ادبیات کودک و نوجوان در کوبا در دوره معاصر انواع مختلف ادبی را می‌توان مشاهده نمود. شعر تغزلی و حماسی که بسیار زیاد دیده می‌شود. همچنین تئاتر و روایت تاریخی، بیوگرافی، داستان‌های پلیسی و حتی کمدی هم در این عرصه پدید آمده‌اند، 1. Alga Marina Elizagaray 2. En julio como en enero 

۲۸۳ 



۲۸۴ 

ولی برجسته‌ترین انواع ادبی این سال‌ها، داستان‌های خیالی است که بروز نموده است. 

در راس نویسندگان سال‌های اخیر می‌توان از رنه مندس کاپوته نام برد، نویسنده کتاب خاطرات دختر کوچولوی کوبایی که با قرن زاده شد (۱۹۶۳)، نویسنده‌ای فعال در عرصه مبارزات سیاسی و اجتماعی بود و یکی از نویسندگان مطرح درزمینه ادبیات کودک بشمار می‌رفت. مجموعه آثار این نویسنده تاکنون نتوانسته رقیبی داشته باشد چرا که این نویسنده توانا از تجارب حیاتی خود استفاده می‌کند، اما در ابتذال نمی‌افتد. از طرف دیگر، دورا آلونسو۳ (۲۰۰۱-۱۹۱۰)، یکی از برجسته‌ترین نویسندگان ادبیات کودک بشمار می‌رود که آثارش بیش از همه خوانده شده است، مجموعه آثار وی بسیار گسترده است وبر اساس متون و شخصیت‌هایی نوشته شده که در حافظه کودکان نقش بسته، کودکانی که اکنون خود پدربزرگ و مادربزرگ هستند، در سال ۱۹۶۴ اولین رمان ماجراجویی خود را به‌نام ماجراهای گیله در جستجوی مرغ دریایی سیاه رنگ" را برای کودکان به چاپ رساند، دورا آلونسو تاکید می‌کرد که نوشتن برای کودکان، «دوبار ادبیات» است و خودش در آثارش با هدف ارائه مفاهیم عمیق بدون ترک سادگی و خصوصی کوبایی آن را عملی می‌کند، با کتاب خود با نام دره پاخارا پینتاه جایزه کاسا د لاس آمریکاس را در سال ۱۹۸۰ به‌دست آورد، و در 

1. Renee Mendez Capote

2. La cubanita que nacio con el siglo 3. Dora Alonso

4. Aventuras de Guille en busca de la gaviota negra 5. El valle de la Pajara Pinta


سال ۱۹۸۵ دیپلم ماکسیم گورکی را کسب کرد که توسط IBBY اهدا می‌شود. وکتاب راننده آبی رنگ" به یکی از دوست داشتنی‌ترین و اصیل‌ترین کتاب‌ها تبدیل شد، البته این اثر بدون اخلاق‌گرایی، توانسته ارزش‌های جاودانی انسانی و حتی مبارزه علیه مردسالاری را با تخیلات بسیار دربر گیرد. لازم به ذکر است که دورا آلونسو، خالق شخصیت Pelusin del Monte می‌باشد. Naranjo Orovio,) (2009, 137 

از دیگر نویسندگان ادبیات کودک، نرسیس فلیپه۳ می‌باشد که دو جایزه کاسا د لاس آمریکاس را در سال‌های ۱۹۷۵ و ۱۹۷۶ با آثارش چون داستان‌هایی از گوآنه" و همین‌طور رومن الهه را از آن خود کرد. خولیا کالزادی یا نوئز (۱۹۴۳) از دیگر آثاری که جایزه کاسا د لاس آمریکاس را در سال ۱۹۸۴ تصاحب کرد Los chichiricu del Charco de la Jicara نام دارد، به علاوه، وی کتاب اشعاری نیز برای کودکان به چاپ رسانده که آثارش را بر اساس هویت آمریکای لاتینی، کارائیب و در آخرین آثارش، حتی از اسطوره‌های آفریقایی -کوبایی به همراه طنز و لطیفه استفاده کرده است. 

از طرف دیگر، در حیطه موضوعات فولکلوریک و سنت‌های آفریقایی کوبایی که آغازگر آن لیدیا کابررا بوده، ترسا کاردناس۷ 

1. International Board on Books for Young People 2. El cochero azul 3. Nersys Felipe

4. Cuentos de Guane 5. Roman Ele

6. Julia Calzadilla Nuez 7. Teresa Cardenas

۲۸۵ 



۲۸۶ 

نیز آثاری به چاپ رسانده که در آثارش از اسطوره‌های کارائیبی به حقایق تلخ روزمره می‌رسد و مسائل نژاد سیاه در کوبا را، از جمله نژادپرستی و «حاشیه ماندن» را به تصویر می‌کشد. وی موفق به کسب جایزه کاسا د لاس آمریکاس برای کتاب‌اش به‌نام سگ پیرا می‌شود که برای نوجوانان نوشته است، رمان وی با نام «نامه‌هایی به آسمان"» ازجمله کتاب‌های خوبی است که در میان آثار او یافت می‌شود. (138 ,2009 (Naranjo Orovio, 

ایوت ویان۳ (۱۹۴۴)، یکی دیگر از نویسندگان کوبایی است که چندین جایزه در کارنامه خود دارد. وی ذاتا طنزپرداز است و از این رو نثر خاصش برای کودکان که از قواعد قراردادی پیروی نمی‌کند، بسیار مورد توجه قرار گرفته است، از آثار معروف وی می‌توان از مارکولینا نام برد که برنده جایزه مسابقات «عصر طلایی» در سال ۱۹۸۴ می‌باشد، محبوبیت ایوت‌ویان با تولید سریال تلویزیونی که از شخصیت مارکولینا استفاده کرده با نام «چتر زرد رنگ» به حد اعلا رسیده است. 

الگا مارتا پرز، شاعر وداستان‌نویس کوبایی دوره معاصر است که داستان‌ها و رمان‌هایش برای کودکان و نوجوانان خلق شده‌اند. وی خالق شخصیت‌هایی چون ماگای تنبل، پاپاتینو" و مامان تپل^ می‌باشد. 

1. Perro Viejo

2. Cartas al cielo 3. Ivette Vian 4. Marcolina

5. "La sombrilla amarilla" 6. Maga Vaguisima 7. Papatino 

8. Mamagorda


۲۸۷ 

لوئیس کابررا دلگادو (۱۹۴۵) یکی دیگر از نویسندگانی است که در عرصه ادبیات کودک فعالیت می‌کند. وی آثاری چون آنتونیو، مامبی کوچک و همین‌طور اثر زیبای خاله خولیتا را خلق کرد. کابررا در سال ۱۹۸۸ برنده چندین جایزه برای کتاب خاله خولیتا شد که به نظر می‌رسد یکی از بهترین نوشته‌های لوئیس کابررا و یکی از تخیلی‌ترین آثار وی می‌باشد. این اثر، کاملا کوبایی است ولی لوئیس کابررا با این اثر راضی نشد و به خلق آثار دیگری پرداخت که مسائل مشکل‌تر را نیز از جمله مرگ، هم جنس‌گرایی، تنهایی و دعواهای خانوادگی را دربرمی‌گرفت. (145 (Naranjo Orovio,2009, آلبرتو خورخه یانی یز" (۲۰۰۸-۱۹۵۷)، یکی دیگر از نویسندگان عرصه ادبیات کودک است که بنابر نظر منتقدان، نثر وی بسیار شگفت‌انگیز است، وی دراثرش به‌نام «نقل می‌کنند که پنه لوپه۵» از بازی‌های پیچیده کلمات، طنز مفهومی و با نگاهی هزل به واقعیات استفاده می‌کند، به همین دلیل درک آن به راحتی امکان‌پذیر نیست، اثر دیگر وی با نام این کتاب وحشتناک و بی‌درمان که اولین کتاب کودک می‌باشد که توانست «جایزه نقد» را که جایزه‌ای معتبر است در سال ۱۹۹۷ کسب نماید. 

در سال‌های اخیر، از دیگر کتاب‌های کودک که برنده جایزه نقد شده‌اند کتابی است با نام «قافیه‌ها و سرگرمی‌ها» اثر خوسفینا د 1. Luis Cabrera Delgado 

2. Antonio el pequeno mambi 3. Tia Julita

4. Alberto Jorge Yanez 5. Cuentan que Penelope

6. Este libro horroroso y sin remedio 7. Premio de la Critica

8. Rimas y divertimentos


a

۲۸۸ 

دیه‌گوا، یکی دیگر از نویسندگان کوبایی که در عرصه ادبیات کودک فعال می‌باشد. کتاب قافیه‌ها و سرگرمی‌ها، یکی از کتاب‌های استثنایی در میان کتاب‌های کودک است، چرا که خوسفینا د دیه گو، نویسنده آن توانسته زبانی ساده و همزمان ادبی را به کار برد، خنده دار ولی به دور از ابتذال روزمره که امروزه رفتار نسل جدید را به خطر انداخته است. 

'''۲-۴. وضعیت نقد ادبی''' 

وضعیت نقد ادبی در سال‌های اخیر در کوبا روبه افول گذاشته است، به‌طوری‌که ظاهر آثار جدید به‌خوبی خواننده را جلب می‌کند، اما با یک نقد جدی همراه نمی‌شود و فقدان بحث و گفت‌وگو در حوزه نقد آثار ادبی کنونی و از طرف دیگر، فضاهای محدود برای برگزاری چنین جلساتی به خوبی مشاهده می‌شود. 

در همین رابطه، در سال ۲۰۱۰ کتابی با نام نقد ادبی کوبا میان آتش دو قرن۲ اثر محقق کوبایی خوزه آنتونیو میچلنا به چاپ رسید که اولین کتابی است که وضعیت نقد ادبی در کوبا را طی ۳۰ سال اخیر به تصویر کشیده شد، این کتاب توسط انتشارات ماتانزاس به چاپ رسیده و نتیجه دو نظرسنجی را ارائه می‌نماید که مجله کوبایی انقلاب و فرهنگ قبل و بعد از شروع قرن ۲۱، یعنی در سال ۱۹۹۰ و در سال ۲۰۰۵، انجام شده، که این نظرسنجی درباره فعالیتی ریشه‌دار در کوبا می‌باشد که در سال‌های اخیر نیروی خود را از دست داده است، در این نظرسنجی که از روشنفکران کوبایی 1. Josefina de Diego 

2. La critica literaria cubana entre el fuego de dos siglos 3. Jose Antonio Michelena


به عمل آمده چنین نتیجه‌گیری شده است که بنا به‌دلایل ذیل، نقد ادبی در کوبا تحلیل رفته است، از جمله این دلایل می‌توان: کمبود فضاهای مناسب برای نقد ادبی، بحث‌های اندکی که در این فضاها صورت می‌گیرد، و همین‌طور این که نویسندگان ترجیج می‌دهند در مجلات خارجی به چاپ اقدام کنند، از جمله مواردی هستند که بر نقد ادبی در کوبا تاثیرگذار شده‌اند. Naranjo Orovio,) (2009, 82 

از طرف دیگر، بحران اقتصادی که در دهه ۹۰ قرن بیستم آغاز شد باعث بروز محدودیت‌های چاپ گردید که این امر باعث دوری ملت کوبا از نقد ادبی گردید. از همین‌رو، در سال ۱۹۹۶، خوآن مارینیوا، روشنفکر کمونیست کوبایی وضعیت نقد ادبی را بحران زده و تاسف‌آور خواند و امروزه، تعداد بسیاری از شاعران، نویسندگان و مقاله‌نویسان این کشور که قبلا به نقد آثار ادبی می‌پرداختند، دیگر از این امر دوری‌گزیده‌اند. 

لئونارد پادورا، نویسنده کوبایی اعتقاد دارد: «مشکل این است، در کشوری که نقدی انجام نمی‌گیرد، دیگر کسی هم علاقه‌ای به نقد ندارد». وی به این نکته اشاره می‌کند که اخیرا در کوبا، فقر، چه در هنگام مفهوم کلی و چه در مفهوم خاص خود، پیرامون آثار ادبی انجام نمی‌شود. لازم به ذکر است که تاخیر در چاپ تعداد کم مجلات ادبی در کوبا خود نیز باعث شده که نویسندگان، شاعران و منتقدان کوبایی در حصر قرار بگیرند و از جامعه بین‌الملل دور بمانند و اعتبار و حمایتی برای پروژه‌های خود پیدا نکنند، البته نمی‌توان 1. Juan Mariio 

2. Leonard Padora

۲۸۹ 



۲۹۰ 

از نقش موثر مرکز فرهنگی کوبا و مجله کریتریوس" غافل شد که حدود ۳۰ سال است توسط منتقد معروف کوبایی دسیدریو نابارو۳ به چاپ می‌رسد و این امر کمک شایانی به نشر متون نظری درباره هنرها و علوم اجتماعی می‌باشد. (85 ,2009 (Naranjo Orovio, 

'''۳-۴. نشریات ادبی''' 

از دوره استعمار در آمریکای اسپانیایی زبان مجلاتی ظهور کردند که نه فقط به ادبیات توجه داشتند بلکه در شکل‌دهی به هویت منطقه‌ای نیز تلاش می‌کردند، از میان مجلات آن عصر، می‌توان از مجله‌ای با نام «پاپل پریودیکو د لا آبانا»(۱۷۹۰) نام برد که توسط نسلی از کرئول‌ها و با حسی متفاوت از اسپانیایی‌های متروپولیس انتشار می‌یافت. پس از آن در دیگر کشورهای آمریکای لاتین، مجلاتی در جهت تحکیم هویت ملی و منطقه‌ای و تحت فضای موجود استقلال‌طلبی به چاپ می‌رسد که البته این امر مستثنی از کوبا می‌باشد که تا سال ۱۸۹۸ همچنان دوران استعماری را طی می‌کرد. اما آن‌چه که لازم به ذکر می‌باشد این است که شاعر بزرگ کوبایی؛ خوزه ماریا اردیا؛ که در مکزیک به‌سر می‌برد دو مجله به‌نام‌های «ال ایریس» (۱۸۲۶) و «میسلن‌هآ» (۱۸۲۹) را بنیان می‌نهد. 

در آن زمان، مجلات دیگری نیز در کشورهای مختلف آمریکای لاتین به چشم می‌خورد. از جمله می‌توان از بنیان نهادن ربیستا د 

1. Centro cultural de Cuba 2. Criterios

3. Desiderio Navarro

4. Papel Periodico de la Habana 5. El Iris

6. Miscelenea


کوبا در سال ۱۸۷۷ و ربیستا کوبانا در سال ۱۸۸۵ نام برد. در آن سال‌ها، مجله دیگری نیز با نام ربیستا بنسولانا در سال ۱۸۸۱ توسط شاعر و نویسنده معروف کوبایی، خوزه مارتی، بنیان نهاده می‌شود. در همین سال، خوزه مارتی مجله لا اداد د اورو" را برای کودکان راه‌اندازی می‌نماید. 

در پایان قرن نوزدهم تاسیس مجلات ادبی با ظهور نسل مدرنیست‌ها به اوج خود می‌رسد. در کوبا نیز چاپ مجله‌ای با نام لا آبانا الگانته، در سال ۱۸۸۳ آغاز می‌شود و از مجلات بسیار معروف بشمار می‌آمد که در آن خولیان دل کاسال۶ و روبن داریوا از شاعران مدرنیست نیز همکاری می‌کردند. ( 147 ,2010 (Gac- Artigas, از دیگر مجلات معروف کوبا می‌توان از مجله سوسیال^ که در سال ۱۹۱۹ تاسیس شد، مجله‌ای تحت عنوان کارتلس۹ در سال ۱۹۱۹ و مجله آبانسه" از سال ۱۹۲۷ تا سال ۱۹۳۰ را نام برد. همچنین از ابتدای همین قرن، مجله معروف بوئمیا به چاپ رسید که از قدیمی‌ترین مجلات آمریکای لاتین می‌باشد و همچنان در 

'''حال چاپ است.''' 

در نیمه دوم قرن بیستم نیز نشریات بسیاری به چاپ می‌رسید. 

1. Revista de Cuba 2. Revista cubana

3. Revista Venezolana 4. La Edad de Oro

5. La Habana Elegante 6. Julian del Casal 7. Ruben Dario 8. Social

9. Carteles 10. Avance

11. Bohemia

ره. ر 

۲۹۱ 



مجلاتی با نام بربوم!، اسپوئلا دل پلاتا" و نادیه پارسیا که نسبتا زودگذر بودند تحت نظارت خوزه لساما لیما به چاپ رسیدند. بعد از پیروزی انقلاب کوبا در سال ۱۹۵۹، این کشور شاهد چاپ بسیار زیادی از مجلات فرهنگی بود، چاپ مجلاتی با دوره بیشتر توسط ساموئل فه ایخوا با نام ایسلا (۱۹۸۵) که همچنان به‌عنوان مجله‌ای دانشگاهی در حال چاپ می‌باشد و مجله سیگنوس که از سال ۱۹۶۸ بنیانگذاری شد. این دو مجله از جمله مجلاتی هستند که پس از انقلاب کوبا شروع به چاپ شدند. از دیگر مجلات این دوره می‌توان به لونس د ربولوسیون"، ال کایمن باربودو^ و ربولوسیون ایکولتورا اشاره کرد. 

یکی از معتبرترین نشریات ادبی کوبا مجله کاسا نام دارد که توسط مرکز کاسا د لاس آمریکاس از سال ۱۹۶۰ تاکنون در حال چاپ می‌باشد. این مجله ادبی توسط هایدی سانتاماریا بنیان نهاده شد که تحت حمایت مرکز کاسا د لاس آمریکاس که در سال ۱۹۵۹ توسط همین فرد تاسیس گردیده بود آغاز به چاپ کرد، این مجله ادبی، در مقایسه با دیگر مجلات ادبی کوبا بیشترین سال چاپ را 

'''دارد و به انتشار مقالات نویسندگان کوبایی و همین‌طور از دیگر''' 

1. Verbum

2. Espuela del Plata 3. Nadie parecia 4. Samuel Feijoo 5. Isla

6. Signos

7. Lunes de Revolucion 8. El Caiman Barbudo 9. Revolucion y Cultura 10. Casa

11. Haydee Santamaria

۲۹۲ 



نقاط عالم می‌پردازد. این مجله از ابتدای سال چاپ تا سال ۱۹۹۱ به‌صورت دو ماه یکبار به چاپ می‌رسید ولی از سال ۱۹۹۱ و به عبارتی از شماره ۱۸۲ به‌صورت فصلنامه به کار خود ادامه داد، اگرچه جدیدا تصمیم بر این شد که مجددا به‌صورت دو ماه یکبار به چاپ برسد. تیراژ کنونی این مجله سه هزار نسخه است. 

یکی دیگر از مجلاتی که توسط کاسا د لاس آمریکاس به چاپ می‌رسد مجله‌ای است با نام کنخونتوا که از سال‌های ۱۹۶۴ در زمینه تئاترآمریکای لاتین به چاپ مقالات، نقدها و مطالعات نظری می‌پردازد. از دیگر مجلات ادبی فرهنگی که در کوبا به چاپ می‌رسد آنالس دل کاریبه نام دارد. این مجله از سال ۱۹۷۹ توسط مرکز مطالعات کارائیب۳ وابسته به کاسا د لاس آمریکاس منتشر می‌شود، در این مجله مقالاتی در زمینه‌های هنری و ادبی مربوط به کشورهای حوزه کارائیب به چاپ می‌رسد. 

کاسا د لاس آمریکاس مجله دیگری تحت عنوان بولتن موسیقی به چاپ می‌رساند که مطالعات مربوط به موسیقی و موسیقی‌شناسی آمریکای لاتین را دربرمی‌گیرد، این مجله از سال ۱۹۷۰ تا سال ۱۹۹۰ به چاپ می‌رسید. سپس با توجه به علاقه خوانندگان از سال ۱۹۹۹ به بعد در سال سه شماره از آن به چاپ می‌رسد. 

ما 

۲۹۳ 

1. Conjunto

2. Anales del Caribe

3. Centro de Estudios del Caribe 4. Boletin Musica


- 0) 

۲۹۴ 

'''بخش۵: مراکز و انجمن‌های ادبی''' 

حدود چهار ماه پس از پیروزی انقلاب کوبا، دولت انقلابی در سال ۱۹۵۹، کاسا د لاس آمریکاس را تاسیس کرد. این مرکز جهت انجام فعالیت‌هایی غیردولتی و برای توسعه روابط اجتماعی فرهنگی با دیگر کشورهای آمریکای لاتین، حوزه کارائیب و دیگر کشورهای جهان تاسیس شد.کاسا د لاس آمریکاس مرکزیست که جهت بحث و گفت‌وگو پیرامون موضوعات مختلف ادبی و فرهنگی تاسیس شده است، علاوه بر این، کاسا د لاس آمریکاس آثار نویسندگان، هنرمندان، موسیقیدانان، اهالی تئاتر و مطالعات انجام شده در زمینه ادبیات، هنرها و علوم اجتماعی مربوط به منطقه را به چاپ می‌رساند. زمانی که تمام کشورهای آمریکای لاتین، بجز مکزیک، روابط خود را با کوبا قطع کردند، این مرکز از قطع ارتباط فرهنگی بین کوبا و دیگر کشورهای منطقه جلوگیری کرد. 

کاسا د لاس آمریکاس از زمان تاسیس به‌طور مجدانه نسبت به نشر و توزیع آثار انقلابی کوبا و کشورهای آمریکای لاتین اقدام نموده و زمینه دیدار بسیاری از روشنفکران دیگر کشورها را فراهم آورده تا با واقعیت جدید کوبا آشنا شوند. هایدی سانتاماریا (۱۹۸۰-۱۹۲۳)، یکی از قهرمانان مبارزات انقلابی، ریاست کاسا د لاس آمریکاس را از همان ابتدای تاسیس تا سال ۱۹۸۰، زمانی که درگذشت، به عهده داشت: از سال ۱۹۸۰ ریاست این مرکز بر عهده نقاش کوبایی ماریانو رودریگز (۱۹۹۰-۱۹۱۲) بود و از سال ۱۹۸۶، شاعر و مقاله‌نویس کوبایی، روبرتو فرناندز رتامار 

1. Mariano Rodriguez


(۱۹۳۰) ریاست آن را بر عهده دارد. 

این مرکز علاوه بر چاپ چندین مجله در زمینه‌های مختلف که توضیح داده شده است، پنج جایزه نیز در زمینه ادبیات، موسیقی‌شناسی، آهنگسازی، گرافیک، و تئاتر دارد که هر ساله به آثار برتر اهدا می‌شود.کاسا د لاس آمریکاس، از کتابخانه مجهزی نیز برخوردار است که روزانه پذیرای دانشجویان و محققان بسیاری می‌باشد. 

'''بخش۶: مشاهیر ادبی''' 

نویسندگان و شاعران بسیاری در ادبیات کوبا درخشیدند. از میان این افراد می‌توان از نام آورانی چون خوزه مارتی، گرترودیس گومز دآویاندا، خوزه ماریا اردیا، نیکلاسگی ین (شاعر ملی کوبا)، خوزه لساما لیما، آلخو کارپنتیر (نامزد دریافت جایزه نوبل ادبیات و برنده جایزه سروانتس در سال ۱۹۷۷)، گیرمو کابررا اینفانته (نامزد دریافت جایزه سروانتس در سال ۱۹۹۷)، بیرخیلیو پینی پرا و دولسه ماریا لویناس۲ (برنده جایزه سروانتس در سال ۱۹۹۲)، میگل بارنت، سبرو ساردوی، رینالدو آرناس، سنل پاز، اونلیو خورخه کاردوسو، روبرتو فرناندز رتامار و فرناندو اورتیز را نام برد. در طی بحث پیرامون ادبیات کوبا، مراکز و نشریات ادبی توضیحاتی درباره هر یک از این مشاهیر ادبی داده شده است: از این‌رو، لازم به نظر نمی‌رسد که مجددا توضیحاتی در این رابطه داده شود. 

۲۹۵ 

1. Virgilio Pinera

2. Dulce Maria Loynaz
بازگشت به زبان و ادبیات کوبا.
برگرفته از «https://dmelal.ir/index.php?title=زبان_و_ادبیات_کوبا»