نمایش مبدأ برای زبان فارسی در قزاقستان

به دلیل زیر، اجازهٔ ویرایش این صفحه ندارید:
عملی که درخواست کرده‌اید منحصر به کاربران این گروه است: کاربران.
می‌توانید مبدأ این صفحه را ببینید و رونوشت بردارید:
قرن چهارم ه.ق برای مردم ساکن در فلات ایران و منطقه آسیای مرکزی و همچنین [[قزاقستان]] دوره تجدید و توسعه فرهنگ در این جوامع به حساب می‌آید، تا آنجا که یک ادیب قزاق، این دوره (قرن چهارم و ششم ه.ق.) را نوعی «رنسانس» و پایه توسعه فرهنگی در این جوامع نامیده است. در آن دوره خراسان ایران یکی از مراکز علمی و ادبی به شمار می‌رفت که باعث نفوذ زبان و ادبیات فارسی در کشورهای آسیای مرکزی شد.

در قرون چهارم تا ششم ه.ق. از حوزه علم و ادب آثار ارزشمندی به رشته تحریر درآمد، به عنوان نمونه حکیم ابوالقاسم فردوسی با خلق اثر مشهور خویش شاهنامه، ضمن نگارش رسوم و سنن کهن ایرانیان، زبان فارسی را اعتلا بخشید.

شعرای دوره‌های پس از فردوسی همچون نظامی، عطار، سنایی، ناصر خسرو، سعدی، مولوی و حافظ نیز آثار برجسته‌ای از خود باقی گذاشته، و به واسطه آثارشان در جهان مشهور شده‌اند. آثار آن‌ها ابتدا به کشورهای همسایه، به خصوص در آسیای مرکزی راه یافت.

در قرون هفتم تا نهم ه.ق در آسیای مرکزی و [[قزاقستان]] داستان یوسف و زلیخا؛ خسرو و شیرین، لیلی و مجنون، اسکندر نامه نظامی و گلستان سعدی ترجمه و منتشر شد. پرسشی که پاسخ آن جالب توجه به نظر می‌رسد که مردم مناطق مختلف آسیای مرکزی به کدام یک از شعرا و نویسندگان ایرانی علاقه بیشتری داشته‌اند. می‌توان از آثاری که در آن دوره نگاشته یا ترجمه شده است، این نکته را دریافت که در محافل ادبی، رفیع‌ترین جایگاه را خمسه نظامی گنجوی به خود اختصاص داده است.

بیشتر شعرای قزاق اشعار فارسی را از زبان‌های [[زبان روسی|روسی]]، آلمانی یا فرانسوی به زبان قزاقی ترجمه کرده‌اند؛ البته در میان شعرای قزاق شاعر و ادیبی همچون شاکریم نیز بوده است که آثار شعرای ایرانی را بی‌واسطه از زبان فارسی به زبان قزاقی ترجمه کرده است. [[شاکریم کودایبردیف|شاکریم]] از شعرای بزرگ ملی قزاق است که در اواسط قرن نوزدهم میلادی می‌زیست. [[شاکریم کودایبردیف|شاکریم]] آثار متعددی را ترجمه کرد که از آن جمله‌اند. یازده غزل حافظ و چهار باب گلستان سعدی شامل سیرت پادشاهان، اخلاق درویشان، فضیلت و قناعت، و عشق و جوانی جالب است که [[شاکریم کودایبردیف|شاکریم]]، لئو تولستوی را استاد معنوی خود شمرده و به آشنایی و دوستی با وی افتخار می‌کرد. شاکریم بعد از آبای و لئو تولستوی، شاعر بزرگ ایرانی، حافظ، را استاد و پیر خود می‌شمرد. او علاوه بر ترجمه چند غزل از حافظ به زبان قزاقی تلاش می‌کرد مانند حافظ شعر بسراید. یعنی در اشعار شاکریم استعاره، کنایه و تشبیهاتی چون مستی، یار، گل و بلبل، پیر، شراب، عاشق و معشوق و غیره را که حافظ در غزل‌های خود به کار برده، می‌توان مشاهده کرد.<ref>خدیبرگناوا، گلبخت. زبان فارسی و غنی‌سازی آثار ادبی قزاقستان. http://press.jamejamonline.ir/newspreview/2178963521594672708</ref>.

== نیز نگاه کنید به ==
[[آموزش زبان فارسی در دانشگاه های کانادا]]؛ [[زبان فارسی در ژاپن]]؛ [[آموزش زبان فارسی در لبنان]]؛ [[زبان فارسی در دانشگاه های مصر]]؛ [[زبان فارسی در چین]]؛ [[آموزش زبان فارسی در سنگال]]؛ [[زبان و ادبیات فارسی در مصر]]؛ [[زبان فارسی در فرانسه]]؛ [[زبان و ادبیات فارسی در اوكراین]]؛ [[زبان فارسی در اسپانیا]]؛ [[زبان فارسی در قطر]]؛ [[زبان فارسی در کوبا]]؛ [[زبان و ادبیات فارسی در بنگلادش]]'''؛''' [[زبان و ادبیات فارسی در تایلند]]'''؛''' [[زبان فارسی در افغانستان]]

== کتابشناسی ==
<references />

== منبع اصلی ==
صابری، اصغر(1395). جامعه و فرهنگ [https://dmelal.ir/%D9%82%D8%B2%D8%A7%D9%82%D8%B3%D8%AA%D8%A7%D9%86 قزاقستان]. تهران: [https://www/icro.ir سازمان فرهنگ و ارتباطات اسلامی]( در دست انتشار)

== نویسنده مقاله ==
اصغر صابری
بازگشت به زبان فارسی در قزاقستان.
برگرفته از «https://dmelal.ir/index.php?title=زبان_فارسی_در_قزاقستان»