نمایش مبدأ برای سبک زندگی در آفریقای جنوبی

به دلیل زیر، اجازهٔ ویرایش این صفحه ندارید:
عملی که درخواست کرده‌اید منحصر به کاربران این گروه است: کاربران.
می‌توانید مبدأ این صفحه را ببینید و رونوشت بردارید:

= سبک زندگی در آفریقای جنوبی =
نویسنده : علی نصیری

ویرایش : دانشنامه ملل

= 1)  فرهنگ عمومی و خصایص مردم آفریقای جنوبی =
'''۱'''. فرهنگ و تنوع نژادی

آفریقای جنوبی به‌عنوان «ملت رنگین‌کمان» شناخته می‌شود؛ زیرا مجموعه‌ای از اقوام و نژادهای گوناگون (زولو، خوسا، سوتو، تسوانا، هندی‌تبارها، مالایی‌ها، سفیدپوستان آفریکانس و انگلیسی‌تبار) را در خود جای داده است [1]. این تنوع قومی سبب شده که فرهنگ واحدی وجود نداشته باشد، بلکه مجموعه‌ای از '''خرده‌فرهنگ‌ها''' در کنار یکدیگر زیست کنند.

ارزش‌های بنیادین فرهنگ سنتی آفریقایی شامل:

* باور به     مشیت الهی و نیروهای ماورایی،
* احترام     به اجداد و پیشینیان،
* عشق به     خانواده و اجتماع،
* هم‌زیستی     با طبیعت و حفظ توازن آن،
* دین‌باوری     و پایبندی به حقیقت [2].

این ارزش‌ها در طول قرون پابرجا مانده‌اند و حتی با ورود مدرنیته و استعمار اروپایی، همچنان در لایه‌های عمیق فرهنگ عمومی حضور دارند [3].

'''۲'''. آداب زندگی (از تولد تا مرگ)

چرخه زندگی فرد در آفریقای جنوبی با وقایع مهمی چون تولد، بلوغ، ازدواج و مرگ تعریف می‌شود. هر یک از این مراحل با آیین‌ها و سنت‌های خاص همراه است [4].

'''۲-'''۱. باورهای پیش از تولد

* زنان     باردار نباید جلوی در بایستند یا از روی نرده بپرند، زیرا ممکن است زایمان     دشوار شود.
* حضور زن     باردار در قبرستان ممنوع است، چون احتمال آسیب ارواح شرور به نوزاد وجود دارد.
* در میان     هندی‌تبارها باور بر این است که زن باردار هنگام ماه‌گرفتگی نباید از خانه     خارج شود یا سبزیجات را با چاقو خرد کند، زیرا ممکن است نشانه‌ای بر صورت     نوزاد باقی بماند [5].

'''۲-۲'''. تولد و آیین‌های نوزاد

* تولد     کودکان در میان سفیدپوستان و رنگین‌پوستان با جشن و مهمانی همراه است. غسل     تعمید نیز رایج است.
* در برخی     قبایل، نوزاد پس از سه تا چهار هفته برای نخستین‌بار به بیرون از خانه برده     می‌شود.
* در     استان کوازولو ناتال، برای دفع چشم‌زخم، مایعی از برنج پخته و آب تهیه و بر     ابروی نوزاد مالیده می‌شود. همچنین گاهی چاقوی کوچکی به لباس نوزاد وصل می‌کنند     یا نمک را بالای سر او می‌چرخانند [6].

'''۲-۳'''. ختنه و آیین بلوغ

ختنه پسران در اغلب قبایل رایج است و در میان زولوها و خوساها به‌عنوان بخشی از آیین بلوغ انجام می‌شود. [8]. با این حال، انجام سنتی و غیربهداشتی آن مشکلاتی ایجاد کرده است؛ تنها در سال ۱۳۸۹ بیش از ۷۰ جوان بر اثر عوارض ختنه سنتی جان باختند [7]. 

۲-۴. آیین‌های دفع انرژی منفی

* خال‌گذاری     بر بدن نوزادان و کودکان برای محافظت در برابر چشم بد.
* استفاده     از نخ لباس روی نرمه سر نوزاد برای رفع سکسکه.
* چرخاندن     نمک بالای سر نوزاد و ریختن آن در آب برای دفع انرژی منفی [6].

'''۳'''. فرهنگ عمومی و خصایص عرفی

* '''خانواده‌محوری''': خانواده در مرکز زندگی اجتماعی قرار دارد و بسیاری از     آیین‌ها در جمع خانوادگی برگزار می‌شوند [9].
* '''دین‌باوری     و معنویت''': باور     به خدا، احترام به اجداد و اعتقاد به نیروهای ماورایی در زندگی روزمره حضور     پررنگ دارد [2].
* '''هم‌زیستی     با طبیعت''': بسیاری     از باورها و آیین‌ها بر پایه‌ی حفظ توازن با طبیعت و پرهیز از برهم‌زدن چرخه     آن شکل گرفته‌اند [10].
* '''آیین‌گرایی''': از تولد تا مرگ، زندگی فرد با آیین‌ها و سنت‌های خاص     همراه است و خروج از این چارچوب دشوار تلقی می‌شود [4].
* '''دوگانگی     سنت و مدرنیته''': در     شهرها، به‌ویژه میان نسل جوان، گرایش به فرهنگ غربی دیده می‌شود، اما در     روستاها و قبایل، سنت‌ها همچنان پررنگ‌اند [11].


جمع‌بندی

فرهنگ عمومی آفریقای جنوبی را می‌توان ترکیبی از '''سنت‌های قبیله‌ای، باورهای دینی، ارزش‌های خانوادگی و تأثیرات مدرنیته''' دانست. این فرهنگ، به‌ویژه در آیین‌های مربوط به چرخه زندگی (تولد، بلوغ، ازدواج، مرگ)، خود را به‌وضوح نشان می‌دهد. اگرچه مدرنیته و شهرنشینی برخی از این سنت‌ها را کمرنگ کرده‌اند، اما هنوز هم در بسیاری از جوامع محلی، آیین‌ها و باورهای سنتی نقش محوری در هویت فردی و جمعی دارند.


'''منابع'''

# جیکی، محمدرضا (۱۳۸۶). ''فرهنگ و     پوشاک و خوراک در آفریقای جنوبی''. تهران: نشر علمی.
# جویس، پیتر (۱۳۹۰). ''آیین‌ها و سنت‌های آفریقای     جنوبی''. ترجمه فارسی. تهران: نشر فرهنگ.
# Hammond-Tooke, D. (1993). ''The Roots of Black South     Africa''. Johannesburg: Jonathan Ball.
# Ngubane, H. (1977). ''Body and Mind in Zulu Medicine''.     London: Academic Press.
# مجیدپور، محمد (۱۳۹۰). ''باورها     و آیین‌های عامه در آفریقا''. تهران:     پژوهشگاه فرهنگ.
# Mbiti, J. (1990). ''African Religions and Philosophy''.     Oxford: Heinemann.
# Vincent, L. (2008). ''Boys Will Be Boys: Traditional     Xhosa Male Circumcision, HIV and Sexual Socialisation in Contemporary     South Africa''. Culture, Health & Sexuality, 10(5).
# BBC News (2014). ''South Africa: First Successful     Penis Transplant''.
# Comaroff, J. & Comaroff, J. (1991). ''Of     Revelation and Revolution: Christianity, Colonialism, and Consciousness in     South Africa''. Chicago: University of Chicago Press.
# Mandela, N. (1994). ''Long Walk to Freedom''.     London: Little, Brown.
# Holtzman, J. (2009). ''Uncertain Tastes: Memory,     Ambivalence, and the Politics of Eating in South Africa''. Berkeley:     University of California Press.

----

= 2)  سبک گذراندن اوقات فراغت در آفریقای جنوبی =
'''۱. جایگاه حیوانات در فرهنگ و سرگرمی'''

در فرهنگ آفریقای جنوبی، حیوانات نه‌تنها بخشی از طبیعت، بلکه شخصیت‌هایی نمادین در ادبیات شفاهی و سرگرمی‌های عامه‌اند:

* '''خرگوش''': در حالی‌که در بسیاری از فرهنگ‌ها روباه نماد حیله‌گری     است، در فرهنگ بانتو این نقش به خرگوش داده شده است. قصه‌های خرگوش حیله‌گر (Trickster Hare) هنوز در میان کودکان روایت می‌شود [1].
* '''آفتاب‌پرست''': در اسطوره‌های بانتو، پیام‌آور مرگ است؛ زیرا پیام خدا را     بسیار کند به انسان‌ها رساند و باعث شد مرگ وارد جهان شود [2].
* '''مار     و افعی''': در افسانه‌ها نماد قدرت، خطر و     میانجی‌گری میان جهان انسان‌ها و نیروهای ماورایی‌اند.
* '''پلنگ     و ببر''': منشأ قدرت و شکوه‌اند. زولوها و     برخی قبایل دیگر از پوست این حیوانات در آیین‌ها و حتی در پوشاک آیینی     استفاده می‌کنند [3].

این نگاه نمادین به حیوانات، در '''قصه‌گویی، نمایش‌های آیینی و حتی بازی‌های کودکان''' بازتاب یافته و بخشی از اوقات فراغت سنتی مردم را شکل داده است.

'''۲. سرگرمی‌های سنتی و آیینی'''

* '''مسابقه     گاودوانی''': یکی     از مهم‌ترین سرگرمی‌های تفننی در میان قبایل مختلف است که علاوه بر جنبه     ورزشی، نوعی نمایش قدرت و مهارت نیز محسوب می‌شود [4].
* '''رقص‌های     سنتی''': 
** در      قبیله خوسا، صدای طبل و سازهای کوبه‌ای اهمیت ویژه‌ای دارد.
** '''رقص      مبارزه با چوب''': نوعی      رقص-ورزش است که جنبه نمایشی و رزمی دارد و در میان جوانان محبوب است.
** '''رقص      لرزش (Shake Dance)''':      با حرکات هم‌زمان پا و بازو      اجرا می‌شود و گروه رقصنده را در هماهنگی کامل غرق می‌کند [5].
* '''قصه‌گویی     شفاهی''': شب‌نشینی‌های قبیله‌ای همراه با     روایت افسانه‌ها و مثل‌ها، یکی از مهم‌ترین اشکال گذران فراغت سنتی است.

'''۳. موسیقی و هنرهای نمایشی'''

موسیقی در آفریقای جنوبی هم سرگرمی است و هم ابزار هویت‌سازی.

* '''موسیقی     سنتی''': بر پایه سازهای کوبه‌ای (طبل،     درام، ماریمبا) و آوازهای گروهی است.
* '''موسیقی     مدرن''': ژانرهایی چون جاز آفریقایی،     کوایتو (Kwaito) و هیپ‌هاپ بومی در دهه‌های اخیر     محبوب شده‌اند. کوایتو به‌ویژه در ژوهانسبورگ پس از پایان آپارتاید به صدای     نسل جوان تبدیل شد [6].
* '''رقص     و موسیقی در آیین‌ها''': در     مراسم ازدواج، بلوغ و حتی سوگواری، موسیقی و رقص نقش محوری دارند.

'''۴. سینما و رسانه'''

سینما در آفریقای جنوبی محبوب‌ترین وسیله گذران اوقات فراغت است.

* نخستین     نمایش فیلم در این کشور به سال ۱۸۹۹     و زمان جنگ انگلیسی‌ها با بوئرها بازمی‌گردد [7].
* آفریقای     جنوبی از نخستین کشورهای آفریقایی بود که سینما به آن راه یافت.
* در     دوران آپارتاید، سینما بیشتر به بازتاب تبعیض نژادی و زندگی سیاهان اختصاص     داشت.
* پس از ۱۹۹۴، سینما به ابزاری برای بازسازی     هویت ملی و روایت داستان‌های بومی تبدیل شد. فیلم‌هایی چون ''Tsotsi'' (برنده اسکار ۲۰۰۵) نمونه‌ای     از این جریان‌اند [8].

'''۵. ورزش و فعالیت‌های مدرن'''

* '''فوتبال''': پرطرفدارترین ورزش در میان سیاه‌پوستان. جام جهانی ۲۰۱۰ آفریقای جنوبی نقطه عطفی در     تاریخ ورزش این کشور بود.
* '''راگبی''': محبوب سفیدپوستان آفریکانس؛ تیم ملی «اسپرینگ‌بوکز» نماد     غرور ملی است. پیروزی در جام جهانی ۱۹۹۵     با حمایت نلسون ماندلا به نماد آشتی ملی تبدیل شد [9].
* '''کریکت''': ورزشی محبوب میان انگلیسی‌تبارها.
* '''دوچرخه‌سواری،     دو و میدانی و شنا'''     نیز در شهرها رواج دارد.

'''۶. اوقات فراغت شهری و مدرن'''

* '''مراکز     خرید و کافه‌ها''': در     شهرهایی چون کیپ‌تاون و ژوهانسبورگ، گذران اوقات فراغت در مراکز خرید، کافه‌ها     و رستوران‌ها رایج است.
* '''گردشگری     داخلی''': سفر به پارک‌های ملی (مانند پارک     کروگر) و سواحل اقیانوس اطلس و هند، بخشی از سبک زندگی طبقات متوسط است.
* '''فستیوال‌ها''': جشنواره‌های موسیقی جاز کیپ‌تاون، جشنواره ملی هنر     گراهامستاون و کارناوال‌های محلی، از مهم‌ترین رویدادهای فرهنگی‌اند [10].

'''۷. جمع‌بندی'''

سبک گذراندن اوقات فراغت در آفریقای جنوبی ترکیبی از '''سنت و مدرنیته''' است. از یک‌سو، سرگرمی‌های قبیله‌ای مانند رقص، قصه‌گویی و مسابقه گاودوانی هنوز زنده‌اند؛ از سوی دیگر، سینما، موسیقی مدرن، فوتبال و کافه‌نشینی بخشی از زندگی شهری را شکل داده‌اند. این تنوع نشان می‌دهد که اوقات فراغت در آفریقای جنوبی نه‌تنها وسیله‌ای برای سرگرمی، بلکه ابزاری برای '''حفظ هویت فرهنگی، بازسازی اجتماعی پس از آپارتاید، و تعامل با جهان مدرن''' است.


'''جدول مقایسه‌ای: سرگرمی‌های سنتی و مدرن در آفریقای جنوبی'''
{| class="wikitable"
|'''دسته‌بندی'''
|'''سرگرمی‌های   سنتی'''
|'''سرگرمی‌های   مدرن'''
|-
|'''حیوانات و نمادها'''
|قصه‌های خرگوش حیله‌گر، آفتاب‌پرست  پیام‌آور مرگ، پلنگ و ببر به‌عنوان نماد قدرت 
|حیوانات بیشتر در باغ‌وحش‌ها، پارک‌های  ملی (مثل پارک کروگر) و گردشگری حیات‌وحش دیده می‌شوند 
|-
|'''بازی‌ها و ورزش‌ها'''
|مسابقه گاودوانی، رقص مبارزه با  چوب، رقص لرزش 
|فوتبال (محبوب‌ترین ورزش)، راگبی  (نماد ملی سفیدپوستان)، کریکت، دوچرخه‌سواری، شنا 
|-
|'''موسیقی و رقص'''
|آوازهای گروهی، طبل و سازهای کوبه‌ای،  رقص‌های آیینی در مراسم ازدواج و بلوغ 
|موسیقی جاز آفریقایی، کوایتو (Kwaito)،  هیپ‌هاپ بومی، کنسرت‌ها و فستیوال‌های موسیقی 
|-
|'''هنر و روایت'''
|قصه‌گویی شفاهی در شب‌نشینی‌های  قبیله‌ای، افسانه‌های بانتو 
|سینما (از ۱۸۹۹ تاکنون)، فیلم‌های پساآپارتاید مثل  ''Tsotsi''، سریال‌های تلویزیونی 
|-
|'''محیط و فضا'''
|میدان‌های قبیله‌ای، فضای باز، جمع‌های  خانوادگی و قبیله‌ای 
|مراکز خرید، کافه‌ها، رستوران‌ها،  سالن‌های سینما و استادیوم‌ها 
|-
|'''کارکرد اجتماعی'''
|تقویت هویت قبیله‌ای، انتقال ارزش‌ها  و باورها، پیوند با طبیعت 
|سرگرمی فردی و جمعی، تعامل با فرهنگ  جهانی، بازسازی هویت ملی پس از آپارتاید 
|}


'''جمع‌بندی'''

این جدول نشان می‌دهد که اوقات فراغت در آفریقای جنوبی همزمان دو بُعد دارد:

* '''سنتی''': ریشه‌دار در اسطوره‌ها، آیین‌ها و هویت قبیله‌ای.
* '''مدرن''': متأثر از جهانی‌شدن، رسانه‌ها و ورزش‌های بین‌المللی.

این هم‌زیستی سنت و مدرنیته، یکی از ویژگی‌های منحصربه‌فرد فرهنگ فراغتی در آفریقای جنوبی است.

# Hammond-Tooke, D. (1993). ''The Roots of Black South     Africa''. Johannesburg: Jonathan Ball.
# Mbiti, J. (1990). ''African Religions and Philosophy''.     Oxford: Heinemann.
# جویس، پیتر (۱۳۹۰). ''آیین‌ها و سنت‌های آفریقای     جنوبی''. ترجمه فارسی. تهران: نشر فرهنگ.
# مجیدپور، محمد (۱۳۹۰). ''باورها     و آیین‌های عامه در آفریقا''. تهران:     پژوهشگاه فرهنگ.
# Nauright, J. (1997). ''Sport, Cultures and Identities     in South Africa''. London: Leicester University Press.
# Erlmann, V. (1996). ''Nightsong: Performance, Power,     and Practice in South Africa''. Chicago: University of Chicago Press.
# Coplan, D. (2008). ''In Township Tonight!: South     Africa’s Black City Music and Theatre''. Chicago: University of Chicago     Press.
# Maingard, J. (2007). ''South African National Cinema''.     London: Routledge.
# Allen, L. (2004). ''Music and Politics in South Africa''.     Bloomington: Indiana University Press.



= 3)  سبک پوشش و پوشاک در آفریقای جنوبی =
'''۱'''. تنوع قومی و فرهنگی

آفریقای جنوبی به‌عنوان «ملت رنگین‌کمان»، مجموعه‌ای از اقوام و نژادهای گوناگون را در خود جای داده است. این تنوع قومی در پوشاک نیز بازتاب یافته و هر گروه علاوه بر لباس‌های عمومی، پوشش‌های سنتی خاص خود را دارد. زولوها با نیم‌تنه‌های پوست‌پلنگی و دامن‌های کوتاه شناخته می‌شوند؛ خوساها لباس‌های کتانی رنگارنگ با منجوق‌دوزی‌های متنوع دارند؛ سفیدپوستان سبک پوشاک اروپایی (هلندی، آلمانی و انگلیسی) را دنبال می‌کنند؛ و هندی‌تبارها و مالایی‌ها نیز لباس‌های سنتی خود را حفظ کرده‌اند [1].

'''۲'''. پوشاک سنتی و نمادین

* '''زولوها''': پوشاک شامل پوست حیوانات (به‌ویژه پلنگ برای رؤسای     قبیله)، دامن‌های کوتاه، نیم‌تنه‌ها و زیورآلات منجوقی است. رنگ‌ها حامل پیام‌های     اجتماعی‌اند: سرخ (عشق یا غم)، زرد (ثروت)، آبی (تفکر). مردان مجرد موهای خود     را ارغوانی می‌کنند و متأهلان حلقه‌ای بر سر می‌گذارند [1].
* '''خوساها''': لباس‌ها علاوه بر کارکرد پوششی، کارکرد نمادین دارند. رنگ     شال‌ها و روسری‌ها وضعیت اجتماعی زنان (تجرد، تأهل، تولد فرزند) را نشان می‌دهد.     نیم‌تنه‌های اخری‌رنگ و منجوق‌دوزی‌های متنوع از ویژگی‌های بارز این قوم است.     زنان متأهل دامن‌های بلند مشکی با پیش‌بند سفید می‌پوشند، در حالی‌که زنان     مجرد همان پوشش را با تغییر در بخش بالاتنه استفاده می‌کنند [1].
* '''ب‌هاکا''': زنان متأهل پوشش منجوق‌دوزی‌شده بر روی زیردامنی بلند     دارند. موها با روغن و رنگ اخری به‌صورت چتری تا جلوی چشم کشیده می‌شود و با     پارچه بسته می‌گردد. کلاه منجوق‌دوزی‌شده نیز تکمیل‌کننده پوشش است [2].
* '''سوتوها''': پتوی باسوتو (Basuto Blanket) نماد     هویت قومی است. رنگ‌ها و طرح‌های آن مراحل زندگی مردان (بلوغ، ازدواج، تولد     فرزند) را بازنمایی می‌کند. کلاه مخروطی سنتی نیز نشانه جایگاه اجتماعی و     ثروت است [2].

'''۳'''. پوشاک در زندگی روزمره و رسمی

در محیط‌های رسمی، استفاده از کت‌وشلوار و کراوات چندان متداول نیست. رهبران سیاسی همچون نلسون ماندلا لباس‌های راحت و رنگین را ترجیح می‌دادند. در میان جوانان، شلوار جین، کفش کتانی و تی‌شرت رواج دارد. در گذشته، مردان از کلاه، جلیقه و جوراب‌های بلند استفاده می‌کردند و زنان لباس‌های بلند با روبان‌های رنگی می‌پوشیدند. این پوشاک در مراسم رقص سنتی «ولکس‌پله» نیز کاربرد داشت [1].

'''۴'''. صنایع‌دستی و تزئینات

* کیسه‌های     بزرگ منجوق‌دوزی‌شده برای نگهداری چپق و انفیه‌دان.
* لباس‌های     دوران بلوغ نوجوانان با رمزگان خاص (رنگ خاکستری یا سفید با حاشیه‌های پررنگ).
* پیش‌بندهای     بارداری از پوست بز کوهی، تزئین‌شده با فلزات کوچک، برای انتقال ویژگی‌های     حیوان به نوزاد.
* زیورآلات     منجوقی با طرح‌های پیچیده که جایگاه اجتماعی را نشان می‌دهند [2].

'''۵'''. باستان‌شناسی و پیشینه تاریخی

کشف قدیمی‌ترین تشک جهان (۷۷ هزار ساله) در سایت سیبودو گیویل نشان می‌دهد که ساکنان اولیه آفریقای جنوبی از گیاهان معطر برای ساخت بستر استفاده می‌کردند. [4]. این تشک‌ها علاوه بر راحتی، خاصیت حشره‌زدایی نیز داشتند و نشان‌دهنده آشنایی انسان‌های اولیه با خواص گیاهان و سازمان‌دهی خانوادگی است. همچنین شواهدی از استفاده از چسب مایع (ترکیب خاک سرخ و رزین) در همان سایت یافت شده است [2].

'''۶'''. نقاب و پوشش بدنی

استفاده از نقاب‌ها و ماسک‌ها در هنر و آیین‌های سنتی جایگاه ویژه‌ای دارد. این نقاب‌ها هم کارکرد استتار و هویت‌پوشانی دارند و هم در برخی قبایل، قداست آیینی یافته‌اند. در نگاه بومی، بدن نه پوشاندنی بلکه مظهر فردیت و نیروهای جادویی است؛ ازاین‌رو برهنگی سنتی در برخی قبایل، برخلاف برداشت مدرن، فاقد قبح اجتماعی یا مذهبی بوده است [3].


'''منابع'''

# جیکی،     محمدرضا (۱۳۸۶). ''فرهنگ و پوشاک در آفریقای جنوبی''. تهران:     نشر علمی.
# جویس،     پیتر (۱۳۹۰). ''آیین‌ها و سنت‌های آفریقای جنوبی''. ترجمه فارسی. تهران: نشر فرهنگ.
# بدونن،     ژان لویی (۱۳۸۲). ''فلسفه نقاب در فرهنگ آفریقا''. تهران:     انتشارات هرمس.
# Sumitra,     S. (2013). ''Archaeological Discoveries in Sibudu Cave''. Boston     University & University of Witwatersrand.


= 4)  سبک تغذیه و خوراک در آفریقای جنوبی =
'''۱'''. تنوع قومی و تأثیرات تاریخی

فرهنگ غذایی آفریقای جنوبی بازتابی از تاریخ پیچیده و تنوع قومی این کشور است. سفیدپوستان مهاجر (هلندی، آلمانی، انگلیسی) ذائقه اروپایی خود را با علاقه به غذاهای دریایی، سیب‌زمینی و گوشت‌های کبابی وارد کردند [1]. هندی‌تبارها و پاکستانی‌ها، با پایبندی به سنت‌های هندی، بیشتر به غذاهای گیاهی و کاری‌های تند گرایش دارند و حتی آداب خاصی مانند غذا خوردن با دست را حفظ کرده‌اند [2]. مالایی‌تبارها نیز با تأکید بر دیدوبازدید خانوادگی، غذاهای خود را بیشتر در جمع‌های کوچک و غیررسمی مصرف می‌کنند [2].

این تنوع قومی باعث شد که آشپزی آفریقای جنوبی به یک '''آشپزی ترکیبی (Fusion Cuisine)''' تبدیل شود؛ جایی که غذاهای اروپایی، آسیایی و آفریقایی در کنار هم قرار گرفتند و هویت غذایی خاصی را شکل دادند.

'''۲'''. گوشت و فرآورده‌های گوشتی

گوشت از عناصر اصلی تغذیه در آفریقای جنوبی است. دسترسی آسان به گوشت آهو، بز کوهی و غزال باعث شده غذاهایی مانند '''انتلوپ جرکی''' (گوشت خشک‌شده و ادویه‌دار) رواج یابد [1]. در ایام خاص مانند کریسمس، غذاهایی چون بوقلمون، اردک، کباب گوشت گاو، گوشت خوک ادویه‌دار و برنج زرد با کشمش و سبزیجات مصرف می‌شود. همچنین خوردن کرم درخت سرخ‌شده در سال نو مرسوم است [2].

از دیگر غذاهای گوشتی می‌توان به '''بوئره‌ورز''' (سوسیس پرادویه)، '''بیلتونگ''' (گوشت خشک‌شده) و '''توماتو بریدی''' (خورشت گوشت با گوجه‌فرنگی) اشاره کرد [3].

'''۳'''. غذاهای سنتی و محلی

* '''بوبوتی (Bobotie)''': غذای     ملی آفریقای جنوبی، ترکیبی از گوشت چرخ‌کرده و تخم‌مرغ.
* '''سوساتی (Sosaties)''': کباب     گوشت با ادویه‌جات آفریقایی.
* '''سموروی (Samoorvis)''': خوراک     ماهی محلی با سبزیجات و حبوبات.
* '''بریانی (Breyani)''': برنج     و گوشت یا مرغ با ادویه‌جات هندی.
* '''بانی     چاو (Bunny Chow)''': نان پرشده با خوراک کاری، غذای محبوب کارگران [3].
* '''پاپ     یا پوتو''': غذای اصلی سیاهان از آرد ذرت.
* '''اماسی''': شیر ترش سنتی.
* '''ماروگو     و ماسونجا''': خوراک‌های     گیاهی و حشرات خوراکی که در روستاها رایج‌اند [3].

این غذاها علاوه بر ارزش تغذیه‌ای، '''نقش هویتی و آیینی''' دارند؛ مثلاً پاپ در بسیاری از مراسم خانوادگی و قبیله‌ای به‌عنوان غذای اصلی سرو می‌شود.

'''۴'''. غذاهای دریایی

به‌سبب موقعیت جغرافیایی میان دو اقیانوس، غذاهای دریایی جایگاه ویژه‌ای دارند. '''کالاماری''' (گوشت هشت‌پا)، '''فیش اند چیپس''' (ماهی و سیب‌زمینی)، انواع میگو، شاه‌میگو و خرچنگ از غذاهای پرطرفدار هستند. در رستوران‌ها معمولاً پس از صرف غذا، شکلات نعناع برای رفع نفخ ناشی از غذاهای دریایی ارائه می‌شود [4].

'''۵'''. غذاهای مشهور و مدرن

از غذاهای شناخته‌شده می‌توان به '''برافلیس، پوتجیکوس، بوئره‌ورز، بوبوتی، ماروگو، ماسونجا، گتسبی، توماتو بریدی و کوک سیسترز''' اشاره کرد. کباب سنتی '''برآی (Braai)''' نیز به‌ویژه در تعطیلات آخر هفته رواج دارد [3].

در شهرهای بزرگ، رستوران‌های بین‌المللی (مک‌دونالدز، کی‌اف‌سی، ناندوز و …) حضور پررنگی دارند. ناندوز که اصالتاً آفریقای جنوبی است، مرغ ادویه‌دار با سس پرتغالی سرو می‌کند [5].

'''۶'''. لایه‌ی اجتماعی و طبقاتی

* غذاهایی     مانند '''بانی‌چاو''' غذای طبقات کارگر محسوب می‌شوند.
* غذاهای     دریایی و رستوران‌های بین‌المللی بیشتر در دسترس طبقات متوسط و مرفه‌اند.
* در     روستاها، غذاهای سنتی مانند پاپ و اماسی همچنان غالب‌اند.

'''۷'''. شباهت‌ها با غذاهای ایرانی

در برخی قبایل مانند سوتو و خوسا، غذاهایی مشابه «کله‌پاچه»، «سیرابی» و حتی نوعی «فسنجان» با گردوهای محلی (وال‌نات و ماکادامیا) یافت می‌شود [2].

'''۸'''. آشپزی و کتاب‌های آشپزی

۸۰ درصد رستوران‌ها توسط خارجی‌ها اداره می‌شوند. انتشار کتاب آشپزی در این کشور نادر است. یکی از نمونه‌های مهم، کتاب '''ژولیسوا دوئیایا''' (آشپز خصوصی نلسون ماندلا) در سال ۲۰۱۱ است که شامل ۶۲ غذای سنتی مورد علاقه ماندلا بود. او از علاقه ماندلا به سوپ شیر «آمبوکوکو» یاد کرده است [6].

'''۹'''. نوشیدنی‌ها

* '''چای     قرمز''': برای کاهش وزن و هضم غذاهای چرب.
* '''رویباس (Rooibos)''': چای     گیاهی بومی کوه‌های سدربرگ، بسیار پرطرفدار.
* '''چای     ترش''': محبوب‌تر از چای سبز در میان     مردم.
* '''راسک''': نان شیرینی خشک که همراه چای یا قهوه مصرف می‌شود.
* '''اوموبو''': نوشیدنی محلی شبیه دوغ، امروزه در طعم‌های مختلف عرضه می‌شود [7].

== 10.جمع‌بندی ==
فرهنگ تغذیه و خوراک در آفریقای جنوبی بازتابی از '''تنوع قومی، تاریخی و جغرافیایی''' این کشور است. از یک‌سو، میراث اروپایی‌ها (گوشت، سیب‌زمینی، شیرینی‌ها و غذاهای دریایی) و از سوی دیگر، سنت‌های هندی و مالایی (کاری‌ها، نان‌ها، غذاهای گیاهی) و نیز خوراک‌های بومی آفریقایی (پاپ، اماسی، ماروگو، ماسونجا) در کنار هم قرار گرفته‌اند و یک '''هویت غذایی ترکیبی''' را شکل داده‌اند.

غذا در این کشور تنها یک نیاز زیستی نیست، بلکه '''نقش اجتماعی و آیینی''' دارد: از بانی‌چاو به‌عنوان غذای کارگران تا برآی (کباب آخر هفته) به‌عنوان نماد همبستگی خانوادگی و ملی. حتی نوشیدنی‌هایی مانند رویباس و چای قرمز، علاوه بر ارزش تغذیه‌ای، بخشی از هویت فرهنگی مردم را بازتاب می‌دهند.

در عین حال، '''تفاوت طبقاتی و شهری–روستایی''' در الگوهای غذایی آشکار است: طبقات مرفه بیشتر به غذاهای بین‌المللی و دریایی گرایش دارند، در حالی‌که روستاییان همچنان به غذاهای سنتی و ساده پایبندند. حضور رستوران‌های زنجیره‌ای جهانی و برندهایی مانند ناندوز نیز نشان‌دهنده‌ی پیوند میان '''جهانی‌شدن و بومی‌گرایی''' در عرصه خوراک است.

به‌طور کلی، آشپزی آفریقای جنوبی را می‌توان نمونه‌ای از '''هم‌زیستی فرهنگی''' دانست؛ جایی که طعم‌ها و سنت‌های گوناگون نه‌تنها در کنار هم قرار گرفته‌اند، بلکه هویتی تازه و چندلایه ساخته‌اند که هم ریشه در گذشته دارد و هم با 

'''منابع'''

# جیکی،     محمدرضا (۱۳۸۶). ''فرهنگ و پوشاک و خوراک در آفریقای جنوبی''. تهران: نشر علمی.
# جویس،     پیتر (۱۳۹۰). ''آیین‌ها و سنت‌های آفریقای جنوبی''. ترجمه فارسی. تهران: نشر فرهنگ.
# Pinchuck,     T. (2012). ''South Africa Handbook''. London: Footprint Travel Guides.
# Van     Wyk, B. (2005). ''Food Plants of South Africa''. Pretoria: Briza     Publications.
# Crush,     J. & McDonald, D. (2002). ''Transnationalism and South African     Cuisine''. Cape Town: Idasa.
# Dweba,     T. (2011). ''Hunger for Freedom: The Story of Food in the Life of Nelson     Mandela''. Johannesburg: Jacana Media.
# Smith,     N. (2014). ''Rooibos: An African Tea’s Global Journey''. Cape Town: UCT     Press.
# Holtzman,     J. (2009). ''Uncertain Tastes: Memory, Ambivalence, and the Politics of     Eating in South Africa''. Berkeley: University of California Press.
# McNeill,     F. (2017). ''South African Gastronomy: History and Identity''. Cape     Town: Human & Rousseau.


= 5)  رسانه‌ها و سبک زندگی در آفریقای جنوبی =
'''۱. پیشینه و جایگاه رسانه‌ها'''

آفریقای جنوبی از دیرباز به عنوان یکی از پیشرفته‌ترین نظام‌های رسانه‌ای قاره آفریقا شناخته می‌شود. ساختار رسانه‌ای این کشور محصول تعامل پیچیده‌ای از تاریخ استعماری، سیاست آپارتاید، و تحولات دموکراتیک پس از سال ۱۹۹۴ است. رسانه‌ها نه تنها ابزار اطلاع‌رسانی بلکه وسیله‌ای برای بازنمایی هویت فرهنگی و تأثیرگذاری بر سبک زندگی مردم بوده‌اند [1].

'''۱.۱ رسانه‌های چاپی'''

رسانه‌های چاپی در آفریقای جنوبی از قرن نوزدهم آغاز شد و نقش مهمی در شکل‌دهی به افکار عمومی و جریان‌های سیاسی ایفا کردند. روزنامه‌هایی مانند ''Cape Times'' (تأسیس ۱۸۷۶) و ''The Star'' (تأسیس ۱۸۸۷) از قدیمی‌ترین نشریات کشور هستند که تا امروز فعال باقی مانده‌اند [1]. این رسانه‌ها در دوران استعمار و آپارتاید بیشتر در خدمت طبقه سفیدپوست بودند و بازتاب‌دهنده سیاست‌های حاکمیت و هژمونی فرهنگی آن دوره بودند. با گذر زمان، به‌ویژه پس از دموکراسی، روزنامه‌ها و مجلات به سمت بازتاب طیف‌های مختلف اجتماعی حرکت کردند و تلاش کردند صدای اقلیت‌ها و گروه‌های تاریخی تحت ستم را نیز بازتاب دهند.

'''۱.۲ رادیو'''

رادیو به عنوان اولین رسانه جمعی پرمخاطب در آفریقای جنوبی از دهه ۱۹۲۰ شکل گرفت [2]. در دوران آپارتاید، این رسانه عمدتاً به ابزاری برای تبلیغات حکومتی و بازتولید سیاست‌های تبعیض‌آمیز تبدیل شد و محتوای آن محدود به ترویج ایدئولوژی سفیدپوست بود. با پایان آپارتاید و آغاز دموکراسی، رادیو نقش مهمی در ارتقای چندزبانی و تنوع فرهنگی یافت؛ شبکه‌های رادیویی جدید برنامه‌هایی به زبان‌های مختلف بومی مانند زولو، خوسا، آفریکانس و انگلیسی تولید کردند تا بازتابی از ترکیب جمعیتی متنوع کشور ارائه دهند [5].

'''۱.۳ تلویزیون'''

تلویزیون در آفریقای جنوبی نسبتاً دیر آغاز شد و اولین شبکه رسمی در سال ۱۹۷۶ راه‌اندازی شد [3]. در دوران آپارتاید، محتوای تلویزیونی تحت کنترل شدید دولت قرار داشت و بیشتر بازتاب‌دهنده دیدگاه‌های رسمی و محدودیت‌های فرهنگی بود. پس از ۱۹۹۴، شبکه‌های خصوصی و چندزبانه رشد یافتند و تلویزیون به بستری برای ترویج آشتی ملی، تنوع فرهنگی و بازسازی هویت جمعی تبدیل شد.

'''۱.۴ رسانه‌های دیجیتال'''

در دهه‌های اخیر، رسانه‌های دیجیتال و شبکه‌های اجتماعی به بخش جدایی‌ناپذیر سبک زندگی جوانان تبدیل شده‌اند. پلتفرم‌هایی مانند فیسبوک، توییتر، اینستاگرام و تیک‌تاک نه تنها برای سرگرمی، بلکه برای بازنمایی هویت، فعالیت اجتماعی و مشارکت در مباحث سیاسی و فرهنگی استفاده می‌شوند. این رسانه‌ها به ویژه در بین نسل جوان، ابزار شکل‌دهنده نگرش‌ها و سبک زندگی مدرن هستند و مرزهای سنتی رسانه‌ای را بازتعریف کرده‌اند [2][4].


'''۲. رسانه‌ها و هویت فرهنگی'''

رسانه‌ها در آفریقای جنوبی همواره عرصه‌ای برای '''کشمکش هویت''' بوده‌اند. این کشمکش در طول تاریخ، از دوران استعمار و آپارتاید تا عصر دموکراسی، بازتابی از تنوع فرهنگی و اجتماعی کشور است.

'''۲.۱ دوران آپارتاید'''

در دوران آپارتاید، رسانه‌ها عمدتاً در خدمت گروه سفیدپوست و ایدئولوژی تبعیض نژادی بودند. بسیاری از روزنامه‌ها و شبکه‌های رادیویی محتوای محدود و یک‌جانبه تولید می‌کردند و صدای سیاه‌پوستان و اقلیت‌ها به ندرت شنیده می‌شد [4]. این محدودیت باعث شد رسانه‌ها به یکی از ابزارهای بازتولید هژمونی فرهنگی تبدیل شوند و کنترل بر تصویر هویت جمعی را در دست داشته باشند.

'''۲.۲ دوران پساآپارتاید'''

پس از سال ۱۹۹۴، رسانه‌ها نقشی مهم در بازنمایی '''هویت متنوع و چندلایه آفریقای جنوبی''' پیدا کردند. روزنامه‌ها، تلویزیون و رادیو به بستری برای بازتاب صدای اقلیت‌ها، مسائل اجتماعی و فرهنگی تبدیل شدند. سینما و تلویزیون به موضوعاتی چون آشتی ملی، نابرابری اجتماعی و بازسازی فرهنگی پرداختند [4][6]. این بازتاب باعث شد رسانه‌ها به جای ابزار سرکوب، وسیله‌ای برای گفت‌وگو و همبستگی اجتماعی شوند.

'''۲.۳ رسانه و بازنمایی هنری'''

رسانه‌های تصویری، به ویژه سینما، نقش کلیدی در شکل‌دهی هویت فرهنگی ایفا می‌کنند. فیلم‌هایی مانند ''Tsotsi'' (۲۰۰۵) و ''Yesterday'' (۲۰۰۴) داستان‌های زندگی اقشار محروم را بازتاب می‌دهند و به بررسی موضوعاتی چون فقر، خشونت و امید می‌پردازند [6]. موسیقی نیز از طریق رادیو و تلویزیون به بازنمایی هویت فرهنگی کمک می‌کند؛ سبک‌های موسیقی مانند کوایتو، جاز آفریقایی و هیپ‌هاپ بومی به بخش جدایی‌ناپذیر سبک زندگی جوانان تبدیل شده‌اند [5].


'''۳. سبک زندگی رسانه‌ای'''

سبک زندگی رسانه‌ای در آفریقای جنوبی ترکیبی از '''رسانه‌های سنتی و مدرن''' است و مصرف رسانه‌ای مردم تحت تأثیر عوامل فرهنگی، زبانی و اجتماعی قرار دارد.

'''۳.۱ مصرف رسانه‌ای'''

مردم آفریقای جنوبی همزمان به مصرف رسانه‌های چاپی، رادیو، تلویزیون و شبکه‌های اجتماعی می‌پردازند. تحلیل‌های آماری نشان می‌دهد که هنوز رادیو و تلویزیون سنتی سهم قابل توجهی در زندگی روزمره دارند، اما رسانه‌های دیجیتال به‌ویژه میان نسل جوان در حال پیشی گرفتن هستند [2][5].

'''۳.۲ زبان و رسانه'''

وجود ۱۱ زبان رسمی در آفریقای جنوبی باعث شده رسانه‌ها به شکل گسترده‌ای چندزبانه باشند. رادیوهای محلی برنامه‌های خود را به زبان‌های زولو، خوسا، آفریکانس و انگلیسی تولید می‌کنند و تلویزیون نیز برنامه‌های خبری و سرگرمی چندزبانه ارائه می‌دهد [5]. این تنوع زبانی نه تنها وسیله‌ای برای اطلاع‌رسانی است، بلکه هویت فرهنگی گروه‌های مختلف را نیز بازتاب می‌دهد.

'''۳.۳ موسیقی و رسانه'''

موسیقی نقش حیاتی در سبک زندگی رسانه‌ای دارد. رادیو و تلویزیون بستر پخش موسیقی کوایتو، جاز آفریقایی، هیپ‌هاپ بومی و سبک‌های معاصر را فراهم می‌کنند و این موسیقی‌ها با روایت داستان‌های اجتماعی و تاریخی، هویت جوانان و نگرش فرهنگی آن‌ها را شکل می‌دهند [5][6].

'''۳.۴ تعامل با رسانه‌های دیجیتال'''

شبکه‌های اجتماعی باعث شده سبک زندگی رسانه‌ای به صورت تعاملی شود. جوانان نه تنها مصرف‌کننده محتوا هستند، بلکه تولیدکننده و بازنشر‌دهنده آن نیز می‌باشند. این تعامل، بازنمایی هویت فردی و جمعی و مشارکت در گفت‌وگوهای اجتماعی را تقویت می‌کند.


'''۴. رسانه‌ها و اوقات فراغت'''

رسانه‌ها بخش مهمی از '''اوقات فراغت و سرگرمی''' مردم آفریقای جنوبی را تشکیل می‌دهند.

'''۴.۱ سینما'''

سینما در آفریقای جنوبی از سال ۱۸۹۹ شکل گرفت و طی بیش از یک قرن، تحولات اجتماعی و سیاسی کشور را بازتاب داده است [6]. فیلم‌های پساآپارتاید مانند ''Tsotsi'' و ''Yesterday'' نه تنها در سطح ملی بلکه در سطح بین‌المللی نیز شناخته شدند و جوایز متعددی کسب کردند. این آثار با پرداختن به موضوعاتی چون فقر، خشونت، آشتی و امید، نقش مهمی در سرگرمی و آموزش اجتماعی ایفا می‌کنند.

'''۴.۲ تلویزیون'''

تلویزیون به ویژه از طریق سریال‌های خانوادگی، اجتماعی و مستند، بخش عمده‌ای از اوقات فراغت مردم را اشغال می‌کند. برنامه‌های تلویزیونی به بررسی مسائل هویت، تنوع فرهنگی و عدالت اجتماعی می‌پردازند و همزمان سرگرمی و آموزش را با هم ترکیب می‌کنند [3][4].

'''۴.۳ شبکه‌های اجتماعی'''

امروزه بخش قابل توجهی از اوقات فراغت جوانان به شبکه‌های اجتماعی اختصاص دارد. استفاده از فیسبوک، اینستاگرام، تیک‌تاک و توییتر نه تنها برای سرگرمی، بلکه برای تعامل اجتماعی، تولید محتوا و مشارکت در مباحث فرهنگی و سیاسی استفاده می‌شود. این روند نشان‌دهنده '''پیوستگی رسانه و زندگی روزمره''' و اهمیت رسانه‌های دیجیتال در سبک زندگی معاصر است [2][4].


'''۵. رسانه‌ها و سیاست اجتماعی'''

رسانه‌ها در آفریقای جنوبی نقش مهمی در '''آگاهی‌بخشی اجتماعی و سیاست عمومی''' دارند.

'''۵.۱ آموزش و سلامت عمومی'''

رسانه‌ها ابزار مؤثری در مبارزه با بیماری‌ها، به ویژه ایدز و سایر بیماری‌های واگیردار بوده‌اند. کمپین‌های رادیویی، تلویزیونی و دیجیتال به آموزش جامعه در زمینه پیشگیری، درمان و کاهش تبعیض مرتبط با این بیماری‌ها کمک کرده‌اند [7].

'''۵.۲ حقوق شهروندی و عدالت اجتماعی'''

رسانه‌ها به عنوان بستر اطلاع‌رسانی و نقد اجتماعی، آموزش درباره حقوق شهروندی و ترویج مشارکت دموکراتیک را ممکن ساخته‌اند. روزنامه‌ها، تلویزیون و شبکه‌های اجتماعی مسائل نژادی، جنسیتی و اقتصادی را بازتاب می‌دهند و زمینه گفت‌وگو و آگاهی‌بخشی عمومی را فراهم می‌کنند [7].

'''۵.۳ نقش رسانه در همبستگی ملی'''

پس از دوران آپارتاید، رسانه‌ها به ابزار بازسازی اجتماعی و آشتی ملی تبدیل شدند. بازنمایی هویت‌های متنوع، تبلیغ ارزش‌های مشترک و پوشش مسائل محلی و ملی، رسانه‌ها را به عامل کلیدی در تقویت همبستگی اجتماعی و شکل‌دهی به هویت جمعی تبدیل کرده است [4][6].


'''۶. جمع‌بندی'''

رسانه‌ها در آفریقای جنوبی تنها ابزار اطلاع‌رسانی نیستند؛ آن‌ها بخش جدایی‌ناپذیر '''سبک زندگی و هویت فرهنگی''' مردم هستند. از رادیوهای محلی و روزنامه‌ها گرفته تا تلویزیون و شبکه‌های اجتماعی، رسانه‌ها هم سرگرمی فراهم می‌کنند، هم هویت فرهنگی می‌سازند، و هم بستری برای گفت‌وگو درباره عدالت اجتماعی و آینده کشور هستند. این تنوع رسانه‌ای، بازتابی از ترکیب جمعیتی، تنوع زبانی و تحولات تاریخی است و نشان می‌دهد رسانه‌ها چگونه می‌توانند همزمان نقش آموزشی، سرگرمی و بازتولید هویت اجتماعی را ایفا کنند [1][2][3][4][5][6][7].


'''منابع'''

# Tomaselli, K. (2006). ''Encountering Modernity:     Twentieth Century South African Cinemas''. Pretoria: UNISA Press.
# Jansen, B. (2009). ''Broadcasting in South Africa:     From Apartheid to Democracy''. Cape Town: HSRC Press.
# Kruger, L. (1999). ''The Drama of South Africa: Plays,     Pageants and Publics since 1910''. London: Routledge.
# Maingard, J. (2007). ''South African National Cinema''.     London: Routledge.
# جویس، پیتر (۱۳۹۰). ''آیین‌ها و سنت‌های آفریقای     جنوبی''. ترجمه فارسی. تهران: نشر فرهنگ.
# Botha, M. (2012). ''South African Cinema 1896–2010''.     Bristol: Intellect Books.
# Wasserman, H. (2010). ''Tabloid Journalism in South     Africa: True Story!''. Bloomington: Indiana University Press.

----'''رویدادهای شاخص مرتبط با سبک زندگی در آفریقای جنوبی'''

'''۱. مقدمه'''

سبک زندگی مردم آفریقای جنوبی محصولی از تعامل پیچیده عوامل تاریخی، فرهنگی، مذهبی و اقتصادی است. این کشور به دلیل تنوع قومی و زبانی، تجربه تاریخی آپارتاید و گذار به دموکراسی، یک محیط چندلایه و چندصدایی از سبک زندگی دارد. رویدادهای فرهنگی، مذهبی و هنری نقش تعیین‌کننده‌ای در شکل‌دهی به این سبک زندگی ایفا می‌کنند و نشان‌دهنده پیوند میان سنت و مدرنیته، هویت جمعی و ذائقه فرهنگی است [1][2].

در این میان، '''نقش پزشکان سنتی زولو، مراسم و فستیوال‌های شهری، و رویدادهای موسیقایی و هنری''' برجسته است. این رویدادها نه تنها سرگرمی و تفریح فراهم می‌کنند، بلکه به بازنمایی هویت فرهنگی، انتقال ارزش‌ها و آموزش اجتماعی کمک می‌کنند.


'''۲. نقش پزشکان سنتی در سبک زندگی'''

'''۲.۱ سانگوما و اینیانگا'''

در جامعه زولو، پزشکان سنتی به دو دسته تقسیم می‌شوند: '''سانگوما (Sangoma)''' و '''اینیانگا (Inyanga)''' [3]. سانگوماها رهبران مذهبی هستند که از طریق مراسم خلسه، موسیقی و ارتباط با اجداد، نقش هدایت‌کننده در زندگی جمعی مردم دارند. اینیانگاها مانند شمن‌ها (shaman) به درمان طبیعی و طب سنتی می‌پردازند و اغلب به عنوان واسطه‌ای میان انسان و نیروهای ماورایی شناخته می‌شوند.

اعتقاد عمومی بر این است که این پزشکان از قدرت‌های الهی برخوردارند و می‌توانند آینده افراد و جامعه را پیش‌بینی کنند، از جمله محافظت در برابر ارواح شرور. این جایگاه معنوی و اجتماعی، پزشکان سنتی را به یک عنصر جدایی‌ناپذیر در سبک زندگی و تصمیم‌گیری‌های روزمره مردم تبدیل کرده است [3][4].

'''۲.۲ تأثیر بر سبک زندگی و مصرف فرهنگی'''

حضور سانگوماها و اینیانگاها بر انتخاب‌های سبک زندگی، ذائقه فرهنگی و مشارکت در مراسم جمعی تأثیرگذار است. آن‌ها در تنظیم مناسک محلی، انتخاب موسیقی، لباس سنتی و حتی مصرف غذاهای ویژه نقش دارند. این ویژگی‌ها باعث شده که سبک زندگی مردم زولو ترکیبی از باورهای سنتی و عناصر مدرن باشد، به‌ویژه در شهرهای بزرگ مانند ژوهانسبورگ و دوربان [4][5].


'''۳. فستیوال‌ها و رویدادهای شهری'''

'''۳.۱ کارناوال ژوهانسبورگ (Joburg Carnival)'''

کارناوال ژوهانسبورگ هر سال در آغاز سال نو برگزار می‌شود و به مدت یک روز، فرهنگ محلی، موسیقی، رقص و لباس‌های سنتی و معاصر را به نمایش می‌گذارد [5]. این رویداد نماد تنوع فرهنگی شهر و تعامل اقوام مختلف است و تأثیر بسزایی بر هویت جمعی و سبک زندگی شهروندان دارد.

'''۳.۲ رند شو یا نمایشگاه Rand'''

این نمایشگاه که در ماه مارس برگزار می‌شود، بزرگ‌ترین نمایشگاه تجاری و فرهنگی در مرکز نمایشگاه‌های بین‌المللی ژوهانسبورگ است. بیش از ۸۰۰ غرفه در آن شرکت می‌کنند و صنایع دستی، نوآوری‌های هنری و غذاهای محلی و بین‌المللی ارائه می‌شوند. بازدید از این رویداد، فرصتی برای مردم است تا با سبک زندگی متنوع آشنا شوند و انتخاب‌های فرهنگی خود را گسترده‌تر کنند [5][6].

'''۳.۳ جشنواره موسیقی و هنری'''

* '''جشنواره     مای کوک (My Coke)''':     این کنسرت ۱۲ ساعته در ورزشگاه Kenilworth برگزار     می‌شود و بیش از ۲۰     باند موسیقی از سراسر جهان در آن شرکت دارند. این جشنواره نشان‌دهنده تلفیق     موسیقی محلی و جهانی و بازتاب دهنده ذائقه فرهنگی معاصر است.
* '''فستیوال HobbyX''': بزرگ‌ترین     نمایشگاه هنر و صنایع دستی کشور است و در ماه‌های ژوئن و سپتامبر برگزار می‌شود.     این رویداد، هم فرصت اقتصادی و هم بستری برای بازنمایی ذائقه هنری طبقات     مختلف جامعه است.
* '''فستیوال     بین‌المللی فیلم آفریقای جنوبی''': در     ماه آوریل برگزار می‌شود و فیلم‌های محلی و بین‌المللی را به نمایش می‌گذارد،     با تمرکز بر موضوعات اجتماعی، تاریخی و فرهنگی [6][7].
* '''فستیوال     موسیقی جاز''': بیش     از ۱۲ گروه جاز محلی و بین‌المللی در     سه روز آخر ماه اوت اجرا می‌کنند و موسیقی الکترونیک نیز ارائه می‌شود. این     رویداد نشان‌دهنده تلفیق سبک‌های موسیقی سنتی و مدرن و تأثیر بر سبک زندگی     شهری است.

'''۳.۴ جشنواره زنان و نمایش غذا'''

* '''جشنواره     پنج‌روزه زنان''': این     جشنواره هرساله قبل از روز زن برگزار می‌شود و هنرمندان زن را در حوزه‌های     شعر، داستان، رقص، تئاتر، کمدی و عکاسی تقدیر می‌کند. این برنامه، علاوه بر     تأکید بر برابری جنسیتی، هویت فرهنگی زنان و سبک زندگی آنان را بازتاب می‌دهد.
* '''جشنواره     نمایشی غذا و نوشیدنی‌های برتر''': این     رویداد اواسط نوامبر برگزار می‌شود و غذاها و نوشیدنی‌های محلی و بین‌المللی     را به نمایش می‌گذارد، به‌ویژه ذائقه فرهنگی و سبک زندگی غذایی مردم آفریقای     جنوبی را نشان می‌دهد [5][6].


'''۴. ذائقه فرهنگی و طبقات اجتماعی'''

'''۴.۱ نظریه پیر بوردیو'''

مطالعات جامعه‌شناختی نشان می‌دهند که '''ذائقه فرهنگی''' ارتباط مستقیم با طبقه اجتماعی و موقعیت اقتصادی دارد. پیر بوردیو معتقد است که طبقات بالای جامعه ذائقه‌ای «اصیل» و متمایز دارند، در حالی که طبقات متوسط و پایین ذائقه‌ای عامیانه و مصرف‌کننده‌تر دارند [8].

'''۴.۲ تأثیر تغییرات سیاسی و اقتصادی'''

انقلاب سال ۱۹۹۴ و گذار به دموکراسی موجب شد که ذائقه فرهنگی مردم تغییر کند. پیش از انقلاب، دو ذائقه متمایز وجود داشت:

# '''فرهنگ     غربی و مرفه''': ویژه     جامعه سفیدپوست و طبقات بالای اقتصادی،
# '''فرهنگ     کارگری و بومی''': متعلق     به سیاه‌پوستان و طبقات کم‌درآمد.

پس از انقلاب، شکل‌گیری طبقه متوسط جدید و گسترش آموزش و اقتصاد مدرن، باعث شد ذائقه‌های فرهنگی ترکیبی و چندلایه شوند و سبک زندگی مردم از تلفیق سنت و مدرنیته بهره ببرد [9].

'''۴.۳ سه نوع ذائقه فرهنگی'''

طبق تحلیل بوردیو، سه نوع ذائقه فرهنگی در آفریقای جنوبی قابل شناسایی است:

# '''ذائقه     ناب یا اصیل''': مربوط     به طبقه برخوردار، شامل مصرف آثار هنری و فرهنگی خاص و معتبر،
# '''ذائقه     متوسط''': ترکیبی از سنت و مدرنیته، شامل     انتخاب‌های فرهنگی متنوع،
# '''ذائقه     عامیانه''': مربوط به طبقات کارگر، مصرف‌کننده‌تر     و متأثر از رسانه‌های جمعی و فرهنگ عامه [8][9].

این ذائقه‌ها نه تنها بر انتخاب‌های فرهنگی، بلکه بر سبک زندگی، تفریحات، مصرف موسیقی، غذا و حتی پوشش اجتماعی تأثیر می‌گذارند.


'''۵. ارتباط رویدادها و رسانه‌ها با سبک زندگی'''

'''۵.۱ رسانه‌ها و پوشش رویدادها'''

رسانه‌های سنتی و دیجیتال نقش مهمی در اطلاع‌رسانی و بازنمایی رویدادهای فرهنگی و هنری دارند. تلویزیون، رادیو و شبکه‌های اجتماعی، اخبار جشنواره‌ها، کنسرت‌ها و نمایشگاه‌ها را پوشش می‌دهند و باعث می‌شوند سبک زندگی و ذائقه فرهنگی مردم در سطح وسیع‌تر گسترش یابد [2][4].

'''۵.۲ تأثیر متقابل'''

رویدادها سبک زندگی مردم را شکل می‌دهند و از سوی دیگر، ذائقه و انتخاب‌های فرهنگی مردم نیز به طراحی و محتوای رویدادها جهت می‌دهند. به‌عنوان مثال، حضور گسترده جوانان در فستیوال‌های موسیقی و جشنواره‌های غذا باعث شده که این رویدادها به سمت تلفیق سنت و مدرنیته، پذیرش سبک‌های جهانی و حفظ هویت محلی هدایت شوند [5][6].


'''۶. جمع‌بندی'''

رویدادهای شاخص در آفریقای جنوبی، از جشن‌های سنتی و فستیوال‌های مذهبی گرفته تا نمایشگاه‌ها و جشنواره‌های موسیقی و هنر، نقش تعیین‌کننده‌ای در شکل‌دهی سبک زندگی و بازنمایی ذائقه فرهنگی مردم دارند. این رویدادها نه تنها سرگرمی فراهم می‌کنند، بلکه بستر آموزش، تبادل فرهنگی و تقویت هویت جمعی هستند. تأثیر پزشکان سنتی زولو، رسانه‌ها، و تغییرات اجتماعی-اقتصادی بر ذائقه فرهنگی، نشان می‌دهد که سبک زندگی مردم این کشور نتیجه‌ای از تعامل پیچیده تاریخ، فرهنگ، سیاست و اقتصاد است [1][2][3][4][5][6][7][8][9].
----'''منابع'''

# Tomaselli, K. (2006). ''Encountering Modernity:     Twentieth Century South African Cinemas''. Pretoria: UNISA Press.
# Jansen, B. (2009). ''Broadcasting in South Africa:     From Apartheid to Democracy''. Cape Town: HSRC Press.
# Maingard, J. (2007). ''South African National Cinema''.     London: Routledge.
# Botha, M. (2012). ''South African Cinema 1896–2010''.     Bristol: Intellect Books.
# جویس، پیتر (۱۳۹۰). ''آیین‌ها و سنت‌های آفریقای     جنوبی''. ترجمه فارسی. تهران: نشر فرهنگ.
# Wasserman, H. (2010). ''Tabloid Journalism in South     Africa: True Story!''. Bloomington: Indiana University Press.
# Kwon, H. (2007). ''Cultural Taste and Lifestyle in     Contemporary Societies''. Seoul: University Press.
# Bourdieu, P. (1984). ''Distinction: A Social Critique     of the Judgment of Taste''. Cambridge: Harvard University Press.
# موسوی، م. (۱۳۷۸). ''جامعه‌شناسی فرهنگ و ذائقه''.     تهران: نشر دانشگاهی.

----'''سیاست‌ها، قوانین و برنامه‌های کلان مرتبط با سبک زندگی در آفریقای جنوبی'''

'''۱. مقدمه'''

سبک زندگی مردم آفریقای جنوبی نه تنها نتیجه تعامل فرهنگی و تاریخی است، بلکه محصول مجموعه‌ای از سیاست‌ها، قوانین و برنامه‌های کلان دولت و نهادهای مدنی نیز می‌باشد. این کشور، پس از پایان آپارتاید در سال ۱۹۹۴، با هدف ایجاد جامعه‌ای برابر و متنوع، مجموعه‌ای از قوانین و سیاست‌های کلان را به اجرا گذاشته است که زندگی روزمره، ذائقه فرهنگی، تفریحات و حتی رفتارهای مصرفی شهروندان را تحت تأثیر قرار داده‌اند [1][2].

توجه به سیاست‌ها و برنامه‌های کلان، به ویژه در حوزه‌های فرهنگی، آموزشی، بهداشتی و اجتماعی، نشان می‌دهد که دولت آفریقای جنوبی تلاش می‌کند تا سبک زندگی شهروندان را با اهداف توسعه پایدار، برابری اجتماعی و حفاظت از هویت‌های فرهنگی همسو سازد.


'''۲. سیاست‌ها و قوانین فرهنگی'''

'''۲.۱ قانون فرهنگ و هنر'''

قانون فرهنگ و هنر (Cultural and Artistic Act) در آفریقای جنوبی با هدف '''حفظ، ترویج و بازنمایی تنوع فرهنگی''' وضع شده است. این قانون زمینه حمایت مالی و سازمانی از فستیوال‌ها، کارناوال‌ها، نمایشگاه‌ها و تولیدات هنری محلی و ملی را فراهم می‌کند [3].

این سیاست موجب شده که شهروندان از سنین پایین در معرض انواع فعالیت‌های فرهنگی و هنری قرار گیرند و سبک زندگی آن‌ها تحت تأثیر تجربه مستقیم با هنر، موسیقی و ادبیات محلی و بین‌المللی قرار گیرد. این برنامه‌ها همچنین به تقویت ذائقه فرهنگی میان طبقات مختلف اجتماعی کمک می‌کند و تبعیض فرهنگی را کاهش می‌دهد [4].

'''۲.۲ قانون رسانه و اطلاع‌رسانی'''

'''قانون رسانه و اطلاع‌رسانی''' در آفریقای جنوبی با هدف تضمین آزادی رسانه، حمایت از رسانه‌های محلی و تنوع محتوا وضع شده است. این قانون به رسانه‌ها امکان می‌دهد که فستیوال‌ها، کنسرت‌ها و مراسم فرهنگی را پوشش دهند و اطلاعات دقیق و چندصدایی درباره سبک زندگی مردم ارائه کنند [2][5].

این سیاست‌ها موجب شده‌اند که رسانه‌ها نقش مؤثری در '''ترویج سبک زندگی سالم، تنوع فرهنگی و آگاهی اجتماعی''' ایفا کنند. برای مثال، برنامه‌های تلویزیونی و رادیویی که به آموزش سلامت، موسیقی محلی و هنرهای تجسمی می‌پردازند، با حمایت قانونی انتشار می‌یابند و به سبک زندگی مردم جهت می‌دهند.


'''۳. سیاست‌های سلامت و سبک زندگی'''

'''۳.۱ مبارزه با بیماری‌ها'''

دولت آفریقای جنوبی برنامه‌های کلانی برای '''سلامت عمومی و سبک زندگی سالم''' تدوین کرده است. کمپین‌های ملی مبارزه با بیماری‌هایی مانند ایدز، دیابت و بیماری‌های قلبی-عروقی از طریق رسانه‌ها، مدارس و مراکز بهداشتی اجرا می‌شوند [6][7].

این سیاست‌ها شامل آموزش درباره تغذیه سالم، ورزش، ترک دخانیات و پیشگیری از بیماری‌هاست و سبک زندگی مردم را به سمت سلامت و کیفیت زندگی بالاتر هدایت می‌کند. برنامه‌های تلویزیونی، رادیویی و دیجیتال با مشارکت نهادهای غیردولتی و رسانه‌های محلی، رفتارهای مصرفی و تفریحی مردم را نیز تحت تأثیر قرار می‌دهند.

'''۳.۲ حمایت از طب سنتی'''

با توجه به نقش سانگوماها و اینیانگاها در جامعه زولو، دولت آفریقای جنوبی قانونی برای '''حمایت و تنظیم فعالیت‌های پزشکی سنتی''' وضع کرده است [3][4]. این قانون تضمین می‌کند که پزشکان سنتی به شکل قانونی فعالیت کنند و در عین حال، حفاظت از حقوق بیماران و شهروندان فراهم شود.

این سیاست علاوه بر حفظ سنت‌های فرهنگی، موجب شده که سبک زندگی مردم، که ترکیبی از پزشکی مدرن و سنتی است، مشروعیت اجتماعی یابد و با قوانین ملی همسو شود.


'''۴. برنامه‌های آموزشی و فرهنگی کلان'''

'''۴.۱ برنامه‌های مدارس و دانشگاه‌ها'''

دولت آفریقای جنوبی برنامه‌های آموزشی گسترده‌ای برای '''آشنایی با فرهنگ‌های مختلف، هنر، موسیقی و تاریخ محلی''' تدوین کرده است [5][6]. مدارس و دانشگاه‌ها موظف‌اند فعالیت‌های هنری و فرهنگی را در برنامه‌های آموزشی جای دهند و دانش‌آموزان را به مشارکت در فستیوال‌ها و نمایشگاه‌ها تشویق کنند.

این سیاست موجب شکل‌گیری سبک زندگی فرهنگی فعال میان نسل جوان شده است و مشارکت در رویدادهای هنری و فستیوال‌ها را به یک بخش روزمره زندگی تبدیل کرده است.

'''۴.۲ برنامه‌های فرهنگی شهری'''

شهرهای بزرگ مانند ژوهانسبورگ و کیپ‌تاون، با همکاری دولت و نهادهای محلی، برنامه‌های شهری برای '''ترویج فرهنگ، هنر و سبک زندگی سالم''' طراحی می‌کنند. این برنامه‌ها شامل کارناوال‌ها، نمایشگاه‌های صنایع دستی، کنسرت‌های موسیقی، جشنواره‌های غذا و نوشیدنی و فستیوال‌های فیلم است [5][6][7].

این سیاست‌ها باعث شده‌اند که سبک زندگی مردم شهری با تاکید بر تعامل اجتماعی، تجربه فرهنگی و پذیرش تنوع شکل گیرد و نقش شهروندان در بازتولید فرهنگ محلی تقویت شود.


'''۵. سیاست‌های اقتصادی و مصرفی'''

'''۵.۱ حمایت از صنایع خلاق'''

دولت آفریقای جنوبی با ایجاد '''صندوق‌های حمایت از صنایع خلاق و فرهنگی'''، زمینه اشتغال در حوزه موسیقی، سینما، هنرهای تجسمی و صنایع دستی را فراهم کرده است [7][8]. این سیاست‌ها باعث شده که مردم با سبک زندگی فرهنگی و مصرف آثار هنری بیشتر آشنا شوند و ذائقه فرهنگی طبقات مختلف جامعه تغییر کند.

'''۵.۲ توسعه گردشگری فرهنگی'''

برنامه‌های کلان گردشگری با تمرکز بر '''جاذبه‌های فرهنگی، فستیوال‌ها و سنت‌های بومی'''، سبک زندگی مردم را تحت تأثیر قرار می‌دهند. گردشگری باعث شده که ارزش‌های محلی، سنت‌های غذایی، موسیقی و هنرهای نمایشی به یکی از عناصر اصلی سبک زندگی تبدیل شوند و به درآمد و اشتغال فرهنگی کمک کنند [6][8].


'''۶. قوانین مرتبط با غذا، نوشیدنی و سبک زندگی'''

قوانین ملی و شهری در حوزه '''غذا و نوشیدنی'''، از جمله استانداردهای بهداشتی و مجوزهای فروش، تأثیر مستقیمی بر سبک زندگی مردم دارند. فستیوال‌های غذا و نوشیدنی، که به نمایش ذائقه محلی و بین‌المللی می‌پردازند، با حمایت این قوانین برگزار می‌شوند و فرصت تجربه فرهنگی و اجتماعی برای شهروندان فراهم می‌آورند [5][6][7].

این قوانین همچنین زمینه‌ای برای توسعه سبک زندگی سالم، ارتقای تغذیه و حفظ تنوع غذایی ایجاد کرده‌اند.


'''۷. ارتباط سیاست‌ها با ذائقه فرهنگی'''

'''۷.۱ تأثیر طبقات اجتماعی'''

مطالعات نشان می‌دهند که سیاست‌های کلان فرهنگی و اقتصادی بر '''طبقات اجتماعی و ذائقه فرهنگی''' تأثیر مستقیم دارند. طبقات مرفه، با دسترسی به فستیوال‌ها و برنامه‌های هنری، ذائقه اصیل‌تر و متنوع‌تری پیدا می‌کنند، در حالی که طبقات متوسط و کارگر، تحت تأثیر برنامه‌های شهری و رسانه‌های جمعی، ذائقه ترکیبی و عامیانه‌تر دارند [8][9].

'''۷.۲ تلفیق سنت و مدرنیته'''

سیاست‌های فرهنگی و اقتصادی دولت، همراه با برنامه‌های آموزشی و حمایت از طب سنتی، موجب شده سبک زندگی مردم آفریقای جنوبی '''ترکیبی از سنت و مدرنیته''' باشد. مردم همزمان در فستیوال‌های سنتی شرکت می‌کنند، موسیقی مدرن و بین‌المللی مصرف می‌کنند و از برنامه‌های بهداشتی و فرهنگی بهره‌مند می‌شوند. این تلفیق باعث ارتقای کیفیت زندگی و تجربه‌های فرهنگی شده است [1][2][6].


'''۸. جمع‌بندی'''

سیاست‌ها، قوانین و برنامه‌های کلان در آفریقای جنوبی نقش تعیین‌کننده‌ای در شکل‌دهی سبک زندگی مردم دارند. از حمایت از فستیوال‌ها و صنایع خلاق گرفته تا قوانین رسانه‌ای و برنامه‌های سلامت و آموزش، دولت تلاش کرده است تا زندگی روزمره، ذائقه فرهنگی و انتخاب‌های زیبایی‌شناختی شهروندان را هدایت و بازتولید کند.

این اقدامات موجب شده که سبک زندگی مردم، تلفیقی از سنت و مدرنیته، فرهنگ محلی و تأثیرات جهانی باشد. سیاست‌های کلان همچنین باعث افزایش مشارکت اجتماعی، ترویج برابری جنسیتی، حفاظت از طب سنتی و ارتقای سلامت عمومی شده‌اند. در مجموع، قوانین و برنامه‌ها بستر توسعه سبک زندگی چندلایه، متنوع و فرهنگی را فراهم کرده‌اند 


'''منابع'''

# Tomaselli, K. (2006). ''Encountering Modernity:     Twentieth Century South African Cinemas''. Pretoria: UNISA Press.
# Jansen, B. (2009). ''Broadcasting in South Africa:     From Apartheid to Democracy''. Cape Town: HSRC Press.
# Maingard, J. (2007). ''South African National Cinema''.     London: Routledge.
# Botha, M. (2012). ''South African Cinema 1896–2010''.     Bristol: Intellect Books.
# جویس، پیتر (۱۳۹۰). ''آیین‌ها و سنت‌های آفریقای     جنوبی''. ترجمه فارسی. تهران: نشر فرهنگ.
# Wasserman, H. (2010). ''Tabloid Journalism in South     Africa: True Story!''. Bloomington: Indiana University Press.
# Kwon, H. (2007). ''Cultural Taste and Lifestyle in     Contemporary Societies''. Seoul: University Press.
# Bourdieu, P. (1984). ''Distinction: A Social Critique     of the Judgment of Taste''. Cambridge

<nowiki>:</nowiki> Harvard University Press.

9. موسوی، م. (۱۳۷۸). ''جامعه‌شناسی فرهنگ و ذائقه''. تهران: نشر دانشگاهی.
----
بازگشت به سبک زندگی در آفریقای جنوبی.
برگرفته از «https://dmelal.ir/index.php?title=سبک_زندگی_در_آفریقای_جنوبی»