نمایش مبدأ برای کوهستان های چین

به دلیل زیر، اجازهٔ ویرایش این صفحه ندارید:
عملی که درخواست کرده‌اید منحصر به کاربران این گروه است: کاربران.
می‌توانید مبدأ این صفحه را ببینید و رونوشت بردارید:
کوهستان‌های معروف [[چین|کشور چین]] به شرح زیر است:

=== [[کوهستان تی شن]] ===
[[پرونده:تیشن.jpg|بندانگشتی|[[کوهستان تی شن]]. قابل بازیابی از https://whc.unesco.org/include/tool_image_bootstrap.cfm?id=126058]]
[[کوهستان تی شن|کوهستان تاریخی و فرهنگی تَیشَن]](Mount Taishan. Shandong province)، در شمال استان شَندونگ، در کناره‌های رودخانه‌ی زرد، یکی از مناطق پیدایش [[فرهنگ چینی|فرهنگ چین]] است. این منطقه دارای 26مجموعه ساختمان با [[هنر معماری در چین|معماری باستانی]]، نزدیک به100ساختمان مستقل تاریخی و بیش از1800سنگ نوشته‌ی تاریخی، در میان1800نوع درخت باستانی از 38گونه‌ی مختلف است. بلندترین قله‌ی این کوهستان با1545متر ارتفاع از سطح دریا«قله‌ی امپراتور یشم(Jade Emperor Peak)» نام دارد که با 112 قله‌ی دیگر، و 98پل روی رودخانه، 102دره و جویبار، 72چشمه و36 صخره احاطه شده است. این کوهستان یکی از مقدس‌ترین کوه‌های پنجگانه در [[چین]] است که حداقل به مدت3000سال از عصر [[سلسله شانگ|سلسله‌ی شانگ]] تا [[سلسله مینگ|سلسله‌ی مینگ]]، محل نیایش مردم [[چین]] بوده و ردپای انسان عصر حجر نیز در این کوهستان مشاهده شده است. 

در جنوب و شمال این کوهستان دو فرهنگ باستانی به نام‌های داوِنکو(Dawenkou)و لونگشَن(Longshan)، شکل گرفته و در طول تاریخ، امپراتوران بسیاری برای ادای احترام و به جای آوردن نیایش و اجرای مراسم قربانی برای خدای آسمان به این کوه مقدس آمده‌اند. این کوه روح ف[[فرهنگ چینی|رهنگ ملی چین]] نیز نامیده می‌شود و اندیشمندان و هنرمندان دوره‌های مختلف تاریخی برای سرودن شعر و خلق آثار هنری در ستایش این کوه در آن اقامت گزیده‌اند.

این کوهستان تاریخی، فرهنگی و طبیعی در سال1987میلادی، در [[آثار فرهنگی، تاریخی و طبیعی ثبت شده کشور چین در فهرست میراث جهانی|فهرست میراث جهانی]] به ثبت رسید.

=== [[کوهستان تاریخی دنگ فنگ]] ===
[[پرونده:دنفنگ.jpg|بندانگشتی|[[کوهستان تاریخی دنگ فنگ]]. قابل بازیابی از https://whc.unesco.org/en/documents/114745]]
کوهستان سونگ(Songshan) در رأس کوه‌های مقدس [[چین]] قرار دارد. در دامنه‌ی این کوه1500متر ارتفاعی، و در کنار شهر دِنگ فِنگ(Historic Monuments of Dengfeng in the Centre Of Heaven and Earth. Henan Province) در استان خِه نَن و در محدوده‌ای به وسعت 40کیلومتر مربع، 8مجموعه‌ی ساختمانی، از جمله دروازه‌ی خَنچو(Han Que) (باقیمانده از بقایای ساختمان قدیمی ترین معبد چین)، رصدخانه‌ی دِنگ فِنگ(Deng Feng)، ساعت آفتابی جووگونگ(Zhougong) که در عصر حاکمیت 9سلسله ساخته شده‌اند، وجود دارد. این مجموعه ساختمان‌ها بازتابی از راه‌های مختلف درک مرکز آسمان و زمین و قدرت کوه برای از خود گذشتگی و ایثار است. بنا‌های یادمانی دِنگ فِنگ در بردارنده‌ی برخی از بهترین نمونه‌های [[هنر معماری در چین|ساختمان‌های باستانی چین]] است که در خدمت آیین تشریفات، دانش، فن آوری و آموزش بوده‌اند.

دِنگ فِنگ از پایتخت‌های باستانی [[چین]] بوده که هنوز محل دقیق آن مشخص نیست، ولی در منطقه‌ای در جنوب کوه‌های شائوشی و تائوشی قرار داشته است. قله‌ی کوه سونگ شان محلی بوده که برای رصد دقیق نجوم از موقعیت مناسبی برخوردار بوده است. لذا، به مرکز زمین و آسمان نیز شهرت دارد. از این رو، امپراتوران از این منطقه برای اجرای مراسم قربانی و آیین‌های مذهبی با هدف تحکیم قدرت زمینی خود استفاده م یکردند. بر همین اساس، بنا‌های این منطقه از بالاترین ا[[هنر معماری در چین|ستاندارد‌های معماری چین]] برخوردار هستند. تمرکز اماکن مقدس آسمانی و زمینی در این منطقه بیانگر ارتباط سنتی و پایدار اسمان و زمین است که قدرت امپراتوران را در مدت1500سال گذشته حفظ کرده و تأثیر فوق العاده‌ای در فرهنگ سنتی [[چین]] داشته است.

در دوران [[سلسله تانگ|سلسله‌های تانگ]]، [[سلسله های سونگ، لیائو، جین و شیای غربی|سونگ]]، [[سلسله مینگ|مینگ]] و [[سلسله چینگ|چینگ]] و طی 2000سال گذشته، این منطقه همیشه مورد توجه امپراتوران بوده و روند بازسازی و توسعه‌ی معابد و ساختمان‌های موجود در این منطقه مستمرا ادامه داشته است. 68امپراتور و پادشاه در دوران‌های مختلف از این منطقه‌ی مقدس بازدید و مراسم قربانی اجرا کرده‌اند. هم چنین، هزاران نفر از فرهیختگان، [[هنرمندان و خوشنویسان مشهور چین باستان|هنرمندان]]، [[شاعران چینی|شعرا]]، [[شخصیت های مشهور تاریخی، علمی و ادبی چین|اندیشمندان]]، [[راهبان ایرانی حاملان آیین بودا به سرزمین چین|راهبان]] و [[شخصیت های مشهور تاریخی، علمی و ادبی چین|سیاستمداران]] در مراکز آموزشی این منطقه حداقل برای مدتی اقامت داشته و از آن کسب فیض کرده‌اند.

=== [[کوهستان ووتی]] ===
[[پرونده:ووتی.jpg|بندانگشتی|[[کوهستان ووتی]]. قابل بازیابی از https://whc.unesco.org/en/documents/114443]]
[[کوهستان ووتی]](Mount Wutai. Shanxi Province) در استان شنسی، با پنج قله‌ی تخت، از کوه‌های مقدس [[آیین بودا|بودایی]] در [[چین]] به‌شمار می‌رود. ارزش فرهنگی این کوه مربوط به 41 معبد بودایی، از جمله شبستان اصلی معبد فوگوانگ(Foguang)، مرتفع ترین معبد چوبی باقی مانده از دوران [[سلسله تانگ|سلسله‌ی تانگ]] با [[مجسمه های سفالین برای تزیین پشت بام ها در چین|مجسمه‌های سفالین]] به اندازه‌ی طبیعی انسان است. همچنین، معبد شوشیانگ(Shuxiang)، متعلق به دوران سلسله‌ی مینگ با مجموعه‌ی عظیم500 مجسمه‌ای که از تلفیق داستان‌های [[آیین بودا|بودایی]] و تصاویری سه بعدی از آب و کوه طراحی و ساخته شده است، از دیگر ویژگی‌های این منطقه است که نمادی از تأثیر [[هنر معماری در چین|معماری بودایی]] در کاخ‌های چینی طی یک هزار سال گذشته است. در میان معابد ساخته شده در این منطقه، معابد متعلق به قرن اول میلادی تا قرن بیستم دیده می‌شود<ref>وب سایت حفظ میراث فرهنگی چین. www.wenbao.net</ref>.
[[پرونده:ووای.jpg|بندانگشتی|[[کوهستان ووای]]. قابل بازیابی از https://govt.chinadaily.com.cn/regional/fujian]]
این مجموعه‌ی تاریخی در سال2009میلادی، در [[آثار فرهنگی، تاریخی و طبیعی ثبت شده کشور چین در فهرست میراث جهانی|فهرست میراث فرهنگی جهان]] جای گرفت.

=== [[کوهستان ووای]] ===
[[کوهستان ووای]](Mount Wuyi. Fujian Province)در جنوب [[چین]]، بزرگترین میراث جهانی موجود در این کشور است که به خاطر ویژگی‌های زیست محیطی، [[سایت های باستانی در چین|سایت‌های باستانشناسی]]، [[آیین بومی کنفوسیوس|تاریخ کنفوسیوسی]]، [[آیین بومی تائو|تائویی]] و [[آیین بودا|بوداییش]] و همچنین زیبایی‌های بسیارش شناخته می‌شود.

این کوهستان به طول500کیلومتر و در مساحتی به وسعت 2هزار کیلومتر به چهار بخش تقسیم می‌شود:

منطقه‌ی غربی با تنوع زیستی؛

منطقه‌ی مرکزی زیست محیطی و مارپیچ رودخانه‌ای؛

مناطق فرهنگی و طبیعی شرقی؛

و خرابه‌های پایتخت قوم مینیووِ(Minyue)در روستای چِنگ چون(Chengchun).

ترکیب تپه‌ها، رودها، درختان بلند بامبو، قله‌های سرخ صخرهای و درختان سرسبز زیر آسمان آبی و آب‌های زلال جویبارها، همچنین، [[آیین بودا|معابد بودایی]]، [[آیین بومی تائو|تائویی]]، و [[معبد، اقامتگاه و جنگل سنگی کنفوسیوس|کنفوسیوسی]] و اقامتگاه راهبان و راهبه‌ها، مناظر زیبا، بدیع و جذاب خیره کنندهای را به وجود آورده‌اند.

این منطقه به عنوان یکی از پایگاه‌های اصلی گسترش [[آیین بومی تائو|آیین‌های تائویی]] و ذِن در طول2000سال گذشته مشهور بوده و 278معبد و خرابه‌های [[معبد آسمانی|معبد تائویی]] در آن دیده می‌شود. این منطقه مرکز آموزش [[آموزه های کنفوسیوس|آموزه‌های کنفوسیوسی]] در جنوب [[چین]] نیز بوده و آثار زیادی از [[آیین ها، ادیان و مذاهب باستانی و بومی چین|آیین‌های محلی و بومی]] هم در آن دیده می‌شود.

این کوهستان فرهنگی تاریخی در سال1999میلادی، در [[آثار فرهنگی، تاریخی و طبیعی ثبت شده کشور چین در فهرست میراث جهانی|فهرست میراث جهانی]] به ثبت رسید.

=== [[کوهستان چینگ چنگ]] ===

[[کوهستان چینگ چنگ|کوهستان چینگ چِنگ]] در این منطقه به عنوان یکی از محل‌های پیدایش [[آیین بومی تائو|آیین تائویی]] به‌شمار می‌رود، در طول تاریخ مورد توجه مردم منطقه و شاعران و پیروان [[آیین بومی تائو|طریقت تائویی]] بوده است. در دیواره‌های معابد موجود در این کوهستان نوشته، [[هنر نقاشی در چین|نقاشی]]، شعر و [[هنر مجسمه سازی در چین|مجسمه‌های زیادی]] در ستایش لی بینگ(Li Bing)بنیانگذار این سیستم آبیاری نوشته شده که در نوع خود قابل توجه است. در این کوهستان36قله در اندازه‌های مختلف و 8غار بزرگ و 72 غار کوچک و 108 مکان تاریخی و فرهنگی و طبیعی دیدنی یافت می‌شود.

== نیز نگاه کنید به ==
[[آثار فرهنگی، تاریخی و طبیعی ثبت شده کشور چین در فهرست میراث جهانی]]؛ [[کوهستان چینگ چنگ]]؛ [[کوهستان ووای]]؛ [[کوهستان ووتی]]؛ [[کوهستان تاریخی دنگ فنگ]]

[[کوهستان تی شن]]

== کتابشناسی ==
<references />

== منبع اصلی ==
<sub><big>سابقی، علی محمد(1392). جامعه و فرهنگ [https://dmelal.ir/%DA%86%DB%8C%D9%86 چین]. تهران: [https://alhoda.ir/ موسسه فرهنگی هنری و انتشاراتی بین الملی الهدی].</big></sub>

== نویسنده مقاله ==
علی محمد سابقی
[[رده:گردشگری طبیعی(اکو توریست)]]
[[رده:میراث و مفاخر فرهنگی]]
بازگشت به کوهستان های چین.
برگرفته از «https://dmelal.ir/index.php?title=کوهستان_های_چین»