نمایش مبدأ برای اقلیت های قومی در چین

به دلیل زیر، اجازهٔ ویرایش این صفحه ندارید:
عملی که درخواست کرده‌اید منحصر به کاربران این گروه است: کاربران.
می‌توانید مبدأ این صفحه را ببینید و رونوشت بردارید:

== ''اسامی اقلیتهای قومی'' ==
نام اقلیتهای کشور چین که از نظر دولت این کشور، ملیتهای چینی نامیده میشوند، عبارتند از : «خَن»، «مغولی»؛ «خویي»؛ «تبتی»؛ «ایغوری»؛ «میائو»؛ «ای»؛ «جووان»؛ «بو ای»؛ «کرهای»؛ «مَن»؛ «دونگ»؛ «یائو»؛ «بای»؛ «توجیا»؛ «خَنی»؛ «قزاق»؛ «دای»؛ «لی»؛ «لیشو»؛ «وای» «شیه»؛ «گائوسان»؛ «لاکو»؛ «شویی»؛ «دونگشیان»؛ «ناشی»؛ «جینبو»؛ «قرقیز»؛ «تو»؛ «داوور»؛ «مولائو»؛ «چیانگ»؛ «بولانگ»؛ «سالار»؛ «مائونان»؛ «مائولائو»؛ «شیبو»؛ «آچانگ»؛ «پومی»؛ «تاجیک»؛ «نو»؛ «ازبک»؛ «روس»؛ «عونک»؛ «شیکه«؛ «دهآن»؛ «بائوآن»؛ «یوگو»؛ «جین»؛ «تاتار»؛ «دولون»؛ «ار لنچون»؛ «خِه جِه»؛ «مَنبا»؛ «گهبا» و «جینئو».

از این 55 اقلیت قومی، 10 اقلیت مسلمان هستند که عبارتند از: خويی، تاجیک، قرقیز، قزاق، تاتار، اویغور، سالار، دونگشیان، بائوآن، و ازبک( ابراهیم فنگ جینگ یوان، هنگ کنگ 2003)[i].

== ''گرایشهای دینی اقلیتهای قومی چین'' ==
در کشور چين، اديان مذاهب و باورهاي فكري گوناگوني رواج دارد كه عمدهی آنها عبارتند از: بودايي، دائويي، اسلام، مسيحي و يهودي. نکتهی قابل ذکر این استکه، بیشتر اقليتهاي قومي این کشور داراي اعتقادات مذهبي و باورهاي ديني بوده و برخي از آنها نيز به آيينها، كيشها و باورهای کهن سنتی و عامیانهی بومی اعتقاد دارند. براي نمونه، اغلب نژاد تبتی به آيين بودايی لامايي اعتقاد دارند. افزون بر تبتیها، برخي از سایر اقوام نیز همچون مغولي، تو، يوگور، منبا، پريمي، و ناشي، به آيين بوداي لامايي معتقدند. برخي دیگر مانند اقوام داي، بلانگ، دهآنگ و بخشي از قوم وا؛ پیرو آيين بودايی ماهايانا هستند. و ده اقليت قومي همچون هوی، اويغور، قزاق، دونگشيانگ، بائوآن، سالار، قرقيز، تاتار، ازبك و تاجيك پیرو دين اسلام بوده و گروهی از اقوام يي، ميائو، لاهو، جينگپو، و ليسو، به مسيحيت اعتقاد دارند. روسها و عدهاي از قوم اونكي پیرو آيين ارتودوكس هستند. در ميان برخی از اقليتهاي قومي مانند دلونگ، نو، وا، جينگپو، گائوشان، اوروچن، و لوبا نيز به ارواح، نياپرستي و طبيعت پرستي و ساير باورهاي پيشينيان رواج دارد( www. Seac. Gov. cn.)[ii]'''.'''

== ''پراکندگی محل سکونت اقلیتهای قومی در چین'' ==
هرچند شمار جمعيت اقليتهاي قومي چین نسبت به جمعیت نژاد خَن(اکثریت) اندك است، اما پراكندگي جغرافياي محل سکونت آنان بسيار گسترده است. اقلیتها، تقریبا در تمامی استانها، نواحي خودمختار و چهار شهر مستقل زير نظر دولت مركزي چين- پكن، شانگهاي، تيَنجين، چونگچينگ- پراكنده هستند، ولی عمدتا در استانها و مناطق مرزی و خودمختار مغولستان داخلي، سينكيانگ، نينگشيا، گوانگشي، تبت، يون نن، گوييجو، چينگهاي، سيچوان، گَنسو، ليائونينگ، جيلين، خونَن، خوبِي، و جزاير خَينَن و تايوان سكونت و عمدتا در 12 استان غربی، مستقر هستند.

مناطق محل سكونت این اقليتها از نظر مساحت بسيار وسيع و از لحاظ منابع معدني و ذخاير زيرزميني بسيار غني و متنوع است. مساحت كل مناطق خودگردان اقليتهاي قومي چين تا پايان سال1997 ميلادي، بیش از 6162900 كيلومتر مربع، معادل2/64 درصد كل مساحت كشور چين را تشكيل ميدهد. 
----[i] - ابراهیم، فِنگ جینگ یوان. الاسلام فی الصین. دار الهلال الازرق للنشر. هونغ کونغ. 2003.

[ii] - سایت اینترنتی امور اقلیتهای دولت چین. WWW.seac.gov.cn
بازگشت به اقلیت های قومی در چین.
برگرفته از «https://dmelal.ir/index.php?title=اقلیت_های_قومی_در_چین»