نمایش مبدأ برای آغاز بومی سازی ادبیات مردمی در چین


طبیعت اشرافی شده ی ادبیات سنتی و کلاسیک در گذشته، آن را از دسترس و درک مردم عادی خارج کرده بود. در این دوران اندیشمندان، اصلاح ادبیات به روشی که بومی سازی را تسهیل کند را پیشنهاد کرده و بر این نظر بودند که ادبیات نباید محدود به وسیله ای برای بیان احساسات نویسنده شود؛ بلکه نیازمند فراهم سازی زمینه برای اظهار احساس لذت، ناراحتی، غم و شادمانی مردم عادی هم هست. برخی از نویسندگان پیشنهاد کردند که خلق کنندگان آثار ادبی باید در آثارشان از نثر تصنعی، کلیشه ای، ادبیات و عبارت های ضد و نقیض پرهیز کنند، نه این که تنها از زبان عامیانه و اصطلاحات محلی و محاوره ای استفاده کنند.

در سال1904میلادی، چِن دوشیو (Chen Duxiu[[آغاز بومی سازی ادبیات مردمی در چین#%20ftn1|)]]، دانشمند معروف، اقدام به انتشار مجله ی اخبار محلی اَن خویی کرد تا اندیشه ها و ایده های تازه را به صورت عمومی و به زبان ساده منتشر سازد. این کار با استقبال عمومی مردم مواجه شد. گسترش زبان عامیانه در ادبیات محدود نشد؛ در تاریخ، فرهنگ و روش انتقال اندیشه ی قشر روشنفکر چینی هم مؤثر بود.
[[پرونده:4182213.jpg|بندانگشتی|رمان کلاسیک «رویای عمارت سرخ» نوشته چائوشوئه چین]]
تئوری های [[ادبیات چینی|ادبیات]] و [[هنر در چین|هنر]] به صورت وسیعی تحت تأثیر غرب قرار گرفت. اندیشمندان پیرامون تئوری های مهم و مختلف اجتماعی، و روش نوشتن آنها (پیش از آغاز این چنبش، [[خط چینی]] به سبک کلاسیک و از بالا به پایین و راست به چپ با استفاده از واژه ها و جملات ثقیل و سنگین که مختص فرهیختگان و طبقات اشراف بود نوشته می شد، ولی یکی ار دستاوردهای این جنبش، اصلاح سبک نوشتاری از عمودی به افقی و از سمت راست به سمت چپ، و همچنین به کارگیری واژه ها و کلمات ساده ی محاوره ای و عامیانه بود که به شدت مورد استقبال طبقات پایین جامعه قرار گرفت.) بحث و گفتگو کردند. 

برای نمونه، لو شون (Lu Xun) (1936-1881میلادی)، نویسنده و متفکر نوگرا، تفسیرهای قابل درکی پیرامون ادبیات خارجی و کلاسیک های ادبی [[چین]] ارایه کرد. مهم ترین اثر او ''تاریخ مختصر داستان سرایی'' ''چینی'' است. وانگ گووِی(1927-1877میلادی)، که او هم صاحب نظری نوگرا بود، ادبیات کلاسیک [[چین]] را از نگاه تئوری های فلسفی، زیبایی شناختی، و ادبیات و هنر غرب، مورد پژوهش قرار داد. کار پیشروانه ی او در زمینه ی رمان، نمایشنامه نویسی، و [[شعر در ادبیات چینی|شعر]] شامل پژوهشی در خصوص رمان قدیمی ''رؤیای عمارت سرخ'' است. 

آثار ادبی و هنری جدید و متنوع دیگری هم بر اساس [[فرهنگ سنتی نوشیدن چای در چین|فرهنگ سنتی]] به وجود آمد و مرزها و فضاهای ادبی و هنری تازهای باز شد. ترجمه ی رمان های خارجی توسط افرادی همچون لین شو (Lin Shu) به سرعت توسعه یافت و منابع جدیدی را در اختیار نویسندگان نوگرای چینی قرار داد. فرهنگ منحصر به فرد سنتی [[چین]] که در طول هزاران سال شکل گرفته است، از توان بالای باز آفرینی خود برخوردار است. توان تنظیم خود از دو جهت حفظ روحیه ی ملی و همگامی با خصوصیات زمانی را داشته و از توانایی سازگار کردن خود با تغییرات داخلی و جذب و تطبیق همانند سازی های خارجی برخوردار بوده است. دلیل ادامه دار بودن آن در طولانی مدت و پایداری حیات [[فرهنگ چینی|فرهنگ سنتی چین]]، مرهون توانایی آن نسبت به تجدید حیات و تنظیم و بازیافت خویش بوده است.

در طول یکصد سال گذشته یا بیشتر، هرگاه [[چین]] بر سرِ چهار راه توسعه قرار گرفته است، اندیشمندان چینی [[فرهنگ چینی|فرهنگ سنتی]] و سمت و سوی توسعه ی آن را مورد بررسی و گفتگو قرار داده و آن را در مسیر صحیحی هدایت کرده اند. پس از جنگ جهانی اول، نا آرامی های اجتماعی و استقرار اندیشه های هرج و مرج در غرب، متفکران چینی را نسبت به تمدن غرب بیشتر مردد و آن ها را از خواب غفلت بیدار کرد<ref>-Zhang، Qizhi .(2007). Traditional Chinese Culture. Beijing Foreign Languages Press.</ref><ref><sub><big>سابقی، علی محمد(1392). جامعه و فرهنگ [[چین]]. تهران: موسسه فرهنگی هنری و انتشاراتی بین الملی الهدی ،جلد اول ص1108</big></sub></ref>.

== نیز نگاه کنید به ==

* [[زبان و ادبیات چینی]]
* [[ادبیات باستان در چین]]

== کتابشناسی ==