نمایش مبدأ برای آموزش های ابتدایی بنگلادش

به دلیل زیر، اجازهٔ ویرایش این صفحه ندارید:
عملی که درخواست کرده‌اید منحصر به کاربران این گروه است: کاربران.
می‌توانید مبدأ این صفحه را ببینید و رونوشت بردارید:
معمولا مدارس ابتدایی به سه بخش قابل تقسیم هستند:

1. «مدارس دولتی»، که حقوق، مزایا، حق بازنشستگی و سایر مزایا از طرف دولت پرداخت می‌شود و نظارت مستقیم بر فعالیت اینگونه مدارس از سوی دولت به عمل می‌آید؛

2. «مدارس خصوصی» که در واقع نوع دیگری از مدارس ابتدایی و خصوصی است. در ارتباط با اینگونه مدارس، هیچ گونه کمک و یا مساعدت از طرف دولت به عمل نمی‌آید و هزینه اینگونه مدارس توسط اشخاص مورد نظر که حقوق معلمین را پرداخت می‌کنند، تامین می‌شود. بیشتر اینگونه مدارس که از سوی دولت به رسمیت شناخته شده‌اند، در مناطق شهری فعالیت دارند؛

3. «مدارس ابتدایی غیررسمی» که به صورت کاملا خصوصی در سراسر کشور تاسیس می‌شوند و زیر نظر اشخاص اداری و دولتی و یا «کمیته مدیریت» اداره می‌شوند. اینگونه مدارس مجموعا 5/16 درصد از کل مدارس ابتدایی را تا سال 1981 تشکیل می‌دادند، هر چند این مدارس شرایط لازم و مناسب مانند مدارس ابتدایی را ندارند واستقبال کمتری از این مدارس به عمل می‌آید.

معمولا طبقه ثروتمند و متمول جامعه [[بنگلادش]]، نفوذ اجتماعی بیشتری در بهره‌گیری از امکانات آموزشی را داشته و در کار آموزش فرزندان خود، اطمینان بیشتری دارند. متاسفانه کار آموزش در میان قشر فقیر و بیسواد جامعه روندی معکوس دارد، زیرا این قشر توان لازم مادی و مالی را ندارد و با توجه به اینکه در سطح پایین جایگاه اجتماعی قرار دارد، فرزندان آنان مجبور به ترک تحصیل می‌شوند و در نهایت بار سنگینی بر دوش والدین خود می‌نهند. در جامعه روستایی این مشکل نسبت به جامعه شهری بسیار بیشتر است.

با دارا بودن شرایط مناسب برای ثروتمندان، این امکان وجود دارد که طبقه ثروتمند جامعه برای تعلیم بیشتر فرزندان خود، حتی از معلم‌های خصوصی بهره گیرند و در هر نقطه که اراده کنند، فرزندان آن‌ها به تحصیل مشغول شوند، اما فرزندان قشر فقیر به ناچار باید در مدارس حداقل دو یا سه نوبتی با امکانات بسیار محدود تحصیل کنند. فاصله باسوادی درمیان روستاها و شهرها نیز بسیار زیاد است به طوریکه 4/63 درصد مردم شهر باسواد می‌باشند، در حالی که 6/36 درصد از مردم روستاها از نعمت سواد بهره‌مندند. متخصصین آموزشی، حل مسئله فوق را ایجاد فضای آموزشی مناسب و بالا بردن میزان دستمزد استادان  ذکر کرده‌اند<ref>- The daily Independent 13 jun 2002 , Dhaka – 3 march 1999 – 4 oct 2002 – 22feb 2001.pp,36</ref>.

== نیز نگاه کنید به ==
[[آموزش های ابتدایی کانادا]]؛ [[آموزش های ابتدایی روسیه]]؛ [[آموزش های ابتدایی تونس]]؛ [[آموزش های ابتدایی ژاپن]]؛ [[آموزش های ابتدایی کوبا]]؛ [[آموزش های ابتدایی لبنان]]؛ [[آموزش های ابتدایی مصر]]؛ [[آموزش پایه(دوره ابتدایی)درچین]]؛ [[آموزش‌های ابتدایی سنگال]]؛ [[آموزش های ابتدایی فرانسه]]؛ [[آموزش های ابتدایی و متوسطه آرژانتین]]؛ [[آموزش های ابتدایی سودان]]؛ [[آموزش های ابتدایی زیمبابوه]]؛ [[آموزش های ابتدایی تایلند]]؛ [[آموزش های ابتدایی و متوسطه اسپانیا]]؛ [[آموزش های ابتدایی اردن]]؛ [[آموزش های ابتدایی و متوسطه اتیوپی]]؛ [[آموزش های ابتدایی سیرالئون]]؛ [[آموزش های ابتدایی مالی]] 

== کتابشناسی ==
<references />

== منبع اصلی ==
توسلی، محمد مهدی، علی زاده کندی، عزیز، توسلی، سینا(1391). جامعه و فرهنگ [[بنگلادش]]. تهران: [https://www.icro.ir/ سازمان فرهنگ و ارتباطات اسلامی]( در دست انتشار).

== نویسندگان مقاله ==
محمد مهدی توسلی، عزیز علی زاده کندی و سینا توسلی
بازگشت به آموزش های ابتدایی بنگلادش.
برگرفته از «https://dmelal.ir/index.php?title=آموزش_های_ابتدایی_بنگلادش»