نمایش مبدأ برای اشکال گردشگری در سنگال

به دلیل زیر، اجازهٔ ویرایش این صفحه ندارید:
عملی که درخواست کرده‌اید منحصر به کاربران این گروه است: کاربران.
می‌توانید مبدأ این صفحه را ببینید و رونوشت بردارید:
در [[سنگال]] جهانگردی اشکال گوناگونی دارد

1. جهانگردی با هدف تفریحی:

* موج سواری یکی از ورزش هایی است که جهانگردان زیادی را سالانه به آنجا می کشد. استراحت کردن کنار دریا زیر آفتاب گرم در تمام فصول و انجام فعالیت های ورزشی آبی و در کنار آن کشف جاهای گوناگون دنیا برای جهانگردان لذت بخش است، «جهانگردی آبی مربوط به فعالیت های شنا» نصف ورودی های جهانگردان به [https://dmelal.ir/%D8%B3%D9%86%DA%AF%D8%A7%D9%84 سنگال] را تشکیل می دهد. آن‌ها در هتل و یا کلوب های تعطیلات به مدت یک هفته اقامت می گزینند. از جمله محل های ساحلی ورزشی عبارتند از: "ساحل کوچک – سالی" (Saly) – "توباب دیالو" (Toubab Dialo) ، "اِم بور" (M’ bour) ، "سومون" (Somone) ، "نیانینگ" (Nianing) ، "اِم بودین" (Mbodiène) . در شهر داکار، کناره "آلمادی" (Almadies) ، "واکام" (Ouakam) بسیار معروف برای امواج عمودی است. همچنین جزیره " اِن گور" (Ngor) که غواصان و موج سواران زیادی را به خود جذب می کند.

* روی کناره بزرگ، در شمال داکار، بین دریاچه صورتی و شهر سنت لوئی، ماسه ساحل عظیمی که حدود 200 کیلومتر است را پوشانده است. شاید این منطقه جهانگردی را همه جهانگردان نشناسند اما رقبا در ورزش "رالی داکار" (Rallye Dakar) این منطقه را به خوبی می شناسند.

* در [[جزایر سنگال|جزایر]] "سین – سالوم" (Sine – Saloum) ، اردوگاه های زیبا و لوکس، طبیعت زیبایی را با آواز پرندگان به جهانگردان معرفی می کند. فرودگاه "زی گِن شور" (Ziguinchor) و "دماغه‌ی اِسکرینگ" (Cap Skirring) جهانگردان را مستقیماً به جاهای دیدنی در این مناطق مثل جزیره "کارابان" (Karabane) و غیره می برد.

* یکی دیگر از جنبه های جهانگردی تفریحی طبیعت و شکار است. در دوره‌ی استعمار، برای غربی هایی که در آفریقا سکونت داشتند، شکار تبدیل به یک تفریح شده بود. ولی بعد از قوانینی که برای دفاع از محیط زیست تصویب شد، توریست ها دیگر نتوانستند به شکار بروند. آن‌ها از آن پس جذب 6 پارک ملی از جمله پارک ملی پرندگان در "جودج" (Djoudj) و پارک ملی "نیوکولو- کوبا" (Niokolo- Koba) و دیگر جاذبه های طبیعت [[سنگال]] شدند.

شناخت قبیله های گوناگون در این کشور، [[آداب و رسوم سنگال|آداب و رسوم]] مختلف با احداث اردوگاه ها در روستاهای کازامانس زمینه جذب جهانگردان فرانسوی، اسپانیایی و آمریکایی را فراهم کرده است.

2. جهانگردی با هدف اجلاس اداری: 

شهر داکار، مخصوصاً ناحیه "داکار – پلاتو" (Plateau) ، نقش پایتخت و کلان شهر مدرن آفریقای غربی را بازی می کند. در این شهر هر ساله کنگره ها، نشست های دانشگاهی، دیدار های سیاسیون آفریقایی و بین المللی، ملاقات تجار و هنرنمایی معاصر "رالی داکار" (Rallye) که معروف به "بین آل دو داکار" (Biennale de Dakar) است برگزار می شود. این جهانگردی اداری از زیر ساخت های خاصی بهره می برد. مثلاً مرکز بین المللی تجارت خارج از [[سنگال]] ([https://www.bing.com/ck/a?!&&p=80c35a756a0fca65JmltdHM9MTcxNTgxNzYwMCZpZ3VpZD0xN2EzNWYwYS05OTg2LTYyOTgtM2M1Yi00Y2U5OThkNDYzMzEmaW5zaWQ9NTE0OQ&ptn=3&ver=2&hsh=3&fclid=17a35f0a-9986-6298-3c5b-4ce998d46331&psq=cices+senegal&u=a1aHR0cHM6Ly9jaWNlcy5zbi8&ntb=1 CICES]) که مقر آن نزدیک فرودگاه لئوپولدسدار سنگور یا "هتل مریدین" (Méridien) در شهر داکار است. علی رغم کمبود زمانی که این جهانگردی اداری دارد، دیدن از جزیره گوره را فراموش نمی کنند.

3. جهانگردی با هدف فرهنگی:

جهانگردی فرهنگی یکی دیگر از دلایل جذب مسافران به این کشور است. علی رغم اینکه [https://dmelal.ir/%D8%A2%D8%A8_%D9%88_%D9%87%D9%88%D8%A7%DB%8C_%D8%B3%D9%86%DA%AF%D8%A7%D9%84 آب و هوا] و وجود موریانه از مشکلات این کشور می باشد، اما آثار باستانی نیز در آنجا یافت می شود که گذشته را زنده می کند. منطقه مرزی بین [https://dmelal.ir/%D8%B3%D9%86%DA%AF%D8%A7%D9%84 سنگال] – گامبیا تاریخ‌دانان زیادی را به خود جذب می کند.

دوره استعمار جای پای خود را در مکان ها گذاشته است. جزیره گوره، شهر سنت لوئی، منطقه "روفیسک" (Rufisque) نزدیک داکار و "زی گِن شور" (Ziguinchor) ، پایتخت کازامانس از جمله این مکان ها هستند. اگر با ادامه [https://dmelal.ir/%D8%B1%D9%88%D8%AF%D9%87%D8%A7_%D9%88_%D8%AF%D8%B1%DB%8C%D8%A7%DA%86%D9%87_%D9%87%D8%A7%DB%8C_%D8%B3%D9%86%DA%AF%D8%A7%D9%84 رودخانه] سنگال به موریتانی برویم، می توانیم قصه بزرگ بارون" ژاک روژه" (Jacques Roger) و یا مسجد هایی با سبک سودانی را روی جزیره "مورفیل" (Morphil) ببینیم.

در شهر کازامانس، خانه های روستایی جزء آثار تاریخی هستند. [[موزه های سنگال|موزه]] ها اغلب آن‌ها در شهر داکار است. مثل موزه‌ی "تِودور مونود دَر آفریکن" (Théodore Monod d’Art africain) ، و یا [[موزه های سنگال|موزه تاریخی سنگال]] در جزیره گوره. دوستاران فرشینه به کارگاه های سنگالی هنر های تزئینی به شهر "تیس" (Thiès) سر می زنند.

مقر هنر معاصر هر دو سال یکبار در دهکده هنر ها و گالری های پایتخت است. روستاهای کازامانس هم در فضای باز نمایشگاه هایی بر پا می کنند که آداب و سنن "جولاها" (Diola) (یک تیره در سنگال) را نشان می دهد. هواداران موسیقی هم در جشنواره "جِم بِ دابِنِ" (djembé d’Abéné) و جشنواره های بین المللی سنت لوئی شرکت می کنند.

4. جهانگردی با هدف کمک به توسعه امکانات یادبودی:

سود حاصل از مکان های تاریخی، به ویژه رویداد های غم انگیز مانند یادبود بردگان دوره بردگی در جزیره گوره، باعث رشد [[اشکال گردشگری در سنگال|جهانگردی]] برای توسعه امکانات یادبودی شده است. این خانه معروف به «خانه بردگان» است که روزانه 500 نفر از آنجا دیدن می کنند.

تاریخ این مکان به سال 1776 بر می گردد. این خانه دارای دو سری پله در سمت راست و چپ است. اطراف حیاط این خانه که در عکس مشخص نیست اتاق هایی وجود دارد که بردگان در آنجا نگهداری می شده اند. در مرکز آن یک راه رو قرار دارد انتهای این راهرو به دریا راه دارد و از آنجا برده ها راهی کشور های گوناگون می شدند، این راه انتهایی معروف به خروجی برگشت ناپذیر بوده است. قسمت بالا هم شامل یک سالن و اتاق هایی است که متعلق به برده داران بوده است. این خانه تبدیل به نماد اندوهگین برده داری آفریقا شده است. تمام افرادی که وارد شهر داکار می شوند بدون دیدن از جزیره گوره از این شهر خارج نمی شوند. افراد سیاسی هم مرتب از آنجا دیدن می کنند. در آمریکا، آژانس های مسافرتی به سیاهان آمریکایی پیشنهاد می کنند که از جزیره گوره دیدن کنند.

و بالاخره مجسمه ای که نماد نوزایی آفریقا (رنسانس) را نشان می دهد و در زمان رئیس جمهوری آقای عبدالله واد ساخته شد. حدود 52 متر ارتفاع و جنس آن از برنز و مس است. این [[مجسمه سازی در سنگال|مجسمه]] در شهر داکار در منطقه "واکام" (Ouakam) بر فراز یکی از تپه های معروف داکار قرار دارد. این اثر هنری یک زوج را نشان می دهد که با فرزندشان سر به فلک کشیده اند و نشانه بیداری و پیشرفت آفریقاییان است. این جاذبه‌ی توریستی در 3 آوریل 2010 پنجاهمین سالگرد استقلال [[سنگال]] افتتاح شد.

5. جهانگردی با هدف مذهبی:

[[مسجد بزرگ طوبا در سنگال|مسجد بزرگ "طوبی]] (Touba) سالانه هزاران زائر مسلمان را به خود جذب می کند. جهانگردان خارجی هم برای دیدن این مسجد، دیدن از شهر و مقبره "شیخ احمد بامبا" (Bamba) رهبر مبارز و استقلال طلب [[سنگال]] به آنجا می روند.

در میان مکان های عبادی کاتولیک [[سنگال]] می توان مکان های زیر را نام برد:

* نتردام دو دِلیوراند دوپوپِن گین" (کلیسای نجات) (Notre – Dame de Delivrande de Popenguine)؛
* کلیسای (ژوزِف مقدس) در منطقه گازوبیل" (Saint – Joseph de Ngazobil)؛
* کلیسای جامع داکار" (Le Cathédral de Dakar)؛
* کلیسای منطقه فادیوث" (Fadiouth)؛
* آبِی دو کور موسی" (Abbaye de keur moussa)، او معروف است که آوازهای مذهبی را همراه با ساز [[کورا]] (kora) می خواند. [[کورا]] نوعی گیتار سنگالی است. البته در کازامانس، آئین ها و مراسم خاص آنیمیسم در نزد دیولاها وجود دارد.

== نیز نگاه کنید به ==
[[صنعت گردشگری سنگال]]

== منبع اصلی ==
بصیری، محمدعلی، فتحی پور، ریحانه (1401). جامعه و فرهنگ [https://dmelal.ir/%D8%B3%D9%86%DA%AF%D8%A7%D9%84 سنگال]. تهران: [https://www.icro.ir/ سازمان فرهنگ و ارتباطات اسلامی](در دست انتشار).

== نویسندگان مقاله ==
محمدعلی بصیری و ریحانه فتحی پور
بازگشت به اشکال گردشگری در سنگال.
برگرفته از «https://dmelal.ir/index.php?title=اشکال_گردشگری_در_سنگال»