نمایش مبدأ برای بحران هویت در افغانستان

به دلیل زیر، اجازهٔ ویرایش این صفحه ندارید:
عملی که درخواست کرده‌اید منحصر به کاربران این گروه است: کاربران.
می‌توانید مبدأ این صفحه را ببینید و رونوشت بردارید:
علل و عواملی که افراد یک ملت یا یک کشور را به یکدیگر پیوند می‌دهد عبارت است از: سرزمین مشترک، دین و مذهب واحد و مشترک، [[زبان افغانستان|زبان]] مشترک، [[نژاد افغانستان|نژاد]] واحد، فرهنگ مشترک، تاریخ مشترک و احساس مشترک و.... همه این زمینه‌ها و عوامل در [[افغانستان]] دچار چالش است، در [[افغانستان]] از یک سو، به دلیل تکثر و [[اقلیت های قومی افغانستان|تنوع قومی]]، مذهبی و جغرافیایی و از سوی دیگر برتری‌جویی‌های بعضی اقوام برای تسلط بر سایرین باعث شده است تا زمینه ایجاد هویت واحد و ملت پدید نیاید و [[افغانستان]] در طول قریب به سه قرن گذشته از بحران هویت ملی و اجتماعی رنج برده و طی این مدت افراد کشور دچار چندگانگی بوده‌اند. حکومت درانی طی حاکمیت خود، به‌منظور هویت‌سازی، راهی خطا پیمود و با استفاده از استراتژی حذف اقوام دیگر و استیلای خود بر کشور، سعی در پشتونیزه‌کردن جامعه و یکسان‌سازی آن کرد که نتیجه آن افزایش واگرایی بیش از ۶۰ درصد مردم از حکومت مرکزی و موضع‌گیری در مقابل آن بود. وجود [[اقلیت های قومی افغانستان|اقوام]] و نژادهای متفاوت، به‌خودی‌خود مانع بزرگی برای ایجاد وحدت ملی است و برتری‌جویی قومی به این وضعیت دامن زده، شرایط را خیلی پیچیده‌تر می‌سازد. 

زبان، بعد از قوم یکی از بزرگ‌ترین عناصر هویت‌ساز ملی، زبان است، در گذشته در [[افغانستان]] تحمیل زبان پشتو بر سراسر کشور، سبب رویارویی اقوام با یکدیگر شد؛ زیرا غیرپشتون‌ها حاضر به ترک زبان خویش و پذیرش زبان پشتو نبودند. 

قبل از حاکمیت زبان پشتو، زبان رسمی و رایج در [[افغانستان]] فارسی بود و همه آثار علمی و ادبی مهم به این زبان نوشته شده و لذا این زبان می‌توانست یکی از عوامل مؤثر وحدت‌بخش باشد که نه‌تنها از این عامل وحدت‌بخش استفاده نشده، بلکه چالش بر سر زبان و تلاش برای تحمیل زبان پشتو به جدایی‌های قومی و دورشدن از هویت واحد دامن نیز زده است. 

دین اسلام هویت جمعی و عمومی مسلمانان است و در میان [[اقلیت های قومی افغانستان|اقوام]] و زبان‌های متعدد و متفاوت، مهم‌ترین وجه مشترک و تنها عامل وحدت‌بخش است؛ ولی به‌رغم نفوذ اسلام در میان مردم [[افغانستان]]، به دلیل برتری‌جویی‌ها و ستیزه‌گری‌های قومی، برادری و اخوت اسلامی کمتر مشاهده شده و از تأثیر وحدت‌بخش آن استفاده نشده است؛ ضمن اینکه اختلافات مذهبی نیز تحت تأثیر اختلافات قومی، به جدایی اقوام دامن زده و تضادهای مذهبی تبدیل به عاملی تعارضی و جنگ‌آور شده است؛ چنان‌که [[عبدالرحمان خان]] با استفاده از تضادهای قومی و مذهبی، توانست حکم تکفیر هزاره‌ها و شیعیان را اخذ کند و به کشتار و سرکوب آنان بپردازد. 

تنش‌های ایدئولوژیکی مانند مارکسیسم و پشتونیزم از دیگر عوامل بی‌ثبات‌کننده و آسیب‌رساننده به هویت ملی در افغانستان بود؛ مواردی که [[اقلیت های قومی افغانستان|اقوام]] ساکن در [[افغانستان]] بر سر آن وحدت و اتفاق دارند کمتر از آن چیزهایی است که بر سرش اختلاف دارند. کارشناسان برای چنین شرایطی، نظام فدرالی را برای اداره کشورا مناسب‌تر تشخیص داده‌اند؛ ولی در شرایط فعلی [[افغانستان]] آمادگی کافی برای‌گام‌نهادن به نظام فدرالی وجود ندارد. 

علاوه بر نظام فدرالی، تنها عامل وحدت‌بخش در بین مردم [[افغانستان]] می‌تواند اسلام باشد؛ مشروط بر آنکه تحریکات مذهبی و قومی صورت نگیرد و حقوق همه [[اقلیت های قومی افغانستان|اقوام]] و مذاهب به رسمیت شناخته شود.<ref>علی آبادی، علیرضا (1396). جامعه و فرهنگ [[افغانستان]]. تهران: [https://alhoda.ir/ موسسه فرهنگی هنری و انتشاراتی بین المللی الهدی]، ص 348-350.</ref>

== نیز نگاه کنید به ==
[[جامعه و نظام اجتماعی افغانستان]]؛ [[جامعه افغانستان]]

== منبع اصلی ==
<references />

== نویسنده مقاله ==
علیرضا علی آبادی
[[رده:گسست ها و پیوستگی های فرهنگی هویتی]]
بازگشت به بحران هویت در افغانستان.
برگرفته از «https://dmelal.ir/index.php?title=بحران_هویت_در_افغانستان»