نمایش مبدأ برای برخی از آداب و رسوم سنتی ازدواج

به دلیل زیر، اجازهٔ ویرایش این صفحه ندارید:
عملی که درخواست کرده‌اید منحصر به کاربران این گروه است: کاربران.
می‌توانید مبدأ این صفحه را ببینید و رونوشت بردارید:
[[پرونده:Captبure.jpg|بندانگشتی|نقاشی از مراسم بردن عروس به خانه شوهر. برگرفته از سایت commons.wikimedia، قابل بازیابی از https://commons.wikimedia.org/wiki/File:A_bride_is_carried_by_palanquin_to_her_new_home_Wellcome_V0046669.jpg]][[پرونده:Captgure.jpg|بندانگشتی|نقاشی از مراسم بردن عروس به خانه شوهر. برگرفته از سایت mutualart، قابل بازیابی از https://www.mutualart.com/Artwork/A-Wedding-Procession/EA3F7D1D3D9DB233]][[پرونده:File.jpg|بندانگشتی|همراهی عروس توسط داماد با پارچه قرمز رنگ به سمت کجاوه. برگرفته از سایت bartarinha، قابل بازیابی از [https://www.bartarinha.ir/%D8%A8%D8%AE%D8%B4-%D8%B3%D8%A8%DA%A9-%D8%B2%D9%86%D8%AF%DA%AF%DB%8C-3/142603-%D8%B4%D8%B4-%DA%AF%D8%A7%D9%85-%D8%A8%D8%B1%D8%A7%DB%8C-%D8%A2%D9%88%D8%B1%D8%AF%D9%86-%D8%B9%D8%B1%D9%88%D8%B3-%DA%86%DB%8C%D9%86%DB%8C https://www.bartarinha.ir/]]]مراسم ازدواج با برخی آداب و رسوم سنتی همراه است. برای نمونه ،عروس هنگامی که خانواده‌ی خود را ترک می‌کرد، باید گریه کند تا نشان دهد نمی‌خواهد خانواده‌اش را ترک کند.

کجاوه‌ی عروس، از لوازم اصلی مراسم ازدواج سنتی در [[چین]] است. در مراسم ازدواج، عروس را سوار بر کجاوه از منزل پدری به خانه‌ی داماد می‌برند. کجاوه‌ی عروس اغلب توسط چهار و یا هشت نفر حمل می‌شود. هم چنین، کجاوه‌ی اژدها و کجاوه‌ی سیمرغ هم وجود دارد. علاوه بر حمل کنندگان، افراد دیگری همچون ناقوس زن، بادبزن، و چتردار، کجاوه‌ی عروس را همراهی می‌کنند. گروه حمل کننده‌ی کجاوه، بین ده تا ده‌ها نفر متغیر بوده و بسیار تماشایی است.

در مراسم ازدواج سنتی چین، سر و روی عروس را با یک روسری قرمز می‌پوشاند و در حالی که یک یا چند دختر او را همراهی می‌کنند، داماد با پارچه‌ی ابریشمی قرمز رنگی که در دست دارد، عروس را به داخل کجاوه می‌برد. در مسیر خانه‌ی داماد، تکان دادن کجاوه از برنامه‌های شاد مراسم ازدواج است و حمل‌کنندگان کجاوه، آن را به چپ و راست حرکت می‌دهند تا عروس نتواند درون کجاوه راحت بنشیند. گاهی اوقات به خاطر تکان‌های شدید کجاوه، داماد به نیابت از عروس از حمل‌کنندگان تقاضا می‌کند تا کجاوه را تکان ندهند و حمل‌کنندگان شروع به خنده و شادی می‌کنند. تمام این حرکات در حقیقت برای ایجاد یک فضای  شاد و مفرح صورت می‌گیرد.

مهمترین بخش از مراسم ازدواج سنتی در چین، مراسم ادای احترام است. عروس و داماد، ابتدا در مقابل «میز احترام به آسمان و زمین» قرار می‌گیرند؛ روی این میز یک پیمانه وجود دارد که پر از غلات است و در چهار طرف آن جمله‌ی «یشم و طلا پیمانه را پر کرده است» نوشته شده است و دهانه‌ی پیمانه را با کاغذ قرمز رنگی می‌بندند و در چهار سوی داخل پیمانه سکه‌های پول گذاشته می‌شود که پس از ادای احترام توسط عروس و داماد به آسمان و زمین، شرکت‌کنندگان در مراسم این پول‌ها را برای تبرک می‌گیرند. در وسط پیمانه یک شاخه درخت سرو قرار دارد که از شاخه‌های آن سکه‌هایی آویزان می‌شود که آن را درخت پولزا می‌گویند. در کنار پیمانه، ترازو، آینه، ماکو، چراغ یا شمع می‌گذارند. داماد در سمت راست و عروس در سمت چپ و هر دو در مقابل میز می‌ایستند و مجری با صدای بلند می‌‌گوید: <blockquote>«اول به آسمان و زمین احترام بگذارید، دوم به پدر و مادر خود ادای احترام کنید، سوم هر دو به یکدیگر احترام کنید.» </blockquote>بین مردم این اعتقاد وجود دارد که زن و مرد، تنها پس از ادای احترام به زمین و آسمان به طور رسمی زن و شوهر می‌شوند. از این رو، مردم به این مراسم اهمیت زیادی می‌دهند. در بین آداب و رسوم مردمی، رسم دیگری هست مبنی بر اینکه اگر داماد به هر علتی نتواند در مراسم ادای احترام حاضر شود، خواهر او با بغل کردن یک خروس، به جای داماد با عروس مراسم ادای احترام را برگراز می‌کند.

بعد از مراسم کجاوه سواری و ادای احترام به آسمان و زمین، نوبت به مراسم شلوغ کردن در حجله‌ی عروس می‌رسد. وقتی عروس و داماد به حجله می‌روند، خویشاوندان و دوستان آنها در حجله جمع شده و با عروس و داماد شوخی می‌کنند. گاهی اوقات حتی شوخی‌های بیش از اندازه هم می‌کنند، ولی عروس و داماد هرگز ناراحت نمی‌شوند و باید راه حلی برای رهایی از شوخی‌های دوستان پیدا کنند. به همین خاطر، حجله‌ی عروس و داماد بسیار شاد و پرشور و حال می‌شود<ref>Pleskacheuskaya, Inesa (2007), Chinese Customs and Wisdoms. Beijing: Foreign Languages Press 109-117</ref>.

آداب و رسوم فوق تنها مربوط به [[سلسله ی خن|نژاد خَن]] است که اکثریت [[جمعیت چین]] را تشکیل می‌دهند. سایر اقوام و نژادهای موجود در این کشور (55 اقلیت قومی) نیز هرکدام آداب و رسوم و سنت‌های خاص خود را دارند که پرداختن به آنها کتاب مستقلی را می‌طلبد.

== نیز نگاه کنید به ==
[[آداب و رسوم عروسی در کوبا]]؛ [[مراسم خواستگاری و ازدواج در سنگال]]؛ [[سنت ازدواج در آرژانتین]]؛ [[آداب و رسوم ازدواج در فرانسه]]؛ [[سنت و مراسم ازدواج در مالی]]؛ [[سنت و مراسم ازدواج در ساحل عاج]]؛ [[سنت ازدواج در زیمبابوه]]؛ [[سنت های ازدواج مسلمانان تایلند]]؛ [[سنت های ازدواج شیعیان تایلند]]؛ [[سنت های ازدواج بودائیان تایلند]]؛ [[مراسم سنتی خواستگاری و ازدواج در اوکراین]]؛ [[آداب و رسوم ازدواج در اردن]]؛ [[مراسم ازدواج در اتیوپی]]؛ [[مراسم خواستگاری در سیرالئون]]؛ [[آداب و رسوم ازدواج در قطر]]؛ [[مراسم خواستگاری و ازدواج در بنگلادش]]

== کتابشناسی ==
[[رده:ازدواج، طلاق و فرزند آوری]]
<references />

== منبع اصلی ==
سابقی، علی محمد (1392). جامعه و فرهنگ [[چین]]. تهران: [https://alhoda.ir/ موسسه فرهنگی، هنری و انتشاراتی بین المللی الهدی] ،جلد سوم، ص. 923-925

== نویسنده مقاله ==
علی محمد سابقی
بازگشت به برخی از آداب و رسوم سنتی ازدواج.
برگرفته از «https://dmelal.ir/index.php?title=برخی_از_آداب_و_رسوم_سنتی_ازدواج»