نمایش مبدأ برای تاریخ هنر بنگلادش

به دلیل زیر، اجازهٔ ویرایش این صفحه ندارید:
عملی که درخواست کرده‌اید منحصر به کاربران این گروه است: کاربران.
می‌توانید مبدأ این صفحه را ببینید و رونوشت بردارید:
موسسات هنری و صنایع دستی را در اواخر دهه 1940 اشخاصی همچون زین‌العابدین، انوارالحق، قمرالحسن شفیع الدین احمد تاسیس کردند. از آن جایی که، اغلب هنرمندان بنگلادشی در کلکته آموزش دیده‌اند و با همه سبک‌های هندی آشنا شده‌اند، بنابراین در ارائه آثار هنری از ترکیبی از هنرهای مدرن هندی و هنرهای فولکلور سنتی بهره می‌برند.
[[پرونده:صنایع دستی در بنگلادش.jpg|بندانگشتی|گلدانی که از صنایع دستی بنگلادش ، قابل بازیابی از https://www.bongodorshon.com/home/story_detail/mansaghot-ancient-material-of-folk-art-of-bengal]]

=== معرفی هنرهای سنتی ===
در صنایع دستی [[بنگلادش]] مربوط به دوره قرون وسطی، آثار برتر را می‌توان در بین کارهای جشن زن و مرد مشاهده کرد. کنده کاری‌های روی چوب و سنگ، اشکال کنده شده بر روی عاج فیل، سفالگری، بافتن پارچه‌‌های چیت، ساختن ابزار آلات فلزی، بافتن کنف و بوریا، ملیله‌ دوزی، گلدوزی، سوزن دوزی همه از جمله بهترین نمونه‌ها می‌باشند. طی قرون 17 و 18 اغلب این وسایل به اروپا، آفریقا و بخش‌هایی از آسیا صادر شد. در طی هجوم بریتانیا و اعمال قوانین انگلیسی، تولید چنین ابزار سنتی برای بنگلادشی‌ها منع شد. به این ترتیب انتظار می‌رفت که این گونه صنایع دستی از صحنه هنر این کشور خارج شود. اما بعد از آزادی کشور در سال 1971، مردم دوباره به صنایع دستی روی آورده و مجددا به احیای آن پرداختند. ابزارهای تاریخی و میراث فرهنگی کشور [[بنگلادش]] در واقع شاهدی برای فرهنگ و هنر متداول و رایج این کشور از زمان‌های باستان تا زمان عصر حاضر می‌باشد. دایره باستان شناسی و موزه‌های کشور [[بنگلادش]] به حفاری مکان‌های مختلف و شناسایی تمدن‌های باستانی موجود در این کشور اقدام کرده است. در این راه اشیای مختلف هنری و صنایع دستی نظیر مجسمه‌ها، سفالینه‌ها، لوحه‌های سنگی، کتیبه‌ها، سکه‌های قدیمی و ابتدایی‌ترین سلاح‌ها را کشف کرده است. اشیای مکشوفه، حفاظت و نگهداری می‌شوند و در مکان‌های مخصوص مانند موزه و نمایشگاه‌ها در معرض دید علاقه‌مندان قرار می‌گیرند. از آن جایی که این گونه اشیای هنری و فرهنگی را اغلب هنرمندان پیشین کشور ساخته بودند، بنابراین مطالعه بر روی چنین آثاری، تصویر روشنی از جامعه گذشته کشور را برای مردم عصر حاضر منعکس خواهد کرد.

== نیز نگاه کنید به ==
[[تاریخ هنر مصر]]؛ [[تاریخ هنر تونس]]؛ [[تاریخ هنر روسیه]]؛ [[تاریخ هنر ژاپن]]؛ [[تاریخ هنر کانادا]]؛ [[تاریخ هنر کوبا]]؛ [[تاریخ هنر سنگال]]؛ [[تاریخ هنر آرژانتین]]؛ [[تاریخ هنر ساحل عاج]]؛ [[تاریخ هنر تایلند]]؛ [[تاریخ هنر اسپانیا]]؛ [[تاریخ هنر اردن]]؛ [[تاریخ هنر تاجیکستان]]؛ [[تاریخ هنر سریلانکا]]؛ [[تاریخ هنر قزاقستان]]

== منبع اصلی ==
توسلی، محمد مهدی، علی زاده کندی، عزیز، توسلی، سینا(1391). جامعه و فرهنگ [[بنگلادش]]. تهران: [https://www.icro.ir/ سازمان فرهنگ و ارتباطات اسلامی]( در دست انتشار).

== نویسندگان مقاله ==
محمد مهدی توسلی، عزیز علی زاده کندی و سینا توسلی
[[رده:هنر]]
بازگشت به تاریخ هنر بنگلادش.
برگرفته از «https://dmelal.ir/index.php?title=تاریخ_هنر_بنگلادش»