نمایش مبدأ برای تبعیض جنسیتی زنان چین

به دلیل زیر، اجازهٔ ویرایش این صفحه ندارید:
عملی که درخواست کرده‌اید منحصر به کاربران این گروه است: کاربران.
می‌توانید مبدأ این صفحه را ببینید و رونوشت بردارید:

علیرغم بهبودهای چشمگیر حاصله در وضعیت و جایگاه زنان در [[چین]] پس از حاکمیت [[حزب کمونیست و احیای هویت ملی چین|حزب کمونیست]]، به ویژه اجرای اصلاحات اقتصادی، هنوز هم [[نوع جامعه چین|جامعه‌ی زنان]] این کشور تا حدودی با تبعیض‌های جنسیتی در درآمد، اشتغال در بخش‌های دولتی و بخش خصوصی، سطوح آموزشی، و نیروی کار، هر کدام در درجات مختلفی رنج می‌برند<ref name=":1">Yuhui Li: www.bridgew.edu/soas/jiws/vol1</ref>. برای نمونه، بوِرلی هوپر که در سال1991میلادی پژوهشی پیرامون جنسیت و [[نظام آموزش و پرورش در چین معاصر|آموزش و پرورش در چین]] انجام داده، اشاره می‌کند که از سال1949 تا کنون، در مدارس [[چین]] همواره تعداد دانش آموزان دختر نسبت به دانش آموزان پسر کمتر بوده است.

=== [[تبعیض جنسیتی در آموزش چین]] ===
در سال1950 وقتی [[جمهوری خلق چین]] تازه تأسیس شده بود، 26درصد دانش آموزان مدارس ابتدایی، 26درصد مدارس متوسطه، و 23درصد دانشجویان مراکز آموزش عالی دختر بودند. با پایان دهه‌ی1980(یک دهه پس از اجرای اصلاحات) این درصدها به ترتیب به 46، 41، و 33درصد افزایش یافت، این آمار نشان می‌دهد که هنوز هم برای برابری آموزشی دختران در مراکز آموزش عالی مشکلاتی وجود دارد<ref name=":2">  Hooper, Beverley)1991(.“Gender and Education”. Chinese Education: Problems, Policies and Prospects. Edited by Irving  Epstein. New York: Garland Publishing.</ref>.

بالا بودن میزان حضور زنان در مؤسسات آموزش عالی در [[اجرای انقلاب فرهنگی در چین|دوران انقلاب فرهنگی]] نسبت به پیش و پس از این دوران، به احتمال زیاد در نتیجه‌ی دخالت مستقیم دولت و کنترل [[نظام آموزش و پرورش در چین معاصر|نهادهای آموزشی]] بوده است. در این دوران ورود به دانشگاه‌ها براساس معیارهای در نظر گرفته شده توسط [[حزب کمونیست و احیای هویت ملی چین|حزب کمونیست]] صورت می‌گرفت که ایدئولوژی سیاسی، سابقه‌ی انقلابی خانوادگی، و تجربه‌ی کاری از جمله‌ی این معیارها بود. هوپر، دلایل پایین بودن نسبت حضور زنان در دانشگاه‌ها در این سال‌ها، عدم کشش بازار برای جذب فارغ التحصیلان دختر نسبت به پسر، و فرهنگ و ایده‌های سنتی پدرسالاری که در ساختار خانوادگی تحت عنوان«برای زنان فضیلت این است که با استعداد نباشند» نفوذ دارد می‌داند. وی معتقد است، این نگرش جنسیتی عمیق و ریشه‌دار است که زنان را از فراگیری علم دل‌سرد می‌کند<ref name=":2" />.

البته باید اشاره نمود که در سال‌های اخیر، با توسعه‌ی اقتصاد و [[نظام آموزش و پرورش در چین معاصر|گسترش فضای دانشگاهی]] در کشور [[چین]]، این تفاوت جنسیتی در امر آموزش در سطوح مختلف کاملا تغییر کرده و میزان حضور دختران در مدارس و دانشگاه‌ها پایین‌تر از پسران نیست. طبق آمار منتشره درسال2009میلادی، تعداد دانش آموزان و دانشجویان دختر در مدارس و مراکز آموزش عالی چین نسبت به کل دانشجویان به شرح زیر است:

تعداد دانش آموزان دختر نسبت به کل دانش آموزان در مدارس ابتدایی 27/46درصد؛ در مدارس ابتدایی بزرگسالان 90/53درصد؛ در مدارس معمولی راهنمایی 32/47درصد؛ در مراکز فنی و حرفهای 35/47درصد؛ در مقطع دبیرستان 58/45درصد؛ در سواد آموزی بزرگسالان 08/55درصد؛ در مراکز آموزش عالی براساس مقاطع تحصیلی لیسانس 04/47درصد؛ فوق لیسانس 63/49درصد؛ مقطع دکتری 86/34درصد؛ مقطع لیسانس بزرگسالان 33/52 درصد؛ و آموزش مجازی در مقاطع مختلف 75/48درصد بوده است که تقریبا مساوی با پسران و مردان است<ref>Chinese Statistical Year Book,2009</ref>.
===[[تبعیض جنسیتی در نیروی کار و اشتغال چین]]===
اگر از میزان مشارکت نیروی کار زنان به عنوان شاخصی برای اندازه‌گیری برابری جنسیتی استفاده شود، کشور [[چین]] یکی از مساوات طلبانه‌ترین کشورهای جهان خواهد بود. مشارکت نیروی کار زنان در [[چین]] پس از تأسیس جمهوری خلق، به طور چشمگیری افزایش یافته و اینک تقریبا در سطح جهانی قرار دارد. براساس مطالعات انجام شده توسط بایر و همکاران، از میان زنانی که بین سال‌های1966 تا1976([[اجرای انقلاب فرهنگی در چین|دوران انقلاب فرهنگی]]) ازدواج کرده‌اند، 92درصد شاغل بوده‌اند<ref>''' ''' Bauer, John and et.al. (1992). Gender Inequality in Urban China. In Education and Employment. Modern China. ''Beijing Review'', 18(3),pp.330-370</ref>.

با این حال، اگرچه میزان مشارکت نیروی کار زنان در این کشور بالا است، ولی توزیع نیروی کار با توجه به گروه‌های سنی، در میان زنان و مردان خیلی متفاوت است. آمار منتشره از سوی بایر و همکارانش نشان می‌دهند که درصد شاغلان مرد و زن در سال1987 به ترتیب7/97درصد و 6/73درصد برای گروه‌های سنی بین45 تا49 سال بوده است. این درحالی است که این میزان برای گروه‌های سنی بین 55 تا59سال، 2/73درصد و 7/28درصد بوده است. به عبارت دیگر، زنان سالمند در مقایسه با مردان هم سن خود از شانس کمتری برای اشتغال برخوردارند. این وضعیت پس از اجرای اصلاحات و کاهش تصدی دولت در بخش اقتصاد، بدتر هم شده است. در اواخر دهه‌ی1970 و تمام دهه‌ی1980، نسبت نیروی کار زنان همیشه کمی بیش از43درصد بوده است. ولی براساس گزارش منتشره از سوی ‌نیویورک تایمز، در سال1997«تنها 39درصد نیروی کار [[چین]] را زنان تشکیل می دادند، در حالی که آنها 61درصد کارگران از کار بیکار شده را به خود اختصاص می‌دادند<ref>Rosental, Elizabeth (1998). Unemployable Femail in China. New York Times.</ref>.  

اگرچه براساس قانون کار [[چین]]، تبعیض براساس جنسیت غیر قانونی است، به نظر می رسد با توجه به واگذاری بخش عمده‌ی اقتصاد به بخش غیر دولتی که به طور فزاینده و قابل توجهی در اقتصاد [[چین]] تأثیر گذار هستند، و اتخاذ سیاست مبتنی بازار از سوی حکومت، دولت کنترلی بر استخدام‌های بخش غیر دولتی و وضعیت شاغلان این بخش ندارد<ref name=":1" />.

به هرحال، می‌توان این گونه نتیجه گیری کرد که دولت [[چین]] و [[حزب کمونیست و احیای هویت ملی چین|حزب کمونیست]] این کشور، تا حد زیادی هم در خصوص دستاوردهای حاصله برای جامعه‌ی زنان در بیش از 60 سال گذشته و همچنین، مشکلاتی که امروزه  زنان این کشور با آن روبه رو هستند، مستقیما نقش داشته و مسئول می‌باشند. چون دولت این کشور براساس سیاست‌های ترسیم شده از سوی حزب، سیاست‌ها و برنامه‌های اجرایی خود را تنظیم می‌کند. لذا، گاهی اوقات در اجرای دستورات حزبی، منافع زنان قربانی شده و یا منجر به توقف و بازگشت از پیشرفت‌های حاصله طی دهه‌های گذشته در خصوص آزادی زنان می‌شود. به عبارت دیگر، اجرای سیستم سوسیالیستی در [[چین]] لزوما به معنای ایجاد محیط لازم برای زنان جهت رسیدن به شرایط برابر با مردان نیست. بنابراین، وجود نابرابری جنسیتی در این کشور به انحای مختلف، در سطوح فردی و کلان همچنان موضوعی قابل بحث است.

تا پایان سال2002، [[جمعیت چین|جمعیت زنان چین]] جمعا به620 میلیون نفر رسید که این رقم شامل 5/48درصد از مجموع [[جمعیت چین]] می‌شود. دولت [[چین]] به پیشرفت زنان بسیار اهمیت داده و برابری مردان و زنان یکی از سیاست‌های اساسی برای کمک به پیشرفت جامعه‌ی این کشور اعلام شده و تلاش دولت بر آن است تا سیاست کلان کشور، طبق اصول مشارکت برابری مردان و زنان پیش رود تا پیشرفت و بهره‌مندی مشترک سیاسی و قانونی زنان تضمین شود. در این راستا، از اواسط دهه‌ی90 قرن گذشته، دولت چین«طرح بزرگ پیشرفت زنان [[چین]]» را برای دو دوره‌ی 5 و 10 ساله تنظیم و اعلان کرده است. با این کار، از حقوق قانونی زنان دفاع شده و محیط اجتماعی برای پیشرفت زنان چین بهبود یافته و پیشرفت همه جانبه‌ی امور زنان وارد مرحله‌ی مطلوب و بی سابقه‌ای شده است. زنان چین از نظر قانونی، نه تنها در زمینه‌های سیاسی، اقتصادی، فرهنگی، اجتماعی و خانواده از حقوق برابر با مردان بهره‌مند هستند، بلکه دفاع از حقوق ویژه‌ی زنان، به عنوان یکی از بخش‌های مهم حفظ و تضمین حقوق بشر اساسی چین، روزبه روز بیشتر مورد توجه دولت و جامعه قرار گرفته است. با تلاش مشترک دولت و محافل مختلف [[چین]]، جایگاه زنان [[چین]] به طور قابل ملاحظه‌ای ارتقا و بهبود یافته و پیشرفت امور زنان وارد مرحله‌ی مطلوب و بی سابقه‌ای شده است. برای تحقق این هدف، از سوی دولت سازمان‌ها و نهادهای مختلفی تشکیل شده است که مهم‌ترین این نهادها، [[فدراسیون سراسری زنان چین]] است<ref>سابقی، علی محمد(1392). جامعه و فرهنگ [[چین]]. تهران: [https://alhoda.ir موسسه فرهنگی، هنری و انتشاراتی بین المللی الهدی]، جلد1، ص.330-335.</ref>. 

{{به روز رسانی}}

== نیز نگاه کنید به  ==
[[وضعیت زنان در چین]]؛ [[تبعیض جنسیتی در آموزش چین]]؛ [[تبعیض جنسیتی در نیروی کار و اشتغال چین]]

== کتابشناسی ==
الگوی به‌کاررفته در این صفحه:
الگو:به روز رسانی (نمایش مبدأ)
بازگشت به تبعیض جنسیتی زنان چین.
برگرفته از «https://dmelal.ir/index.php?title=تبعیض_جنسیتی_زنان_چین»