نمایش مبدأ برای جغرافیای طبیعی ساحل عاج

به دلیل زیر، اجازهٔ ویرایش این صفحه ندارید:
عملی که درخواست کرده‌اید منحصر به کاربران این گروه است: کاربران.
می‌توانید مبدأ این صفحه را ببینید و رونوشت بردارید:
[[پرونده:نقشه جغرفیایی ساحل عاج.jpg|بندانگشتی|نقشه کشور [[ساحل عاج]].برگرفته از سایت ویکیجو، قابل بازیابی از https://wikijoo.ir/index.php/%D8%B3%D8%A7%D8%AD%D9%84_%D8%B9%D8%A7%D8%AC]]
[[ساحل عاج|ساحل‌ عاج]] کشوری است واقع در نیم‌کره شمالی، در غرب آفریقا و به‌‌ شکل یک چهارضلعی نامنظم که 3110 کیلومتر مرز مشترک با پنج کشور آفریقایی دیگر دارد: از شمال با کشورهای [[مالی]] و بورکینافاسو، از غرب با لیبریا و گینه کوناکری و از شرق با کشور غنا هم‌مرز است. از جنوب نیز خلیج گینه، آن را با ساحلی به‌‌ طول 512 کیلومتر، به دومین اقیانوس بزرگ جهان، اقیانوس اطلس، متصل می‌نماید. مساحت آن برابر با 322462 کیلومترمربع است و از نظر وسعت، در میان شانزده کشور واقع در غرب آفریقا، رتبه چهارم را به خود اختصاص داده است. از این مقدار، 4462 کیلومترمربع، یعنی معادل 1/38 درصد از کل مساحت آن را آب پوشانده است.

در ناحیه جنوب‌‌غربی [[ساحل عاج|ساحل‌ عاج]]، منطقه‌ای وجود دارد به‌‌ نام ساساندرایِ سفلی که «ساساندرا»(Sassandra)، یکی از شهرهای مهم آن به‌‌ شمار می‌رود و زیباترین سواحل کشور نیز در همین منطقه قرار می‌گیرند. برخلاف ناحیه جنوب‌شرقی و منطقه [[ابیجان]]، این ناحیه تنها جایی در خلیج گینه است که شنا در آن تقریباً بی‌خطر است. این ناحیه همچنین به‌ واسطه بندر سان پدرو که پس‌ از بندر [[ابیجان]]، دومین بندر کشور به‌حساب می‌آید، از غنی‌ترین مناطق [[ساحل عاج|ساحل‌ عاج]] محسوب می‌شود؛ اما ساساندرای علیا در بخش مرکزی‌تر جای می‌گیرد و منطقه‌ای را شامل می‌گردد که به‌‌ نام «کمربند کاکائو» شناخته می‌شود. در ناحیه جنوب‌شرقی و در مرز غنا، تالاب‌های وسیعی وجود دارد که مهمترین رودهای کشور به آنجا سرازیر می‌شوند.

[[ابیجان]]، پایتخت اقتصادی کشور، با بیش‌ از چهار میلیون جمعیت و با داشتن تقریباً تمام صنایع کشور، در همین ناحیه تالابی قرار دارد. شرق [[ساحل عاج|ساحل‌ عاج]]، پارک ملی «کوموئه» (Comoé) را نیز در خود دارد که حفاظت‌گاه دسته‌هایی از فیل‌هاست. در غرب کشور، در استان هجده‌‌کوه، رشته‌ کوه‌های «مان» (Man) قرار دارند که «تونکویی»، (Tonkoui) با 1189 و «نیمبا»،(Nimba) با 1752 متر ارتفاع، بلندترین قله‌های آن هستند. تونکویی در شمال‌غربی شهر مان واقع شده و در زبان بومیان این ناحیه، یعنی زبان «یاکوبا»(Yacouba)، به معنی کوه بزرگ است. این سلسله‌‌ جبال، از لحاظ اقتصادی و اقلیمی اهمیت ویژه‌ای دارند؛ زیرا در این ناحیه، انواع درختانی همچون «پالم» (نوعی نخل) یافت می‌شوند که روغن آن برای صادرات استخراج می‌گردد. کوه نیمبا سرشار از معادن آهن است و در دامنه آن، زیستگاه طبیعی معروفی قرار دارد که به‌‌ دلیل تنوع گیاهان و جانورانش، از سوی یونسکو، در فهرست میراث جهانی قرار گرفته است. همچنین آب‌وهوای نسبتاً معتدل آن، محل مناسبی برای استراحت و تفریح شده است.

به‌‌ طور کلی، بیشتر مساحت [[ساحل عاج|ساحل‌ عاج]] را، همچون سایر مناطق غرب آفریقا، دشت‌های وسیع و مسطح و فلات‌های کم‌‌ ارتفاع تشکیل داده‌اند که عموماً ارتفاع آن‌ها، از چهارصدمتر تجاوز نمی‌کند. رودهای بزرگ و کوچک بسیاری که اغلب جریان‌های تندی دارند نیز سراسر این سرزمین را سیراب می‌کنند. این رودها، از شمال به جنوب سرازیرند و مهمترین آن‌ها «کوموئه»، «بانداما» و «ساساندرا» هستند که از فلات مرتفع شمال سرچشمه می‌گیرند. رود کوموئه، با در ازای معادل 1160 کیلومتر، طولانی‌ترین رود [[ساحل عاج|ساحل‌ عاج]] محسوب می‌شود. رود مهم دیگری به‌‌نام «کاوالی»، قسمتی از مرز این کشور با لیبریا را می‌سازد. این رود تنها رودی است که بخشی از آن قابل‌‌ کشتیرانی است. یک رود دیگر نیز به‌‌ نام «باگوئه» (Bagoé) قابل‌ ذکر است که از [[ساحل عاج|ساحل‌ عاج]] و [[مالی]] می‌گذرد.

همچنین [[ساحل عاج|ساحل‌ عاج]]، کشور تالاب‌هاست. (Lagune) معروف‌ترین آن‌ها «اِبریه» (Ebrié) نام دارد که شهرهای بزرگ [[ابیجان]]، گراند بسام و بنژرویل، در حاشیه آن قرار دارند. نابیل زورکوت (Nabil Zorkot) اخیراً کتاب بسیار جالبی درباره تالاب‌های این کشور به‌‌ نام «تالاب‌های [[ساحل عاج|ساحل‌ عاج]] از آسینی تا ساساندرا» منتشر نموده است که به کمک عکس‌هایی دیدنی، این سرزمین را از طریق تالاب‌های آن به‌‌تصویر می‌کشد. شایان‌ذکر است از 520 کیلومتر ساحلی که این کشور با دریا دارد، 60 درصد آن پوشیده از تالاب است. به این تالاب‌های آب شیرین، در زبان [[فرانسه]] «لاگون» گفته می‌شود و یک عارضه جغرافیایی و زیست‌ محیطی منحصر به‌ فرد در حاشیه خلیج گینه است. در برخی فصول، سطح این لاگون‌ها پوشیده از گیاهان و گل‌های مردابی، با ریشه‌های شناور می‌شود. در داخل این لاگون‌ها، چند جزیره نیز وجود دارد که بعضی از آن‌ها، مثل «جزیره بوله» در [[ابیجان]]، به تفرج‌گاه توریستی تبدیل شده‌اند.

سه دریاچه بزرگ نیز، یکی در مرکز، با نام «کوسو»(Kousso)؛ دیگری در جنوب‌‌غربی، موسوم به «بویو» (Buyo) و آخری در شرق، موسوم به «ایامه» (Ayamé) دیده می‌شوند. استانی که [[یاموسوکرو]]، پایتخت [[ساحل عاج|ساحل‌ عاج]]، در آن قرار گرفته، به‌ نام استان دریاچه‌ها خوانده می‌شود؛ به‌‌ طور کلی، میزان منابع آبی کشور رضایت‌بخش است و به حدود 81/41 کیلومتر مکعب در سال می‌رسد که به‌ طور متوسط، سرانه‌ آب برای هر نفر از جمعیت [[ساحل عاج|ساحل‌ عاج]]، بیش‌ از چهار هزار مترمربع می‌شود. این سرانه، به‌ ویژه در مقایسه با کشورهای واقع در اروپای سبز، همچون آلمان که میزان آب برای هر نفر 1850 مترمربع و فرانسه با 3300 مترمربع، قابل‌ توجه است. البته الگوی فصول بارش در [[ساحل عاج|ساحل‌ عاج]]، به‌‌ جهت اثرات گرمایشی کره زمین، نسبت به گذشته، کمی نامنظم شده است.
[[پرونده:شرایط اقلیمی ساحل عاج.jpg|بندانگشتی|ساحل عاج دارای آب و هوایی گرمسیری و مرطوب در امتداد ساحل (در جنوب) و آب و هوایی نسبتاً خشک و اقلیمی ساوان و نیمه بیابانی در شمال است]]

=== [[موقعیت جغرافیایی ساحل عاج|شرایط اقلیمی]] ===
[[ساحل عاج|ساحل‌ عاج]] در مدار 5 الی 10 درجه‌ عرض جغرافیایی واقع است؛ بنابراین، آب‌ و هوای آن در کل گرم و مرطوب است؛ اما این آب‌ و هوای گرم و مرطوب، در مناطق شمالی و جنوبی واجد تفاوت‌های عمده‌ای‌‌ است. در نگاه کلی، شمال دارای آب‌ و هوای گرم و خشک استوایی و جنوب در معرض آب‌ و هوای گرم و مرطوب حاره‌ای‌‌ است. نیمه جنوبی را جنگل پوشانده؛ درصورتی‌که این کشور، از شمال، به‌ واسطه وجود مرغزارهایی وسیع، به کشورهای جنوب صحرای آفریقا متصل می‌شود.

منطقه جنوب صحرا را منطقه ساحل نیز نامیده‌اند؛ منطقه ساحل شامل نواری است از دریای سرخ تا اقیانوس اطلس شمالی که تمام یا قسمتی از چندین کشور آفریقایی، مثل اریتره، [[سودان]]، چاد، نیجر، [[مالی]] و موریتانی را شامل می‌‌شود. مناطق مرزی شمال [[ساحل عاج|ساحل‌ عاج]] نیز از لحاظ جغرافیایی و پوشش گیاهی به منطقه ساحل شبیه است.

اما در مورد فصول گوناگون در مناطق مختلف [[ساحل عاج|ساحل‌ عاج]]، پیش‌تر اشاره شد که الگو، شدت و زمان بارش‌های فصلی در این کشور کمی تغییر کرده است؛ ولی به‌ طور سنتی، در اکثر منابع، این فصول بدین شرح تقسیم‌بندی می‌شوند: در جنوب چهار فصل وجود دارد؛ دو فصل بارانی بلند و کوتاه و دو فصل بلند و کوتاه خشک. از ماه آوریل تا اواسط جولای، فصل باران‌های بسیار و باد و طوفان‌های شدید است؛ سپس تا ماه سپتامبر، به‌رغم ابری ‌‌بودن آسمان، بارانی نمی‌بارد و از این‌رو، با فصلی خشک روبه‌رو هستیم. پس‌ از آن تا ماه نوامبر، فصل کوتاه باران‌های گاه‌به‌گاه آغاز می‌شود و بالاخره فصل بلند خشک شروع می‌گردد که تا پایان ماه مارس به‌‌ طول می‌انجامد. این فصل، به‌رغم نامی که دارد، نسبت به سایر فصول، به لطف بادهای شرقی، از مطبوعیت بیشتری برخوردار است.

در قسمت شمالی، آب‌وهوا خشک‌تر است و از آن به‌ نام «آب‌وهوای سودانی»[[ساحل عاج#%20ftn14|[I]]] یاد می‌شود؛ اقلیم این ناحیه شامل یک فصل مرطوب و یک فصل بلند خشک می‌شود. فاصله کوتاه ماه ژوئن تا سپتامبر، فصل باران‌هاست و پس‌ از آن تا ماه می، خبری از باران نیست یا به‌ ندرت باران می‌بارد. شایان‌ ذکر است که در مجموع، آب‌ و هوای مناطق شمالی، به‌رغم گرما، مطلوب‌تر و بهتر است؛ زیرا دست‌کم رطوبتی در هوا وجود ندارد. به‌ طور میانگین، دمای هوا در نواحی ساحلی بین 28 تا 37 درجه سانتیگراد متغیر است و هر چه به‌‌ سمت شمال حرکت کنیم، این تغییرات و تفاوت دما بیشتر می‌شود و بین 13 و 35 درجه سانتیگراد نوسان دارد.

صفت سودانی چندین‌‌بار در این کتاب استفاده شده است و بهتر است همین ابتدا توضیحی درباره آن بدهیم. در گذشته دو کشوری که اکنون به‌ نام «[[سودان]]» و «سودان جنوبی» می‌شناسیم، به‌ نام «سودان بریتانیا» معروف بودند که زبانشان عربی و انگلیسی است. پیش‌تر در مستعمرات فرانسوی هم منطقه شمال [[ساحل عاج|ساحل‌ عاج]] و [[ساحل عاج|مالی]] و چند کشور این منطقه را «سودان فرانسوی» می‌خواندند. واژه سودانی هنوز در بسیاری از اصطلاحات مربوط به معماری مساجد یا مسائل فرهنگی استفاده می‌شود؛ به‌ طور مثال، «مسجد کنگ» در [[ساحل عاج|ساحل‌ عاج]]، معرف کاملی برای سبک معماری سودانی است.
[[پرونده:پوشش گیاهی.jpg|بندانگشتی|پوشش گیاهی ساحل عاج؛ برگرفته از سایت نیک صالحی، قابل بازیابی از https://www.niksalehi.com/gardeshgari/ivory-coast-sights.html]]

=== پوشش گیاهی و جانوری ===
پوشش گیاهی [[ساحل عاج|ساحل‌ عاج]] در طول سالیان دراز، تغییرات عمده‌ای داشته است؛ اما در کل، دو گونه پوشش جنگلی، سطح آن را فراگرفته است: جنگل‌های متراکم و مرطوب که یک‌سوم وسعت کشور را در جنوب و در غرب تشکیل می‌دهند و جنگل‌های کم‌پشت یا همان مرغزارها که شامل درختچه‌ها و بیشه‌ها می‌شوند و باقی این سرزمین، از مرکز تا شمال را دربر می‌گیرند. البته در این میان، نقطه‌به‌نقطه مناطقی نیز یافت می‌شوند که از گیاهان مناطق خشک پوشیده شده‌اند. این تغییر تراکم درختان را هنگام پیمایش جاده‌های محور جنوب به شمال، به‌ راحتی می‌توان مشاهده کرد.

شایان‌ذکر است که جنگل‌های [[ساحل عاج|ساحل‌ عاج]]، از منابع مهم درآمد و ثروت این کشور (صادرات چوب) محسوب می‌شوند، اما از آغاز دوره‌ استعمار، تحت تأثیر عوامل انسانی و با انگیزه‌های استثماری، از تراکم جنگل‌ها کم شده است تا به امروز که سطح پوشش جنگلی [[ساحل عاج|ساحل‌ عاج]] به شش‌‌ میلیون هکتار می‌رسد. البته باید اذعان کرد که بیشتر این تخریب جنگل‌ها، در دوره پس‌ از استقلال [[ساحل عاج|ساحل‌ عاج]] رخ داده است.

از جالب‌ترین گیاهان موجود در این سرزمین، به‌ ویژه باید به «اقاقیا» و انواع «ارکیده»‌ اشاره کرد. همچنین در جای‌جای آن می‌توان درختان شگفت‌انگیز استوایی را دید که گرچه به فراوانی یافت می‌شوند، اما هیچ‌گاه چشم مسافر از دیدن آن‌ها خسته نمی‌شود. درخت‌های چندصد ساله و بلند بالای «فرومژه» (Fromager) شکوه جنگل‌های [[ساحل عاج|ساحل‌ عاج]] را به رخ بازدید کننده خارجی می‌کشد. حتی یکی از استان‌های [[ساحل عاج|ساحل‌ عاج]]، به ‌نام این درخت نام‌گذاری شده است. «باغ گیاه‌شناسی بنژرویل»، همه این گونه‌های گیاهی [[ساحل عاج|ساحل‌ عاج]] را به‌خوبی در خود جای داده است که بازدید از آن، می‌تواند اطلاعات سرشاری را در اختیار توریست‌های علاقه‌مند به این مباحث قرار دهد.

اما درباره درختان میوه باید گفت که [[ساحل عاج|ساحل‌ عاج]]، به‌ ویژه به‌‌ خاطر کشتزارهای وسیع قهوه، کاکائو، نخل‌های روغنی (پالم) و درختان موز مشهور است؛ از این‌رو، گاه آن را موتور محرک اقتصاد غرب آفریقا می‌نامند. کشت قهوه و کاکائو، به‌ ویژه در جنوب، جنوب‌‌غربی و در مناطق ساحلی انجام می‌گیرد؛ این ناحیه برای زراعت آناناس و موز نیز مناسب است؛ اما در جنوب‌غربی، با یکی از شگفتی‌های آفریقا روبه‌رو می‌شویم: جنگل‌های قدیمی یا بدوی که در پارک ملی «تائی» (Taï) محصور گشته و از سوی یونسکو، در فهرست میراث جهانی ثبت شده‌اند. «پارک ملی تائی» در نزدیکی گینه و لیبریا و در وسعتی معادل 3500 کیلومترمربع گسترده شده است. این پارک، به‌ ویژه محل زندگی پستانداران بزرگ و حیواناتی است که در معرض خطر انقراض قرار دارند. البته برخی روستاهای قبایل سنتی نیز هنوز در دل این جنگل‌های حفاظت‌شده قرار دارند؛ اما هرچه به‌‌ سمت شمال و جنگل‌های کم‌پشت و مرغزارها می‌رویم، مزارع برنج و پنبه، جای محصولات دیگر را می‌گیرند.

در این گستره طبیعی، گونه‌های حیوانی بسیاری زیست می‌کنند. از مشهورترین آن‌ها باید به فیل اشاره کرد که نماد [[ساحل عاج|ساحل‌ عاج]] است و همان‌گونه که پیداست، نام کشور نیز ریشه در وجود این حیوان عظیم‌الجثه دارد. شایان ذکر است که نام‌گذاری [[ساحل عاج|ساحل‌ عاج]]، بیشتر به‌‌ علت وجود تجارت عاج در ساحل این منطقه بوده است و نه وجود خود فیل‌ها که در نواحی دیگر شکار می‌شدند و عاجشان از طریق این ساحل صادر می‌شده است؛ اما در هر حال، گونه فیل‌ها که زمانی در سایر نقاط کشور هم یافت می‌شد، به‌ دلیل شکار بیش‌ از اندازه، در معرض تهدید قرار گرفت؛ به‌ گونه‌ای که هم‌اکنون به تعداد بسیار کم، فقط در مناطق حفاظت‌شده، پارک‌ها و برخی نقاط معدود دیده می‌شود.[II]

از دیگر گونه‌های حیوانی که زمانی به‌وفور در [[ساحل عاج|ساحل‌ عاج]] دیده می‌شدند، اما امروزه دیگر نشانی از آن‌ها، جز در حفاظتگاه‌ها دیده نمی‌شود، کرگدن و زرافه هستند. امروزه فقط یک کرگدن متولد خاک [[ساحل عاج|ساحل‌ عاج]] که والدینش از آفریقای جنوبی به [[ساحل عاج]] آورده شده بودند، در این کشور وجود دارد. این کرگدن آن‌قدر در رسانه‌ها معروف شده است که در سال 2018، برای جابه‌جایی‌اش از محیط نزدیک به مناطق روستایی به مناطق حفاظت‌شده، پوشش رسانه‌ای بین‌المللی صورت گرفت.

از دیگر حیوانات این سرزمین همچنین باید به اسب آبی، شیر، بوفالو و انواع میمون‌ها، از جمله شامپانزه و میمون‌های قرمز و سبز، همچنین به خزندگانی چون مار نپتون و کروکودیل اشاره کرد. کروکودیل و اسب آبی در بسیاری از رودها و آبگیرهای کشور دیده می‌شوند. جالب اینکه پرورش کروکودیل برای مقاصد تجاری رواج دارد. این کروکودیل‌‌ها که به «کَئیمان» معروف‌اند، بومی منطقه کارائیب هستند و به‌ طور مصنوعی، در دوره هوفوئه بوآنی، به [[ساحل عاج|ساحل‌ عاج]] آورده شدند و تکثیر یافتند. دریاچه کَئیمان‌‌ها در کنار مقبره هوفوئه بوآنی در [[یاموسوکرو]]، از جاذبه‌های گردشگری این شهر به‌ حساب می‌آید. البته سالی چند مورد حمله کئیمان‌ها به انسان‌ها نیز گزارش می‌شود. همچنین پرندگان متنوع و پرشماری در این سرزمین یافت می‌شوند؛ برای مثال، «کالائو» پرنده مقدس سنوفوهاست که تمثیل‌هایش در نقوش و هنرهای دستی این قوم فراوان یافت می‌شود. سنوفوها، این پرنده را حمل‌کننده ارواح می‌دانند. پرنده شکاری «اِپِرویه» که نوعی شاهین کوچک است هم در آسمان [[ساحل عاج|ساحل‌ عاج]] فراوان دیده می‌شود. از میان سایر پرندگان، خفاش‌ها، برخلاف انتظار و به‌ وفور در سایر نقاط این کشور، حتی در مناطق شهری دیده می‌شوند. برای مسافری که نخستین‌‌بار به شهر [[ابیجان]] سفر کرده است، یکی از شگفتی‌های غیرمعمول، حضور پرشمار همین خفاش‌های عظیم‌الجثه در جای‌جای شهر، به‌ خصوص درمیان درختان منطقه پلاتو است. این خفاش‌ها عمدتاً میوه‌خوار هستند.<ref>حسینی، روح الله، خان آبادی، سعید(1400). جامعه و فرهنگ ساحل‌ عاج. تهران: [https://alhoda.ir/ موسسه فرهنگی هنری و انتشاراتی بین المللی الهدی]،ص.19-28.</ref>

== نیز نگاه کنید به ==
[[جغرافیای طبیعی روسیه]]؛ [[جغرافیای طبیعی سودان]]؛ [[جغرافیای طبیعی اردن]]؛ [[جغرافیای انسانی ژاپن|جغرافیای طبیعی ژاپن]]؛ [[جغرافیای طبیعی کانادا]]؛ [[جغرافیای طبیعی کوبا]]؛ [[جغرافیای طبیعی در چین]]؛ [[جغرافیای طبیعی لبنان]]؛ [[جغرافیای طبیعی تونس]]؛ [[جغرافیای طبیعی مصر]]؛ [[جغرافیای طبیعی مالی]]؛ [[جغرافیای طبیعی افغانستان]]؛ [[جغرافیای طبیعی فرانسه]]؛ [[جغرافیای طبیعی سوریه]]؛ [[جغرافیای طبیعی اسپانیا]]؛ [[جغرافیای طبیعی اوکراین]]؛ [[جغرافیای طبیعی تایلند]]؛ [[جغرافیای طبیعی آرژانتین]]؛ [[جغرافیای طبیعی قطر]]؛ [[جغرافیای طبیعی امارات متحده عربی]]؛ [[جغرافیای طبیعی سیرالئون]]؛ [[جغرافیای طبیعی اتیوپی]]؛ [[جغرافیایی طبیعی سنگال]]؛ [[جغرافیای طبیعی زیمبابوه]]؛ [[جغرافیای طبیعی بنگلادش]]؛ [[جغرافیای طبیعی سریلانکا]]؛ [[جغرافیای طبیعی تاجیکستان]]؛ [[جغرافیای طبیعی گرجستان]]؛ [[جغرافیای طبیعی قزاقستان]]

== پاورقی ==
<small>[I]. صفت سودانی چندین‌‌بار در این کتاب استفاده شده است و بهتر است همین ابتدا توضیحی درباره آن بدهیم. در گذشته دو کشوری که اکنون به‌ نام «[[سودان]]» و «سودان جنوبی» می‌شناسیم، به‌ نام «[[سودان]] بریتانیا» معروف بودند که زبانشان عربی و انگلیسی است. پیش‌تر در مستعمرات فرانسوی هم منطقه شمال [[ساحل عاج|ساحل‌ عاج]] و [[مالی]] و چند کشور این منطقه را «سودان فرانسوی» می‌خواندند. واژه سودانی هنوز در بسیاری از اصطلاحات مربوط به معماری مساجد یا مسائل فرهنگی استفاده می‌شود؛ به‌طور مثال، «مسجد کنگ» در [[ساحل عاج|ساحل‌ عاج]]، معرف کاملی برای سبک معماری سودانی است.</small>

<small>[II]. در حال حاضر، بیشتر عاجی که از قاره آفریقا قاچاق می‌‌شود، مربوط به کشور گابن است؛ ولی این کالا به‌‌شکل غیرقانونی، در بازار [[صنایع دستی در ساحل عاج|صنایع‌دستی ساحل‌ عاج]] همچنان عرضه می‌‌شود. کارشناسان از طریق آزمایش دی ان ای، به‌راحتی می‌‌توانند مصدر عاج‌های قاچاق‌‌شده را کشف کنند.</small>

== منبع اصلی ==
<references />

== نویسندگان مقاله ==
روح الله حسینی و سعید خان آبادی
[[رده:جغرافیای طبیعی]]
بازگشت به جغرافیای طبیعی ساحل عاج.
برگرفته از «https://dmelal.ir/index.php?title=جغرافیای_طبیعی_ساحل_عاج»