نمایش مبدأ برای رمان و داستان بلند در اردن

به دلیل زیر، اجازهٔ ویرایش این صفحه ندارید:
عملی که درخواست کرده‌اید منحصر به کاربران این گروه است: کاربران.
می‌توانید مبدأ این صفحه را ببینید و رونوشت بردارید:
داستان در [[اردن|کشور اردن]] با ویژگی «ذوق» از دیگر کشورهای عربی متمایز می‌شود. و مانند رمان در سایر کشورها از جریانات و گروه‌ها تاثیر می‌پذیرد. رمان در [[اردن|کشور اردن]] همزمان با کشورهای دیگر عربی مانند [[مصر]]، [[عراق]] در اواخر قرن نوزدهم ظهور کرد و رواج یافت که گونه‌ی ادبی جدیدی در این کشور محسوب می‌شود<ref>سعافين ابراهيم(۱۹۹۵)، الروای‌ـة فی الاردن، منشورات لجنــة تاريخ الاردن، ص. 11</ref>.

پژوهشگران در مورد ماهیت رمان و رمان نویسی در [[اردن]] تفاصیل زیادی بیان کرده‌اند، دکتر خالد الکرکی از ادیبان اردنی در کتاب رمان در [[اردن]] معتقد است که تاکنون موضوع رمان‌های اردنی همواره مثبت و امیدوار کننده بوده است؛ دکتر سمیر قطامی با نفی وجود رمان هنری در این کشور در بین سال‌های 1948 تا 1967 نظر خود را پیرامون سبک رمان‌ نویسی نویسندگان اردنی این گونه بیان می‌کند: تاکنون رمان هنرمندانه مناسب و قابل فهم در ادبیات [[اردن]] نوشته نشده است و رمان‌های موجود هم نتوانسته در اذهان خوانندگان جاودانه شود. دکتر ابراهیم خلیل معتقد است که داستان‌های ناب بعد از سال 1967 در [[اردن]] ظهور کردند؛ مانند اوراق عاقر از سالم نحاس، انت منذ الیوم از تیسیر سبول و کابوس از امین شنار<ref>المصلح أحمد(۱۹۹۵)، ملامح عامــة للحياة الثقافی‌ـة فی الأردن، منشورات لجنــة تاريخ الاردن. ص. 21</ref>.

با ورود به دهه هشتاد داستان‌ها نیز وارد مرحله جدیدی از نوآوری و ابداعات شدند و داستان‌های جدیدی به چاپ رسیدند؛ مانند: احیاء فی البحر المیت درسال 1982، اعترافات کاتم صوت در سال 1986 و متاهــه الاعراب فی ناطحاث السحاب در سال 1986 از مونس رزاز؛ داستان‌های مهم هی الطریق الی بلحارث در سال 1982 و وقت در سال 1984 از جمال ناجی؛ سپس داستان نویسان دیگری نیز مانند قاسم توفیق و ابراهیم نصر الله و الیاس فرکوح و احمد عوده و لیلی اطرش نیز آثار خود را عرضه کردند و فضای داستان نویسی متحول شد<ref>المصلح أحمد(۱۹۹۵)، ملامح عامــة للحياة الثقافی‌ـة فی الأردن، منشورات لجنــة تاريخ الاردن. ص. 22</ref>. دکتر خالد کرکی در کتاب عن الروایه فی الاردن، داستان‌های [[اردن|کشور اردن]] را در شش دسته طبقه‌بندی می‌کند:

* رمان‌هایی که بر پایه گفتگو و به سبک یادداشت‌های شخصی نوشته شدند و شخصیت‌های زیادی در آن به نقش آفرینی می‌پردازند؛
* رمان‌هایی که نویسندگان آن‌ها رویکردی رمانتیک و واقع‌گرایانه دارند و افکار خویش را به شکل نمادین نگاشته ا ند؛
* در رمان‌های نویسندگان اردنی موضوعات پلیسی و روان شناسانه به چشم نمی‌خورد و بیشتر آن‌ها با ویژگی ادبیات جهان عرب و با تاثیر پذیری از افرادی هم چون الطیب صالح، الطاهر وطار وحنامینــه نوشته شده که از سال1967 به بعد ظهور کردند؛
* رمان‌هایی که نویسندگان آن‌ها به گزارش صرف وقایع روزانه و [[تاریخ اتحاد دوکرانه اردن|تاریخ]] معاصر خویش می‌پردازند و حوادث را به صورت مستقیم در آن بیان می‌کنند؛ فایز محمود،‌ احمد عوده، سالم النحاس و‌هاشم غرایبــه، جمال ناجی، مونس رزاز ... از این جمله هستند؛
* قضایای [[فلسطینی ها در اردن|فلسطین]] طی چند دهه اخیر تاثیر زیادی در رمان نویسی نویسندگان اردنی داشته و آن را می‌توان محور اساسی برخی از رمان‌های اردنی دانست؛ از جمله رمان‌هایی که به [[فلسطینی ها در اردن|فلسطین]] و مشکلات مردم آن پرداخته می‌توان از ذکریات شکری شعشاعه، فتاه من فلسطین عبدالحلیم عباس، بیت وراء الحدود و جراح حدیده عیسی ناعوری و اوراق عاقر از سالم نحاس و داستان‌های امین شنار و عطیه عبد الله عطی‌ـۀ و احمد عوده و جمال ناجی و مونس رزاز و علی حسین خلف نام برد<ref>المصلح أحمد(۱۹۹۵)، ملامح عامــة للحياة الثقافی‌ـة فی الأردن، منشورات لجنــة تاريخ الاردن. ص. 24</ref>؛
* رمان‌هایی که به آگاه کردن مردم از مسائل اجتماعی می‌پردازد و در تلاش برای معرفی شخصیت‌هایی است که به دنبال شناخت خویشتن هستند؛ مؤنس الرزاز با نوشتن رمان احیاء البحر المیت و سالم النحاس با خلق تلک الاعوام به قلم فرسایی در این عرصه پرداخته‌اند<ref>المصلح أحمد(۱۹۹۵)، ملامح عامــة للحياة الثقافی‌ـة فی الأردن، منشورات لجنــة تاريخ الاردن. ص. 21 - 24</ref>.

اهم داستان نویسان کشور [[اردن]] با ذکر مشهورترین آثارشان عبارت اند: شکری شعاعــه: ذکریات (خاطرات)، فی طریق الزمان ( در راه زمان)؛ علی حسین خلف: حافــه النهر (ساحل رود)، نجم المتوسط (ستاره متوسط)؛ غالب هلسا: الضحک (خنده)، البکاء علی الاطلال (گریه بر اطلال)، ثلاثــه وجوه لبغداد (سه چهره بغداد)؛ رشاد ابوشاور: ایام الحب و الموت (روزهای عشق و مرگ)، البکاء علی صدر الحبیب ( گریه بر سینه معشوق)؛ محمد عبده فریحات: الاجنحــه الامل (بال‌های آرزو)؛ جولیا صوالحــه: نار و رماد (آتش و خاکستر)، الحق الضائع (حق گمشده) ، هل ترجعین؟ (آیا برمی‌گردی؟)؛ عطیه عبدالله عطیه: الدم و التراب (خون و خاک)، متی تورق الاشجار؟ (کی برگ‌ها می‌ریزد؟)؛ عیسی ناعوری: لیلــه فی القطار (شبی در قطار) ، جراح جدیده (جراح جدید) ، بیت وراء الحدود (خانه ای پشت مرزها)<ref>سعافين ابراهيم(۱۹۹۵)، الروای‌ـة فی الاردن، منشورات لجنــة تاريخ الاردن، ص. 368 - 372</ref>

== نیز نگاه کنید به ==
[[ادبیات معاصر اردن]]؛ [[داستان کوتاه در اردن]]؛[[ادبیات معاصر ژاپن]]؛ [[ادبیات معاصر کانادا]]؛ [[ادبیات معاصر چین]]؛ [[ادبیات معاصر سنگال]]؛ [[ادبیات قرن بیستم فرانسه]]؛ [[ادبیات معاصر زیمبابوه]]؛ [[ادبیات معاصر تایلند]]؛؛ [[ادبیات معاصر سیرالئون]]؛ [[ادبیات معاصر قطر]]

== کتابشناسی ==
<references />

== منبع اصلی ==
لایقی، غلامرضا (1402). جامعه و فرهنگ [https://dmelal.ir/%D8%A7%D8%B1%D8%AF%D9%86 اردن]. تهران: [https://www.icro.ir/ سازمان فرهنگ و ارتباطات اسلامی](در دست انتشار)

== '''نویسنده مقاله''' ==
غلامرضا لایقی
بازگشت به رمان و داستان بلند در اردن.
برگرفته از «https://dmelal.ir/index.php?title=رمان_و_داستان_بلند_در_اردن»