نمایش مبدأ برای روابط سیاسی، اقتصادی ژاپن با جمهوری اسلامی

چنان که پیشتر هم اشاره شد، وقوع انقلاب ایران که ماهیتی ضد استعماری و ضد غربی داشت، ایران اسلامی را در مواجهه با غرب قرار داد که این رویارویی به خصوص بعد از واقعه تسخیر سفارت [[آمریکا]] و قطع روابط سیاسی [[آمریکا]] با ایران شدت گرفت. با این همه و برغم اینکه [[ژاپن]] به لحاظ سیاسی در جبهه غرب قرار داشت، کشوری آسیایی بود و برای ایران قابل اعتمادتر به حساب می‌آمد. بنابراین هم غرب و هم ایران در سال‌های بعد از انقلاب، دهه 1980 [حدودا دهه 1360 ش] و اوایل دهه 1990 [حدودا دهه 1370] به [[ژاپن]] آزادی عمل بسیار زیادی در رابطه با ایران می‌دادند. در این دوران غرب تداوم رابطه [[ژاپن]] با ایران را به لحاظ نقشش برای تماس با ایران مهم می‌دانست و ایران هم به خاطر منافع ملی‌اش [[ژاپن]] را نقطه تماس با غرب در نظر گرفته بود، بنابراین در این دوره [[ژاپن]] بیشترین آزادی عمل را در رابطه با ایران داشت.<ref>Tanaka, K (2006). Kinpaku suru Iran Mondai to Nihon no Kakawarikata. Nihon Bōekikai Geppō, 11gatsu gō. P37.</ref>

قایل شدن نقش واسطه بین ایران و غرب برای [[ژاپن]] چه از سوی ایران و چه از سوی غرب در فاصله بعد از انقلاب تا اوسط دهه 1990 [حدودا اواسط دهه 1370 ش]، باعث شد تا در این دوران روابط اقتصادی ایران و [[ژاپن]] کماکان در حد قابل قبولی باشد. به گفته کندو، این کشور چه در [https://fa.wikiazadegan.com/index.php?title=%D8%AC%D9%86%DA%AF_%D8%AA%D8%AD%D9%85%DB%8C%D9%84%DB%8C_%D8%B9%D8%B1%D8%A7%D9%82_%D8%B9%D9%84%DB%8C%D9%87_%D8%A7%DB%8C%D8%B1%D8%A7%D9%86 دوران جنگ هشت ساله تحمیلی] و چه بعد آن، پس از آلمان جایگاه دوم به لحاظ صادرات به ایران و جایگاه نخست به لحاظ واردات از ایران را داشت و این جایگاه را تا سال 1995 [حدودا 1374 ش] حفظ کرد.<ref>کندو، نوبوآکی (1389). روابط سیاسی و تجاری با ایران. ترجمه مجید مطلبی شبستری، [https://www.hfrjournal.ir/ فصلنامه تاریخ روابط خارجی]، ژاپن. شماره 43، ص187.</ref>

اما سیر وقایع بعدی در روابط میان ایران و غرب نشان داد که چندان امیدی به بهبود روابط میان ایران و غرب به خصوص میان و [[آمریکا]] نیست، بنابراین به تدریج آن نقش واسطه‌ای [[ژاپن]] هم کمرنگ‌تر و آزادی عملش در رابطه با ایران تضعیف شد. مسأله هسته‌ای ایران و تحریم‌های مرتبط با آن که شامل تحریم‌های ناشی از قطعنامه‌های شورای امنیت [https://www.un.org/ سازمان ملل] و نیز تحریم‌های وضع شده از سوی [[آمریکا]] و اتحادیه اروپا به شکل مجزا بود، آخرین امیدها در کارایی نقش واسطه‌ای [[ژاپن]] در روابط ایران و غرب را از بین برد. به گفته تاناکا انتخاب سید محمد خاتمی به ریاست جمهوری ایران، انتظاراتی مبنی بر تعدیل تنش میان غرب و ایران را در [[ژاپن]] به وجود آورد، اما در نهایت با اقداماتی که دو طرف انجام دادند، این انتظارات هم از بین رفت.<ref>Tanaka, K (2006). Kinpaku suru Iran Mondai to Nihon no Kakawarikata. Nihon Bōekikai Geppō, 11gatsu gō. P38.</ref> در این دوره آقای خاتمی به عنوان نخستین رییس جمهور ایران به [[ژاپن]] دعوت شد و [[ژاپن]] وام‌هایی در اختیار ایران گذاشت که نشانه امیدواری [[ژاپن]] به تعدیل تنش میان ایران و غرب بود، امری که با مانعی به نام مسأله هسته‌ای ایران روبرو شد.

با شدت گرفتن مسأله هسته‌ای ایران در دوران ریاست جمهوری محمود احمدی نژاد، عملا روابط تجاری و اقتصادی ایران و [[ژاپن]] هم رو به کاهش گذاشت بطوری که در سال 1391 ش رتبه [[ژاپن]] در میان کشورهای مبدأ واردات ایران به رتبه یازدهم تقلیل یافت و در میان کشورهای مقصد صادرات ایران هم در میان پانزده کشور نخست قرار نگرفت.<ref>نقی‌زاده و ذاکری (1398). ص269.</ref> همچنین به لحاظ واردات نفت خام هم همین اتفاق رخ داد. [[ژاپن]] که زمانی بزرگترین خریدار نفت ایران بود، بعد از بحران هسته‌ای آشکار اعلام کرد که وابستگی نفتی خود به ایران را کاهش خواهد داد و آن را به 4 درصد کل نیازش خواهد رساند یعنی رقمی که در صورت تحریم‌ها بتواند آن را از منابع دیگر تأمین کند. در سال 2014 [1393 ش]، این کشور تنها 5 درصد نفت خام مورد نیاز خود را از ایران تأمین کرد در حالی که در همین سال، 32 درصد نیازش را از عربستان و 24 درصد آن را از امارات تأمین کرد.<ref>نقی‌زاده و ذاکری (1398). ص268.</ref><ref>پالیزدار، فرهاد، ذاکری، قدرت اله (1402). «ایران و ژاپن». در پالیزدار، فرهاد، ذاکری، قدرت اله. جامعه و فرهنگ ژاپن، تهران: [https://alhoda.ir/ موسسه فرهنگی، هنری و انتشاراتی بین المللی الهدی]. ص.316- 340.</ref>

== نیز نگاه کنید به ==
[[روابط سیاسی کانادا و ایران]]؛ [[روابط سیاسی تونس و ایران]]؛ [[روابط سیاسی و اقتصادی کوبا و ج.ا.ایران]]؛ [[روابط سیاسی لبنان و ایران]]؛ [[روابط سیاسی مصر و ایران]]؛ [[آغاز روابط رسمی دیپلماتیک ایران و چین]]؛ [[روابط سیاسی سنگال و ج.ا.ایران]]؛ [[روابط سیاسی ایران و فرانسه]]؛ [[روابط سیاسی ایران و مالی]]؛ [[روابط سیاسی و اقتصادی زیمبابوه و ایران]]؛ [[روابط سیاسی و اقتصادی تایلند و ایران]]؛ [[روابط سیاسی اردن و ج.ا.ایران]]؛ [[روابط سیاسی ایران و اتیوپی]]؛ [[روابط سیاسی سیرالئون و ایران]]؛ [[روابط سیاسی و اقتصادی سریلانکا و ج. ا. ایران]]؛ [[روابط سیاسی ایران و گرجستان]]؛ [[روابط سیاسی ایران و قزاقستان]]؛ [[روابط سیاسی ایران و آرژانتین]]

== کتابشناسی ==
<references />
[[رده:روابط سیاسی ایران و سایر کشورها]]