نمایش مبدأ برای سنت‌گرایان تونس

به دلیل زیر، اجازهٔ ویرایش این صفحه ندارید:
عملی که درخواست کرده‌اید منحصر به کاربران این گروه است: کاربران.
می‌توانید مبدأ این صفحه را ببینید و رونوشت بردارید:
==== '''[[سنت‌گرایان تونس]]''' ====
[[پرونده:سنت گرایان تونس.jpg|بندانگشتی|سنت گرایان تونس]]جامع و [[جامع زیتونه تونس|جامعه الزیتونه]] محور فعالیت فکری فرهنگی [[سنت‌گرایان تونس|سنت‌گرایان معاصر تونس]] است که نقش مهمی در پیدایی و راه‌اندازی جریان اصلاحات معاصر این کشور و دیگر کشورهای منطقه مغرب عربی داشته است؛ جریان اصلاحی زیتونی که حتی [[نوگرایان تونس|جریان نوگرای معاصر تونس]] نیز به آن مدیون است؛ گرچه امروزه، این احساس دین در میان [[نوگرایان تونس|نوگرایان]] نسل جدید تونس بسیار کم‌رنگ شده است.

وجود اندیشه‌های اصلاح‌گرایانه شیوخ زیتونی، مانند شیخ سالم بوحاجب (د۱۳۴۳ق) و شیخ طاهر بن عاشور (د۱۳۹۰ق) به همراه افکار ساختارشکن دانش‌آموختگان زیتونی، مانند طاهر حداد (د۱۹۳۵م) در کتاب «إمرأتنا فی الشریعه و المجتمع» و شیخ عبدالعزیز ثعالبی (د۱۹۴۴م) در کتاب «روح التحرر فی القرآن» در شکل‌گیری [[نوگرایان تونس|جریان فکری نوگرای معاصر تونس]] نشان‌دهنده نقش مهم [[سنت‌گرایان تونس|جریان سنت‌گرای]] زیتونه در [[جریان های فکری موثر تونس|تحولات فکری فرهنگی معاصر تونس]] است؛ نمونه مشخص‌تر نقش زیتونه را در تحولات فکری سیاسی معاصر [[تونس]] می‌توان در پیروزی حزب اسلام‌گرای النهضه به رهبری شیخ راشد غنوشی (متولد ۱۳۶۰ق) و شیخ عبدالفتاح مورو (متولد ۱۳۶۷ق) از دانش‌آموختگان زیتونه و [[سنت‌گرایان تونس|سنت‌گرایان معاصر تونس]] در انتخابات سیاسی [[تونس]] پس از پیروزی انقلاب کرامت در این کشور مشاهده کرد.

[[سنت‌گرایان تونس|جریان سنت‌گرا]] به خوانش سنتی عربی اسلامی تمایل بیشتری دارد و مفاهیم اسلام و عرب در اندیشه آن‌ها نوعی هم‌نشینی معنایی دارد؛ اما تطبیق این خوانش در میان [[سنت‌گرایان تونس|سنت‌گرایان]] از شیوه واحدی پیروی نمی‌کند؛ شخصیت‌های جریان‌سازی، مانند شیخ ابن عاشور، به اصلاحات فرهنگی آموزشی بیشتر اهتمام کرده‌اند و احزاب سیاسی [[سنت‌گرایان تونس|سنت‌گرایی]]، مانند حزب النهضه نیز جریان سیاسی فرهنگی معتدلی را با هدف تطبیق شریعت اسلامی بر حکومت و سیاست و با تکیه بر عقاید مذهب کلامی اشعری و مذهب فقهی مالکی دنبال می‌کند.

با استقلال [[تونس]] در سال ۱۹۵۶ میلادی و روی‌کارآمدن حکومت‌های لائیک بورقیبه و بن علی، فعالیت [[سنت‌گرایان تونس|سنت‌گرایان]] به‌ویژه جریان اصلاح‌گرای زیتونی بسیار محدود شد و تعطیل‌شدن فعالیت‌های [[جامع زیتونه تونس|جامع اعظم زیتونه]] با سابقه فرهنگی هزارساله مهم‌ترین پیامد آن بود؛ نهادی علمی آموزشی عریق در غرب جهان اسلام که جایگاه بلند و ممتاز آن در زمان حکومت بورقیبه و به دلیل بی‌تدبیری او به سطح یک مرکز آموزش محدود دبیرستانی و دانشگاهی تنزل یافت و ضربه مهلکی بر پیشینه تاریخی این مرکز [[سنت‌گرایان تونس|سنت‌گرا]] وارد ساخت؛ ضربه‌ای که جبران آن با وجود پیروزی انقلاب کرامت و تلاش [[سنت‌گرایان تونس|سنت‌گرایان]] نسل جدید برای احیای آن به دلیل گرایش و برخورد محتاطانه و ناقاطعانه با جریان‌های غیربومی واردشده به فضای فرهنگی تونس، مانند جریان فرهنگی به‌شدت واگرای [[وهابیت در تونس|وهابیت]]، ممکن نیست،[i] تحقق حقیقی احیای جایگاه زیتونه در بازگشت به اندیشه‌های شیوخ حقیقی زیتونه، مانند شیخ اسماعیل تمیمی (د۱۸۳۳ م)، شیخ بوحاجب و شیخ طاهر بن عاشور، مؤلف تفسیر گران‌قدر «التحریر و التنویر فی التفسیر»، است؛ شیوخی که اعتدال، میانه‌روی، حقیقت‌طلبی و تعامل قرآنی با مخالفان از مهم‌ترین ویژگی‌های شخصیت علمی اجتماعی آن‌ها بود.<ref>عصمتی‌بایگی، سیدحسن (1395). جامعه و فرهنگ [[تونس]]. تهران: [https://alhoda.ir/ موسسه فرهنگی, هنری و انتشاراتی بین المللی الهدی], ص 103-101.</ref>

== پاورقی ==
[i] نگارنده به خاطر دارد که پس از انقلاب تعدادی از اساتید دانشگاه زیتونه نامه‌ای را به رئیس حکومت موقت نوشتند و از او خواستند سیاست اشتباه بورقیبه و بن علی را در حذف نخبگان این دانشگاه از مراکز تصمیم‌گیری فرهنگی دینی در تونس مرتکب نشود، سیاستی که نتیجه آن رشد [[تشیع در تونس]] بوده است.

== کتابشناسی ==
بازگشت به سنت‌گرایان تونس.
برگرفته از «https://dmelal.ir/index.php?title=سنت‌گرایان_تونس»