نمایش مبدأ برای سوگواری بودائیان تایلند

به دلیل زیر، اجازهٔ ویرایش این صفحه ندارید:

عملی که درخواست کرده‌اید منحصر به کاربران این گروه است: کاربران.

می‌توانید مبدأ این صفحه را ببینید و رونوشت بردارید:

[[پرونده:مراسم سید الشهدا در تایلند.jpg|بندانگشتی|مراسم سید الشهدا در تایلند]]
بودائیان به آرامش فکر و تسلط انسان بر خود، در روزهای پیش از مرگ اهمیت بسیاری می‌دهند؛ آن‌ها بر این باورند که محبت و مهربانی در دوران زندگی در رسیدن به این آرامش فکری اثر فراوانی دارد و سوزاندن مردگان هم بر اثر سفارش بودا صورت می‌گیرد. مراسم سنتی برای مردگان در [[تایلند]] حدود یک هفته طول می‌کشد. برای آن که روح مرده یا مردگان آزرده نشود، بازماندگان کمتر گریه‌زاری می‌کنند؛ ولی مراسم را باشکوه و پربرنامه برگزار می‌کنند. اکثر اوقات تصاویری از مجسمهٔ بوداکه در زیر آن نام متوفی نوشته شده است، به حاضران در مراسم عزا می‌دهند. در اینجا راهبان هم حضور دارند تا با دعای خود ارواح خبیثه را از روح تازه درگذشته دور کنند و یادآور فانی‌بودن دنیا باشند؛ تصویری شاد از مرده نیز پشت تابوت او حرکت می‌دهند. مردگان بودایی را پس از پایان مراسم برای سوزندان به کورهٔ برقی مخصوص می‌برند و خاکستر آن‌ها را در ظروفی می‌ریزند و در معبد محلی یا در ستونی که به یادبود او بنا شده است، در محفظه‌ای می‌گذارند و پولی را هم برای خیرات و مبرات به معبد محل می‌دهند.

خاک‌سپاری مردگان بودایی هم در برخی مناطق رایج است و اقلیت چینی ساکن [[تایلند]]، مردگان خود را به‌خاک می‌سپارند. یکی از آداب مراسم سوگواری آن است که آب را از کوزه‌ای به‌کوزهٔ خالی دیگری می‌ریزند و معتقدند که با این کار ثواب فراوانی به روح درگذشتگان می‌رسد. گاهی نخ یا ریسمانی را به تابوت یا جنازه می‌بندند که سر دیگر ریسمان، به دست راهبانی است که دعا و ثنا می‌گویند و معتقدند که با این کار ثواب خواندن دعاها از راهبان به مرده‌ها می‌رسد. مراسم یادبودی هم در روزهای سوم، هفتم و سالروز متوفی برگزار می‌شود.

اما سیصد سال پیش مراسم عزاداری برای مردگان در [[تایلند]] چنین بوده است:<blockquote>«(در هنگام عزاداری) فریاد و فغان و گریه و اضطرابی ندارند، در نهایت خوشدلی و خرمی می‌باشند و ساز و چنگ آورده، می‌نوازند و همه‌روزه بدین منوال به قدر احوال خیرات می‌کنند تا آن‌قدر که مقدور می‌شود و به‌زودی میت را برنمی‌دارند؛ به‌سبب این که آن را باعث خفت و سرزنش و ناتوانی خویش می‌دانند... و شب‌ها آتش افروخته و آتش‌بازی کرده و ساز و چنگ نواخته و به روئیان خیرات می‌دهند<ref>محمدربیع بن محمدابراهیم(۱۳۵۶). سفینه سلیمانی (سفرنامه سفیر ایران به سیام). تصحیح و تحشیه عباس فاروقی. تهران: [https://press.ut.ac.ir/ دانشگاه تهران، مؤسسه انتشارات] ،ص.125-124.</ref>.</blockquote>

== نیز نگاه کنید به ==
[[سوگواری در ژاپن]]؛ [[عزاداری در روسیه]]؛ [[عزاداری در تونس]]؛ [[مراسم سوگواری در سنگال]]؛ [[عزاداری در آرژانتین]]؛ [[عزاداری در فرانسه]]؛ [[مراسم سوگواری در مالی]]؛ [[سوگواری در ساحل عاج]]؛ [[سوگواری در اتیوپی]]؛ [[عزاداری در سیرالئون]]

== کتابشناسی ==
<references />

== منبع اصلی ==
الهی، امیر سعید(1391). جامعه و فرهنگ [[تایلند]]. تهران: [https://alhoda.ir/ موسسه فرهنگی هنری و انتشارات بین‌المللی الهدی]،ص.213-214.

==نویسنده مقاله==
امیرسعید الهی

بازگشت به سوگواری بودائیان تایلند.

برگرفته از «https://dmelal.ir/index.php?title=سوگواری_بودائیان_تایلند»