نمایش مبدأ برای سیاست حاکمان چینگ در برخورد با اقلیت ها

→ سیاست حاکمان چینگ در برخورد با اقلیت ها

به دلیل زیر، اجازهٔ ویرایش این صفحه ندارید:

عملی که درخواست کرده‌اید منحصر به کاربران این گروه است: کاربران.

می‌توانید مبدأ این صفحه را ببینید و رونوشت بردارید:

سلسله ها و امپراتوران پیش از [[سلسله چینگ|دودمان چینگ]](غیر از دوران کوتاه مدت [[سلسله یوان]])، همگی از نژاد چینی اکثریت خَن بودند. این سلسله ها، همگی از یک قوم و نژاد بوده و در واقع، تغییر و تحولات و جابه جایی های قدرت در درون سیستم فرهنگ سنتی [[چین]] صورت میگرفت. لذا، آمد و رفت هر سلسله ای، صرفا یک تغییر و تحول سیاسی به شمار می رفت و نه مردم و نه هیچ سلسله و امپراتوری، نگران وضعیت ادامه و استمرار فرهنگ پایدار سنتی، ارزش ها و نُرم های پذیرفته شدهی حاکم برجامعه، تمدن دیرپای چینی که کاملا  بر اندیشه های کنفوسیوسی و تائویی مبتنی بود، نبودند. بنابراین، هرگز از اقلیت ها و خرده فرهنگ های نژادهای گوناگونی که در چین زندگی میکردند خوف و هراسی نداشته و آنها را در مقایسه با فرهنگ و تمدن چینی خود، جوامعی عقب افتاده، وحشی و بربر، و غیر متمدن میپنداشتند. اقلیت های قومی و نژادی نیز همیشه خود را وامدار [[فرهنگ چینی]] دانسته و هرگز یارای برابری و ابراز وجود در برابر غول فرهنگ چینی نداشتند. اما این شرایط در خصوص حاکمان امپراتوری چینگ، کاملا برعکس بود. آنها خود را نه تنها در برابر اکثریت نژاد خَن و فرهنگ درخشان آنان ضعیف و آسیب پذیر میپنداشتند، بلکه در مقایسه با سایر اقلیت ها، احساس حقارت نموده و از سوی آنان هم بر ادامه ی حکومت خود بیمناک شدند. براین اساس، حاکمان منچو، برای جبران این ضعف و احساس ناخوشایند حقارت، سیاست کلی خود را بر پایه ی تبعیض، تطمیع، تضعیف، اختلاف اندازی میان اقوام مختلف، تحت فشار گذاشتن آنها، جذب و همسان سازی خرده فرهنگ ها و اقلیت های قومی با جریان اصلی جامعه و [[فرهنگ چینی|فرهنگ چین]] و در نهایت برخورد شدید با کسانی که در برابر حاکمیت آنان ایستادگی کنند استوار ساختند. این سیاست، به ویژه در عصر حاکمیت دو امپراتور نخست [[سلسله چینگ]] به نام های یونگ جِنگ(1735-1723 م.) و چی یِن لونگ(1795-1736 م.)، به مورد اجرا گذاشته شد. در این دوران، علیرغم سختگیری های حکام محلی منچو علیه مسلمانان و تهیه و ارسال گزارش های مفصلی به دربار مبنی بر این که مسلمانان گروهی یاغی، افراطی، مخل نظم اجتماعی، مخالف فرهنگ سنتی چین، و افرادی فرقه گرا و مشکوک هستند، امپراتوران مذکور به شدت از فرهنگ و اعتقادات مسلمانان دفاع کرده و تهیه کنندگان اینگونه گزارشها را ملامت و آنها را متهم به عدم شناخت مسلمانان می کردند.<ref>ایزرائیلی، رافائل(1368)، ترجمه ی حسن تقی زاده طوسی، مسلمانان چینی رویارویی دو فرهنگ، بنیاد پژوهش های آستان قدس رضوی</ref> <ref>فِنگ جین یوان(2003)، الاسلام فی الصین، دارالهلال الارزق للنشر- هونغ کونغ</ref>

به هرحال، برخلاف انتظار مجریان سیاست(تفرقه بینداز و حکومت کن) [[سلسله چینگ|دربار چینگ]]، جامعه ی مسلمانان، نه در جامعه ی [[چین]] جذب شدند، نه بر حاکمیت اقلیت منچو گردن نهادند، و نه از فرهنگ و هویت دینی خود دست برداشتند، بلکه در واکنش به این همه نابرابری و تبعیض، و تضییقات روا داشته شده توسط حاکمان محلی منچو، راه چاره را در افزایش خود آگاهی، تقویت روح انسجام و همبستگی، تأکید بر هویت دینی و فرهنگی و سرانجام رویارویی و ستیز با [[سلسله چینگ|دربار چینگ]] و استقلال طلبی و تشکیل کشوری مستقل و اسلامی دیده و در مناطق مختلف، سر به شورش برداشتند.<ref>سابقی، علی محمد(1392).جامعه و فرهنگ چین.تهران:موسسه فرهنگی هنری و انتشاراتی بین المللی الهدی، جلد2، ص797</ref>.

== نیز نگاه کنید به ==

* [[شخصیت های مهم و تاثیرگذار مسلمان در چین]]
* [[سلسله چینگ، عصر نابردباری چینی ها و رویارویی و قیام مسلمانان]]؛ [[شخصیت های مسلمان دوران ‌سلسله‌ی چينگ]]

== کتابشناسی ==

بازگشت به سیاست حاکمان چینگ در برخورد با اقلیت ها.

برگرفته از «https://dmelal.ir/index.php?title=سیاست_حاکمان_چینگ_در_برخورد_با_اقلیت_ها»