نمایش مبدأ برای سیر تحول داروهای سنتی چین

به دلیل زیر، اجازهٔ ویرایش این صفحه ندارید:
عملی که درخواست کرده‌اید منحصر به کاربران این گروه است: کاربران.
می‌توانید مبدأ این صفحه را ببینید و رونوشت بردارید:
[[پرونده:156343348.jpg|بندانگشتی|[[داروهای سنتی چین]]، برگرفته از سایت خبرگزاری جمهوری اسلامی(ایرانا)، قابل بازیابی از[https://www.irna.ir/news/83328258/%D8%AA%D8%A7%D8%B1%DB%8C%D8%AE%DA%86%D9%87-%D9%88-%D9%85%D9%81%D9%87%D9%88%D9%85-%D8%B7%D8%A8-%D8%B3%D9%86%D8%AA%DB%8C-%DA%86%DB%8C%D9%86%DB%8C https://www.irna.ir/news/83328258/] ]]
سومین امپراتور عصر باستان [[چین]]، شِن نون (Shennon) نام داشت که به پدر [[داروهای سنتی چین]] نیز مشهور است. گفته می‌شود که او هر روز با چشیدن گیاهان مختلف، آن دسته از گیاهانی که خاصیت دارویی داشتند را شناسایی و به مردم معرفی می‌کرد. براساس اسناد و مدارک تاریخی موجود، در [[چین]] از دوران [[سلسله شیا]]، [[سلسله شانگ]] و [[سلسله جو]] (22 قرن پیش از میلاد تا سال 256 قبل از میلاد) از نوشیدنی‌های دارویی و جوشانده‌های گیاهی استفاده می‌شد.  

کتاب شی‌جین، مجموعه‌ای اشعار گردآوری شده در [[سلسله جو|دوران سلسله‌ی جوی غربی]] (11 قرن پیش از میلاد تا 771 سال قبل از میلاد) قدیمی‌ترین کتابی است که در آن مطالبی پیرامون داروهای گیاهی نگاشته شده است. کتاب نیه جین، قدیمی‌ترین قانون‌نامه‌ی باستانی در خصوص تئوری [[داروهای سنتی چین|داروهای گیاهی در چین]] است که تاکنون حفظ شده و پایه‌ای برای تئوری اساسی [[داروهای سنتی چین]] به شمار می‌آید. 

از دوران [[سلسله چین]] و [[سلسله ی خن]] (221 پیش از میلاد تا سال 220 میلادی) مدارک فراوانی در زمینه‌ی داروشناسی به دست آمده که در آن‌ها بیش از 365 نوع [[داروهای سنتی چین|داروی گیاهی]] ثبت شده است که برخی از آن‌ها امروزه نیز مورد استفاده بالینی هستند.

در دوران [[سلسله تانگ]] (618 تا 906 میلادی) که اقتصاد رونق بیشتری یافت، توسعه‌ی [[داروهای سنتی چین]] نیز بیشتر مورد توجه قرار گرفت. در این عصر در خصوص تهیه و تدوین کتاب‌های دارویی تجدید نظر شد و کتاب مجموعه داروهای گیاهی تانگ برای نخستین بار در سرتاسر جهان معرفی شد. در این کتاب بیش از 850 نوع گیاه دارویی مصور معرفی شده و ترکیبات دارویی و اطلاعات داروشناسی سنتی [[چین]] بیش از پیش تکمیل شد.

در عصر [[سلسله مینگ]] (1368 تا 1644 میلادی)، لی شی‌جین کارشناس داروهای گیاهی، با صرف 27 سال از عمر خویش، کار تآلیف دایره المعارف بزرگ یادداشت‌های داروهای گیاهی در خصوص [[داروهای سنتی چین|داروشناسی سنتی چینی]] را به پایان رساند. در این کتاب 1892 نوع داروی گیاهی معرفی شده است. این کتاب بزرگ‌ترین اثر در تاریخ داروهای گیاهی [[چین]] است.

پس از تأسیس [[جمهوری خلق چین]] در سال 1949، پژوهش‌های گسترده‌ای در [[چین|سرتاسر چین]] در زمینه‌های گیاه‌شناسی، شناسایی و معرفی داروهای گیاهی سنتی و پزشکی بالینی به عمل آمد. نتایج به دست آمده از این پژوهش‌ها در سال 1961 به صورت کتابی تحت عنوان تاریخچه‌ی [[داروهای سنتی چین]] چاپ و منتشر گردید. هم‌چنین، چاپ لغت‌نامه‌ی بزرگ [[داروهای سنتی چین]] در سال 1977، موجب شد تا تعداد [[داروهای سنتی چین|داروهای گیاهی سنتی چین]] که در قانون‌نامه‌های باستانی به آن‌ها اشاره شده بود، به 5767 نوع گیاه برسد. افزون بر این، کتاب‌های متعدد مرجع و مونوگراف‌های فراوان پیرامون [[داروهای سنتی چین]] و روزنامه‌ها و مجله‌های تخصصی مختلفی در زمینه‌ی [[داروهای سنتی چین]] یکی پس از دیگری چاپ و منتشر شده و نهاد‌ها و مراکز پژوهشی، علمی و آموزشی متعدد و واحدهای گوناگون تولید [[داروهای سنتی چین|داروهای سنتی]] در این کشور راه اندازی شدند.

در حال حاضر، در [[چین|کشور چین]] بیش از 8000 نوع [[داروهای سنتی چین|داروی سنتی گیاهی]] مورد استفاده بوده و از آن‌ها بیش از 600 نوع دارو به دست می‌آید که از این نظر کشور چین در مقام اول جهان قرار دارد. این داروها تنها نیاز داخلی کشور را برآورده می‌سازند، بلکه به بیش از 80 کشور و منطقه‌ی جهان نیز صادر شده و از شهرت زیادی برخوردار شده است. این نوع از داروها که بیشتر از گیاهان دارویی طبیعی گرفته می‌شوند، در مقایسه با پزشکی مرسوم غربی، دارای تأثیرات منفی و عوارض جانبی کم‌تری هستند.<ref>سابقی، علی محمد(1392). جامعه و فرهنگ [[چین]]. تهران: [https://alhoda.ir موسسه فرهنگی، هنری و انتشاراتی بین المللی الهدی]، جلد2، ص. 468-470.</ref>

== نیز نگاه کنید به ==
[[طب سنتی چینی]]؛ [[سیر تحول طب سنتی چین]]؛ [[داروهای سنتی چین]]؛ [[طب سوزنی]]

== کتابشناسی ==
<references />
[[رده:پزشکی سنتی]]
بازگشت به سیر تحول داروهای سنتی چین.
برگرفته از «https://dmelal.ir/index.php?title=سیر_تحول_داروهای_سنتی_چین»