نمایش مبدأ برای شاخص های آب و هوا یی تقویم چینی

[[پرونده:Lichun.jpg|پیوند=http://wiki.icro.ir/%D9%BE%D8%B1%D9%88%D9%86%D8%AF%D9%87:Lichun.jpg|بندانگشتی|241x241پیکسل|«لیچون». برگرفته از سایت chinaeducationaltours، قابل بازیابی از https://www.chinaeducationaltours.com/guide/culture-solar-terms-in-spring.htm]][[پرونده:Liqiu.jpg|پیوند=http://wiki.icro.ir/%D9%BE%D8%B1%D9%88%D9%86%D8%AF%D9%87:Liqiu.jpg|بندانگشتی|245x245پیکسل|«لیچیو». برگرفته از سایت chinaeducationaltours، قابل بازیابی از https://www.chinaeducationaltours.com/guide/culture-solar-terms-in-autumn.htm]][[پرونده:Xiazhi.jpg|بندانگشتی|«شیاجی»(Xia zhi) طولانی‌ترین روز و کوتاه‌ترین شب سال. برگرفته از سایت chinaeducationaltours، قابل بازیابی از https://www.chinaeducationaltours.com/guide/culture-solar-terms-in-summer.htm|241x241پیکسل]]براساس تقویم کشاورزی [[چین]]، در هر ماه دو شاخص هوایی وجود دارد که در طول سال تعداد آنها در مجموع به بیست و چهار شاخص می‌رسد. این شاخص‌های هوایی منحصرا مختص تقویم کشاورزی [[چین]] است. مردمان قدیمی [[چین]]، در انجام فعالیت‌های کشاورزی خود، به تدریج متوجه شدند که کره‌ی زمین در طول 355 یا 354 روز به اضافه‌ی 6 ساعت، یک دور به دور خورشید می‌چرخد. آنها نام این مدت ثابت و تغییرناپذیر را «یک سال» گذاشتند؛ آنها همچنین، برای نشان دادن تغییرات فصلی و آب و هوایی، بر اساس ارتباط متقابل کره‌ی زمین و خورشید، تعداد روزهای یک سال را به بیست و چهار  قسمت تقسیم کردند. براین اساس، هر پانزده روز یک شاخص و هر ماه دو شاخص هوایی دارد. زمان وقوع بیست و چهار شاخص هوایی در گاه‌شمار چینی تا حدودی ثابت است. این شاخص‌ها، در شش ماه نخست سال، در پیش و بعد از روز ششم و بیست و یکم هر ماه و در شش ماه دوم، قبل و بعد از روز هشتم و بیست و سوم هر ماه است.

اسامی و مفاهیم بیست و چهار شاخص هوایی عبارتند از:

«لیچون»، «لیشیا»، «لیچیو» و «لیدونگ» بیانگر آغاز چهار فصل هستند.

«چونفِن» و «چیوفِن» دو روزی هستند که در سال، طول شب و روز با هم برابر است.

«شیاجی» (Xia zhi) طولانی‌ترین روز و کوتاه‌ترین شب سال است.

«دونگجی» کوتاه‌ترین روز و طولانی‌ترین شب سال است.

«یوشویی» (Yu shui) به معنای شروع باران است.

«جینگجی» (Jing zhi) نشان دهنده‌ی این است که بعد از صدای رعد و برق (در فصل بهار)، حشرات از خواب زمستانی بیدار می‌شوند.

«چینگمینگ» بیانگر این است که پس از فرارسیدن فصل بهار، هوای صاف و تمیز بهاری، جایگزین چهره‌ی خشک و زرد زمستان شده است.

«گویو» نشانگر آغاز فصل ازدیاد بارش باران است که برای محصولات کشاورزی بسیار مفید است.

«شیائومَن» نشان دهنده‌ی این است که دانه‌های پربار محصولات کشاورزی در فصل تابستان قابل برداشت هستند.

«مانگجونگ» به مردم خبر می‌دهد که گندم‌ها رسیده‌اند.

«شیائوشو» و «داشو» بیانگر درجه‌ی حرارت هواست، «داشو» گرمترین روز سال است.

«چوشو» نشان دهنده‌ی این است که هوای گرم و داغ تابستان رو به پایان است.

«بَیلو» به مردم خبر می‌دهد که شبنم زدن شروع شده و هوا سرد می‌شود.

«خَنلو» بیانگر زیاد شدن شبنم و سرد شدن هواست.

«شوانگ جیانگ» به معنای آغاز فصل یخ زدن شبنم است.

«شیائو شوه» (Xiao xue) و «دا شوه» بیانگر فرا رسیدن زمان بارش برف و تفاوت میزان برف است.

«شیائو خَن» و «دَ خَن» نشانگر درجه ی سردی هوای زمستان است. «دَخَن» سردترین روز سال است.

این بیست و چهار شاخص هوایی در تولید محصولات کشاورزی [[چین]] نقش مهمی دارند. مردم برای به یاد سپردن آسان این شاخص‌ها، آنها را به صورت شعر «آواز بیست و چهار شاخص هوایی» تنظیم کرده اند<ref>China Encyclopedia (2008). 521- 523</ref>.<ref>سابقی، علی محمد (1392). جامع فرهنگ و ملل [[چین]]. تهران: انتشارات الهدی، جلد سوم، ص 939-942.</ref>
==نیز نگاه کنید به==
[[چین]]؛ [[فرهنگ عمومی در چین]]؛ [[آداب و رسوم عامیانه‌ی مردم چین]]

==کتابشناسی==