نمایش مبدأ برای شکل گیری محله های مسلمان نشین در شهرهای چین

→ شکل گیری محله های مسلمان نشین در شهرهای چین

به دلیل زیر، اجازهٔ ویرایش این صفحه ندارید:

عملی که درخواست کرده‌اید منحصر به کاربران این گروه است: کاربران.

می‌توانید مبدأ این صفحه را ببینید و رونوشت بردارید:


==== ''شکل گیری محله های مسلمان نشین در شهرهای [[چین]]'' ====
مسلمانان مهاجر اغلب در محله های خاصی در داخل و یا بیرون شهرها سکونت یافته و در برخی از موارد نیز با استفاده از تسامح دولتمردان چینی، در بافت محل سکونت خود چینی ها اقامت گزیده و در کنار مردم عادی زندگی میکردند. در این محله های مهاجر نشین خارجی که فانکه( محلهی خارجیان) خوانده می شد، قوانین و مقررات اجتماعی و قضایی و فرهنگی و دینی خاص مسلمانان حاکم بود و اغلب قاضیالقضات و امام جماعت مسلمان(شیخ الاسلام) توسط خود مهاجران انتخاب و با تأیید حاکمان چینی بر مسایل داخلی آنان نظارت و مشکلات و اختلافات آنها را حل و فصل می کردند. این محله ها نخستین محل زندگی گروهی و هسته های اجتماعی اولیه ی مسلمانان در چین به شمار می روند که افزون بر محل سکونت، هویت اجتماعی و فرهنگی آنان نیز براساس اعتقادات دینی در همین محله ها شکل ولی همیشه خود را جزیی از امت بزرگ اسلامی و جهان اسلام می دانستند نه جامعه ی چینی که در آن زندگی می کردند.

در این محله ها که به صورت کلونی های مجزا بودند، مسجد محور زندگی اجتماعی بود و خانه های مسلمانان در اطراف مسجد بنا شده و روابط اجتماعی خانواده های مسلمان حول محور مسجد و به صورت بسته و محدود در میان خودشان تنظیم می یافت. برخلاف دادوستد تجاری آنها که اغلب با چینی های غیر مسلمان بود، آنان از نظر اجتماعی و خانوادگی به خاطر تفاوت فرهنگی و رعایت مسایل شرعی و دینی، هیچ رابطه ای با غیر مسلمانان نداشتند. تمامی مسایل آموزشی، دینی، قضایی، و تأمین مواد غذایی حلال، این جوامع خود انزوا و محدود توسط خودشان تأمین می شد و نیازی به ارتباط با جامعه ی چینی اطراف خود نداشتند. حتی امامان جمعه و جماعت و مبلغان و معلمان آموزشی آنها نیز از کشور مبدأ می آمدند. زبان ارتباطی میان این جوامع، اغلب زبان مادری خودشان(فارسی-عربی) بود و نیازی به آموختن [[زبان چینی]] هم نداشتند. نوع زندگی، معاشرت و لباس پوشیدن و مراودات اجتماعی و آداب و رسوم فرهنگی این گروه های کوچک مسلمان برای جامعه ی میزبان در عین جالب و جذاب و قابل احترام بودن، عجیب و مشکوک نیز به نظر میرسید. براساس نوشتههای تاریخی چین، در عصر سلسله ی تانگ، تنها در شهر چانگاَن پایتخت این کشور، بیش از 5 هزار خانوار خارجی که اغلب مسلمان و از ایران و آسیای مرکزی و مناطق عربی بودند، در این شهر اقامت داشته و میدانی در شهر به عنوان میدان خارجی ها وجود داشت که در این میدان، به ویژه عصرها و روزهای تعطیل، برنامه های فرهنگی وهنری ملل مختلف از جمله موسیقی، نمایش، آکروبات، و سایر بازیها و سرگرمی ها و تفریحات به نمایش گذاشته می شد که مورد توجه جامعه ی میزبان قرار می گرفت. حتی کالاها و صنایع دستی نفیس، عطر و بخور و مدل لباسهای خارجی که در این میدان عرضه می شد به شدت مورد استقبال چینی ها قرار می گرفت.

بازگشت به شکل گیری محله های مسلمان نشین در شهرهای چین.

برگرفته از «https://dmelal.ir/index.php?title=شکل_گیری_محله_های_مسلمان_نشین_در_شهرهای_چین»