نمایش مبدأ برای طبیعت گرایی در هنر چینی

به دلیل زیر، اجازهٔ ویرایش این صفحه ندارید:
عملی که درخواست کرده‌اید منحصر به کاربران این گروه است: کاربران.
می‌توانید مبدأ این صفحه را ببینید و رونوشت بردارید:

سومین ویژگی [[هنر چینی]] طبیعت گرایی یا آن چیزی است که در فرهنگ غربی از آن با نام «ناتورالیسم» یاد می‌شود. فرهنگ غربی نماد هولناکی از جنگ و تضاد میان انسان و طبیعت است، اما در [[فرهنگ چینی]] بر پاسداشت و هماهنگی انسان و طبیعت تأکید می‌شود. [[کنفوسیوس و اندیشه های او|کنفوسیوس]] گفته:<blockquote>«خردمند از آب لذت می برد و نیکمرد از کوه.»</blockquote>لذا، در نگارش چینی هم برای نام طبیعت از کاراکتری شبیه کوه و آب استفاده می شود، چون در طبیعت آب و کوه از سایر اشیاء مهمتر هستند. [[هنر چینی]] طبیعت را به نیرویی که از درون آن بر می‌خیزد، جاندار می بیند و غایت هدف هنرمند به وحدت رسیدن با این نیرو و سپس نمایش بیانی عالی از آن در هنر خویش است.

در [[هنر نقاشی در چین|نقاشی چینی]]، هنرمند همواره می کوشد از مشاهده با چشم سر به مشاهده با چشم دل برسد و با غور و تفکر در چشم انداز طبیعی به ژرفنای ناپیدای ازلی دست یابد. [[هنر نقاشی در چین|نقاشی]] برای هنرمند چینی مشاهده ای است که به مکاشفه ختم می شود، و  لذا، اغلب [[نقاشان مشهور چین باستان|نقاشان چینی]] خود عارف نیز بوده‌اند. هنرمند چینی چشمی تیز برای دیدن زیبایی‌های طبیعت دارد و این زیبایی را هر کجا که بتواند بازسازی می‌کند. هنرمند در مشاهده‌ی طبیعت تنها ظاهر اشیاء را نمی بیند، بلکه نظم و هماهنگی باطنی انسان و طبیعت را مدنظر قرار می دهد. در نقاشی هنرمندان چینی همیشه چهار عنصر طبیعت، شعر، خوشنویسی و مهر هنرمند مکمل و لازم و ملزوم یکدیگر و جدایی ناپذیرند.

[[هنر معماری در چین|معماری چینی]] هم از این خصوصیت برخوردار است. در و دیوار کاخ‌های کهن پر از نقش و نگار است؛ بام بناها را قوس‌های منحنی‌های چشم نواز پوشانده است. ستون‌ها با ظرافت تمام تراش خورده اند و باغ‌ها و حیاط‌ها با پستی و بلندی‌ها و حوض‌ها و کاج‌ها و درختان سِدر و بیدهای سایه گستر آراسته شده‌اند. پل‌های قوسی بر روی آبراهه‌ها نمادی از ظرافت اندیشه و [[هنر چینی]] است. حتی «دیوار بزرگ» [[چین]] نیز خود را با زیبایی‌های طبیعت هماهنگ ساخته است. از دامنه‌ها بالا رفته و کنار صخره‌ها جای گرفته و از قله ای به قله‌ی دیگر جهیده و بر هر اوجی برجی بر نهاده و از درهای به دامنه ای پیچ و تاب خوران گذر کرده و بر فراز بلندی‌ها ار افق بی پایان ناپدید شده است و با هر پیچش منظره ای از ترکیب شکوه کوهسار و دست ساخت انسان پدید آورده است.

بیشتر پرستشگاه‌های بودایی( [[آیین بودا]]) بر شکاف کوه‌ها و یا دامنه‌ها ساخته شده تا راهبان در سکوت جاودان به مراقبه به پردازند. نمازخانه‌های آنها پوشیده از نقش و نگار و کنده کاری‌های نیلوفر مقدسِ گلِ اشراق بر صخره‌ها و تخته سنگ‌ها و تندیس‌ها نقش بسته تا چیره دستی انسان با طبیعت برابری کند.

[[شاعران چینی|شاعران و هنرمندان تائویی]] هم برای یافتن سکوت اندیشمندانه به طبیعت روی می‌آوردند. در پرده‌های نقاشی و شعر [[شاعران چینی]] هم این احساس نزدیکی با طبیعت و زیبایی‌های آن به روشنی مشاهده می شود. بنابراین، می‌توان پذیرفت که در همه‌ی آثار هنری [[چین]]، از جمله هنرهای دستی، نسیم سبک کوهسار، زمزمه‌ی جویبار، اوج گرفتن پروانه، آواز مرغان، جلوه گری گلها، چشم انداز جنگل و کوه چشم و گوش و روح و روان را نوازش می دهد. در هر پرده‌ی نقاشی، حکیمی در سکوت و آرامش با موسیقی پنهان طبیعت همنوا گشته و از این وحدت شگفت با طبیعت لبخندی آرام و رضایتمندانه بر لب دارد. هر چینی ظریف اندیش همواره در آرزوی آن است که در خلوت طبیعت گوشه گیرد و با رمز و راز آن دمساز شود و راز درون خود را در آن بجوید.

== نیز نگاه کنید به ==
[[هنر در چین]]؛ [[هنر چینی]]

== منبع اصلی ==
<sub><big>سابقی، علی محمد(1392). جامعه و فرهنگ [[چین]]. تهران: [https://alhoda.ir/ موسسه فرهنگی هنری و انتشاراتی بین الملی الهدی].</big></sub>

== نویسنده مقاله ==
علی محمد سابقی
[[رده:هنر]]
بازگشت به طبیعت گرایی در هنر چینی.
برگرفته از «https://dmelal.ir/index.php?title=طبیعت_گرایی_در_هنر_چینی»