نمایش مبدأ برای عضویت زیمبابوه در سازمان های بین المللی و منطقه ای

[[زيمبابوه|زیمبابوه]] از آغاز فعالیت سازمان وحدت آفریقا (اتحادیه آفریقای امروز) نقش فعالی در راستای اهداف اتحادیه آفریقا داشته و موگابه در تمام اجلاس‌های این اتحادیه فعالانه حضور می‌یابد. در سال 1981 وزیر امور خارجه [[زيمبابوه|زیمبابوه]] ریاست کمیته آزادی بخش سازمان وحدت آفریقا را برعهده داشت. حضور ناظران صلح [[زيمبابوه|زیمبابوه]] با همکاری این اتحادیه و از جانب [https://www.un.org/en/ سازمان ملل] در کشورهای سومالی، آنگولا و رواندا بر حضور فعال و مؤثر این کشور در قاره آفریقا دلالت دارد. از نشانه‌های وحدت سیاسی اتحادیه در همراهی با [[زيمبابوه|زیمبابوه]]،تحریم اجلاس آفریقا - اتحادیه اروپا در لیسبون به دنبال ممانعت از حضور [[زيمبابوه|زیمبابوه]] در این اجلاس و عدم شرکت کشورهای عضو آن در اجلاس فوق بود. هم چنین اتحادیه آفریقا، علی رغم مخالفت [[آمریکا]]، استرالیا و نیوزیلند نتایج انتخابات 2005 [[زيمبابوه|زیمبابوه]] را که طی آن حزب "زانو - پی اف" دو سوم کرسی مجلس را به دست آورد مورد تأیید قرار داد.

در مراسم افتتاحیه اجلاس بیست و چهارمین نشست دوره‌ای اتحادیه آفریقا که در 30 ژانویه 2015 در آدیس آبابا برگزار شد، موگابه به عنوان رئیس دوره‌ای این اتحادیه جایگزین رئیس جمهور موریتانی گردید. علی رغم انتقادات [[آمریکا]] و غرب، موگابه در آفریقا هم چنان به دلیل پایداری و مقاومت در برابر استعمار از شهرت و جایگاه خاصی برخوردار است<ref>برگرفته از https://allafrica.com/</ref>.

=== [https://www.un.org/en/ سازمان ملل] ===
[[زيمبابوه|زیمبابوه]] هم زمان با استقلال به عضویت رسمی سازمان ملل درآمد و در برنامه‌های آن شرکت داشته در اعزام نیروهای حافظ صلح به مناطق مختلف با سازمان ملل همکاری نموده است. علی‌رغم برخی اشتباهات فاحش سازمان ملل مانند موضع گیری در نسل کشی رواندا، [[زيمبابوه|زیمبابوه]] روابط خود را با این سازمان ادامه داده و با ایستادگی در برابر قدرت‌نمایی برخی اعضا توانسته است تأثیرات مثبتی در تصمیم گیری‌های سازمان‌ ملل به جای گذارد و در ترمیم و اصلاح و ایجاد تغییرات ساختاری در سازمان ملل به طور مؤثر شرکت نماید.

در تازه‌ترین واکنش در برابر سازمان ملل، رابرت موگابه رئیس جمهور [[زيمبابوه|زیمبابوه]] از مردم کشورهای در حال توسعه خواسته که در رویارویی با عملکرد تک قطبی [[ایالات متحده]] آمریکا در امور بین المللی متحد شده و هم چنین خواستار این شده که در هفتادمین سالگرد تأسیس سازمان ملل، نظام این ارگان بین المللی اصلاح گردد. وی اظهار داشت که غرب بی‌مسئولیت، بی‌رحم و ددمنش سازمان ملل را تبدیل به یک سیرک کرده و هم چنین این موضوع برای وی قابل درک نیست که کشورهای در حال توسعه به پنج کشور عضو شورای امنیت اجازه دهند تا تصمیمات مجمع عمومی را وتو کنند. "اگر چه او نقش دو کشور [[چین]] و [[روسیه]] را در بین این پنج کشور متفاوت دانست<ref>خبرنامه وزارت امور خارجه، (1394). ص. 5.</ref>.

=== جنبش عدم تعهد ===
[[زيمبابوه|زیمبابوه]] در سال 1980 به عضویت جنبش عدم تعهد درآمده و از سپتامبر 1986 تا 1989 برای یک دوره ریاست آن را برعهده داشت. در این دوره [[زيمبابوه|زیمبابوه]] بر اساس سیاست خارجی خود مبنی بر مقابله با وابستگی به قدرت‌های شرق و غرب و به خصوص هژمونی [[آمریکا]]، بر لزوم وحدت رویه کشورهای عضو جنبش غیر متعهدها تأکید می‌نمود. رفتار سیاسی [[زيمبابوه|زیمبابوه]] در جانب‌داری از کشورهای فقیر و تحت ستم و حمایت از حرکت‌های استقلال طلبانه، [[آمریکا]] را به شدت نسبت به این کشور بدبین نمود تا جایی که آن را تهدیدی واقعی در برابر سیاست خارجی آمریکا در تمام آفریقا به ویژه در میان کشورهای جنوب آفریقا قلمداد کرد.

=== کشورهای مشترک المنافع (کامنولث) ===
[[زيمبابوه|زیمبابوه]] در سال 1980 به عضویت کشورهای مشترک المنافع یا کامنولث در آمد. این کشور در دسامبر 2003 در اجلاس نیجریه هنگامی که از تعلیق عضویت خود در جامعه کشورهای مشترک المنافع مطلع شد آن را غیر عادلانه خوانده از عضویت آن خارج و دیگر در اجلاس‌های کشورهای مشترک المنافع شرکت نکرد. [[زيمبابوه|زیمبابوه]] در مدت حضور و عضویت خود در کامنولث به طور جدی با آپارتاید در آفریقای جنوبی ضدیت نموده خواهان آزادی نلسون ماندلا از زندان شد. علت مهم تعلیق عضویت [[زيمبابوه|زیمبابوه]] نیز سیاست اصلاح زمین و سلب مالکیت اراضی از سفیدپوستان اروپایی به نفع سیاهان [[زيمبابوه|زیمبابوه]] بود که از آغاز دهه 2000 شروع شد. به دنبال آن، کامنولث انتخابات سال 2002 این کشور را نپذیرفت و در سال 2004 وزیر امور خارجه این کشور طی ارسال نامه‌ای شدید اللحن به کامنولث، خروج [[زيمبابوه|زیمبابوه]] را از جامعه کشورهای مشترک المنافع اعلام کرد<ref>خبرنامه وزارت امور خارجه، (1394). ص. 5.</ref><ref>ایپکچی، محمدحسن (1399). جامعه و فرهنگ [[زیمبابوه در یک نگاه|زیمبابوه]]. تهران: [https://alhoda.ir/ موسسه فرهنگی، هنری و انتشارات بین المللی الهدی]، ص.102-104.</ref>.

== نیز نگاه کنید به ==
[[روابط خارجی زیمبابوه]]؛ [[سیاست خارجی زیمبابوه]]

== کتابشناسی ==