نمایش مبدأ برای لباس ملی و سنتی مردم تایلند

به دلیل زیر، اجازهٔ ویرایش این صفحه ندارید:
عملی که درخواست کرده‌اید منحصر به کاربران این گروه است: کاربران.
می‌توانید مبدأ این صفحه را ببینید و رونوشت بردارید:
[[پرونده:لباس سنتی مردم تایلند.jpg|بندانگشتی|لباس سنتی مردم [[تایلند]] ، قابل بازیابی از https://khateratejahan.blogfa.com/post/13]]لباس‌های سنتی زنان [[تایلند]] را دامن‌های بلند تا مچ پا به‌همراه بالا تنه کامل تشکیل می‌دهد. در بیشتر نمونه‌ها بالا تنه‌ها پوشیده و به شکل کُت یا بلوز است اما گاهی و بیشتر در میهمانی‌های رسمی، ممکن است سر شانه یا دست‌ها و بازوان بیرون بمانند. با این لباس کمربند هم می‌بندند.

لباس سنتی مردان تایلندی هم، شلوار بلند با پیراهن یا کت یقه‌بسته با آستین بلند یا کوتاه است که در مراسم رسمی بر روی آن کمربند می‌بندند.

بیشتر این لباس‌ها با پارچهٔ ابریشمی دوخته می‌شود و اغلب در مراسم رسمی و میهمانی‌ها پوشیده می‌شوند؛ ولی در کوچه و خیابان بیشتر زنان و مردان لباس‌های سبک غربی مانند کت‌وشلوار با کراوات، و بلوز و دامن یا پیراهن و دامن می‌پوشند.

لباس رسمی کارمندان و مقامات دولتی، برای مردان کت و شلوار سفید و برای زنان کت و دامن سفید و مانند لباس‌های نظامی دارای سردوشی است. آقایان کت یقه‌بسته ولی خانم‌ها کت یقه‌باز با پیراهن و کراوات می‌پوشند و علائم و نشانه‌های دولتی را بر روی شانه و سینهٔ کت خود نصب می‌کنند. این لباس مخصوص مجالس رسمی، جشن‌ها و مراسم سلام در حضور پادشاه است.

در [[تایلند]] لباس ملی دولتی معمول نیست اما همان لباس سنتی را به منزلهٔ لباس ملی در مراسم رسمی و غیر رسمی می‌پوشند. لباس زنان بلوز و دامن بلند ابریشمی کاملاً پوشیده با آستین‌های بلند و یقهٔ بسته به رنگ‌های گوناگون است که روی آن کمربند می‌بندند. برای مردان لباس سنتی رسمی از شلوار بلند و کت یقه‌بسته با آستین کوتاه تشکیل می‌شود؛ ولی در مراسم رسمی، هم باید آستین بلند باشد و هم این‌که روی آن شال کمر می‌بندند.

با توجه به آب‌ و هوای‌ گرم و شرجی [[تایلند]]، لباس سنتی سیامی در قدیم، بالاتنه نداشته است و بیشتر زنان و مردان، به‌ویژه در روستاها و نواحی دوردست فقط از کمر تا زانوی خود را می‌پوشاندند و سر و سینهٔ آن‌ها تا کمر بیرون بوده است، اما از دوران سلطنت رامای پنجم که تجدد و غربی‌شدن رایج شد، ابتدا افراد خانوادهٔ سلطنت از لباس‌های پوشیده استفاده کردند و رفته‌رفته شهرنشینان هم غربی‌پوش شدند؛ به‌ویژه از میانهٔ سدهٔ بیستم، دولت نظامی ژنرال فیبون کوشید برهنگی سنتی را تاحدودی تعدیل کند و لباس‌های روزمره را کم و بیش به شکل غربی درآورد<ref>الهی، امیر سعید(1391). جامعه و فرهنگ [[تایلند]]. تهران: [https://alhoda.ir/ موسسه فرهنگی هنری و انتشارات بین‌المللی الهدی]،ص.204-205.</ref>. 

== نیز نگاه کنید به ==
[[لباس های سنتی در ساحل عاج]]؛ [[لباس های سنتی در سوریه]]؛ [[لباس های سنتی در زیمبابوه]]؛ [[لباس های سنتی در اردن]]؛ [[لباس های سنتی در فرانسه]]؛ [[لباس های سنتی در قطر]]؛ [[لباس‌های سنتی ژاپن]]؛ [[پوشاک سنتی کانادا]]؛ [[لباس‌های سنتی کوبا]]؛ [[لباس‌های سنتی تونس]]؛ [[لباس سنتی در افغانستان]]؛ [[لباس و زیور آلات قوم بای]]؛ [[لباس‌های سنتی سنگال]]؛ [[لباس سنتی مردم اتیوپی]]؛ [[لباس های سنتی سیرالئون]]؛ [[لباس های سنتی در مالی]]؛ [[لباس های سنتی قزاقستان]]؛ [[لباس ملی و سنتی مردم بنگلادش]]؛ [[لباس ملی و سنتی مردم سریلانکا]]؛ [[لباس های سنتی تاجیکستان]]؛ [[لباس‌های سنتی اسپانیا]]

== منبع اصلی ==
<references />
==نویسنده مقاله==
امیرسعید الهی
[[رده:سبک پوشش و پوشاک]]
بازگشت به لباس ملی و سنتی مردم تایلند.
برگرفته از «https://dmelal.ir/index.php?title=لباس_ملی_و_سنتی_مردم_تایلند»